ภพรักหิมวันต์

 ทางด้านธีรสุวัฒน์ เมื่อพบว่าเจ้าหนุ่มน้อยวงศ์สุมาลีไม่ได้ตามมา เขาจึงเดินทางกลับไปยังที่พักเดิมเพื่อหวังจะเจอ สุดท้ายก็เป็นดั่งที่นาคาหนุ่มคาดการณ์ไว้

 วงศ์สุมาลีอยู่ที่นี่จริงๆ และที่สำคัญคือ...

 'เด็กหนุ่มผู้นี้กำลังนอนกอดสตรีแปลกหน้าที่เขาได้ช่วยชีวิตอยู่!!'

 "พวกเจ้าทั้งสองทำอะไรกันน่ะ!"

 นาคาหนุ่มเอ่ยว่ากล่าว จนทำให้ร่างของวงศ์สุมาลีและประไพลักษณาต้องลุกนั่งทันใด

 "..."

 วงศ์สุมาลีได้แต่นิ่งเงียบ ก่อนที่ประไพลักษณาจะเอ่ยวาจาพูดแทนยักษ์หนุ่ม 

 "ท่านมิต้องรู้หรอก ข้ากับวงศ์สุมาลีมิได้กระทำการเสียหาย ท่านมิต้องห่วงหรอก"

 ประไพลักษณาตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้นาคาหนุ่มธีรสุวัฒน์ฟัง

 "อย่างงั้นหรอกรึ งั้นเจ้าควรกลับนครสิงคเรทได้แล้วนะ ราชธิดาแห่งราชสีห์!!"

 นาคาหนุ่มเอ่ย ก่อนที่จะเสด็จเดินไปรอทั้งสองริมธารน้ำตก โดยที่วงศ์สุมาลีและประไพลักษณามองตามร่างสูงอย่างไม่เข้าใจ...

 "คงถึงเวลาแล้วที่ข้าจะนำเจ้าไปส่งยังนครสิงคเรท"

 วงศ์สุมาลีกล่าว โดยที่ร่างอรชรของธิดาราชสีห์มองยักษ์หนุ่มอย่างตัดพ้อ

 "เจ้าไม่ต้องการข้าแล้วรึ! ข้านี่เขลาแท้ ที่หลงเชื่อว่าเจ้าจะรักข้าจริง!"

 ประไพลักษณากล่าวตัดพ้อชายหนุ่ม ก่อนที่น้ำตาของนางจะไหลรินลงมาอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง

 "ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ข้ารักเจ้า แต่เจ้าก็อย่าลืมสิว่าเจ้ามีเสด็จพ่อที่คอยเจ้าอยู่ และที่สำคัญข้าต้องไปทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายมา และข้อสำคัญคือข้าอยู่กับเจ้าได้แค่3ราตรีเท่านั้น..."

 ประโยคสุดท้าย ยักษ์หนุ่มเอ่ยวาจาแผ่วเบา เพราะอีก2ราตรีต่อจากนี้ วรินนาราจะมาแทนที่เขา 

 "ฮือ...ฮือ...แต่ข้าอยากอยู่กับเจ้า ข้ารักเจ้า วงศ์สุมาลี ฮือ...ฮือ..."

 ประไพลักษณาร่ำไห้ ก่อนจะโผเข้ากอดบุรุษผู้เป็นที่รัก ซึ่งวงศ์สุมาลีทำได้เพียงแต่ปลอบโยนนางเท่านั้น

 "อย่าร้องไห้ไปเลยเจ้า ข้าสัญญาว่าข้าจะรีบกลับมาหาเจ้า เมื่อข้าทำภารกิจสำเร็จแล้ว"

 ธีรสุวัฒน์มองร่างของสตรีและบุรุษตรงหน้าที่บัดนี้กำลังกล่าวอำลากันอยู่ โดยที่ธีรสุวัฒน์เองก็อดรันทดใจไม่ได้ เพราะเขาก็เคยพลัดพรากจากเพื่อนวัยเยาว์ที่เขาเคยผูกพันมากเหมือนกัน

 'แก้วกุสุมา ป่านนี้เจ้าจะเป็นเช่นไรบ้างนะ'

 นาคาหนุ่มเอ่ยในใจ ก่อนจะนึกภาพในวัยเยาว์ของใครบางคน ที่พระองค์ทรงคอยมาแสนนาน...

  'แก้วกุสุมา'

 ประไพลักษณานำพาสองบุรุษมายังนครสิงคเรท โดยที่ทั้งสองได้รับการต้อนรับจากท้าวเหมราชเป็นอย่างดี 

 "เราขอบใจพวกเจ้าทั้งสองมาก ที่ช่วยเหลือลูกสาวเราให้รอดจากสิงห์ลูกผสม งั้นเราขอตอบแทนพวกเจ้าด้วยการให้เจ้าทั้งสองพักอยู่ในสิงคเรทตามใจพวกเจ้าเลย"

 องค์เหมราชตรัสบอกชายหนุ่มทั้งสอง หลังจากที่ประไพลักษณาเล่าความจริงให้ฟังหมดแล้ว

 "ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า พวกข้าพเจ้าทั้งสองได้ปรึกษากันแล้วว่าจะขอพักอาศัยอยู่ที่นครสิงคเรทเพียงราตรีนี้เท่านั้นพระเจ้าข้า"

 ธีรสุวัฒน์ทูลตอบองค์พญาราชสีห์ ก่อนที่จะขอตัวลาพร้อมกับยักษ์หนุ่มวงศ์สุมาลี

 "ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกเยี่ยงไรกับนางราชสีห์ตนนั้น ถ้าเจ้าอยากอยู่กับนาง ข้าก็จักมิบังคับเจ้า ว่าไงล่ะ วงศ์สุมาลี"

 ธีรสุวัฒน์เอ่ยกล่าวกับวงศ์สุมาลี หลังจากกลับมาจากการเข้าเฝ้าองค์เหมราช

 "ถึงข้าจะรักนางเพียงใด แต่หน้าที่ต้องมาก่อนหัวใจ"

 ยักษ์หนุ่มตอบอย่างองอาจ ถึงแม้เขาจะรักประไพลักษณาเท่าไร แต่การตามหามณีมนตราต้องมาก่อน แม้ว่าหน้าที่นี้จะทำให้เขาปวดใจก็ตาม

 "งั้นหรอกรึ ข้าก็หวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น..."

 นาคาหนุ่มเอ่ยกล่าวกับยักษา ก่อนจะทอดพระเนตรออกไปยังนอกพระแกล เพื่อคิดอะไรบางอย่างอยู่...

 ท้องฟ้ายามทิวากาลเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีดำทะมึน บ่งบอกว่ารัตติกาลกำลังจะมาเยือน ประไพลักษณานอนคิดอะไรบางอย่างอยู่บนแท่นบรรทมโดยมิได้ระวังตัว บุรุษร่างสูงค่อยๆปีนขึ้นมาจากหน้าพระแกล ก่อนจะเดินมาหาร่างบางที่นอนอยู่อย่างเบา เพื่อมิให้หญิงสาวรู้ตัว ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนแท่นบรรทมข้างหญิงสาว

 "เจ้า!! วงศ์สุมาลี เจ้าเข้ามาได้เยี่ยงไร?"

 ประไพลักษณาเอ่ยกล่าวออกไปอย่างตกใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มที่เธอคิดถึงอยู่เมื่อครู่ปรากฏตัวขึ้น

 "เจ้าอย่าลืมสิว่าข้ามิใช่มนุษย์"

 วงศ์สุมาลีพูดอย่างเอ็นดูในสตรีตรงหน้า ก่อนจะสวมกอดนางด้วยความรักใคร่

 "ข้าคิดถึงเจ้า แล้วเจ้าล่ะ? คิดถึงข้ารึไม่?"

 ยักษ์หนุ่มเอ่ยถามร่างอรชรที่ตอนนี้กำลังเขินต่อคำพูดของเขาแล้ว ก็จะไม่ให้เขินได้เช่นไรเล่า ก็เขารู้ทันเธอนี่นา 

 "..."

 เมื่อวงศ์สุมาลีเห็นสตรีตรงหน้าเขินอายก็ยิ่งนึกรักเป็นทวีคูณ ก่อนจะโน้มตัวเพื่อจุมพิตที่หน้าผากมนบางแทนความคิดถึง ก่อนที่วงศ์สุมาลีจะประคองธิดาราชสีห์ไปยังแท่นบรรทม ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปตามเส้นเกศาของประไพลักษณา 

 แสงจันทร์สาดส่องแสงเข้ามากระทบกับใบหน้างามชวนหลงใหล วงศ์สุมาลีค่อยๆโน้มตัวสตรีตรงหน้าลงกับแท่นบรรทม ก่อนที่จะโน้มตัวของเขาเองตามลงมาทาบทับร่างบาง ก่อนที่ไฟแห่งความปรารถนาจะเริ่มขึ้น!!...

โย้ววววววววววววววว!! เริ่มห่วยลงทุกวัน TT__TT

ฝากอ่านหน่อยน้าาาาาาาาาาาาาาาา *___*