The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

อเล็กซานเดอร์เดินตามทุกคนไปโดยพยายามทำให้พรมสกปรกหรืออ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

ร่างสูงเดินตามขบวนไปเรื่อยๆ เขามองซ้ายมองขวา ก่อนจะตัดสินใจหันไปถามกาเร็ตขึ้นว่า

          “นี่ เธอรู้รึเปล่าว่าน้องสาวของฉันอยู่ที่ไหนน่ะ? ฉันอยากจะขอตัวไปหาเธอซักหน่อย”

ป่านนี้คงจะร้องไห้จนตาบวมแล้วมั้ง

เด็กสาวไม่ตอบคำถาม เธอสะบัดหน้าไปอีกทางก่อนจะทำแก้มป่อง นั่นทำให้ชายหนุ่มผงะเล็กน้อย

         “ท่านพี่ก็ไปสนใจนักเดินหมากแล้วคนหนึ่ง ยังจะเจ้าอีกคนเหรอเนี่ย”ควีนขาวบ่นพึมพำ พวงแก้ม

นวลใสยังคงพองออกมาไม่หยุด แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ตัว นั่นทำอเล็กซ์แทบจะกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้ไม่อยู่

โอ๊ย น่ารักน่าหยิกแก้มชะมัด อย่างกับแอนตอนเด็กเลย

          “งอนเหรอ?”ชายหนุ่มถามออกไปอย่างที่นึก ส่งผมทำให้เด็กสาวหันมาถลึงตาใส่ทันที

         “เปล่านะ!”เธอคัดค้าน แต่เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มๆของอเล็กซานเดอร์แล้วเธอจึงฟาดป้าบไปที่แผ่นหลัง

ของเขาเต็มเหนี่ยว

    ‘ป้าบ!’ “โอ๊ย!”อเล็กซ์ร้องเสียงหลงออกมาเพราะเด็กสาวฟาดเข้าตรงรอยแส้เฆี่ยนเต็มๆ เขาคุกเข่าลง

กับกับพื้นพร้อมกับร้องครางออกมาด้วยความเจ็บปวด นั่นทำให้ชายหนุ่มผมทองหันมามองทันที

          “กาเร็ต..ไปทำอะไรเขาอีกล่ะ สุภาพกับแขกหน่อยสิ”

          “โอย อันนี้ผมผิดเองแหละครับ”เขาบอกด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว

          “ใช่แล้ว!”กาเร็ตพูดแล้วสะบัดหน้าเชิดไปอีกทาง“ข้าไม่ผิดซักหน่อย ท่านพี่แกลเดียสอย่ามาใส่

ความกันแบบนี้นะ”

          “อืมๆ ถ้างั้นพี่จะไปคุยอะไรกับนักเดินหมากซักหน่อย”แกลเดียสเอ่ย“เจ้าช่วยใช้เวทรักษา หา

ห้องพักแล้วก็พาเขาไปรอพี่ที่โต๊ะน้ำชานะ”เขาบอก

          “แต่ท่านพี่!”เธอค้าน แต่ร่างสูงของราชาขาวก็เดินลับสายตาของเด็กสาวไปแล้ว เธอทำแก้มป่อง

และกระทืบเท้าเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหันมามองชายหนุ่มด้วยสายตายอมแพ้

          “ก็ได้..ข้าจะพาเจ้าไปที่ห้องพัก”                                                                                                    

     ‘แกร๊ก’เสียงเปิดประตูอย่างแผ่วเบาดังขึ้นโดยชายหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นองค์ราชาแห่งฝ่ายขาว เขาเดินเข้า

ไปในห้องอย่างแผ่วเบา แอนคอร่ากำลังนอนหลับ ดวงตาคู่สวยที่ปิดสนิทบวมช้ำจากการร้องไห้ ที่ข้างเตียง

มีอ่างกระเบื้องและผ้าวางอยู่

          “เป็นไข้อย่างงั้นเหรอ?”แกลเดียสพึมพำเบาๆ เขาถอดถุงมือออกแล้วแตะหลังมือบนหน้าผากมน

คิ้วได้รูปที่ขมวดมุ่นคลายลงเมื่อไม่พบความร้อนสูงอย่างที่คาดเอาไว้

           “อื้อ~”เสียงแผ่วเบาดังจากลำคอของหญิงสาว เธอขยี้ตาแล้วลืมตาขึ้นมองหน้าชายหนุ่มด้วย

ความแปลกใจ

           “ขอโทษ ที่ทำให้เจ้าตื่น”เขากล่าว นักเดินหมากส่ายหน้าแล้วถามเบาๆว่า

          “มีอะไรเหรอคะ ถึงมาหาฉันเนี่ย?"ชายหนุ่มพยักหน้ารับเบาๆ มือหนาเกี่ยวเส้นผมของแอนคอร่า

เล่นแล้วตอบว่า

          “เจ้าฝันได้ค่อนข้างแม่นนะ พวกเราเจอการ์กอยล์ แล้วพี่ชายของเจ้าก็สู้กับมันจริงๆเขายิงปืนใส่

ดวงตาข้างซ้ายของมันจนบอด”พูดถึงตรงนี้หญิงสาวก็หายจากอาการงัวเงียทันที

          “ว่าไงนะคะ?!”เธออุทานเสียงหลงก่อนจะตั้งสติขึ้นได้ “เดี๋ยวนะคะ คุณได้ฆ่ามันด้วยเวทรึเปล่า?”

          “อืม”แกลเดียสรับ “โซฮาร์เป็นคนจัดการ”

          “เวทบทนั้นมีลักษณะเป็นพายุแสงรึเปล่าคะ?”

          “ใช่แล้ว เจ้ารู้ได้ยังไงกัน?”องค์ราชาพูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ

แอนคอร่ายิ้มแหยๆออกมา ก่อนจะตอบขึ้นอย่างแผ่วเบาว่า

          “ฉัน..ฝันน่ะค่ะ”

          “ฝันเหรอ?”เขาพึมพำ “เอาเถอะ อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ คงต้องรอดูไปก่อน เธอควรจะไป

แต่งตัวได้แล้วนะ เพราะว่าพี่ชายของเธออยากเจอเธอจะแย่อยู่แล้ว”

          “จริงเหรอคะ!”แอนคอร่าร้องขึ้นด้วยความยินดี ร่างบางโถมเข้ากอดจนชายหนุ่มแทบตกเก้าอี้

          “ฮะๆ ไม่เป็นไรหรอก”เขากล่าวแล้วสวมกอดหญิงสาวกลับไปหลวมๆ เธอผละออกจากร่างสูงด้วย

สีหน้าเขินอายเล็กน้อย ร่างโปร่งลุกไปหยิบเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำจากตู้แล้วหันมาเอ่ยกับราชาขาวว่า

          “ถ้างั้นฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

          “อืม ข้าอ่านหนังสือรอก็แล้วกัน”แกลเดียสตอบก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน แอนคอร่า

ส่งยิ้มอ่อนๆให้เขาแล้วเเดินออกไปจากห้องทันที

เมื่อร่างบางเดินออกไปแล้ว ชายหนุ่มก็ลดหนังสือลง สีหน้าของเขาในตอนนี้ทั้งเคร่งเครียดและกระวน

กระวายใจ

          “ขอร้องล่ะ...เจ้าคงไม่ใช่นักทำนายในคำพยากรณ์ใช่ไหม?"

สวัสดีค่ะ ก็ขอโทษที่หายไปวันนึงนะคะ-->หลบก้อนอิฐ,รองเท้า.แก๊สน้ำตา ฯลฯ (เวอร์ไป)

พอดีหลังจากดูผลสอบสอบแล้วก็ไปตรวจหัวใจเพราะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ต้องใส่เครื่องตรวจการเต้นของ

หัวใจหนึ่งวัน พอใส่เครื่องแล้วห้ามเข้าใกล้คอมพิวเตอร์กับไมโครเวฟอย่างเด็ดขาดเลยค่ะ(ขนาดคนเดินเล่น

สมาร์ทโฟนเดินผ่านมายังต้องหลบเลย)ถึงขนาดเก็บไปฝันเลยว่าเปิดคอมแล้วผลตรวจเจ๊ง(ฮา)ดีใจแทบ

ตายตอนตื่น ก็จะพยายามลงนิยายให้ต่อเนื่องค่ะ ขออภัยสำหรับความหงุดหงิดหนึ่งวันที่ต้องรอนะคะ

                                                                                liber

p.s.วันจันทร์ต้องไปตรวจอีกรอบหนึ่งค่ะ แค่อาจจะลงนิยายช้ากว่าปกติเฉยๆ เพราะแค่ตรวจตอนวิ่ง

สายพานเท่านั้น ก็ต้องขออภัยในความไม่สะดวกมาล่วงหน้านะคะ