รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง

9.7

เขียนโดย RosenLa

วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.25 น.

  21 บท
  17 วิจารณ์
  21.54K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) อาสลาน [ตอนที่8ขอสั้นน่ะค่ะ]

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"ไม่ต้องตกใจไป ข้าไม่ทำร้ายเจ้าหรอก"

"0.0ฉันต้องรีบไปกินยา ฉันต้องรีบกินยา!!สมองฉันกลวงแน่ๆหรือภาพหลอน สะ..สิงโตพูดได้!!"

"-.-"

                    ฉันรู้สึกตกใจแทบช็อค โอ้ แม่ จ้าว!! พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง

"นามของฉันคือ อาสลาน ไม่จำเป็นต้องกลัวฉันหรอกแม่หนู"

"อาสลาน??"

                    ชื่อคุ้นๆน่ะ.............

"อาสลาน.....ราชาแห่งนาเนียหรอ?"

"ใช่ สิงสาราสัตว์ในเมืองนี้สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้เป็นเรื่องปกติ"

"อ่อ"

"ท่านอาสลานกองทัพของเราเตรียมพร้อมแล้วพะยะค่ะ"

  1. นะ..นั้นมัน...คนครึ่งม้า ข้างบนเป็นร่างคนลงมาเป็นม้า

"นี้คือ เซนทรอเป็นองครักษ์ อืมแล้วเอฟล์ล่ะ"

"เตรียมคันธนูและกองทัพแห่งดูเอลแล้วพะยะค่ะ"

"อืม เจ้าชื่ออะไรล่ะบุตรแห่งอดัม"

"ฟอง...ฟ้าค่ะ"

"อืม พรุ่งนี้ก็จะถึงวันเต้นรำงานเลี้ยงของเจ้าชายซีเวลค์แล้วทำไมเจ้าไม่หาชุดล่ะ"

"ชุดหรอ?"

"อืม งั้นข้าจะมอบชุดที่เจ้าควรใส่ไปงาน"

"....."

                    อาสลานเป่าปากพ่นลมใส่ตรงข้างฉัน แสงสีชมพูค่อยๆก่อตัวขึ้นสว่างจ้า

"0.0!!"

                    แสงสว่างค่อยๆจางหาย กลายเป็นชุดเกาะอกสีม่วงเนื้อผ้าเป็นเกล็ดเพชรสีม่วง

"สวยใช่ไมล่ะ นี้เป็นชุดที่พี่สาวเจ้าใส่"

"พี่สาว?"

"ใช่ พี่สาวของเจ้า"

"ฉันมีพี่สาวด้วยหรอค่ะ ทำไมแม่ไม่เคยบอก"

"พี่สาวของเจ้าเคยมาที่นี้ตอนเจ้ายังอายุน้อยนัก เธอประสบอุบัติเหตุเหมือนกับหนูแต่โชคร้ายเธอกำลังจะตายแต่โชคชะตายื้อชีวิตของเธอใว้ทำให้จิตของเธอหลุดมาที่นี้แต่ไม่นานเธอก็จบชีวิตลงและสร้างวีระกรรมที่ชาวนาเนียจะตราตรึงไปทั้งชีวิต"

"พี่สาวของฉัน...รักอยู่กับเจ้าชายซีคลอสใช่ไมค่ะ"

"....อืม มันเป็นรักสามเศร้าที่เข้าใจยากแต่อีกไม่นานทุกอย่างจะเปลี่ยนไป นี้ชุดของเจ้าจงใส่ในวันพรุ่งนี้เก็บรักษามันใว้ให้ดีเพราะพี่ของเจ้าห่วงมันสุดหัวใจ"

"ค่ะ"

"ข้าต้องไปแล้ว แล้วพบกันอีกน่ะบุตรแห่งอดัม"

"ค่ะ แล้วเจอกัน"

                    อาสลานค่อยๆเดินหันหลังจากไปฉันดูชุดสักพักก่อนจะกลับเข้าวังอาสลานพูดเหมือนว่า สงครามกำลังจะเกิดอีกครั้งหนึ่ง

เช้าวันต่อมา

                    ฉันเดินลงมาข้างล่างพบว่า....ทุกคนกำลังวุ่นน่าดูต่างคนต่างวิ่งกันทำหน้าที่เดินสวนแทบจะชนกัน วันนี้สิน่ะงานเลี้ยงเต้นรำ

บ่าย3

                    ฉันนั่งเลือกรองเท้าที่มีเป็นร้อยคู่ เอ้....ชุดฉันมันเป็นสีม่วงฉันจึงเลือกคู่ที่สวยที่สุดสีม่วงเกล็ดเพชรเข้ากับชุดฉันแป๊ะ เย็นนี้สิน่ะ*-*

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา