รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

 

Chapter 25

 

 

 

บางครั้งที่ยอมเดินออกมา ก็ไม่ใช่เพราะ...หมดรักแต่มันหมดเรี่ยวแรงที่จะอยู่ต่อให้เธอทำร้าย...หัวใจ...กันแล้วจริงๆ

 

 

 

 

 

 

ทนไม่ไหวแล้วเว้ย!!!

 

 

ผมอดทนรอซีนกลับบ้านได้หนึ่งวันเต็มแล้วครับ เมื่อคืนผมค้างบ้านซีนเพราะหวังว่ามันจะโผล่มาบ้าง แล้วนี่ก็เป็นเช้าอีกวันที่ผมอดทนรอไม่ไหวอีกต่อไป

 

 

"โทรเรียกกูมาทำไมแต่เช้าครับเพื่อน สนุกมาเลยได้โดดเรียนกันยกแก๊ง"ไอ้คิสมันประชด

 

 

"ตกลงมีไร ถ้าไม่มีกูต่อยนะเพื่อน"ตามมาด้วยโซตัส

 

 

"กูรู้แล้วซีนอยู่ไหน"ผมยิ้มมือกดโทรออกหาพี่ปุน

 

 

[ตอนนี้คุณซีนหลับอยู่ในห้องครับ คุณจินจะให้ผมทำยังไงว่ามาเลย]

 

 

"ไม่ต้องครับเดี๋ยวผมไปเอง ขอบคุณพี่ปุนมากนะครับที่โทรมาบอก"ผมวางสายพี่ปุนไป

 

 

"มึง..."ไอ้คิสมันเหมือนจะพูดอะไร

 

 

"โทรบอกเมียพวกมึงว่าเลิกเรียนแล้วมาเจอกันที่นี่ กว่าจะเย็นยังพอมีเวลาอยู่..."

 

 

"ทำอะไรวะ"โซตัสถาม

 

 

"ง้อเมีย!"ผมยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อคิดแผนง้อเมียได้สักที ใจผมเต้นแรงแค่ไหนเมื่อรู้ว่าซีนอยู่บ้านสวน ทำไมนะ ทำไมผมถึงไม่คิดว่าซีนจะอยู่ที่นั่น

 

 

@บ้านสวน

 

 

ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตกบ่าย ฮ้าววว เรานอนหรือตายวะเนี่ย สองขาเรียวก้าวห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายที่เปื้อนฝุ่นจากข้างนอก วันนี้ผมไปเก็บส้มในไร่มาสนุกมาก

 

 

ก๊อกๆๆๆ

 

 

"พี่ซีนครับพ่อให้มาตามไปทานข้าวครับ!!"เสียงแตกหนุ่มดังเข้ามา

 

 

"ครับปาย เดี๋ยวพี่ตามลงไป"ผมตอบกลับ ที่ว่าเก็บส้มสนุกก็ตรงมีปายไปด้วยเนี่ย ยังไม่รวมไอ้ตัวแสบที่นอนหลับแก้มยุ้ยอยู่บนเตียงผม

 

 

"น้องปลายตื่นครับ ฟอด~ ตื่นๆๆๆ"ผมหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ กลิ่นแป้งเด็กหอมชะมัด

 

 

"อืม ปลายจะนอนอ่า"ร่างป้อมก่ายหมอนข้างไม่ยอมลืมตาขึ้นมา ผมลูบผมที่ปรกหน้ากลมออกแอบหยิกแก้มเบาๆ

 

 

"ไม่ได้นะ ตื่นมาทานข้าวกันครับ อืม เดี๋ยวตอนเย็นพี่ซีนพาไปเที่ยวงานวัดเอามั้ย"ผมเอาเรื่องเที่ยวมาหลอกล่อ วันนี้มีงานวัดที่ไม่ไกลมากนัก ผมตั้งใจจะพาตัวแสบไปอยู่แล้วแหละ

 

 

"จริงนะ!!"ผมยิ้มพยักให้ ร่างป้อมกระโดดลงจากเตียงผลุบหายไปในห้องน้ำ ผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าออกมาเตรียมไว้ให้เหมือนเลี้ยงลูกเลยว่ะ >0<

 

 

"พี่ซีนอันนั้นอะไรครับ"ผมจูงมือป้อมเข้ามาในงานวัดที่ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ เสียงใสถามชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์

 

 

"ชิงช้าสวรรค์ครับ ปลายอยากเล่นมั้ยล่ะ"

 

 

"จะเล่นๆ พี่ปายไปเล่นด้วยกันนะ"มือเล็กเขย่าแขนพี่ชายที่จูงอยู่อีกข้างนึง สาวๆที่ผ่านไปมามองสามคนใบหน้าเปื้อนยิ้ม เหมือนพ่อแม่ลูกเลย

 

 

"เอ่อ..."ปายหันมามองผมหน้าเขิน

 

 

"กว้างอยู่นั่งได้หมดนะพี่ว่า ปายขึ้นไปด้วยกันนะ"ผมมองขนาดแล้วกว้างอยู่นะ

 

 

"ครับ"ปายอมยิ้มเม้มปากเขิน แค่นั่งชิงช้าทำไมต้องเขินอ่า

 

 

ทางด้านจิน...

 

 

จินขับรถมาจอดที่ลานกว้างหน้าบ้านพร้อมรถอีกสองคันที่ขับตามมา ปุนกับจ๋ายที่ยืนรอเดินเข้าหานายใบหน้าเครียด ถ้ารู้ว่าคุณซีนไปกับปายคุณจินจะฆ่าเขามั้ยเนี่ย

 

 

"ซีนล่ะครับ"ปุนอึกอักหันไปมองหน้าเมีย จ๋ายกระซิบบอกสามีว่าให้บอกๆไปเหอะ

 

 

"คุณซีนไปเที่ยวงานวัดกับ...เอ่อ..."จินใจไม่ดีรีบถาม

 

 

"กับใคร!!"

 

 

"กับเจ้าแสบแล้วก็เจ้าปายครับ"ปุนรีบรายงานก้มหน้านิ่ง

 

 

"ฮึ่ม ครอบครัวสุขสันต์จริงนะ"จินกำมือแน่นกระหึ่มในใจ กูตั้งใจมาง้อมึงนะเมีย

 

 

"เอาไงต่อวะ"คิสถามเพื่อนที่หน้าตาไม่พอใจมาก เปเปอร์ที่เคืองจินอยู่แอบหยิกแขนสามีระบายอารมณ์

 

 

/มาหยิกพี่ทำไมครับ/ คิสกระซิบถามเมีย

 

 

/พี่จินแม่งน่าตบว่ะ ถ้าทำอะไรเพื่อนเปอร์นะ...จะตบให้หน้าชาเลย/

 

 

/โหด นั่นเพื่อนพี่นะครับ/ เปเปอร์มองค้อนคิสตาเขียว

 

 

/แต่นี่เมียนะ!/

 

 

/แฮ่ๆ นั่นเพื่อนนี่เมีย ยังไงเมียใหญ่ที่สุด/คิสยอมแพ้ยิ้มแหยส่งให้เมียสุดโหด

 

 

"เขาได้บอกรึป่าวว่าจะกลับตอนไหน"จินถามปุนเสียงเข้ม ปุนส่ายหน้าแทนคำตอบ จินกระฟัดกระเฟียดเดินเข้าบ้าน คนที่เหลือต่างก็เหนื่อยจากการเดินทางเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไป

 

 

ทางด้านซีน...

 

 

ปายเดินอมยิ้มลอบมองใบหน้านวลเป็นระยะ ผู้ชายอะไรข๊าวขาว >///< น่ารักจัง คราวก่อนที่มาได้แต่มองผิวเผิน มาครั้งนี้ได้อยู่ใกล้ชิดกันแล้วยิ่งชอบเข้าไปใหญ่

 

 

"Hi ปาย!! เฮ้! ไอ้ปายยยยยยย"เสียงสำเนียงคุ้นหูตะโกนมาจากทางทิศใดทิศหนึ่ง ปายหันมองรอบตัวขมวดคิ้วหาไม่เจอ

 

 

"มีอะไรเหรอปาย"ผมถามขึ้นเห็นชายหนุ่มมองหาอะไรสักอย่าง

 

 

"เหมือนมีใครเรียกปายเลยพี่ซีน"

 

 

"จุ๊ๆ อย่าขานไปนะพี่ปาย แม่จ๋ายบอกใครเรียกดึกๆอย่างเพิ่งขานให้ดูจนเห็นคนเรียกก่อน แม่บอกผีเรียก"เจ้าตัวแสบบอกพี่ชาย ผมลูบหัวเล็กนึกเอ็นดู

 

 

"แต่พี่ได้ยินจริงๆนะ"ปายมองไปทางด้านซ้ายมือก็เห็นหน้าเจ้าของเสียงปริศนา

 

 

"ไอ้วายร้าย!!"สองร่างกระโดดกอดกันเมื่อเห็นเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนาน ไวน์ยิ้มแป้นเข้ามาทักทายซีนที่มองมาแต่ไกลก็รู้ว่าน่ารักมาก

 

 

"เราไวน์เป็นเพื่อนปาย"ไวน์ยื่นมือมาให้ซีน ซีนยกมือไหว้ทักทายกลับ

 

 

"อืม พี่ชื่อซีนนะ" แง่ว ไวน์หน้าเสียนึกว่ารุ่นเดียวกัน หัวเระแห้งเกาท้ายทอยแก้เขิน

 

 

"พูดอะไรกันปลายไม่เข้าใจ"ก็พวกพี่เล่นคุยกันภาษาต่างชาติน้องปลายงงนะครับ

 

 

"ฟอด~ เพ่ไวน์งายกับ"ไวน์พูดไทยกับตัวแสบที่ทำหน้านึกออก

 

 

"อ๋อ พี่ฝรั่งขี้นกใช่มั้ยฮะ น้องปลายยังเก็บอมยิ้มไว้อยู่เลย"เด็กน้อยโชว์อมยิ้มในกระเป๋าใบเล็กที่สะพายมาให้ดู

 

 

"น่าหักมาก"เจ้าตัวเล็กหุบยิ้มยกมือตีเข้าที่ขาไวน์ ผมย่อตัวลงจับมือป้อมมาตีเพี้ยะ

 

 

"ทำแบบนี้กับผู้ใหญ่ได้ไงครับ"ผมดุ

 

 

"พี่ซีนตีหนู ฮือออ ก็มันว่าน้องปลายหน้าหักทำไมล่ะ"ปายร้องไห้ยกมือขยี้ตา

 

 

"ไม่พูดว่ามันนะครับ พี่ไวน์เขาเป็นฝรั่งอาจจะพูดไม่ชัด เขาชมปลายว่าน่ารักมาก"

 

 

"จริงเหรอ ฮึก นายบอกเราน่ารักเหรอ"ผมแปลให้ไวน์ฟังว่าปลายพูดอะไร

 

 

"Yes เราจะพูดแบบนั้นแหละ"ไวน์ตอบกลับมาผมก็แปลให้ปลายฟัง เด็กน้อยยิ้ม

 

 

"เห้อ ทีหลังอย่าพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้นะแสบ ถ้าพี่เห็นอีกจะตี"ปายดุน้อง เราเดินเล่นกันสักพักก็ถึงเวลากลับ แต่ขากลับไวน์ขอกลับด้วยเพราะตั้งใจจะมานอนบ้านสวน

 

 

"ไหนดูสิซื้ออะไรมาฝากพ่อแม่บ้าง"พี่จ๋ายกอดลูกชายตัวแสบหอมแก้มป่องสองข้าง

 

 

"หนูซื้อขนมมาเต็มเลย นี่ๆมีปลาตัวเล็กด้วยฮะแม่จ๋าย"เด็กน้อยโชว์ถุงปลาให้ดู ผมขอตัวขึ้นข้างบนก่อนเพราะเหม็นเหงื่อไปทั้งตัว

 

 

"เอ่อ...วันนี้พวกคุณๆเขามาหาคุณซีนครับ แต่ว่าคุณซีนไม่อยู่"ปุนบอกซีน แค่รู้ว่าจินมาใจมันกระตุกทั้งกลัวทั้งน้อยใจ

 

 

"ครับ แล้วตอนนี้อยู่ไหนกันล่ะ"ผมถาม

 

 

"อยู่ข้างบนในห้องนั่งเล่นครับ"ผมพยักหน้ารับรู้ ไวน์ที่เพิ่งเดินตามเข้ามาสะกิดแขนปายเพื่อนรักมีเรื่องสงสัย

 

 

"น่ารักว่ะปาย ใครวะ"ไวน์กระซิบถามมองซีนที่เดินขึ้นบันไดตาไม่กระพริบ น่ารักผิวเนียนเหมือนผู้หญิงเลย แบบนี้ไวน์ช้อบชอบ~

 

 

"พี่ซีนอะ นายอย่าไปยุ่งนะพี่เขาเป็น..."

 

 

โครม!ปัง!!

 

 

ปายพูดยังไม่ทันจบวิ่งขึ้นไปดูข้างบนเมื่อได้ยินเสียงโครมคราม ไวน์ที่ยังงงๆวิ่งตามเพื่อนไปอีกคน

 

 

"ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไงซีนถึงหนีมาอะ!!!"ผมปาดน้ำตาผลักอกพี่จินให้ไปให้ไกล เปเปอร์กับเลเวลช่วยมาดึงแขนเพื่อนคนละข้างไม่ให้หนีไปไหน

 

 

"แล้วมันจริงมั้ยล่ะ หายไปกับมันสองต่อสองกลับมาซะดึกดื่นจะให้คิดไง!"จินก็ทำท่าจะเข้าไปกระชากแขนซีนแต่โดนเพื่อนล็อคไว้

 

 

"ซีนมันไม่เคยทำอะไรให้พี่ไว้ใจเลยใช่มั้ย...ฮึก...กลับไปผมไม่อยากเห็นหน้า"

 

 

"นี้มันบ้านพี่ พี่ไม่กลับถ้าเรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง"

 

 

"ก็ได้! ผมมันบ้าเองที่มาบ้านคนอื่น ขอโทษแล้วกัน"ผมยื้อตัวเองให้หลุดออกจากแขนเพื่อนทั้งสองคน เลเวลมันมองหน้าผมนิ่งยอมปล่อยมือออก

 

 

"เหนื่อยมั้ย...มึงเหนื่อยมึงเสียใจมั้ยซีนที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ มึงบอกกูไม่ให้หนีปัญหาแล้วมึงหนีมาทำไม! ตอนมึงโทรมาว่าอยู่ไหนกูเป็นห่วงมึงมากแค่ไหนรู้มั้ยกูยังเป็นเพื่อนมึงป่ะวะ? เวลามึงเสียใจทำไมมึงต้องเงียบ มึงลืมเพื่อนคนนี้ไปแล้วเหรอวะ"เลเวลเม้มปากหันมามองเปเปอร์"ปล่อยมันเหอะเปอร์ เรากลับกันเหอะ"

 

 

"อ้าวเชี้ย"เปเปอร์ปล่อยมือผมออก คิสกับโซตัสก็ปล่อยเพื่อนให้ไปเคลียร์กับเมีย

 

 

"..."ทุกคนเงียบได้แต่มองหน้ากัน

 

 

"ขอโทษ..."ผมมองพี่จินที่เดินมาหยุดตรงหน้า"ขอโทษที่ขี้หึงขี้หวง ขอโทษที่ทำให้เสียใจหลายต่อหลายครั้ง ขอโทษสำหรับทุกอย่าง"

 

 

"พูดว่าขอโทษทุกครั้งที่ทำผิด...ก่อนทำ ทำไมไม่คิด จะมารู้สึกผิดให้มันได้อะไรขึ้นมา!? ผมเหนื่อย...ผมอยากหยุด..."

 

 

"หยุด? ซีนกำลังบอกเลิกพี่ใช่มั้ย!! ไม่!! พี่ไม่ยอมนะครับ"จินสะอื้นกอดผมแน่นทุกคนที่มองอยู่ต่างทะยอยกันออกไป ปล่อยให้คู่รักเขาคุยกันเอง

 

 

"แล้วมีเรื่องไหนบ้างที่พี่ยอม เราห่างกันสักพักมั้ยเผื่ออะไรจะดีขึ้น"

 

 

"ฮึก แล้วห่างมันต่างจากเลิกตรงไหนกัน"ผมเบือนหน้าหลบมือใหญ่ที่จะลูบแก้ม

 

 

"งั้นผมขอแค่ชั่วโมงเดียว ผมขอแค่นี้เพื่อคิดทบทวนทุกอย่าง"จินลังเลแต่ยอมถอยออกมาข้างนอก เปเปอร์กับเลเวลเดินเข้ามานั่งข้างเพื่อนที่ยกมือปิดหน้าร้องไห้

 

 

"ถ้ามันเจ็บปวดก็ร้องออกมาเหอะ มึงคิดซะว่าน้ำตาที่ไหลออกมาคือความเจ็บปวดของมึง"เลเวลกอดเพื่อนพูดปลอบ เปเปอร์น้ำตาซึมกอดเพื่อนด้วยอีกคน

 

 

"กูอาจจะช่วยอะไรมึงไม่ได้นะเว้ย แต่กูก็ขอกอดขออยู่ข้างๆมึงในวันที่มึงทุกข์ว่ะอะไรที่มันเป็นอดีตมึงก็ลืมๆมันไปซะเหอะ กูว่าพี่จินมันรักมึงมากนะซีน คนเรามันต่างความคิดมึงก็รู้ ไม่แน่นะพรุ่งนี้พี่จินมันอาจจะตายก็ได้"

 

 

"เพี้ยะ! มึงอย่ามาแช่งผัวกูดิเปอร์"ผมผละออกตีแขนมันเต็มแรง เลเวลมองผมแล้วยิ้ม

 

 

"เห็นม่ะ มึงก็รักพี่จินอะซีน แล้วมึงจะเอาเวลาที่มึงควรจะมีความสุขมาทุกข์ทำไมวะ"

 

 

"อืม กูแม่งคิดเรื่อยเปื่อยจนเป็นเรื่องเลยเนอะ"ผมมานั่งคิดดูมันก็ไม่มีอะไรนะ ก็แค่...น้อยใจ >_<

 

 

ทางด้านจิน...

 

 

ผมเดินคอตกออกมาหาไอ้คิสไอ้โซที่นั่งทำเอ็มวีอยู่หน้าบ้าน ผมใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มออก อายเพื่อนเหมือนกันนะ

 

 

"ตกลงเลิกกันยังแสรดดด"ผมเดินไปถีบไอ้โซปากหมาจนล้มกองกับพื้น กวนส้นตีนนัก

 

 

"ฮ่าๆๆๆ หงอยเป็นหมาเลยเพื่อนกู แล้วตกลงน้องซีนเขาบอกเลิกมึงยังอะ"คิสพูด

 

 

"มึงอยากโดนอีกคนใช่มั้ยไอ้คิส"มันส่ายหน้าหัวเราะร่วน ผมนั่งเหม่อออกไปข้างหน้า เห้อ ถึงชั่วโมงยังวะ

 

 

"ในฐานะเพื่อนกูว่าครั้งนี้มึงผิดนะจิน เลิกเหอะเชื่อกู"คิสตบบ่าเพื่อน

 

 

"กูไม่เลิก!"ผมรีบแย้งผลักมือมันออก คิสมันหัวเราะโบกไม้โบกมือว่าไม่ใช่

 

 

"ฟราย กูหมายถึงไอ้นิสัยกักขังหน่วงเหนี่ยวมึงอะเลิกสักที"

 

 

"เชี้ยว่ะมึงอะ"ผมหัวเราะยกขาทำท่าจะเตะมัน โซตัสเห็นเพื่อนยิ้มก็โล่งอกยืนมองมันสองตัวเล่นกันแล้วยิ้มออกมา

 

 

"ตกลงจะเอายังไงต่อวะจิน กูเข้าใจนะว่ามึงรักน้องเขามาก แต่มึงก็อย่าลืมว่าเขาก็มีความรู้สึกีชีวิตเป็นของตัวเอง อะไรที่มันทำให้ทุกข์ก็วางๆมันลงบ้างก็ได้นะมึง ดูอย่างไอ้โซดิ มันไม่เห็นโทรหาเมียมันทุกชั่วโมงแบบมึงเลย"คิสพูด

 

 

"มาทำเป็นพูดดีนะมึง กูโดนควบคุมความประพฤติอยู่เว้ย ไม่โทรไปมันก็โทรมาอยู่ดี"โซตัสรีบฟ้องเพื่อน ยังไม่รวมลูกน้องของเลเวลที่อยู่รอบๆตัวเขาอีกนะ

 

 

"กูตัดสินใจแล้ว...กูว่ากูจะเลิกกับซีนว่ะ!!"ผมลุกขึ้นยืนหน้าตามุ่งมั่น ซีนที่เดินออกมาหวังจะมาปรับความเข้าใจถึงกับยืนชะงัก

 

 

"หยุดเดินทำไมวะซีน!!"เปเปอร์ที่เดินตามหลังมาถามเพื่อนเสียงดัง เขาตั้งใจให้รู้ว่าซีนได้ยินที่พูดเมื่อครู่

 

 

"ซีน..."จินเบิกตากว้างตกใจ คิสกุมขมับปวดหัวกับความคิดโง่ๆของเพื่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

 TBC.