Dear my love

          เช้านี้เป็นเช้าที่พิเศษที่สุดหลังจากเหตุการณ์ร้ายๆที่ผ่านมา เพราะมีแอมนอนกอดฉันอยู่ข้างๆไม่ยอมไปไหนด้วยนิสัยที่ติดหมอนข้างทำให้ฉันโดนแอมนอนกอดไม่ปล่อย ถึงฉันจะพึ่งนอนได้ไม่นาน... เอ่อ... ฉันคงจะไม่ต้องอธิบายหร่อกมั้งว่าเราทำอะไรกันอยู่ใจจริงฉันก็อยากนอนต่ออยู่หร่อกแต่ติดที่ว่าฉันมานึกได้ว่ามีนิยายหลายเรื่องเลยที่ฉันซื้อมาดองไว้แต่ไม่ได้อ่าน แต่ก็ช่างเถอะนอนต่อดีกว่า Zzzz…
 
[11:42]
 
“ปลาย” แอมเขย่าตัวฉันก่อนจะพลิกให้ฉันมานอนหงาย
“งืมมม ยังง่วงอยู่เลยอ่า”
“ลุกเดี๋ยวนี้เลยน๊าาาา”
“ง๊า ง่วงอะ”
“ล....แล้วเป็นเพราะใครหล่ะถึงทำให้นอนดึกขนาดนั้น”
“ก็มายั่วเค้าเองก็ต้องรับผิดชอบเด้~~”
“เราบอกว่ารอบเดียวไม่ใช่รึไง แต่นี่เกือบเช้าเลยนะ -///////-”
“ก็แอมน่ารักนี่ จะทนไหวได้ไง”
“ไม่ต้องมาเฉไฉเล.... ว้ายย” ฉันดึงแอมให้ลงมานอนด้วยก่อนที่แอมจะพูดต่อ
“งืมมม หัวแอมห๊อม หอม”
“อ๊ะ.... อย่าซิจั๊กจี้นะ”
“ตรงนี้ด้วยปะ” ฉันโอบร่างของแอมไว้แล้วจี้เอวแอม
“ฮ่าๆ!! ไม่เอานะ.. ฮะๆ ไม่เล่นซิ อ๊ายยย ฮ่าๆๆ!!”
“เด็กดื้อชอบปลุกต้องโดนลงโทษ~~”
“ก็เค้าอยากไปเล่นน้ำนี่นาเริ่มหิวแล้วด้วย”
“เฮ้ออ ก็ได้ๆงั้นเดี๋ยวเค้าไปอาบน้ำก่อนนะคะ จุ๊บ” ฉันหอมแก้มนุ่มๆของแอมก่อนที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวโดยใส่ชุดว่ายน้ำทับไว้ด้านในจะได้ไม่ต้องยุ่งยากเวลาไปเล่นน้ำ
“แอมมานั่งตักเค้านี่มาเดี๋ยวเค้าทาครีมก่อนออกไปข้างนอกให้”
 
          เพราะแอมเป็นสาวตัวเล็กน่าฟัดน่า...อื้ม... เกินไปฉันเลยตกลงกับแอมว่าถ้าไปเล่นน้ำให้ใส่ผ้าคลุมไปด้วย แอมเลยบอกให้ฉันใส่ผ้าคลุมคล้ายๆกันเพราะกระต่ายน้องก็หวงเหมือนกัน ทันทีที่แอมบอกแบบนั้นฉันเลยนึกไปถึงตอนที่แอมหวงฉันในตอนนั้น ฟินอะ! >//////<
 
//หาดตาแหวน
 
“เย้! มาถึงแล้ววว ไปเล่นน้ำกันๆ”
“ขอเก็บของก่อนจะตามไปนะ”
“ตามมาเร็วๆนะ” แอมรีบวิ่งลงทะเลไปเล่นน้ำเหมือนพึ่งเคยมาครั้งแรก ฉันได้แต่ส่ายหัวแล้วเก็บของให้เข้าที่เก็บเงิบไว้กับตัวให้เรียบร้อยเพราะไม่อยากเอาอะไรมามาก ไม่มีใครเฝ้าสัมพาระให้
“แอมเรามาแล้ว” ทันทีที่ฉันหันกลับไปที่ชายหาดฉันก็ไม่เจอแอมแล้ว
“จ๊ะเอ๋!” แอมเข้ามากอดด้านหลังฉันทำให้ฉันตกใจเกือบตบหน้าแอมไปแล้ว
“แค่นี้ถึงกับจะตบเราเลยเหรอ”
“ทีหลังอย่าเล่นแบบนี้อีกนะรู้ไหม เราเป็นห่วง”
“ไม่เล่นแล้วค่า” ฉันส่งค้อนไปให้แอมลูกใหญ่ก่อนที่จะลงไปเล่นน้ำด้วยกัน
 
          แอมตัวเล็กก็ดีอย่างนึงดูแลง่าย อยู่ง่าย กินง่าย อุ้มง่าย แกล้งง่าย แต่เวลาแอมจะเล่นซ่อนหาไม่เคยหาแอมเจอซักครั้งเดียวฉันเลยกลัวว่าถ้าเวลามีคนฉุดไปฉันจะหาคนตัวเล็กคนนี้เจอหรือปล่าวเพราะฉันเป็นห่วงและหวงสุดหัวใจฉันถึงโกรธไปเมื่อกี๊
 
“แอม” ฉันว่ายเข้าไปหาแอมแล้วกอดจากด้านหลัง
“ว่าไงคะ จะอ้อนตอนนี้เลยเหรอ”
“ปล่าว เราแค่กลัว.... กลัวว่าแอมจะหายไปแล้วเราจะตามหาแอมไม่เจอ”
“โอ๋ๆ ตัวใหญ่กว่าเราซะปล่าวทำไมขี้แยจังคะ”
“เราก็หวงแฟนเรานี่นา Q3Q”
“จ้าๆ ไปเล่นคลืนตรงนู้นกันปะ” แอมชวนฉันไปเล่นคลื่นน้อยๆที่ซัดเข้าหาฝั่ง พอเล่นจนเหนื่อยแอมก็ชวนขึ้นไปเล่นทรายใกล้ๆเปลที่ฉันจองไว้
“โอ้ย!”
“เป็นไรแอม”
“เราโดนเปลือกหอยบาดอะ” ฉันเห็นแอมเดินขาเดียวไม่ฉนัดฉันเลยอุ้มแอมไปที่เปล
“ทำอะไรไม่เคยอายคนอื่นเลยรึไง คนอื่นเขามองเรากันเต็มเลยนะ -//////-”
“แล้วแอมคิดว่าเราจะปล่อยให้แฟนที่น่ารักของเราเจ็บเหรอค่ะ”
“ค่าๆ”
 
          ยังดีที่ฉันเป็นพวกชอบถือกระเป๋าพยาบาลไปไหนมาไหนด้วยเวลาไปเที่ยวเพราะยังไงซะอุบัติเหตุมักเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ฉันเลยค่อยๆจัดแจงทำแผลให้แอม แต่ก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก ก็แถวนี้มันมีแต่น้ำเค็มนี่เนอะมันไม่มีน้ำจืดฉันเลยเดินไปซื้อน้ำไม่เย็นมาล้างแผลให้แทน
 
“น้องคะพี่ขอถ่ายรูปน้องทั้งคู่ได้หรือปล่าว?”
“พวกหนูเหรอคะ?”
“ใช่คะ น้องเป็นแฟนกันใช่หรือปล่าวคะ”
“ใช่คะเราเป็นแฟนกัน” แอมตอบแทนฉันทันทีที่พี่สาวคนนี้ถาม
“ไม่ต้องห่วงนะว่าพี่จะมาจีบแฟนน้องแฟนพี่ก็มาด้วยเขานั่งอยู่ตรงนู้นหน่ะ”
“อ๋อ... ค่ะ”
“งั้นพี่ขอถ่ายรูปตอนน้องทำแผลให้กันได้ไหมเอ่ย?”
“ได้ค่ะ” หลังจากที่พี่สาวคนนี้ขอถ่ายรูปเสร็จฉันก็ทำแผลที่เท้าให้แอมต่อ
 
แกร๊ก แช๊ะ~ แช๊ะ~ แช๊ะๆ~  (เสียงกล้องนะค่ะ =￣ω￣=)
 
‘เอ๊ะ ? ทำไมรู้สึกว่าเสียงชัดเตอร์มันจะดังซ้อนกันเยอะขึ้นเรื่อยๆละ’ พอฉันนึกขึ้นได้ฉันก็เงยหน้าขึ้นมามองดูรอบๆตัว
 
‘ขุ่นพระ!!’ กล้องจากโทรศับมือถือหลากหลายรุ่นที่กำลังบันทึกภาพและอัดวีดีโอของฉันที่กำลังทำแผลที่เท้าให้แอมอยู่ทำให้ฉันเขินจนทำตัวไม่ถูกแต่สำหรับแอมไม่ได้เป็นปัญหาแต่อย่างใด มีหนำซ้ำยังทำท่าโพสแล้วมองตาหวานส่งมาให้ฉัน ทำให้ใจฉันแทบละลายลงไปซึมเป็นเนื้อเดียวกันกับทรายตอนนี้เลย
 
“อ....เอ่อ....คือ” ในขณะที่ฉันกำลังจะเปิดปากพูดแอมก็เอานิ้วมาทาบที่ปากฉันก่อนที่ให้เสียงชัดเตอร์จากกล้องหลายๆต้องได้ส่งเสียงรัวมากยิ่งขึ้น
“ไม่ต้องพูดอะไรหร่อกคะที่รักเค้าไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรปล่อยเค้าถ่ายไปเถอะ”
“ต...แต่เราเขิน” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเบา แต่ถึงฉันจะบอกแอมไปอย่างนั้นเหมือนแอมยิ่งได้ใจ ในตอนนี้จากกระต่ายน้อยผู้น่ารักของฉันได้กลายร่างมาเป็นแม่จิ้งจอกสาวแสนแสบซะแล้วซิ แอมยื่นมือมาเกยคางฉันแล้วจุ๊บที่หน้าผากของฉันก่อนที่จะพูดต่อ
“ขอบคุณนะคะที่รักที่ทำแผลให้” 
“อ๊ายยย น่ารักมากเลยอะ น้องทั้งสองคนน่ารักมากเลย ขอบคุณสำหรับภาพถ่ายน่ารักๆน๊า ฯลฯ”
 
          สารพัดคำพูดจากคนรอบข้างที่พูดมาชมฉันกับแอมฉันฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เพราะตอนนี้จิตรใจฉันล่องลอยไปหารอยยิ้มที่แสนน่ารักของแอมเรียบร้อยแล้ว
 
//ห้องพัก
 
“เฮ้อ~ เหนื่อยจังโดนถ่ายรูปไปตั้งเยอะอะ”
“ก็ไม่เห็นเสียหายอะไรนี่นา”
“ก..ก็ใช่อยู่หร่อกแต่เราไม่ชินนี่นา ไม่เคยมีใครมาถ่ายรูปเราแบบนี้เลย”
“ก็เพราะปลายสวยขึ้นไงคะ”
“ปากหวานจังนะ” ฉันดึงแอมให้มานั่งตักฉัน
“ถ้ารู้ว่าปากหวานแล้วอยากจะชิมไหมละคะว่าหวานแค่ไหน”
“งั้นก็ขอชิมหน่อยละกันนะคะ” หลังจากสิ้นคำเชิญชวนของแอมฉันก็เลยยื่นหน้าเข้าไปสัมผัสกับปากน้อยๆนั้นเพื่อที่จะลิ้มรสความหวานด้านในปากเหมือนผึ้งงานที่ติดใจน้ำหวานจากดอกไม้ดอกนี้จนไม่อยากกลับรังอีกเลย....
 
//เช้าวันต่อมา
 
ติ๊ง~~.....ติ๊ง~~.....ติ๊ง~ติ๊งๆๆๆๆ
 
“โอ้ยยย เสียงอะไรเนี่ย” ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินไปมองโน้ตบุ๊คที่ถูกเปิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน(ลืมปิด)
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!!”