Crows Honey รักนี้ต้องจับกด YAOI

คนเรามักมีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้รวมถึงผมด้วย แต่ว่าความลับของผมมันแปลกประหลาดกว่าชาวบ้านเพราะ ผมเป็นลูกครึ่งมนุษย์หมาป่าไงละ....
ถ้าอยากมีชีวิตที่แสนสงบสุขในโลกมนุษย์จำเป็นต้องละทิ้งสัญชาติญาณดิบของหมาป่าแล้วเก็บความลับให้มิดถึงจะอยู่รอดได้
"เชี่ยปองส่งลูกบาสมาให้กู!"
นั่นแหละครับชื่อของผม ตอนนี้ผมเล่นพนันบาสกันอยู่กับฝ่ายตรงข้ามในมหาวิทยาลัย
ผมใช้พรสวรรค์ในการวิ่งของหมาป่าที่ติดตัวมาเดาะลูกบาสผ่านหว่างขาของฝ่ายตรงข้ามแล้วส่งลูกบาสให้เพื่อนในทีมผมดั้งใส่ห่วงบาส
"แฮ่ก แฮ่ก ทีมกูแพ้มึงอีกแล้ววะ"
"แน่นอนกูเก่งไง"ผมยักไหล่แบบกวนตีน
"เอ้า นี่เงินพนันที่ตกลงกันไว้"
"แต้งกิ้ว"ผมยิ้มแล้วหยิบแบงค์พันมาจากมือของมันแล้วแบ่งเงินให้คนในทีมเท่าๆกัน
พอทุกคนที่แข่งบาสแยกย้ายกันไปหมดผมก็เตรียมตัวจะกลับบ้างแต่โดนไอ้เพื่อนเวรดึงคอเสื้อไว้ซะก่อน
"อะไรวะสัส?"
"เชี่ยมึงจะรีบไปไหน"
"กูจะกลับไปนอนวะง่วงเหี้ยๆ"
"อย่าเพิ่งกลับ ไปแดกเหล้าที่หอกุก่อน"
"มึงโดนทิ้งหรอไงวะ"ผมมองหน้ามันนิ่งๆ
"เออดิ!ผู้หญิงคณะมนุษย์คนที่กูคบด้วยแม่งส่งข้อความมาบอกเลิกวะ"
ผมตบบ่าไอ้ซีมเพื่อนผมเบาๆแล้วยิ้มบางๆก่อนที่จะพูดออกมา
"ผู้หญิงแม่งมีตั้งเยอะแยะมึงอย่าไปยึดติดกับคนๆเดียวดิวะ โดนทิ้งมึงก็หาใหม่ ง่ายจะตาย"
"ไอ้เชี่ย!ใครจะไปหน้าตาดีเหมือนมึงวะสัสแค่กระดิกนิ้วสาวๆก็มาละเหอะ ฆวย T^T"
"เชี่ย มึงก็พูดเวอร์ไปสัส"
ก็ถูกตามที่ไอ้เวรนี่พูดครึ่งนึงวะครับ จะว่าไงดีละ พวกปีศาจอย่างเราจะมีเสนห์แบบบอกไม่ถูกฟุ้งออกมา ก็มีคนมาบอกรักผมนะแต่ผมก็คบเล่นๆแต่ไม่จริงจัง ก็มนุษย์หมาป่าจะรักเดียวไปตลอดชั่วชีวิตเลยนี่นะไว้เจอคนๆนั้นก่อนแล้วกัน
"เลิกซึมได้แล้ว เดี๊ยวกูไปแดกเป็นเพื่อน"
"เชี่ยยย!กูรักมึงงง"ซีมกอดผมแน่น
กาาา!!
อืม...เสียงกางั้นหรอ?ปกติในเมืองไม่ค่อยมีกานี่วะ ช่างแม่งเหอะ
"ผู้หญิงแม่งใจร้าย ได้ใหม่ลืมเก่า!"
ผมกระดกเบียร์พลางมองไอ้เพื่อนเวรที่ดื่มเบียร์ไปบ่นไป แม่งคออ่อนแต่เสือกอยากแดกเหล้า แดกไปแค่สองกระป๊องแม่งก็เริ่มเมาแล้ว
"มึงบ่นไปเค้าก็ไม่กลับมาหามึงหรอกน่า"
ผมดื่มเบียร์กระป๋องที่ห้าแล้วมองออกไปทางนอกหน้าต่าง เชี่ย!พอมองออกไปก็เห็นอีกาสีดำที่ยืนอยู่บนเสาไฟฟ้าจ้องผมตาไม่กระพริบ หลอนสัส!
"เลิกแดกแล้วไปนอนเลยสัสพรุ่งนี้มีเรียนตอนเที่ยงนะเว้ย!"
"ม่ายยย กุจะแดกต่อ"
"อย่าดื้อสิวะไอ้สัส"ผมบ่นแล้วดึงเบียร์ออกจากมือมันแล้วแบกมันไปนอนที่เตียง
"กูจะไม่คบใครแล้ววะ"
"พูดจริงเหอะสัส"ผมยืนมองมันที่นอนอยู่บนเตียง
"กูว่า..กูรักมึงวะ"
หืม?แม่งเมาจนเพี้ยนแล้วสินะ ตกใจแปป
"มึงเมาแล้วสัส นอนๆ"
"ไม่...กูว่ากูรักมึงเข้าแล้ววะสัส"
"กู ไม่ใช่เกย์เว้ยกุชอบผู้หญิง"
"กูก็ไม่ใช่เกย์แต่กูชอบมึงวะ"
อยู่ดีๆคนเมาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียงก็ดึงผมเข้าไปจูบเบาๆอึก!กลิ่นเหล้าจางๆหวานๆมันทำให้ผมเริ่มมึนแล้ววะ
"อึก!กูจะกลับแล้ว"พอมันถอนจูบออกผมก็ทำตัวไม่ถูกเลยวะสัส
"พรุ่งนี้..."หมอนั่นเงียบไป"ขอคำตอบด้วย"
"อย่ามาล้อเล่นนะสัสกูไม่เชื่อคำโกหกมึงหรอก"
ผมรีบออกจากหอไอ้เพื่อนเวรแล้วรีบลงไปข้างล่าง...อึก!หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยเว้ยยยยย!!
กูไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์ ไม่ใช่เกย์!!ว้ากกกกก
ซ่าาาาาา!!!
เวรเหอะ!ฝนตกตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย ยังไงก็ไม่ยอมขึ้นไปบนห้องไอ้เวรนั่นหรอก แต่ถ้าให้เดินตากฝนก็ไม่เอาวะ ผมถอนหายใจแล้วยืนรอฝนซาหน้าหอไอ้เวรนั่น =//=
กาาาา!!
"เชี่ยยย!"ผมตกใจเสียงกาที่อยู่ข้างๆจนร้องเสียงหลง ชิบหาย!หูกับหางดันโผล่ออกมาซะด้วย
กาาาา!!
"โอ้ย!ไอ้กาเวร"ยังดีนะที่ตอนนี้ไม่มีคนผ่านแถวนี้"แกเป็นกาผีหรือไงวะ แม่มมม!"
ผมได้กลิ่นฝนผสมกับกลิ่นปีศาจจางๆจากข้างๆตัว หรือว่า กานี่มันตามผมมาตั้งแต่อยู่ที่มหาลัยวะ
"แกตามฉันมาสินะ แกมีกลิ่นปีศาจจางๆนั่นอีก"
ป๊อง!
ไม่ทันตั้งตัวกานี่ก็กลายเป็นร่างมนุษย์ ผิวสีคล้ำดวงตาสีดำสนิทผมสีดำแซมน้ำเงินซอยระต้นคอตัวสูงโปร่งมีปีกสีดำขนาดใหญ่กลางหลัง ท่าทางคุณชายบวกกับหน้าตากวนตีน แม่งน่าถีบชิบหาย
"ฉัน โครว เดมอน มารับแกไปโลกปีศาจ"
"เสียใจนะฉันไม่ไปกับคนแปลกหน้าหรอกวะ แล้วไม่จำเป็นที่ต้องกลับไปโลกปีศาจนี่"
"ตามกฎข้อที่สองร้อยของมหาลัย เดวิล บุตรของนักศึกษาต้องเข้าเรียนที่นี่ตอนอายุครบสิบเก้าปี"
"โทษทีวะ กฎมีไว้แหกไม่ใช่หรอไงวะ"ผมยิ้มมุมปาก"แล้วก็นะ พ่อไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะส่งฉันไปเรียนที่มหาลัยที่นั่น"
"งั้นดูนี่"
หมอนั่นพูดแล้วยื่นใบรับรองการมอบตัวเป็นนักเรียนแล้วตรงลายเซ็นรับรองนั่น ลายเซ็นพ่อนี่หว่า อ้ากกก!!
"เอาละ!จะไปดีๆได้หรือยัง"
"ไม่ไป ยังไงก็ไม่ไปเว้ย!"
"แกมันน่ารำคาญจังเลยวะ"
หมอนั่นยื่นมือมาที่หน้าผมแล้วสติผมก็ค่อยๆหายไปเรื่อยๆอ่า...อะไรวะเนี่ย และผมก็หมดสติไป