เล่ห์ร้อน ซ่อนรัก

 
 
ย้อนกลับไปประมาณ 8 ชั่วโมงก่อนหน้านี้
 
 
ร่างสูงของคุณชายแดเนียลแบกคนตัวเล็กที่ทั้งทุบทั้งตีไหล่กว้างก้าวฉับๆ ขึ้นห้องนอนด้วยแรงอารมณ์โกรธ โมโห ไม่รู้โว้ย!!
 
 
เมื่อก้าวผ่านธรณีประตูมาได้ชายหนุ่มก็โยนร่างเล็กลงบนที่นอนทันที เปาวลีซึ่งหน้าซีดเผือดรีบพยุงตัวเองแล้วลุกหนี แต่คนตัวโตกลับไวกว่าคว้าหมับเข้าที่ข้อเท้าเล็กๆ และออกเเรงลากกลับมาทีเดิม
 
 
กรี้ดด !!!
 
 
"คุณแดเนียลปล่อยหนูเปานะค่ะ อย่าทำอะไรหนูเปาเลยน่ะ ได้โปรด..."
 
 
หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่มปรกๆแต่แทนที่เขาจะเห็นใจกลับทำหน้าถมึงทึง ดึงร่างบางเข้าหาตัวแล้วกดเธอลงกับที่นอน เปาวลีถึงกับดิ้นเร่าน้ำตานองหน้า กระตุ้นอารมณ์คนหัวรุนแรงสูงปรี้ด!
 
 
 
"ทำไม! เธอรังเกียจฉันขนาดนั้นเชียวรึไง!!"
 
 
"มะ ไม่ ค่ะ หนูเปา คือ เราเพิ่งรู้จักกันนะค่ะ"
 
 
หญิงสาวพูดเสียงสั่น ตัวสั่น มือสั่น จนชายหนุ่มที่มองอยู่อดที่จะแกล้งไม่ได้ แดเนียลยื่นใบหน้าเข้ามาประชิด จนหญิงสาวรู้สึกถึงลมหายของอีกฝ่าย สมองน้อยๆ สั่งการให้รีบหาวิธีเอาตัวรอด
 
 
"ถึงจะเพิ่งรู้จักแต่เราก็หมั้นกันแล้วนะ และตอนนี้ฉันก็มีความรู้สึกตื่นตัวสุดๆ เธอคงไม่ว่าหรอกนะถ้าฉันอยากจะขยับสถานะจากคู้หมั้นเป็นผัวเธอตอนนี้เลย"
 
 
"ไม่ได้นะค่ะ! คือ... ฉัน คือ... ฉันไหว้ละค่ะ อย่าทำอะไรฉันเลย"
 
 
จากหนูเปา กลับกลายเป็น ฉัน เปาวลีเหมือนรู้สึกว่าตัวเองขุดหลุมฝังศพตัวเอง เมื่อใบหน้าที่ห่างกันแค่คืบกระตุกฉับ เสียงคำรามในลำคออย่างไม่พอใจทำเอาหญิงสาวใจหายวาบ!
 
 
อื้อ!!!! 
 
 
ไม่ต้องรอให้ใจเย็น คุณชายรองแห่งวังอัคราก็จัดการรวบรัดตัดตอนปิดปากหญิงสาวด้วยปากของเขาทันที มือไม่ของเขาทำเอาสมองน้อยๆขาวโพลนราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นกระชากวิญญาณแยกออกจากร่างกาย ความแข็งขืนตรงกลางร่างกายทำเอาชายหนุ่มกัดฟันกรอด ฉีกกระชากเสื้อผ้าของตัวเองและหญิงสาวออกในขณะที่ร่างบางพยายามดิ้นรนขัดขืนอย่างเอาเป็นเอาตาย 
 
 
"เขาบอกว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมาก เอาเป็นว่าฉันจะพยายามนุ่มนวลกับเธอก็แล้วกัน"
 
 
"อ้ะ ไม่นะ คุณแดเนียล กรี้ดดด!!"
 
 
เสียงหวีดร้อง บวกกับใบหน้าเหยเกทำเอาชายหนุ่มใจอ่อนยวบ แก่นกลางร่างกายที่ฝากฝังอยู่ในตัวเธอปวดร้าวจนแทบจะหลั่ง อ่า...คับแน่นเหลือเกิน
 
 
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรคนดี ไม่เป็นไร ผมจะนุ่มนวลผมสัญญา"
 
 
พูดพลางจูบซับหยดน้ำที่หางตา แม้จะอยากจ้าบจ้วงรุนแรงซักแค่ไหนเขาก็ต้องอดทนสำหรับครั้งแรกของเธอ!
 
 
"เจ็บ!..คุณแดเนียล ได้ โปรด เอามันออกไป อ้ะ!"
 
 
"ไม่ได้หรอกที่รัก ผมถอยไม่ได้แล้วได้โปรดนะครับเราจะมีความสุขด้วยกัน"
 
 
แม้เธออยากจะคัดค้านถอยหนีซักเท่าไหร่ก็ไมอาจทานต่อแรงพิศวาสที่เขาเป็นคนก่อได้ ร่างบางถูกชายหนุ่มครอบครองทุกตารางนิ้ว เปาวลีได้แต่ร้องครวญครางให้กับความเสียวซ่านและความรู้สึกที่ไม่คุณชินเมื่อชายหนุ่มเร่งจังหว่ะ
 
 
แม้อากาศในห้องจะหนาวอย่างไรเปาวลีก็ยังรู้สึกว่าตัวเองร้อนรุ่มไปหมด สัมผัสจากเขานำพาอารมณ์ปราถนาให้ยิ่งกระเจิดกระเจิง
 
 
 
"เปาวลี ฉันไม่ไหวแล้ว..."
 
 
"แดเนียล ฉะฉัน อ้า กรี้ดดดด!!!"
 
 
 
 
 
"แค่ครั้งแรกก็น๊อคซะแล้วเหรอยัยซาลาเปา"
 
 
แดเนียลก้มลงคนในอ้อมแขนพลางยกยิ้มน้อยๆ สมใจคุณย่าแล้วสินะ เขารู้และดูออกมาตลอดว่าคุณย่าของเขาและเธอต้องการอะไร คงจะมีแต่ยัยซาลาเปาน้อยของเขานี่แหละที่มองไม่ออก แขนแกร่งกระชับร่างบางแน่นขึ้นอย่างหวงแหน ทำไงได้ก็เขาตกหลุมรักยัยนี่เขาซะแล้ว จะสงเคราะห์แผนของคุณย่าด้วยการเดินลงหลุมแบบดีดีซะหน่อยจะเป็นไรไป 
 
 
ต่อไปนี้ ซาลาเปาลูกนี้จะมีแต่แดเนียล ฟอร์ด วงค์อัครา คนเดียวที่จะได้กิน หึหึ  พูดจบก็ก้มลงหอมแก้มนุ่มนิ่มฟอดใหญ่ ก่อนจะผลอยหลับไป ถึงแม้จะอยากต่อซักยกสองยก แต่แค่คิดว่าคู่กรณีอาจตายคาเตียงเอาได้ แผนการสวาทเลยต้องพับเก็บไว้ก่อน
 
 
โดยหารู้ไม่ว่าคนในอ้อมแขนกลับลืมตาตื่น แสยะยิ้มวาวโรจน์
 
 
"ขอบใจที่คุณช่วยปลุกฉันให้ตื่นอีกครั้งนะค่ะ แดเนียล ที่รัก"
 
 
 
 
 
 
อ้าวๆๆๆ เปาวลีจะเอาจริงแล้วนะครับ นางเป็นคนสองบุคลิกนะครับ แถมคุณชายท่านด๊านนนน ไปปลุกตัวตนนางเข้าพอดี งานนี้มีอ่วม มาคอยดูกันนะครับว่า พี่แดเนียลเนี่ยจะเจอกับอะไรบ้าง