Love my Idol! สวัสดีเจ้าชายของฉัน

9.2

เขียนโดย Evennine

วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.40 น.

  7 chapter
  7 วิจารณ์
  8,550 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 16.48 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ช่วยฉันที

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลังจากวันนั้นคุณยูหลินก็หายไปจากชีวิตฉัน ทำให้ฉันรู้สึกหดหู่มากๆ ที่ไม่มีเขา ฉันหวังไรกันนะหวังให้เขามารักมาชอบ หรือหวังให้เขาใช้ชีวิตกับฉันตลอดชีวิตนี้

"เซอร์ไพรส์ อยู่ไหม!"  เสียงคุ้นๆของใครสักคนดังขึ้นมาทำให้ฉันตื่นตัวแล้วรีบวิ่งไปทันที พอเปิดประตูปุ๊ปฉันก็กระโดดกอดเข้าที่ผู้ชายคนนั้นทันที 

" O_O ทะ...เธอเป็นไรหรือเปล่า"  เขาทำตัวแข็งทื่อพร้อมพูดตะกุกตะกัก

" ว้ายยยยย!!!!! O//[ ]//O คุณหมอ"  ฉันตกใจทันที เมื่อคนที่ฉันกระโดดกอดนั้นไม่ใช่คุณยูหลินหรือเอก แต่เป็นคุณหมอ (คนที่เคยช่วยฉันไว้เมื่อตอนยังเป็นเด็ก)

 

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง หึหึ ไม่ต้องเสียใจนะ เดี๋ยวหมอให้ยาแล้วนอนนะ ^_^" คุณหมอ

">3< คุณหมอ! ฉันไม่ได้เป็นเด็กอย่างเมื่อก่อนแล้วน้าาาา..." ฉันทำเสียงยานครางเพื่อให้ดูน่ารักขึ้น อิอิ

"5555 หรอ" คุณหมอหัวเราะออกมา 

"จริงสิ ว่าแต่คุณหมอมาทำไรหรอค่ะ"  ฉันถามหมอไป 

"ไม่มีไรเป็นพิเศษหรอก" หมอตอบ

"ค่ะ" ฉันหยุดถามก่อนจะเดินไปเอาน้ำให้หมอ 

 

30 นาทีผ่านไป

"ฮ้าวว เริ่มง่วงแล้ว" ฉันพูดพร้อมหลับตาลง

".....ไพรส์..!!" ผมตะโกนเรียกน้องไพรส์

"หลับหรอ .." ผมพูดอีกครั้งพลางเอามือพัดไปมาตรงหน้า หลับจริงๆด้วย

เมื่อผมสังเกตว่าเธอน่าจะหลับสนิทไปแล้วจึงอุ้มเธอขึ้นพร้อมพาเธอไปบนห้อง

"รู้ไหม...เธอทำให้พี่หลงรักแค่ไหน เธอทำพี่ต้องคลั่งมากแค่ไหน " ผมพูดความในใจกับเธอ แม้ว่าเธอจะหลับก็ตามเถอะ พร้อมเอาหน้าซุกไซร้ที่ซอกคอขาวเนียน แล้วกลิ่นหอมจะกายเธอ

"เป็นของพี่เถอะ!!!" ผมทนไม่ไหวจึงรีบถอดเสื้อตัวเองออกจะทันที

"กรี๊ดดดดดด!!! หมอจะทำไรฉันน่ะ" ฉันกรี๊ดร้องจะทันที เมื่อเห็นหมอกำลังปลุกปล้ำฉัน!!!!!

"หุบปากไปซะ" หมอหันมาแว้ดใส่ฉันก่อนจะกระโดดมาเอาเชือกผูกที่ข้อมือของฉัน กลังจัง! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!!!!!!!!!!!

"T_T คุณหมอขอร้องเถอะนะ อย่าทำไรไพรส์เลย ไพรส์ขอเถอะ" ฉันออดอ้อนหมอให้หมอมีสติแต่มันไม่ช่วยอะไรเลย ดันไปช่วยการทำให้หมอมีอารมณ์มากขึ้น

"ใครก็ได้ช่วยฉันที ฮือ!!!!!" ฉันตะโกนเสียงดังหวังให้ใครมาช่วย

"55555 เสร็จฉันแล้ว น้องไพรส์" 

"ไม่น้าาาา!!"

"ไพรส์!!!" O_O ฉันตกใจกับเสียงตะโกนเมื่อกี้ เสียงที่ฉันคิดถึงมาหลายวัน เสียงที่ฉัน..

"ไม่เป็นไรนะ ฉันมาแล้ว ตายซะ" คุณยูหลินวิ่งมากระชากหมอไป เตะต่อยถีบ อย่างไม่หยุดและไม่มีช่วงไหนที่จะเว้นช่วงให้หมอเลย

"แก! อย่ามายุ่งกับไพรส์อีก" 

"โอ๊ย~~~ เจ็บ ช่วยพี่ด้วยไพรส์" หมอยื่นมือออกมาเพื่อจะมาจับฉัน  ฉันถอยออกห่างไป 2 เมตรแต่ว่าคุณยูหลินเห็นพอดีเลยเหยียบไปที่มือหมอเต็มๆ จึงทำให้หมอร้องออกมาเสียงดัง

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!"

 

"ไพรส์ไม่เป็นไรนะ" ผมวิ่งไปหาไพรส์ พร้อมมองดูตามตัวไพรส์ก็ปกติอยู่

"ไม่เป็นไรค่ะ" ไพรส์ตอบพร้อมร้องไห้เสียงดังหนักกว่าเดิม ผมจึงดึงเธอมา

กอดแล้วปลอบเธอให้หายกลัว

"ดีแล้ว...ดีแล้วที่ปลอดภัย"

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา