Waiting for love รอเธอรัก...ควักหัวใจยัยเพื่อนซี้

          
               พอนึกถึงประโยคของไตรที่บอกว่า “มีคนสวยกว่าเธอ” ฉันก็มานั่งคิดนอนคิดอยู่หลายตลบแล้วก็ได้คำตอบว่ามีคนที่สวยกว่าฉันอยู่ถมเทไป  ไหนจะฟองฟองดาวโรงเรียน เอ่อคนอะไรชื่อฟองฟอง  แต่ช่างเถอะ  แล้วไหนจะเนสเร่เด็กใหม่ห้อง 3  อันนี้ก็ยี่ห้อน้ำดื่ม  เตเต้กิ๊กเก่าเมฆ  แฟร์รี่ดัมเมเยอร์  เพียวฟ้าห้อง 5 อ้อแล้วก็อีกคนที่มะขามชอบ  ชื่ออะไรไม่รู้หน้าตาก็ไม่คุ้น สงสัยจะเป็นเด็กใหม่  ยังไม่หมดเท่านี้หรอกนะ  คนสวยในโรงเรียนนี้มีจนนับไม่ถ้วนและหลายๆ คนก็มีแฟนไปแล้วหลายคน  แต่ฉันก็จัดได้ว่าสวย (ตามที่เมฆบอก) แต่กลับไม่มีแฟนไม่สิไม่เคยมีด้วยซ้ำ  ความรักไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองเลยแม้แต่น้อย  วันๆ อยู่กับสี่หนุ่มรักษ์โลกจนบ้างครั้งฉันอยากเป็นผู้ชายขึ้นมาจริงๆ  ความเอ่ยความรักมันเป็นยังไงจะรู้สึกดีใจ  เสียใจ  ตื่นเต้น  โลกสดใสสีชมพูอย่างที่เขาว่ากันไหมนะ  คร่อก ZZZ
                                “เจ้าฟ้า  เสร็จยังลูก  มะขามรอนานแล้วนะ”  แม่ส่งเสียงเรียกฉันเป็นรอบที่สามแล้ว  ปกติฉันตื่นเร็ว แต่งตัวเร็วแต่วันนี้มันแตกต่างไปนิดหน่อยเองนะก็แค่ นั่งแต่งตัวพิถีพิถันกว่าเดิม  ทาแป้งฝุ่นนิดหน่อย  ทาลิปมันบางๆ  ฉีดน้ำหอมนิดหน่อย  ปกติฉันไม่เคยทำอะไรเยอะขนาดนี้  แต่เพื่อต้องการพิสูจน์บางอย่างก็เท่านั้น                “ค่า  เสร็จแล้ว่าแม่”  ฉันสะพายกระเปาเป้สีน้ำตาลอ่อนของโรงเรียนวิ่งลงบันไดอย่างรีบเร่ง                “เจ้าฟ้า!”                 “ทำไมแม่ต้องตะโกนด้วย  หนูตกใจหมด  T_T”                “ใช่เจ้าฟ้าจริงๆ หรือเปล่านี่”  แม่จับตัวฉันหันซ้ายหันขวาพลางจับนู้นจับนี่จนมาจบลงที่หน่มน้มช้านนน  จนต้องเอามือมากุมไว้                “แม่จับหน้มน้มหนูทำไม =O=”                “ฮ่าๆ  ไม่ต้องจับหรอกครับน้าฉัตร  ปากอย่างงี้เสียงอย่างนี้เจ้าฟ้าชัวร์ครับ ^^”  มะขามคงยืนอยู่นานแล้ว  O_O แสดงว่ามันเห็นแม่จับนมฉันแล้ว                  “ก็จริงนะมะขาม  รีบไปโรงเรียนกันเถอะเดี๋ยวจะสายเอานะ”  แม่ดุนหลังพวกฉันออกมานอกบ้านพร้อมส่งขนมปังอบเนยส่งให้คนละหนึ่งห่อ “เอาไว้กินตอนรอรถนะ”                “ไปแล้วแม่”                “สวัสดีครับน้าฉัตร”  มะขามยกมือไหว้แม่ฉันแล้วเดินนำออกไปตามฟุตบาธ                  บ้านฉันอยู่ในซอยแต่ก็ไม่ห่างจากป้ายรถเมย์มากนัก  เดินออกไปพ้นซอยก็เจอป้ายรถเมย์พอดี  บ้านฉันเป็นบ้านสองชั้นมีสนามหญ้าหน้าบ้านประดับด้วยต้นไม้ดอกไม้หลายสายพันธุ์ ข้างรั้วบ้านซึ่งติดกับบ้านมะขามปลูกมะลิเป็นแถวยาวเวลามะลิออกดอกจะส่งกลิ่นหอมไปในห้องนอนทำให้หลับสบายแถมยังผ่อนคลายอีกด้วย                  “เจ้าฟ้า”                  จู่ๆ มะขามก็หยุดเดินทำให้หน้าฉันกระแทกเข้ากับหลังมันอย่างแรง                “จะหยุดเดินทำไมนี่  เจ็บดั้งจัง”                  “เปล่า  เฮ้อ”  ถอยหายใจ                 “ถอยๆ ขวางทาง”  ฉันส่ายหน้านิดหน่อยแล้วเดินนำหน้ามันไป  แต่แล้ว…                “โฮ่งๆ!!!!!!!!”                “มะขาม เฮ้ยๆ”                “เฮ้ยๆ แกอยู่นิ่งๆ สิเจ้าฟ้า”                “โฮ่งๆ!!!!”                ฝูงหมาดำตัวใหญ่ๆ ประมาณห้าตัววิ่งมาแล้วมันก็เห่า น้ำลายไหลย้อยลงมาตามทาง อ่ะ! มันเป็นหมาบ้า ด้วยความที่ไม่ค่อยถูกกับหมาพวกนี้ฉันวิ่งไปเกาะหลังมะขาม พลางกระโดดโหย่งๆ ไปด้วย ไม่ไหวแล้ว กลัว กลัว ต้องหาที่สูงๆ                “ฟึบ!”                “เฮ้ย จะมาขึ้นหลังฉันทำไม ลงไปๆ ฉันไม่แบบช้าง”                “แกจะว่าฉันเป็นช้างก็ยอม ฉันไม่ลง” TOT                 ฉันหลับตาไม่อยากเห็นอะไรทั้งสิ้นพลางเอาหน้าซบลงกับหลังของมะขาม สักพักเสียงเหาของหมาก็ค่อยๆ เบาลง                “เจ้าฟ้า มันไปแล้ว”                “อือ”                ตอบรับไปแต่ยังเอาหน้าซบหลังอยู่ เนื้อตัวแนบชิดไปกับตัวมะขามเลยล่ะ                “เอ่อ…หนักว่ะ”                “เดินไปถึงให้ป้ายรถเมย์ก่อน ถ้ามันกลับมาอีกล่ะ”                “มันไม่กลับมาหรอก”                “ไม่ลง”                “แกจะลงมั้ย เจ้าฟ้า”                “ไม่ลง”                “เออก็ดี ฉันชอบได้กำไร”                “กำไร?”                “เออ นิ่มด้วย”                “นิ่ม?”                O_O นิ่ม อะไรนิ่ม หรือว่า เฮ้ย! นมฉันแนบชิดกับแผ่นหลังมัน ฉันรีบลงจากหลังมันแล้วหมายจะเข้าไปขยี้ผมมันให้เละแต่ฉันเตี้ยอ่ะได้แต่กระชากคอเสื้อ                “ไอ้มะขาม แกคิดอกุศลกับฉัน”                “ฮ่าๆ ถึงแกจะไม่มีนม แต่มันก็นิ่มนะ”                “ฮึ่ย! ไอ้ลามก หมับ!”                จะต่อยหน้ามันสักรอบแต่มันกลับรับหมัดไว้ได้ทันแล้วจับมือฉันไว้แน่น โน้มหน้าลงมาเกือบจะชิดกัน                “อย่าเขินสิ รู้มั้ย” มะขามสบตาฉันนิ่งแล้วค่อยๆ ไล้นิ้วตามแก้มฉันไปมาอย่างแผ่วเบา “วันนี้แกสวยนะ” O_O อ่ามันชมว่าฉันสวย ร้อยวันพันปีไม่เคยพูด                “เอ่อ…” ไม่กล้าพูดอะไรออกไป ตอนนี้ทั้งเขินทั้งประหม่าทำตัวไม่ถูก                “อย่าแต่งหน้าแบบนี้อีกนะ”                “…”                “จะไปเล่นลิเกที่ไหนวะ ก๊ากๆ”                “ไอ้มะขาม! แกตาย!”                 ฉันเตะเข้าที่ขาพับ เอากระเป๋าฟาดหัวมันไปสองที มันล้มลงพื้นร้องอวดครวญให้ไปช่วย หึ! มันคือแผนการของมัน ถ้าฉันไปช่วยมันต้องเอาคืนฉันอยู่ ดี เจ็บใจนักมันหลอกด่า!><                ระหว่างเดินไปยังป้ายรถเมล์ฉันก็หยิบขนมที่แม่ให้มาจับยัดเข้าปาก  ต้องใช้คำว่ายัดเลยล่ะเพราะต้องรีบกินถ้ากินบนรถคงจะไม่ได้ไหนจะยืนเบียดเสียดกันคนอื่น  ไหนจะจับราวเพื่อยึดตัวไม่ให้ล้มเวลารถเบรก  ส่วนมะขามกินขนมอย่างสบายใจไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย กินเสร็จก็ล้วงเอาโทรศัพท์พร้อมหูฟังออกจากกระเป๋านักเรียนแล้วฟังเพลงโดยไม่สนใจโลกภายนอกจนรถเมล์สายที่จะขึ้นมาจอดรับมันก็เดินนำขึ้นรถไป  วันนี้คนค่อนข้างหนาแน่นกว่าทุกวัน สายตาฉันก็จับจองหาที่ยืน  ซึ่งแน่นอนว่าที่นั่งเต็มหมดเลยต้องหาที่ยืนแทน  T_T  แต่จะมองหายังไงก็ไม่พบว่าจะมีที่ให้ฉันเข้าไปยืนได้  มีแต่ผู้ชายยืนเต็มไปหมดเลย  แล้วมะขามหายไปไหนนี่  ( - -   )(   - -)  ขณะที่ฉันกำลังมองหาก็มีมือมาดึงแขนฉันถลาเข้าหา                  “หือ?”  ฉันมองหน้าคนที่ดึงแขนฉัน                  “ยืนนิ่งๆ มันร้อน”  มะขามใช้ตัวกันฉันจากผู้ชายสูงๆ ผิวดำหน้าโหดคนนึงแล้วใช้มือข้างที่ไม่ได้จับราวเอื้อมไปจับเบาะรถไว้ทำให้เหมือนเขากำลังโอบฉันอยู่  พอมายืนใกล้ๆกันแบบนี้ เพิ่งรู้ว่าฉันสูงแค่หน้าอกมันเองแต่ก่อนฉันกับมะขามสูงเท่ากันแต่ตอนนั้นเราอยู่ชั้นประถม  ฉันเห็นมันกินนมวันละสามกล่องได้มั้งคือกินเช้า  กลางวัน  เย็น                “เตี้ยจังนะ”  อยู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาหลังจากที่เงียบไปนาน                “ใครมันจะไปเท่าแกล่ะ  อย่างกับเสาไฟฟ้า”                “แล้วมันดีไหมล่ะ”                “ดียังไง”                “ฉันขึ้นรถเมล์ได้อย่างสบายๆ จับราวได้”  มันมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า  “แค่เอื้อมมือมาจับราวยังไม่ถึงเลย”                “(>o<)”                “แต่น่ารักดี/ปริ๊นๆ”  ประโยคนี้ฉันฟังไม่ค่อยถนัดหรอกเพราะเสียงแตรรถกลบเสียงมะขามหมด  ฉันได้แต่มองหน้าเป็นเชิงบอกให้พูดอีกครั้งแต่มันกลับ ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
 
ถ้าชอบ อีกช่องทางหนึ่งนะคะ จะลงเร็วกว่า คลิกเลยจ้า ^_^