รักแสนหวานของยัยตัวร้าย

 ใคร?(ที่ฉันรู้จัก)
 
   "เซระเย็นนี้ แกจะไปไหนรึเปล่า"ยัย 'เมเปิ้ล' ถามฉันทันทีหลังจากคุณครูขมิกกา(ครูอะไรชื่อแปลกๆ:เซระ)บอกเลิกคลาสเรียน
   "อาจจะไม่วะ ต้องไปทำงานไม่เหมือนแกหรอกที่เอาแต่กินนอนเป็นลูกคุณหนูอยู่คฤหาส์สุดหรูหรอกนะ"ฉันพูดพลางทำหน้าแหย่ๆ ยัยนี้เป็นลูกคุณหนูก็จริงแต่พอเอาจริงกลับโหดไม่เหลือคราบ...คราบเลือด ฮู่ว สยอง อย่าทำให้ยัยนี้โกรธเลย
   "ชิ จ๋า ยัยเด็กแก่แดด งั้นไปก่อนนะ กะจะไปจ้องพี่แซนพร้อมแกซะหน่อย บายยะ"โทษทีนะยะ นั่นพี่ซายฉัน- -^
   "เออ บาย"ฉันโบกมือขับส่งก่อนจะหันมาใส่ใจกับกระเป๋าที่แทบดูไม่ได้ของใครบางคนที่นั่งข้างๆฉัน
   "นี้ นาย ตื่นได้แล้วน่า"ฉันพลักหัวไอ้ 'เคลวิน' ที่เพื่อนทั้งห้องชมนักหนาว่ามันหล่อ ไม่เห็นหล่อตรงไหนเลย ชิ
   "อืม...แกกลับก่อนเลยก็ได้นะ ฉันคงจัดการอะไรหน่อย ฮ้าววว"มันหลับทั้งคาบ ฉันอยากมันจริงๆว่าหลับแล้วสอบได้ที่หนึ่งของห้องได้ไงเนี้ย-_-ฉันกำลังจะหยิบกระเป๋าแต่ก็มีคนมาขวางหน้าฉันซะก่อนใครฟะ หน้าไม่คุ้นเลย
   "เอ่อ...ใช่รุ่นพี่เซระหรือเปล่าครับ"หมอนี้รู้จักชื่อฉันได้ไง ฉันไม่ได้ดังซะหน่อย
   "ใช่ แล้วนายเป็นใคร"
   "เอาอีกแล้วอาการนี้ ชอกเก๊กตลอดเลย เธอนี้จริงๆเลย น้องเค้าแถบจะมุดโต๊ะอยู่แล้วนะ"เคลวินเดินเข้ามาพร้อมเอามือเน่าๆขยี้หัวฉัน...
   "จะขยี้หัวฉันทำไมเล่า ตาบ้าเอ๊ย!"
   "เอ่อ...พี่เซระครับ มีรุ่นพี่คนนึงเขาบอกว่าจะรออยู่ด้านล่างอ่ะครับ"หมอนั่นเลิกเอามือขยี้หัวแล้วมาสนใจกับเด็กตรงหน้าทันที
   "ใคร"
   "เอ่อ...ผะ..ผมไม่รู้ครับ เอ่อ...ไปก่อนนะครับ"ว่าแล้วก็หายตัวไปอย่างรวดเร็ว...เฮ้ย ไม่ใช่ผีนะเว้ย หายตัวไปโคครเร็วเลย
   "งั้นฉันไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้"
   "เออ บาย แล้วเจอกัน"ฉันเดินออกมาจากห้อง เพิ่งรู้นะเนี้ยว่าตอนออกมาข้างนอกตอนไม่มีใครน่ากลัวเหมือนกัน เมื่อฉันถึงด้านล่างก็ไม่เห็นมีใคร เด็กนั่นแกล้งฉันรึเปล่าวะ
   "เฮ้อ ไปก่อนดีกว่า"ฟุบ เมื่อฉันกำลังเดินออกจากตึกเรียนก็ต้องตกใจ ก็มีใครไม่รู้กอดฉันทางด้านหลัง
   "ค...ใครนะ"
   "ผมไง เธอลืมผมแล้วหรอ โอเน่ซัง"มะ...หมอนั่น...กลับมาแล้วหรอ.....
 

 
อ่า...จบแล้วหนึ่งตอน ฮู่ว เล่นเอาเหนื่อย แต่งเรื่องแรกยังไงก็ฝากด้วยนะค่ะ(โค้งงามๆ:ซือ ซือ)