หุ่นที่ห้องนาฎสิลป์

               ......"ไม่เอานะค่ะคุณแม่ หนูไม่ไปเด็ดขาด'
"ทำไมล่ะจ๊ะลูกณิน ที่นั่นกฎระเบียบก็ดี โรงเรียนก็ดี  การสอนก็ดี แล้วไม่ดีตรงไหนล่ะจ๊ะ"
"คุณแม่ก็รู้ดีนี่ค่ะว่าโรงเรียนนั้นนะน่ากลัวจะตาย ยิ่งเรื่องห้องนาฏสิลป์ของโรงเรียนนั้นนะยิ่งน่ากลัวกว่าเดิมอีก นะคะคุณแม่ น่ะค่ะ น่ะค่ะ"
     หยิงสาวออดอ้อนด้วยแววตาที่โศกเศร้า พลางพูดขอร้องคุณแม่ของเธอ
"งั้นแม่ขอคิดดูก่อนละกันน" หญิงสาวพูดด้วยท่าทีที่อารมณ์เสีย ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องของตนเอง... หญิงสาวทรุดเข่าลงนั่งร้องไห้อยุ่คนเดียว
...........................................................................................................
     ในเช้าของวันต่อมา หญิงสาวตื่นมาด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลีย  ก้อก..ก๊อก..ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องของหญิงสาวดังขึ้น เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
แล้วบุคคลที่เคาะประตุห้องของเธอไม่ใช่ใครที่ไหน เสียนอกจากแม่ของเธอ          
    "ลูกณินของแม่ เมื่อคืนแม่ก้ลองปรึกษากับพ่อดูแล้วล่ะจ่ะ แม่เนี่ยจะให้หนูย้ายไปที่นู่นน่ะจ๊ะ  "
ทันทีที่พูดจบแม่ของหญิงสาวจึงเดินออกไป ปล่อยให้หญิงสาวร้องไห้อยู่คนเดียวในห้องของเธอ แม่หญิงสาวไม่ยอมฟังคำขอร้องของหญฺิงสาว ไม่ว่าเธอจะหาเหตุผลอะไรมาขอร้องก็ตาม
แต่แม่ของหญิงสาวก็ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น