ซากุระฤดูร้อน 18+

ภายในห้องนอนมืดสนิท เจ้าของห้องกำลังเลื่อนบานประตูเพื่อปิดลง และก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม แต่ครั้นจะกรีดร้องกลับโดนปิดปากเอาไว้ ...เขายังอยู่!
 
   "พี่เรียว!!" เสียงอู้อี้ส่งออกมาและก็ทำได้แค่นั้น เมื่อคนด้านหลังพลิกหน้าเธอหันกลับมาและสอดลิ้นเข้าไปไล้เลียในโพรงปากนุ่มจนแทบไม่ได้หายใจ ทุกซอกส่วนในริมฝีปากถึงเขาละเลงความเปียกชื้นจนริมฝีปากแดงทั้งคู่
 
   "หยุดก่อน.. อย่าเพิ่ง คุยกันก่อนสิ" เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ จู่ๆก็ใส่อารมณ์เอาคล้ายอดอยากมานาน
 
   "ว้ายย!!" คนตัวเล็กโดนเขารัดอุ้มขึ้นทั้งอย่างนั้น กระเป๋าถือหลุดร่วงออกจากมือ และทันทีที่เขายกเธอขึ้น ชั้นในด้านล่างถูกเขากระชากจนขาดวิ่น
 
   เซ็กส์ทอยชิ้นเล็กถูกเจ้าของดึงออกมาปาลงกับพื้นอย่างไม่ใยดี และเจ้าของห้องตัวเล็กถูกจับพิงกับโต๊ะเขียนหนังสือไม้ขนาดใหญ่ ชุดบนล่างถูกเขาดึงออกจนพัง และหญิงสาวก็คาดว่า ใส่อีกไม่ได้แล้วแน่ๆ
 
   "พี่เรียว หยุด! ปล่อยนะ! ไม่ทำแบบนี้!!" คนตัวสูงใหญ่ก้มหน้าก้มตาดึงรั้งชุดของหญิงสาวออก ปล่อยให้คนตัวเล็กทุบตีและพยายามผลักเขาออก แต่ขาของเขาเบียดแน่นจนเธอติดกับขอบโต๊ะขยับไปไหนไม่ได้
 
   "ทำอะไรกับมันมา! ทำไมหน้ามีรอยแบบนี้ แดงไปหมดทั้งตัว เอากับมันหรือไง! " ชินอิจิตวาดเสียงเข้มใส่หน้าหญิงสาวที่มองเขาอย่างผิดไป
 
   คราวนี้ถึงจะหักก็ต้องหัก ฉันจะไม่รักษาน้ำใจอะไรเขาทั้งสิ้น ชินอิจิเริ่มเข้ามามีอิทธิพลกับชีวิตของฉันเกินไป โดยที่เขาไม่เปิดเผยอะไรตัวเองให้ฉันรู้จักเลยสักนิด ถ้าจะไม่เห็นคุณค่า ก็อย่ามาเจอกันอีก
 
   "ฉันจะแต่งงานกับเขา พี่เรียวไม่ต้องมายุ่ง ต่อจากวันนี้ไปไม่ต้องมาเจอกันอีก!" 
 
   "ที่พูดลืมหรือเปล่า ว่าฉันเก็บความลับของเธอเอาไว้"
 
     เส้นสติของชายหนุ่มขาดผึงไปแล้ว แต่ก็ยังต้องคุยให้รู้เรื่องก่อน หญิงสาวอ่อนต่อโลกแบบหล่อน จะไม่มีวันกล้ามาต่อรองกับเขาแบบนี้เด็ดขาด ถ้าไม่ไปมั่นใจอะไรมา
 
   "คลิปพวกนั้นน่ะหรอ อยากเปิดเผยก็เอาเลย สามีฉันเขารวยมากแถมเก่งด้วย เขาทำลายมันได้ง่ายๆเพียงแค่สั่ง" หล่อนยังคงท้าทายเขาไม่เลิก
 
   "ถึงกับบอกว่ามันเป็นผัวเลยหรือ ฮารุ! ได้กับมันแล้วใช่ไหม!!" แขนเล็กถูกเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอนแต่ก็ยังไม่วายสู้กันด้วยวาจา
 
   "ได้หรือยังไม่ได้ ไม่สำคัญ วันนึงมันต้องมีอยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว คุณออกไปและอย่ากลับมาที่นี่อีก ถ้าไม่อยากตาย" 
 
   "เก่ง ...เก่งดีนี่ งั้นเอาอีกผัวแล้วกัน"
 
   "กรี้ดดด!!" เสียงกรีดร้องถูกกลบด้วยปากหนาที่ประกบลงมา คนตัวเล็กพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากการกอบกุม แต่ไม่ง่ายเลยสักนิด
 
   กายเล็กถูกเขาลอกคราบเสียจนสิ้น เรียวขาบางถูกถ่างออก และถูกชายหนุ่มใช้เชือกผูกชุดซ้อมยูโดในลิ้นชักมัดเอาไว้กันโดนคนตัวเล็กออกแรงสู้ ขาทั้งสองข้างจึงถูกพับหากัน ข้างใครข้างมัน เท่านั้นไม่พอ แขนเล็กยังถูกเขามัดรวมกันเอาไว้ด้านหลัง หญิงสาวน้ำตาไหลพราก โดนเขามัดปากเอาไว้ เมื่อจัดการกับคนพยศเรียบร้อยเอวบางถูกดึงเข้าหาตัวตนแข็งแกร่งที่ยืนประชิดขอบโต๊ะ เขาไม่ลีรอค่อยๆสอดตัวตน ชายหนุ่มสวนกายเข้ามาทีเดียวจนมิดด้ามส่งผลให้คนตัวเล็กร้องครางออกมาไม่เบา แต่เสียงที่ได้ยินก็ยังคงอู้อี้เพราะถูกผ้ามัดเอาไว้
 
    ชายหนุ่มจับเอวหญิงสาวไว้มั่นและกระแทกเอวเข้าออกอย่างแรงไม่สนใจน้ำตาที่รินไหล หรือแววตากรุ่นโกรธนั่น หน้าอกเต่งตึงยังถูกเขากำเอาไว้ในอุ้งมือ บีบแน่นจนเจ็บไปหมด แต่ก็ยังเสียวอยู่ลึกๆ
 
    "จะเอาให้ตาย" นิ้วโป้งหนาลูบไล้น้ำตาออกจากแก้มใส ทั้งจุดสอดประสานยังคงขยับเข้าออกเป็นจังหวะ
 
    "เอาให้ไม่กล้าออกไปไหน"
 
    "จะเอาให้ไม่มีแรงไปเอาผัวใหม่"
 
    "และฉันจะอุ้มเธอออกไปเอาข้างนอก ให้ลูกน้องเธอมันดูว่าคุณหนูมันร่านแค่ไหน จะเดินรอบบ้าน มันเอาปืนมาฉันจะเอาตัวเธอบัง"
 
   คำพูดของเขาและแววตามาดร้ายนั่นยิ่งทำให้น้ำตาไหลไม่หยุดเพราะความเจ็บแค้น ไม่รู้ว่าทำเวรทำกรรมอะไรกับคนชั่วร้ายแบบนี้ไว้นักหนา หลังจากนี้ฉันจะหนีเขาไป จะไปในที่ที่เขาหาไม่เจอ ชินอิจิจะเป็นแค่ฝันร้ายของฉัน เขาเข้ามาทิ้งรอยแผลให้ฉันไว้จนมันเหวอะหวะ และทิ้งฉันให้ตายเพราะคำพูดที่เหมือนดาบมาค่อยทิ่มแทง ฉันเจ็บใจตัวเอง ที่ไปรักเขา และหลังจากวันนี้ มันจะไม่มีคำนั้น ชินอิจิ จะเป็นแค่ฝุ่นละอองที่ทำให้ฉันระคายเคืองตา!
   
   ขื่อด้านบนทำจากไม้โอ้คขัดมันขนาดใหญ่ บัดนี้ถูกใช้เป็นอุปกรณ์ช่วยในการร่วมรัก 
ชินอิจิผูกเชือกยาวลงมา มัดหญิงสาวให้ลอยตัวขึ้นในอากาศ แขนขาทั้งสองข้างถูกมัดไว้อย่างเชี่ยวชาญเพื่อรั้งตัวหญิงสาวเอาไว้ในท่าที่ถูกต้องไม่ให้กระดูกได้รับบาดเจ็บ เว้นก็แต่เนื้อเนียนที่เมื่อถูกคนตัวโตจับเอวเข้ากระแทกกับกายแกร่งที่ยืนใช้อาวุธร้ายทิ่มแทงอยู่ใจกลางดอกไม้ชื้นน้ำ คนนอนหงายลอยอยู่กลางอากาศไร้ท่าทีขัดขืนทั้งสิ้นได้แต่ปล่อยเสียงครวญครางเร้าใจเป็นจังหวะ หน้าอกถูกเชือกสีแดงรัดรึงฐานโดยรอบเป็นการทำให้รูปทรงของเต้าทรวงชี้ตั้งดูเร่าร้อน ห้องกว้างเต็มไปด้วยร่องรอยของการร่วมรัก ธาราอุ่นถูกฉีดแล้วฉีดอีกเข้าสู่กายบางจนหญิงสาวหมดสติไปในตอนใกล้เช้า ร่างกายเต็มไปด้วยคราบคาวของชินอิจิ ที่บัดนี้อุปกรณ์ทุกอย่างถูกเก็บเรียบร้อยและเจ้าตัวก็กำลังนอนคว่ำเกยทับอีกคนที่นอนตะแคงหลับไม่รู้เรื่องราว
 
   ความหนาวของรุ่งเช้าวันใหม่ทำให้คนตัวโตกว่ายิ่งเข้ากกกอดร่างบางที่นอนคุดคู้อยู่กับผ้านวมผืนหนา และพอตั้งสติได้ว่าเช้าแล้วจึงลุกขึ้นมานั่งอย่างสง่าอีกครั้งไร้เสื้อผ้าติดกาย
  ชินอิจิเพ่งมองไปยังคนตัวเล็กกว่าเขาเกือบครึ่งที่นอนไร้เรี่ยวแรง ร่างกายมีแต่รอยฟัน รอยเชือก เห็นแล้วดูน่าสงสาร 
   ริมฝีปากคมกริบคอยไล้จูบไปแต่ละที่ที่มีรอยบอบช้ำ จับแขนคนนอนหลับนิ่งให้ชูขึ้นหนึ่งข้างทั้งอีกข้างเจ้าตัวนอนทับอยู่ มือเรียวถูกวางเอาไว้บนหลังคอชายหนุ่ม
   ชินอิจิค่อยๆใช้ลิ้นไร้ไปทั่วลำตัวด้านข้างของหญิงสาวอย่างปลอบประโลม ไม่เว้นรักแร้เนียนสะอาด ก่อนจะค่อยๆจูบพรมไปยังหน้าอก ที่เมื่อเจ้าตัวนอนตะแคงก็พากันเอียงไปทางด้านซ้ายเล็กน้อยตามแรงโน้มถ่วง
   ลมหายใจแผ่วช้าๆบนยอดป้านสีเข้มที่โดนเขากัดดึงเอาเมื่อคืน ค่อยๆอ้าปากงับเอาไว้ใช้ลิ้นรัวปลอบประโลมอย่างง้องอน แต่เจ้าของมันหารู้สึกตัวไม่ ก็เพิ่งได้หลับไปเมื่อเกือบเช้า
 
   ข้อมือหนาไร้ผิวเนียนขึ้นรอยอย่างปลอบประโลมและนิ้วร้ายก็วกเข้าไปด้านหน้าใจกลางหว่างขาเพรียวก่อนจะจับเรียวขาหนึ่งข้างให้ชันขึ้นกับพื้นที่นอนเปิดเปลือยความชมพูผ่องแก่นิ้วร้ายที่แหวกร่องดอกไม้ พินิจดูความเสียหายอย่างทะนุถนอม คล้ายคนสำนึกผิดอยากขอโทษ ลิ้นหยาบที่คอยทำให้หญิงสาวหายใจไม่ออกเมื่อคืนค่อยๆแตะชิ้มอาการบอบช้ำของดอกไม้สาว เม็ดเกสรตูมเต่งคล้ายบอบช้ำจากการถูกเสียดสีรุนแรงจนเขาห้ามใจไม่ไหวต้องจูบประกบไว้ทั้งเม็ดเพื่อปลอบใจ จนเจ้าของเริ่มส่งเสียงให้รู้ตัว
 
   "ฮือ...." เป็นเสียงผ่อนลมหายใจอ่อนๆ แยกไม่ออกว่าผ่อนคลาย หรือกำลังมีอารมณ์
 
  จูบและปล่อย แถมลิ้นร้ายยังคอยรัวอยู่เช่นนั้นเกิดขึ้นซ้ำๆ จนดอกไม้เริ่มผลิน้ำออกมาตามช่องทางเนียนนุ่มที่เขาสัมผัสมาแล้วทั้งคืน
  ชินอิจิค่อยๆพลิกร่างคนหลับสนิทให้นอนหงายชันขาทั้งสองข้างไว้กับพื้นเปิดเปลือยทุกอย่าง ละอองขนเส้นเล็กน้อยพรมปิดเนินเนื้อก้านดอกถูกลิ้นหนาเลียระลู่จนเปียกชื้นแนบกก กายหนาค่อยๆคร่อมขาระหว่างใบหน้าเรียวสวย อาวุธร้ายแข็งตัวในยามเช้าถูกเขาจุ่มลงในโพรงปากนิ่มโดยที่เจ้าของไม่รู้ตัว มือหนายังคอยรูดบรรเทาอาการเจ็บปวดจนท้ายที่สุดก็ปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าสู่โพรงปากละมุนหวาน 
   กายกำยำค่อยๆเปลี่ยนท่าทางมานั่งคุกเข่าอยู่ระหว่างกลางกายของตัวเล็ก หมอนสองใบถูกวางรองเอาไว้ตรงสะโพกจนดอกไม้งามชูช่อล่อภมรหนุ่มให้บินเข้าโฉบเฉี่ยว นิ้วกลางถูกส่งเข้าไปเพื่อสำรวจเส้นทางและเมื่อมันหมุนควงอยู่ในโพรงเนื้อนุ่ม เจ้าของมันจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พร้อมทั้งตกใจน้ำรสชาติแปลกประหลาดในปากที่ไหลเข้าคอไปจนหมด แถมร่างกายกำลังถูกรุกราน
 
    "ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!" คนตัวเล็กตวาดเสียงใส่จนคนที่กำลังมุ่งหน้าสำรวจเราะเส้นทางอยู่เงยหน้าขึ้นมามองตาพราว
 
   "อย่ามาออกคำสั่งกับฉัน" เสียงนิ่งตอบกลับอย่างน่ากลัว ทั้งๆที่ตั้งใจไว้แล้วว่าจะคุยกับเจ้าหล่อนดีๆ แต่เธอกลับเปิดประเด็นด้วยคำพูดไม่น่าฟังเสียก่อน เขาเลยต้องอดไม่ได้ที่จะทำดุกลับไป 
 
   "พี่เรียว พอแล้ว ฉันกลัวแล้ว เลิกทำกับร่างกายฉันเหมือนฉันไม่ใช่คนเสียที" หญิงสาวน้ำตาไหลเป็นทางเมื่อกายด้านล่างถูกเขาจับแหกจับแหวกจนไร้ความอาย ความอาดูรเสียใจตีกันมั่ว น้อยใจเพราะเขาไม่เคยให้ความสำคัญกับตนเองเลย
 
   "หยุดร้องไห้" เขาหยุดมือที่กำลังเล่นสนุกกับดอกไม้สีสดและถอดมันออกมาเลียไล้เก็บความลื่นที่ติดมากับปลายนิ้ว
 
   "คนบ้า! เอะอะก็สั่ง ไม่ได้ดั่งใจก็ขู่ แค่ทำอยู่ทุกวันนี้ฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว สะใจหรือยังล่ะ หรือต้องให้ฉันตายไปก่อน!" น้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุด หญิงสาวเอาความคับแค้นใจทั้งหมดออกมาสู่ภายนอกเสียที เก็บมานานเขาไม่เคยรู้ และวันนี้ความอดทนมันก็หมดลงแล้วด้วย
 
   "เห็นฉันเป็นโสเภณีหรือไง อยากได้ก็มา อยากไปก็ไป ฉันก็มีหัวใจนะ ถ้าไม่เห็นใจกันก็น่าจะเห็นแก่ความเป็นมนุษย์บ้าง ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหนที่โดนกระทำราวกับสัตว์เรียกร้องอะไรก็ไม่ได้ จะให้เขาเห็นคุณค่าบ้างก็ไม่มี"
 
  "พูดจบหรือยัง.." ไม่ชอบน้ำตาของยายเด็กนี่เลย... ให้ตายสิ หล่อนจะรู้ไหมว่าที่เขาทำไปมันก็เพราะหวง แม้ทีแรกไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ แต่คนมันปากไม่เป็น จะให้พูดยังไง
 
   "คนเลว..." หญิงสาวไม่สนแล้วว่าตอนนี้เขาจะทำอะไร รู้แค่พูดทุกอย่างออกไปหมดแล้วและเขาก็ไม่เห็นจะสนใจเลยสักนิด
 
   "เลวก็ผัวเธอ และเป็นคนเดียวด้วย" เขาพูดย้ำ ชินอิจิลุกแต่งตัวใส่เสื้อผ้าเต็มสูทและเดินมาหาหญิงสาวที่นั่งกอดผ้าคลุมกายเอาไว้ เช็ดน้ำตาป้อยๆ ....ก็สงสารนะ อยากดึงมากอด แต่ทิฐินี่สิ "อย่าให้รู้ว่าเอากับมันอีก คราวนี้ฉันจะไม่พูดเล่น" ชินอิจิทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนที่เขาจะหายไป