เพื่อนพระเอก

  วันนี้แล้วสินะวันที่ฮานะกับเรียวจะแต่งงานกัน ตอนนี้ผมอยู่ที่สถานที่จัดงานเป็นสวนในกลางมหาลัย ถูกจัดแต่งสวยงาม ดอกไม้บานเต็มที่หลากหลายสี ส่งกลิ่นหอม อากาศพัดเย็นสบาย งานถูกจัดแบบเรียบง่าย แบบคริสต์

งานจะมีช่วงบ่ายโมง ตอนนี้ก็คงใกล้เวลามากแล้วละ แขกเริ่มทยอยมากันเยอะแล้ว

"ผมเดินเหยียบย่ำบนอดีตของตัวเองกับเธอ แต่ว่าความทรงจำวันนี้กำลังจะถูกทับซ้อนด้วยความจริงที่หลีกหนีไปไม่ได้ และหนีไปไม่พ้น ความฝัน มันแตกต่างจากความจริงอย่างสิ้นเชิง"

   อดีตที่มีแค่เพียงฉัน                  ที่ยังจำ คืนวัน เหล่านั้นได้

วันนี้ เห็นแค่เธอ เดินจากไป           เหลืออนาคตไว้  ไร้ซึ่งหนทาง..ให้ฉันเดิน

ผมเดินไปยังห้องแต่งตัวของเจ้าสาวเพื่อรับมาเข้าพิธี ส่วนเจ้าบ่าวรออยู่ด้านนอก ผมบอกกับฮานะว่า "วันนี้สวยมากเลยนะ คงตื่นเต้นมากใช่มั้ย" ฮานะตอบกลับมาด้วยท่าทีดีใจมากว่า "ค่ะ"

 เอ้าไปกันได้แล้วใกล้ถึงเวลาแล้ว เรียวกำลังรออยู่ ท่าทางคงกระวนกระวายแล้วละ พร้อมทั้งแบบมือยื่นไปข้างหน้า

"ค่ะ" พร้อมยื่นมือมาจับที่มือผม ความรู้สึกผม อยากให้วันนี้เป็นของผมจริงๆ แต่คงเป็นแค่ฝันมันไม่มีทางเป็นจริง

  ไม่นานนักก็ถึงหน้าพิธี ฮานะเดินเกาะแขนผมมา ด้วยชุดแต่งงานสีขาว ยาวระพื้น สวมผ้าปิดหน้าเอาไว้ วันนี้เธอช่างสวยราวนางฟ้า ทุกๆคนหันมามองเป็นตาเดียวกัน

'หายใจลึกๆนะฮานะ อีกแปบเดียว เรียวอยู่ตรงนั้นงัย ค่อยๆเดินนะ ระวังล้ม'

"ค่ะ" ฮานะตอบกลับมาเบาๆ

  สุดท้ายก็ถึงหน้าพิธี บาทหลวงยืนรออยู่ตรงหน้า ผมยื่นแขนออกไปส่งมือของเธอให้กับเจ้าบ่าวพระเอกของเธอ แล้วไปยืนด้านข้างบาทหลวง พิธีกำลังเริ่มขึ้นท่ามกลางความปลื้มปิติของทุนคน(ยกเว้นผม)  สุดท้ายพิธีก็จบลงด้วยดี ทุกคนปรบมือกัน แสดงความดีใจ ทั้งสองหันมายิ้มให้ ผมยิ้มตอบกลับไปพร้อมทั้งชูสองนิ้วให้

  ฮานะหันมาบอกกับผมว่า ดอกไม้รับให้ได้นะ งานแต่งพี่โซลจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ อ่อได้ๆผมตอบกลับไปอย่างงั้น มันเจ็บมันปวดในใจคนที่ผมอยากให้เป็นเจ้าสาวกลับกลายเป็นคนมาโยนดอกไม้ให้รับ

   ทุกๆคนออกไปยืนรวมด้านหน้า เจ้าสาวยกดอกไม้แล้วโยนมาข้างหน้า ตรงที่ผมยืนอยู่        

  "มันหล่นลงมาบนมือผมดอกไม้สีขาวช่อใหญ่ มันหนักมาก หนักจนผมรับไม่ไหว แล้วทันไดนั้นตัวผมก็ทรุดลงมากับนั่งพื้น ผมเริ่มวิงเวียนหัว เลือดเริ่มไหลออกจากจมูกเป็นทางยาวผมยกมือขึ้นปาดออกแต่มันยิ่งไหลออกมา ขอบดวงตามีเลือดซึมออกมาค่อยๆไหลมาอย่างช้าๆลงมาตามแก้ม หูสองข้างเต็มไปด้วยเลือดเสียงทุกอย่างเริ่มเบาลงๆทุกๆสิ่งเริ่มเลือนลาง มองไม่ชัด ใจผมกำลังสลาย เธอกำลังจะหายไป ทำไมต้องเป็นวันนี้ ทำไมต้องตอนนี้

 ตามตัวผมมีเลือดซึมออกมาจากชุดสูทสีขาวที่ผมใส่ไว้ ทุกคนต่างตกใจกับภาพที่เห็น แต่ผมรู้ได้ทันทีว่ามันจะเกิดอะไรต่อไป ผมเงยหน้าขึ้นมามองหาเธอคนที่ผมรัก รักมาก ผมมองหาแต่มองไม่เห็น เลยตะโกนออกมาเธออยู่ไหน เธออยู่ไหน เธอไปไหน ที่นี่ที่ไหน ผมเป็นใคร ไม่ ไม่ อย่าเอามันไปตอนนี้ ไม่นะ"

เรียวกับฮานะรีบวิ่งเข้ามาดูผม  ฮานะถามในทันที พี่โซลๆ เป็นอะไร รอเดี๋ยวนะ พี่เรียวกำลังตามหมอมาให้

"ใครหรอพี่เรียว แล้วคุณเป็นใคร ??"

พี่นี่ฮานะงัยจำได้มั้ย ที่นี่งัยที่เราเจอกัน พี่โซลจำได้มั้ย

  ภาพหญิงสาวปริศนายืนร้องเพลงที่สวนในมหาลัย ผุดเข้ามาในหัวผม ใบหน้าของเธอเลือนลาง ผมพยายามจ้องมองแล้วเพ่งไปยังใบหน้านั้น ใครกันนะ ภาพเหล่านั้นมันก็เริ่มๆชัดขึ้นๆ อ่อ ฮานะเองหรอ ใช่ ผมยังจำได้ ใช่ ผมยังไม่ลืม แล้วผมก็ล้มหมดสติไป

091215220525152108011401. 14092014

  ทุกๆสิ่งมันกำลังจะจบ ความหมายสุดท้ายที่เธอไม่เคยรู้กำลังจะถูกเปิดเผย