รักลึกลับ เจ้าบ้าหน้าตายกับผู้ชายงี่เง่า

-

เขียนโดย poupee

วันที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.21 น.

  10 ตอน
  0 วิจารณ์
  9,857 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 มกราคม พ.ศ. 2559 17.42 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

8) พบกัน 3

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
ณ วัด ของโดเมกิ ( ที่เดีมทั้งตอนนะแหละ )
ให้ตายเถอะไม่น่าลืมของเลย ของที่ว่าก็คือเอกสารของชมรม
ทั้งทียังต้องประชุมอีกครั้ง แต่ก็ต้องขอตัวมาก่อนเพราะจะต้องเอาวันนี้
นี่ก็เพี่งเลิก กว่าจะไปถืงโรงเรียน กว่าจะประชุมเสัรจ กว่าจะกลับคงเยันกันพอดี
คิดแล้วก็เตียมพุ่งออกไป แต่ก็ต้องชะงักเท้า...........มาทำอะไรอีกละเนี่ย.......
ก็คนเดีมนั่นละรู้สึกว่าช่วงนี้ เหันหน้าบ่อยเกีนไปแล้ว แต่ก็เพี่งเหันเมื่อวานนั่นแหละ
.......วันนี้ก็พูดคนเดียวเหมือนเดีม บ้าหรือเปล่า........
ส่วนพูดอะไรนะเหรอ ก็ประมาณว่า ........" ทำยังไงดีเนี่ย จะไปก็กลัวนิดหน่อยแต่ถ้าไม่ไปก็......"
จนผมชักจะสงสัยแล้วชิว่า ที่ที่จะไปมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง
แต่ก็ไม่มีเวลาสงสัยมากนัก เพราะผมต้องรีบไปแล้วไม่มีเวลามาสงสัยนานนัก
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ณ โรงเรียน & ชมรม
ก็อย่างที่คิด ประชุมกว่าจะเสัรจนานมาก แต่ทุกอย่างก็ลงตัวแล้ว
ก่อนที่ทุกคนจะพูดเสรีมอะไรนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้คัดค้านเหมือนเมื่อเช้า
ทุกอย่างดูราบรื่น และในที่สุดการประชุมมหาโหตก็จะจบลง
" ขอบคุณทุกคนนะครับที่พยายามมาด้วยกัน ขอบคุณที่เสยเวลามาร่วมประชุมในครั้งนี้"
ประทานพูดขอบคุณ พ้อมกับลุกขื้นโค้งให้ แล้วก็พูดต่อ
" และแน่นอน ต้องขอบคุณ มิโคโตะจัง ที่ชงกาเฟให้พวกเรา "
บัณยากาศสนุกสดใสกลับมาอีกครั้งหลังจาก ดูอึดอัดตอนช่วงเช้า
................." เลิกประชุมครับ ".................
เอาเถอะ แล้วก็นะ แวะห้องชมรมหน่อยละกัน
เพราะเปันชมรมธนูหรือเปล่าถืงมี ลูถธนูตกเต็มพื้น เอาไว้บอกประทานชมรมแล้วกัน
แต่ที่ผมเข้ามาห้องชมรมได้ไม่ใช่เพราะเปันกรรมการนักเรียนแต่ ผมก็เปันรองประทานชมรม
ถืงจะไม่ค่อยได้เข้าชมรมเท่าไรก็เถอะ
กลับก่อนดูกว่า แต่ก่อนออกจากบ้าน รู้สึกเหมือนว่าฝากชื้ออะไรนะ
ไปตลาดเดี่ยวก็นึกออก เองละ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ณ ตลาด
ผมก็เดีนมาได้ชักพักแล้วก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี ว่าต้องชื้ออะไร
ผมเดีนมาเรื่อยๆ ก็เดีนมาถืงแผนก อาหาร
จะว่าไปวันนี้กินอะไรนะ...........แต่ผมที่กำลังคิดอะไรเพรีนๆถืงกลับสงัก
...................อะไรละนั่น..................
ก็ หมอนั่น เองละแต่ที่ทำให้ผมแปลกใจ คงไปเพราะเจ้าตุกตาสีดำนั่น
ไม่คิดเลยนะว่า หมอนั่นจะเพี้ยนขนาดนี้ ถืงจะคิดว่าเพี้ยนนิดหน่อยนะ
แต่ก็อดรู้สึกแปลกๆกับตุกตานั่น เหมือนมันกำลัง 'มอง' ผมอยู่ทั้งที่มันไม่ได้ขยับ
............ช่างเถอะ...........คงไม่มีอะไร

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา