70 day of caretaker

ความเดิมตอนที่แล้ว
      ไปท์ขอไปคืนหนังสือที่ร้านกาแฟ ทำให้ได้พบกับศรอีกครั้ง และศรแสดงอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัด แต่กลับได้พบกับชายอีกคนที่มาพร้อมไปท์ ซึ่งไม่ถูกชะตากันเท่าไหร่นัก
//ร้านกาแฟ S coffee//
ภัทร : "คุณคราฟ กาแฟร้อนแก้วนึง" ภัทรนั่งไคว่ห้างสบายใจ
ศร : "สั่งที่เค้าท์เตอร์ได้เลยครับ" ศรพยายามสงบอารมณ์แล้วตอบกลับด้วยความสุภาพ
ภัทร : "ผมขอสั่งที่คุณล่ะครับ ได้ไหม" ภัทรยิ้มเย้ยหยันกวนอารมณ์
ศร : "ได้ครับ" (ไอ้บ้านี่ อยากตะบันหน้ามันซักหมัด) "รอสักครู่นะครับ" 
ไปท์ : "ขอโทษนะ เขามากับผมเอง เป็นน้องชายของนายจ้างน่ะ" ไปท์กล่าวขอโทษศร และยังสงสัยว่าทำไมคุณภัทรต้องจงใจกวนอารมณ์ศรด้วย
ภัทร : "ผมว่าคุณรีบไปคืนหนังสือดีกว่า พี่ภูรออยู่ที่รถคนเดียวจะพาโมโหเอา" (พนักงานคนนี้ไม่น่าไว้ใจเอาสะเลย ไม่สบอารมณ์เลยแหะ) ภัทรนึกพลางหันไปมองศรที่เค้าท์เตอร์
 
     ไปท์เดินไปที่มุมหนังสือ พร้อมยื่นให้กับพนักงานประจำมุมนั้น ขณะที่ศรนำกาแฟไปให้ภัทร แล้วรีบตรงมาหาไปท์
ศร : "ไปท์ โทรไปไม่รับเลย พี่เลยไม่กล้าโทรไปอีก หายหน้าไปเลย เป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
ไปท์ : "ขอบคุณนะครับที่คอยเป็นห่วง พอดีตอนทำงานไม่สะดวกคุยน่ะครับ พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ"
ศร : "อ่อ เอาจริงๆนะ คือพี่อยากจะ.."
ภัทร : "คุณไปท์ครับ พี่ภูรอนานแล้ว ไปกันเถอะครับ" เสียงภัทรตะโกนตัดบทสนทนา
ศร : "....." ศรหันมามองหน้าภัทรอีกครั้งด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์นัก
ไปท์ : "ได้ครับ " ไปขานตอบพร้อมหันกลับมาหาศร "มีอะไร ไว้ค่อยคุยกันอีกทีนะครับ" จบประโยค ไปท์ก็ผละจากศร เดินออกประตูร้านไป
ภัทร : "คิดเงินด้วยครับ" พร้อมหยิบแบงค์ 500 ออกมาวาง " ไม่ต้องทอนนะครับ ทริปบ็อกซ์ ได้เลย
ศรเดินมาหาภัทรแล้วมองหน้าระยะปะชิด
ศร : "ขอบคุณครับ" ก้มหยิบเงินทั้งๆที่ยังมองหน้าภัทรอยู่
ภัทร : "สนิทกับคุณไปท์หรือครับ"
ศร : "ก็น่าจะมากกว่าคุณนะ"
ภัทร : "แค่เมื่อก่อนน่ะครับ แต่ต่อไปคงไม่แน่" พูดจบภัทรก็เดินออกจากไปร้านไป
(หึ่ยน่าหมันไส้ชะมัด ทำไมน้องไปท์ต้องไปข้องเกี่ยวกับคนพวกนี้ด้วยนะ )
//บนรถ//
ภู : "มากันได้สักที ทำไมช้าจัง"
ภัทร : "เจอคนรู้จักน่ะครับ เลยเสียเวลานิดหน่อย" อีกครั้งที่ภัทรแก้ตัวแทน พร้อมหันไปยิ้มให้ไปท์
ภู : "มีใครไปไหนอีกไหม ฉันจะกลับบ้านล่ะ"
ไปท์ : "ผมไม่มีแล้วครับ คุณภัทรมีไหมครับ"
ภัทร : "ตอนนี้ไม่แล้วครับ มีอีกทีดึกๆ ชัยออกรถเลย"
 
     เมื่อถึงบ้าน.......
ภัทร : "คืนนี้ คุณไปท์ออกไปเที่ยวกับผมไหมครับ"
ไปท์ : "ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณ" พูดพลางเหล่ตามองคุณภู
ภัทร : "พี่ภูไม่ว่าหรอกครับ นานๆที พาพี่ภูเข้านอนแล้วค่อยไปก็ได้"
ไปท์ : "เอ่อคือว่า ... เอ่อ"
ภู : "คืนนี้ต้องอ่านสรุปข่าวให้ผมฟังหรือเปล่า" เสียงตัดบทขึ้นมา ไปท์ยังคงทำหน้างงงวย
ภัทร : "โอเครคราฟ ผมไปกับเพื่อนๆ ก็ได้ ไม่รบกวนล่ะครับพี่ภู" ภัทรจบประโยคด้วยรอยยิ้มแฝงความนัย
 
02:00...ค่ำคืนอันสงบ
แกร็ก..ก..ก ประตูห้องนอนไปท์เปิดออกอย่างช้าๆ ชายคนหนึ่งย่างเดินเข้ามาอย่างเงียบสงัดจนถึงข้างเตียง เงาทอดผ่านไปที่ใบหน้ายามหลับของไปท์
"เห้ยยยย !!" ผั๊วะ !!!ไปท์สะดุ้งตื่น ซัดไปหนึ่งหมัด ลุกถอยหลังไปเปิดไฟอีกฝั่งของห้อง