Be a short of cash เมื่อแม่ผมบอกให้จับคนรวย

7.0

เขียนโดย rukrai

วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 11.43 น.

  6 chapter
  0 วิจารณ์
  7,266 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2559 11.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ตอนที่4 ก่อนจะสนุก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Be a short of cash เมื่อแม่บอกให้ผมจับคนรวย

4

ก่อนจะสนุก

Gush's side

'เดี๋ยว ..ฉันไปด้วย' ออสติน

'ห้ะ'

'ให้ออสตินไปด้วยก็ได้นะกัชจัง ไปหลายๆคนสนุกดี^^'

'อ่าห้ะ งั้นก็ไปเถอะ ฉันหิวแล้ว' ผมก็พูดไปงั้นเเหละ ที่จริงยืนนานๆมันเมื่อย - -

'งั้นโรสไปด้วยนะค่ะ ติน' เอ่อ สรุปคือ ยัยบัวตูมนี่ชื่อโรสสินะ นิสัยอย่างงี้ก็เป็นได้แค่โลตัส (ดอกบัว) เท่านั้นแหละ

ผมได้ยินแต่มำไมต้องรอ ผมเดินนำไปก่อนเลย

'4ที่ครับ'

'เชิญทางนี้เลยคะ'

'ผมขอยำสลัดแซลมอลที่นึง แล้วก็สเต็กหมูคุโรบุตะ ชาร้อนสองแก้วครับ'

'กัช ไม่เปิดโอกาสให้เราสั่งหน่อยหรอ แย่งเราสั่งป้ะเนี่ย 555'

'ก็ปากกัชไปเองอ่า ก็เวลามากับชาทีไรกัชก็เห็นส่วนใหญ่ชาชอบสั่งเมนูนี้นิ หรือวันนี้ชาเบื่อ จะเปลี่ยนไหม กัชอุส่าห์สั่งให้ไม่กินนี่กัชน้อยใจนะเนี่ย'

'บ้า เราไม่ได้บอกว่าจะเปลี่ยนสักหน่อย ก็ชอบ..จริงๆนั่นแหละ แฮ่ ชาเเค่เเซวเล่นเอง'

'มานี่ พาไปเข้าห้องน้ำหน่อย ..โรสฝากสั่งอาหารหน่อยนะ' เอ่อ ปากก็มีไว้ถามทางนะ เเต่ผมขี้เกียจพูดเดี๋ยวบรรยากาศเสียหมด

'เดี๋ยวกัชมานะ ชากินไปก่อนเลยนะ'

'อื้อ'

'มีมารยาทหน่อยสิ เป็นบ้าอะไร'

'ไหน ..จะมาเล่นกับฉันไม่ใช่หรือไง'

จำกันได้ไหมครั้งเเรกที่ผมเจอมัน เรียกมัน แล้วมันหันมาบอกผมว่า จะเล่นด้วยก็ได้ น่าจะเรื่องนี้หละมั้ง

'อืมม นั่นสินะ 5555 สรุปจะเข้าห้องน้ำไหม'

'- -' หน้าอย่างนี้น่าจะไม่เข้านะ วู้ววว

'มานี่' ผมจับข้อมือมันแล้วลากมันเดินเข้าร้านไอศกรีมเกล็ดหิมะ โดยไม่รอถามความเห็นมัน

'มาทำไร' มันถาม

'พามาดับร้อนไง , สองที่ครับ ขอมุมในสุดนะครับ'

'ได้คะ เชิญทางนี้คะ'

'แล้วเพื่อนนายหละ ไม่กลับไปกินแล้วหรอ'

'ชั่งเถอะ ชาไม่เป็นไรหรอก ก็อยู่กับยัยตูมนายไง'

นี่ผมไม่ได้ทิ้งเพื่อนนะ แต่ผมเห็นว่าเป็นผู้หญิงอยู่ด้วยกันก็คงนั่งคุยกันได้แหละ อีกอย่างชาดีขนาดนั้น ยัยตูมคงไม่ทำอะไรชาหรอก

อื้มๆ อย่างนั้นแหละ

'ยัยตูมไหน ถ้าหมายถึงโรสละก็ฉันกับโรสไม่เคยมีอะไรกัน และโรสไม่ใช่ของฉัน'

ยิ้มสิครับ แต่ว่าแต่ไม่เคยมีอะไรกันมันหมายถึง ไม่ได้อย่างงั้นๆ(?) แต่เป็นอะไรกัน หรือมันหมายถึงไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ก็ไม่ได้อย่างงั้นๆ(??)

'- - อะไร'

'ป่าว'

'นายสั่งเลย สั่งเผื่อด้วย'

'@"๚#*=™6^฿%' มันก็หันไปสั่งของหวาน ส่วนผมก็กำลังรอปลายสายรับโทรศัพท์อยู่

'จ้า'

'โทษทีนะ กลับไปได้เลยไม่ต้องรอ พอดีไอ่ตินมันปวดท้องนะ เราฝากชาบอกเพื่อนตินมันด้วยนะ'

'ได้ๆ ไม่เป็นไร ฝากบอกออวตินด้วยนะ หายไวๆ'

'ครับบายครับคนดี กลับดีๆละ ^^'

'จ้า><'

กลับมาหาคนตรงหน้าที่นั่งมองคนอื่นคุยโทรศัพท์อย่างไม่มีมารยาท

'ทำไมต้องดูแลกันขนาดนั้นด้วย'

'อย่ารู้เลย' ถ้าพวกคุณรู้ว่าทำไมผมถึงดูแลและห่วงกัชขนาดนั้นก็เป็นเพราะเหตุผลเดียว... แต่ผมไม่จำเป็นต้องบอกใครนิครับว่า ..ผมทำเธอท้อง

.

.

.

อะ ล้อเล่งๆ ..ตึ่งโป้ะ !

มีหลายบาทารอนักเขียนอยู่5555

.

.

'กินไป'

.

.

'เก็บเงินด้วยครับ'

แล้วพนักงานก็เดินมาฝั่งผม

'ด้านนู้นเลยครับ^^'

'- -' จะเป็นใครละ55555

ผมเคยบอกแล้วนะว่า ผมจะจ่ายเเค่ครั้งเดียว

บอกได้เลยว่าผมมัดมือชก ถ้ามันไม่จ่ายก็ไม่ต้องออกจากร้านมันทั้งสองคนแหละ ผมมีเงินนะ แต่ไม่ใช่เรื่องที่ผมจะต้องจ่ายนิ คติที่ว่าอร่อยโดยไม่ต้องเสียเงิน หลังจากพนักงานเอาบัตรเครดิตมันมาคืนผมกับมันก็เดินออกจากร้าน

และ

.

.

ทึ่งทึ้ง !!!!!!

ผมนี่แบบหน้าถอดสีสิครับ รออะไร

ใครที่ทำให้ผมหน้าถอดสีได้นะหรอ

คนที่พวกคุณก็รู้จัก

.

.

---- --- -- ------ ------- ---- - ---------

กระชุ่มกระชวยกันบ้างหรือป่าวคะ

ฝากเป็นกำลังใจให้นักเขึยนด้วยน้าาาา

ขอบคุณมากค่ะ^^

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา