Be a short of cash เมื่อแม่ผมบอกให้จับคนรวย

7.0

เขียนโดย rukrai

วันที่ 21 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 11.43 น.

  6 chapter
  0 วิจารณ์
  7,267 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 เมษายน พ.ศ. 2559 11.53 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) ตอนที่5 คนสำคัญ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Be a short of cash เมื่อแม่บอกให้ผมจับคนรวย

5

คนสำคัญ

!!!!!!

ชา 0~0;

กับแม่โรสยอดยาหยีของคนข้างๆผมเนี่ยแหละ

ผมนี่ช็อคเลยครับ เธอยืนอยู่หน้าร้านนะสิ

ควับ!

มันหันมาจับมือผมแล้วเดินเข้าไปนั่งที่โต้ะเดิม

'ฮัลโหลโรสหรอ อยู่กับเพื่อนของกัชใช่ไหม'

หือ??

'ฝากบอกเพื่อนของกัชให้หน่อยว่ากัชลืมโทรศัพท์ไว้ที่ร้านที่เรานั่งกินกันสี่คนอะ มันบอกว่าฝากใครนะ อะไรชาๆ เนี่ยเก็บโทรศัพท์ไว้ให้มันด้วย เดี๋ยวมันไปเอา'

'โทรศัพท์กู...อื้อๆ ๆ'

โทรศัพท์ผมอยู่ในกางเกงอยู่เนี่ยจะไปอยู่ที่ร้านได้ไง

'โอเค ขอบคุณ'

ตื้ดๆ ๆ ๆ

มันวางสายละ ผมนี่กำลังจะอ้าปากด่ามันเลย

'มานี่ เร็วๆเลย'

มันพาผมออกจากร้าน ผมนี่ถึงบางอ้อเลย ฉลาดเหมือนกันนี่หว่า

'ฉลาดนิ'

'- -' ไรว๊า คนอุส่าห์ชม

'โอเค กูโง่เอง'

ผมยกมืออย่างยอมแพ้

'ฉันก็ยังไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย'

นี่ผม so much on the defensive (?) ((ร้อนตัว)) ตั้งแต่เมื่อไร

~ เตรียมตัวรับมือให้ทันพวกคนเจ้าชู้

ต่อไปจะชูปีดับปีดู บ้างละกัน

เพราะเคยโดนทำอะไรอย่างนั้น มันเลยฝังใจ

มีใครเข้ามาจะเก็บ จะเก็บเป็น Collection ไว้

เผื่อวันใดฉันอยากจะรักจริงสักคน

จะกลับไปเป็นคน ที่รักเดียวใจเดียว..

'ใครโทรมา' ไอ่ตินถามผมครับ

'..ชา'

'รับสิ'

'ไม่ละ กูไม่อยากโกหกชา ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ'

สำหรับผม ผมไม่อยากจะเป็นคนที่ทำร้ายชา ทุกคนอาจจะมอบง่าเรื่องนี้มันเล็กน้อย ก็อาจจะใช่ แต่ว่าสำหรับผมชาสำคัญมาก ผมจะไม่ยอมทำให้ผู้หญิงที่ชื่อ'อาชา' ต้องเสียใจเป็นอันขาด

'อืม'

ไปๆมาๆก็บ่ายกว่าซะแล้ว

'ให้ฉันไปส่งนายที่ไหน'

'มหาลัยฯ...ละกัน'

เอ่อ ถ้าทุกคนจำไม่ได้ว่าในตอนแรกผมบอกพวกคุณไว้ว่าผมเรียนจบแล้วกำลังทำงานอยู่ ที่ทำให้เรื่องตามหาผัวรวยเกิดขึ้น เพราะเรื่องรอเลื่อนตำแหน่งขึ้นเงินเดือนน่ะสิ แต่งานที่ผมทำเป็นฟรีแลนซ์ไงครับถ้าเลื่อนตำแหน่งก็ไม่รู้ว่าจะเป็นประจำอยู่ไหมเรื่องนี้ผมก็ยังไม่รูรายละเอียดเหมือนกัน

เอ่อ พูดถึงมหาลัยฯ ผมกะจะเรียนป.โท ต่อเลย ไม่ใช่ผมขยันหรอกนะ แต่เพราะผมมองการณ์ไกลนะสิ (?) การณ์ไกลไม่ใช่เรื่องอย่างที่คุณคิดแน่ ผมไม่ได้เป็นเด็กดีขนาดนั้น ที่ผมมองน่ะเรื่องสถานศึกษาที่ว่าที่สามีอันดับสองเรียนไงครับ ฮิฮิ

บอกแล้วว่าผมนะมองการณ์ไกล

ตามจริงตอนมาผมก็มารถตัวเองนะ แต่เดี๋ยวไว้ค่อยไปเอ่ ต้องแผ่มารยา 'ไบ' ก่อน เอิ้กๆ~

'เลี้ยวไหน'

'ขวา จอดข้างหน้าเลย'

'นี่นายยังเรียนอยู่หรอ ปีไหนแล้ว'

'ป.โท เพิ่งจะมาเรียนวันเเรก'

'ทั้งที่มันเปิดได้อาทิตย์นึงแล้วเนี่ยนะ'

'อืม รู้ได้ไง พอดีแม่สมัครให้อยากให้เรียนต่อเลยไง'

'ฉันมีเพื่อนเรียนอยู่ที่นี่'

'อย่างนายมีเพื่อนด้วยหรอ' ผมถามเฉยๆนะ ไม่ได้เหน็บแต่อย่างใด5555

'อย่างฉันก็ดีกว่านายละกัน ไอ่ลูกแหง่ ขนาดเรียนยังต้องให้แม่มาสมัครให้คิดเอาเองละกัน ลงไปได้และ'

อื้อหือ เจ็บเบาๆ

'เค บาย เดี๋ยวรีบลงเลยเดี๋ยวเชื้อโรคมันจะติดเบารถมึง'

ปัง!

นี่คือการปิดแบบผู้ดีครับ

ผมขี้เกียจเถียงครับ เลยประชดด้วยการปิดรถแบบดังเล็กน้อยถึงปานกลาง แต่ไม่สะใจเท่าไรนะผมว่า

น่าจะเรียกมันกลับมาปิดรถใหม่5555

ผมรู้สึกได้ว่ามีคนจ้องผมอยู่นะ แบบไม่ได้มอง คือจ้องอะครับจ้อง!! แบบเสียวสันหลังอะบอกเลย

.

.

.

--- ----- ----- ---------- ---- - -

ฝากเป็นกำลังใจด้วยน้า

ใกล้เปิดเรียนแล้ว 5555 ยุ่งนิดนึงคะ

~

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา