รักได้ไหมถ้าหัวใจบ้านนอก

“ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ครับ ”
“ เออ... ”
วันนี้ผมไม่ต้องไปทำงาน เพราะคุณยายไปพบปะเพื่อนๆ ส่วนพ่อครัว
ก็ต้อไปประชุมผู้ปกครอง ร้านเลยไม่เปิดหนึ่งวัน
ผมเปิดอินสตาร์แกรมดูอะไรเรื่อยเปื่อย มีคนมาติดตามเรื่อยๆเลย
สงสัยมีตัวเรียกเงินเรียกทอง ติ๊งดิ่ง ไลน์เข้า น้องสมาย
< สวัสดีคะ ว่างหรือเปล่าคะ >
< ว่างครับ วันนี้ร้านปิด >
“ แหม...ไลน์เข้าอีกแล้ว ” สมหวังทำเสียงเหน่อกวนผม
ผมไม่สนใจ คุยกับน้องสมายต่อ
< งั้น ไปเที่ยวกันมั้ยคะ >
“ ไปก็ได้นะครับ ผมอยู่คนเดียวได้ ” ผมหวังแกแอบดูฉันคุยกับน้องสมายหรอ
ก็ดี อยู่คนเดียวได้
“ เอิ่ม...งั้นฝากบ้านด้วยน... ” RRR เสียงโทรศัพท์สมหวังดังขึ้น
เป็นอีกครั้งที่เจ้าตัว หยิบขึ้นมาดูแต่ไม่กดรับ คงเป็นผู้หญิงใจร้ายคนนั้นอีกแน่เลย
“ เออ ฉันไม่ไปละ อยู่บ้านพักผ่อนดีกว่า ” พ่อครับการดูแลเด็กเนี่ยมันยากจัง
< น้องสมาย พี่ไม่สะดวกน่ะ ขอโทษนะ >
< คะ ไม่เป็นไร >
< เอาไว้คราวหน้านะครับ >
< คะ>
< บาย >  ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ผมมองหน้าผมหวัง
มีแววตาเศร้าปรากฏอยู่แวบหนึ่ง แวบหนุ่งจริงๆ
“ ผมไม่เป็นไรครับ ” สมหวังยิ้มแห้งๆ ตามแบบฉบับของมัน
“ หืม...ใครถาม ”
“ อ่าว... ”
“ อารายยยยยยยยย ”
“ เปล่าครับ ” นับวันผมกับมันยิ่งจะพูดไม่รู้เรื่อง
เคร้งงง!!!
“ หืม? ” สะดุ้งสิครับ เสียงดังมาจากในครัว
“ 555... ” ไอ้สมหวังแกหัวเราะฉันทำไม
“ หัวเราะ อะไรหราาาาาา ”
“ เปล่าครับ ” แล้วเจ้าตัวก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“ เหยยยย!! แม่จ๋าาาาา ” อะไรอยู่ข้างในครัวว้า ถึงทำให้สมหวังหลุดเหน่อซะเสียงดัง
“ มีอะไร? ” ผมรีบเดินไปในครัว
“ สะ สิงโตจ๋า(เหน่อ) ” สมหวังชี้ไปที่ตู้เก็บของที่เปิดออกเล็กน้อย
ผมชะเง้อมอง โฮ่ง!!
“ สิงโตบ้านแป๊ะแก หมาชัดๆ ” ผมตบกระบานสมหวังไปที
“ ก็แหม หมาอะไรตัวใหญจังล่ะครับ ”
“ หมาแถวบ้านแกเป็นยังไงล่ะ ”
“ เจ้าตูบกับหลังอาน ” เออเห้อ ช่างมันเถอะเนอะ
ผมเปิดตู้ออกกว้างๆ หมาพันธ์โกลเดนรีทริฟเวอร์นี่หน่า
มิน่าล่ะถึงมองเป็นสิงโต
“ มานี่มะ ” โฮ่ง!!!
“ หมาแบบนี้ก็มีด้วย น่ารักจัง ”
ผมอุ้มหมาด้วยท่าที่หมาเหมือนจะกินหัวผม หมาอะไรตัวใหญ่จริงๆ
“ ตัวมันใหญ่กว่าพี่เรนอีก ” นี่แกจะบอกว่าฉันตัวเท่าลูกหมาหรอ
“ คงต้องประกาศหาเจ้าของ ” หลังจากวันที่เจอเจ้าสิงโต
คือผมกับสมหวังยังไม่ได้ตั้งชื่อเลยเรียกแบบนี้ไปก่อน ปิดประกาศหาเจ้าของ
ให้เจ้าหมาควายนี่ ทั่วเมือง ยังไงเจ้าของก็น่าจะเห็นแหละว้ะ
หลังจากที่ผมกับสมหวัง กลับมาจากร้าน ก็พบหมาควายที่นอนอยู่หน้าบ้าน
และกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่ประตูบ้าน สมหวังหยิบมาอ่าน
“ จากเจ้าของหมา ช่วยดูแลเจ้าตูบให้ด้วยนะคะ ฉันยกให้.... ” หมาโกลเด้น
เรียกเจ้าตูบ คือถามผมรึยังว่าผมอยากได้มั้ย
“ ที่จริง ฉันจะต้องย้ายบ้านแล้ว ไม่สามารถพามันไปด้วยได้
ที่จริงฉันรักมันนะ แม้จะเพิ่งเลี้ยง ขอบคุณคะ....
เธอบอกแบบนี้ครับ ”
“ เห้ออออ เอาไงดีล่ะ เลี้ยงก็ได้ ”   ผมลูบหัวเจ้าตูบ(?)
“ ขนนุ่มจุง ไอ้อานที่บ้านขนกุดมาก ” สมหวังเอาหน้าถูมันไปมา
“ เรามาตั้งชื่อ กันดีกว่า ”
“ ตัวผู้...บุญมี มั้ยครับ? ”
“ หา? โกลเดนรีทริฟเวอร์นะ ”
“ ไม่ดีหรอครับ ”  ดูท่าทางมันจะชอบชื่อนี้นะ