รักวุ่นๆ วัยรุ่นสุดหล่อ

 วันเปิดเทอม์วันแรกของมหาลัย
"เห้ย!!!พวกมึงไอห่า สายแล้ว7:30แล้วพวกมึงตื่นๆ"
ดิวรีบปลุกเพื่อนๆทุกคนที่กำลังหลับอยู่ในห้องที่เละเทะไปด้วยล่องลอยการปาร์ตี้เมื่อคืนอย่างหนัก
"อะไรว่ะ ดิว มึงจะรีบปลุกพวกกุทำไมว่ะ"
ป๊อปงัวเงียขึ้นมาแล้วถามดิวที่รุ้กรี้ลุกลนในการติดกระดุมเสื้อและหวีผม
"นั่นดิดิว พวกกุยังนอนไม่อิ่มเลย"
บีมรุกขึ้นมาเสริม
"พวกมึงแหกตาดูนาฬิกาก่อนมั้ยเร็ว รีบแต่งตัว"
บีมจึงเปิดโทรศัพท์มือถือเพื่อดูนาฬิกา
"ห้ะ!!!7โมงครึ่งแล้ว ไอห่าแล้วำมไม่รีบปลุกว่ะ"
"กุก้พึ่งตื่นคับไอเพื่อน เลิกบ่นแล้วไปแต่งตัววันนี้วันแรก เร็ว"
ทั้ง3จึงวิ่งชุลมุนกันใหญ่ในห้อง
ตื้ดๆๆๆๆ
"ฮัลโหล คับ"
ดิวรับมือถือขณะใส่ถุงเท้าอย่างรีบเร่ง
"ตื่นยังพี่"
"ไอ คิวตื่นแล้วไมไม่ปลุกพวกพี่ว่ะ"
"อ่าวๆ อย่าพูดงี้สิคับผมผมกะไอ้ครีมแลุกแล้ว โดนพวกพี่ถีบแล้วด้วย พวกพี่ก็ไม่ยอมตื่นเอง"
"เออๆ แล้วมึงอยู่ไหนว่ะ"
"ใกล้ถึงม.แล้วพี่ผมจะโทรมาบอกว่าผมลืใประเป๋าปากาไว้หลังตู้เย็นหยิบมาหั้ยด้วยนะแจ๊ะ"
"กุไม่หยิบ"
"อ่าว ไงงั้นว่ะพี่ เอามาหั้ยน้องหน่อย น้องไม่มีปากกาใช้ เมื่อเช้าก็รีบเหมือนกัน"
"เรื่องของมึงเด๋วกุไปก่อน แค่นี้นะแจ๊ะ แล้วเจอกัลล 555"
ตืด~~~~
ดิวจึงรีบตัดสายไปโดยไม่ฟังอะไรอีก
"อ่าว พวกมึงเสร็จยังกุไปต๊าดรถรอก่อนนะ"
"เออๆ แปปนึงกุฉีดน้ำหอมแปป"
"เออ เร็วๆ"
.
.
.
.
.
"พร้อมยัง"
ดิวถาม
"พร้อมแล้วว"
บีมและป๊อปตอบพร้อมกัน
"งั้นไป"
ทั้ง3จึงมุ่งหน้าไปที่ม.กรุงเทพ
.
.
.
"รถติดจังว่ะ จะไปทันมั้ยเนี่ย พวกมึงดูดิ๊กี่โมงแล้วว่ะ"
ดิวหันหน้าไปหาเพื่อนๆแต่ภาพที่เห็นคือ เพื่อนๆของเขานั้นได้ทิ้งเค้าและไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้ว
"ไอห่าเอ้ย ทิ้งกุเลย"
ยูจึงหงายนาฬิกาขึ้นมาดูแต่ต้องตะลึงกับเวลา 
"ห้ะ!!! 7:50อีก10นาทีรถติดขนาดนี้จะไปทันมั้ยเนี่ย"
แต่ดิวนึกออกแล้วว่าต้องทำไง
"ฮัลโหลพี่ชาติมาหาดิวหน่อยดิ ดิวอยู่ที่ยูเทรน์ตรงXXXเนี่ย เด๋วดิวจะวิ่งลงไปเอง ม.อยู่เเค่นิดเดียวรถติดเด๋วไปไม่ทันพี่ชาติมาเอารถไปจอดหั้ยหน่อยนะ มาเร็วๆ ด่วนๆ"
"คับๆ คุณดิว"
ตืด~~~~
.
.
.
5 นาทีต่อมา
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะกระจก
"อ่าวพี่ชาติ"
ดิวปลุกเพื่อนแล้วลงจากรถ
"ป่ะมึงพี่ชาติมาแล้ว"
"อ เออๆ"
"ฝากด้วยนะพี่ชาติเด๋วเอาไปจอดในม.หั้ยด้วย"
"คับๆ รีบไปเถอะเหลือ อีก5นาทีเอง"
"ห้ะ!! 5นาทีกุว่าไม่ทันเเน่หว่ะ"
ป๊อปพูด
"มันไม่ทันแน่ถ้าเรายังคุยกันอยู่"
"เออ ไปๆ"
ทั้ง3จึงรีบวิ่งไปที่มหาลัย ป๊อปวิ่งไปบ่นไป
"โอ๊ย!!! น้ำหอมCKกุ ฉีดมาสะฉ่ำเลยกลิ่นหายหมดแล้ว"
"555 เสือกฉีดเยอะมาทำไมล่ะ"
บีมเสริม
.
.
.
.
.
ณ มหาลัยกรุงเทพ
"โอ้โห หนุ่มๆวิ่งมาหัวกระจายเลยนะ"
ยามแซว
"คับๆ พวกผมไปก่อนนะตอนนี้ไม่หวงหล่อละ"
"เฮ้ย!!! พวกมึงกุไปตึก... ก่อนนะ"
ป๊อป บอกลาเพื่อน
"เออๆโชคดี"
ป๊อปไม่ได้เรียนคณะเดียวกับดิวและบีม
"เจอกันเพื่อน"
"เออ เจอกัน"
"เหนื่อยหว่ะบีม"
"กุก้เหนื่อยดิว"
ทั้ง2จึงหยุดวิ่งและนั่งกันก่อน
"เฮ้ย!!!มึง"
รุ่นน้องคนนึงชี้ตัวเองแล้วพูดว่า
"ผมเหลอพี่"
"เออ มึงนั่นแหละ มานี่ดิ๊"
รุ่นน้อง2คนจึงเดินมาหาดิวและบีม
"มีไรคับ"
"ไปซื้อน้ำมาให้พวกพี่หน่อยดิ๊"
ดิวจึงควักแบงค์ร้อยออกมาแล้วยื่นให้รุ่นน้อง
"เร็วๆนะ พี่เหนื่อย"
บีมพูด
"คับๆ"
ทั้ง2จึงรีบวิ่งไปซื้อน้ำ
.
.
.
"อะพี่น้ำ นี่เงินทอน"
"เออๆ ขอบใจ เอาไปเหอะพี่ให้"
"ขอบคุณคับ พวกผมไปก่อนนะพี่"
"เออๆ"
ดิวและบีมจึงนั่งกะดกน้ำแบบบ้างคลั่งและคุยกันเรื่องปาร์ตี้เมื่อคืนจนลืมเวลา
"เดี๋ยวนะเราลืมอะไรป่าวว่ะ"
"ลืมไรว่ะบีม"
"ลืมเค้าเรียนไงไอสัสดิว"
"เออหว่ะ"
ทั้ง2จึงรีบวิ่งเข้าจตึกและกดลิฟต์
"7:60แล้วเม้ากันเพลินเลยเหลอว่ะเนี่ย"
"นั่นดิ ลิฟต์เมื่อไหรจะมาว่ะ"
"เออหว่ะ"
สายตาดิวไปหยุดอยู่ที่กระดาษสีขาวใบหนึ่งที่เขียนว่า
"ลิฟต์เสีย"
"ไอห่าเอ้ย นี่กุต้องวิ่งอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
บีมบ่ม
ดิวกระชากเน็กไทและผับแขนเสื้อขึ้น
"ดิวมึงทำไรอะ"
"เตรีมวิ่งงะ"
บีมจึงทำมั่ง
"พร้อมยังบีม"
"ไม่พร้อมก้ต้องพร้มว่ะ"
"ป่ะลุย"
ทั้ง2จึงวิ่งขึ้นบันไดหนีไฟไปยังชั้น14
.
.
.
.
.
.
ชั้น3
ทั้ง2นั่งลง
"เฮ้ยนั่งไม่ได้ ไปเร็วบีมเด๋วสายแล้วยุ่งอีกต้องไปแก้ห่าไรอีกเยอะแยะ"
"เออๆ"
ดิวดึงมือบีมขึ้นมา
.
.
.
.
.
.
ชั้น8
"โอ๊ยไอห่า ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ว่ะ ขาจะหักอยู่แล้วนะเนี่ย"
ดิวบ่น
"เร็วมึง เด๋วสาย"
บีมเปิดนาฬิกาดู 
8:02
"ไอดิวลุกเร็ว 8:02แล้ว"
"ห้ะ!!เออๆป่ะ"
บีมดึงมือดิวขึ้นมา
.
.
.
.
.
ชั้น12
"อีก6ขั้นเท่านั้นเร็วๆบีม"
"บอกมึงเหอะดิว"
ทั้ง2ขลานขึ้นมา
...
ทั้ง2เปิดประตูหนีไฟออกมา
"ห้องไหนว่ะบีม"
"207หว่ะ"
"โอ้โห สุดนู่นเลย"
"กุต้องวิ่งอีกแล้วใช่มะ"
"เร็วมึงจะถึงแล้ว นิดเดียว"
"เออๆ"
 
ภายในห้องเรียน
"นายอชิระ!!!"
"นายอชิระ ธนบรรณวงศ์"
"มาคับ!!!"
ต้นเสียงเดินเข้ามาตรงประตูพอดี
"วันแรกก้สายเลยนะยะ"
อาจายร์พลอยหันหน้ามาหาดิว
ทำหั้ยดิวถึงกับตะลึงเพราะเทอสวยมาก
ดิวจึงสะกิดบีมหั้ยดู
บีมก้ก็เค้าใจจึงยิ้มให้ดิว
"หืมแล้ววิ่งกันมาหรือไง"
"โทดทีจารย์ ใช่ผมวิ่งมาตั้งแต่สี่แยกละ"
"ห้ะ!!!วิ่งมายังไงกัน ไม่ปวดขาเหลอ"
"ปวดดิจารย์"
"แล้วทำไมไม่กดลิฟต์ขึ้นมา"
"ก้ลิฟต์มันเสียหนิ"
"5555 เค้าซ่อมเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้งแต่เค้าไม่ได้เอาป้ายออก"
"อ่าวว"
ดิวและบีมหันมามองหน้ากัน
"แล้วคือพวกผม วันนี้วิงมา2โลแล้วมั้งเนี่ย เด๋วค่อยไปจัดการอียาม"
"เอาเหอะ ออกกำลังกาย"
"อะๆ ไปนั่งที่ได้ละ"
"คับๆ"
ดิวและบีมจึเดินไปหาที่นั่ง
"สวยหว่ะไอเหี้ย"
"เออ สวยจิง แต่ไม่ใช่เป็กกุหว่ะ"
"เเต่เป๊กกุ"
...
..
.
เมื่อเรียนเสร็จดิวจึงรีบวิ่งไปหาพลอย
"จารย์!!!"
ดิวตะโกนเรียกพลอยเสียดัง
"เห้ย ดังไปละ มีไร"
"จารย์ชื่อไรอะ"
"พลอย"
"ผมดิวนะ"
"ไม่ได้ถาม"
"แต่ผมอยากบอก"
"มีไร"
"ผมขอเบอร์จารย์หน่อยดิ"
ดิวจึงตวักมือถือออกม่
"เอาไปทำไร"
"ก็....เผื่อแบบไม่เข้าใจเรื่องเรียนจะได้โทรถามได้ไง"
"อะๆ ก็ได้แต่ต้อง้ป็นเรื่องเรียนนะ"
"คร้าบบ"
ดิวยื่นมือถือหั้ยพลอย 
"งั้นครูไปก่อนนะ"
"คับ บัย"
แล้วพลอยก็เดินไป
มือมืดยื่นมาจากด้านหลังตบไปที่ไปที่ไหลของดิวอย่างแรง
"ไอห่าวิ่งไม่รอกุเลยนะ"
"เออๆ โทดที กุได้เบอร์มาละ"
"แหม มึงนี่ไวจิงๆเลยนะเนี่ย"
"เออ ป่ะแดกข้าวกัน โทรคุณป๊อปเค้าดิ๊แม่งเรียนเสร็จยัง"
"เออๆ"
"ฮัลโหล มึงเรียนเสร็จยัง"
"กุกะลังเดินไปหาพวกมึงเนี่ย"
"ไม่ต้องๆ ไปที่โรงอาหารเลย"
"เออๆ เจอกัน"
"เออ"
"ป่ะดิว"
"ไปไหน"
"ไปโรงอาหารครับ"
"เออๆ ไป"
........
ณ โรงอาหาร
"เฮ้ย!!! ป๊อป"
"เออๆ"
ทั่ง3จึงนั่งกินข้าวกันดิวและบีมจึงเล่าเรื่องที่เกิดก่อนหน้านี้ให้ป๊อปฟัง
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●