Prohibited Lover เมื่อรัก...เป็นสิ่งต้องห้าม

-

เขียนโดย Mikusung

วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.56 น.

  3 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,154 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 20.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) ไม่ยินดี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
    "อะ...เอ่อ...อย่าถือสาฉันเลยนะ พอดีฉันขึ้นมาเดินเล่น..."
    "โกหก! คิดว่าตึกนี้มันยังอยากจะมีคนมาเดินเล่นอีกมั้ย"
    เออ...นั่นสิเนอะ เรานี่โง่ชะมัด T_T ดูสภาพตึกก็ไม่อยากเอ่ยปากแล้วว่าอยากเข้ามา ทรุดโทรม เก่า ร้าง มีโอกาสจะพังทลายลงมาเมื่อไรก็ได้...
    กึก...กึก...
    "เฮือก =[]= เสียงอะไรน่ะ!" ฉัน ยัยผู้หญิง (ที่ชื่ออะไรไม่รู้) และซีเรนตะโกนออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินเสียงหลังคาเริ่มแตก
    ตึกๆๆๆ (เสียงฝีเท้าคนวิ่งเร็วอย่างซีเรน)
    "อ้าว...ลูกแพร์ มาทำอะไรที่นี่" ซีเรนยังคงถาม
    "ไม่ใช่เวลามาถามไถ่นะซีเรน!" ยัยผู้หญิงข้างหน้าฉันตวาด
    "เชอร์รี่...ลูกแพร์...เรารีบหนีกันเหอะก่อนที่มันจะถล่มลงมา!!!" ซีเรนตวาดลั่นกว่า
    ตึกๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงฝีเท้าของเราสามคน)
    อ๋อ...ยัยผู้หญิงขี้ตวาดนี่ชื่อเชอร์รี่สินะ โอ๊ย! ชื่ออะไรเห่ยชะมัด... (ชื่อลูกแพร์ทันสมัยตายแหละย่ะ!)
    ปึ้ก!
    "กรี๊ด >O<"
    โธ่เอ้ย...ฉันดันมาหกล้มซะได้ นอนแบนราบคว่ำยังกับไข่เจียวเลย แถมขาก็ถลอกอีก แงๆๆ
    "เอ้า! ยัยโง่ วิ่งยังไงไม่ระวังเลย ไม่เห็นหรือไงว่าบันไดมันชัน" ยัยเชอร์รี่บ่น แต่ก็ไม่คิดจะเดินมาช่วยสักนิด
    มีแต่ซีเรนที่เดินมาอุ้มฉันขึ้น...
    เฮ้ย! อุ้มเรอะ =[]=
    "รีบไปกัน!" เชอร์รี่ตะโกน
    "ลูกแพร์" ซีเรนเรียกฉันด้วยน้ำเสียงสงสัย
    "หะ...หืม?"
    "กินข้าวบ้างป่ะเนี่ย"
    "กินย่ะ!"
    "ทำไมตัวแค่เนี้ย"
    "ก็ตัวแค่เนี้ยจะให้ตัวใหญ่เหมือนช้างไหมล่ะ!"
    "หัดกินข้าวเยอะๆซะบ้าง ให้ความรู้สึกเหมือนอุ้มคนหน่อย ไม่ใช่ให้ความรู้สึกอย่างกับถือมด"
    ไอร่บ้า -_-++
    กึกๆๆ!! (เสียงหลังคายังคงสนั่น)
    "อ๊ะ! ประตูอาคาร!!!" เชอร์รี่แหกปาก (ใช้คำนี้เลยละกัน ตวาดๆ ตะโกนๆ บ่อยๆก็น่าเบื่อ)
    แปลว่าเราเจอทางออกแล้วสินะ ยะฮู้ววววว \^O^/
    "ออกมาได้แล้ว!!!" ฉันแหกปาก (เอามั่งๆ)
    โครม!
    "กรี๊ดดดดดดดด TTOTT"
    ฮือๆ ไอ้อาคารมันถล่มลงมาเลยอ่ะ มีก้อนหินใหญ่ๆเท่าหัวสิงโตทับขาฉันอยู่...
    เจ็บ...มันเป็นขาข้างที่แผลถลอกด้วยอ่ะ แงๆ TOT
    "เชอร์รี่!!!" ซีเรนรีบวิ่งแจ้นไปหาเชอร์รี่
    ...แล้วฉันล่ะ?
    "ฉันไม่เป็นไรซีเรน ไปดูยัยนั่นก่อนเถอะ" ยันเชอร์รี่ชี่ชี้มาทางฉัน
    ดูเหมือนว่าซีเรนจะค่อยๆวิ่งมาหาฉันด้วยสีหน้าเฉยๆ ไม่ได้มีสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยนักหนาเหมือนที่ทำกับเชอร์รี่...
    "เป็นอะไรหรือ..."
    ปึ้ก!
    เขายื่นมือจะมาดึงก้อนหินออกให้ แต่ฉันปัดออกอย่างแรงด้วยความไร้ใยดี
    ถ้าจะมาช่วยกันเพราะคำขอของคนที่นายรัก ไม่ใช่ความเป็นห่วง...ฉันไม่ยินดี!
    
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา