E-Ped Story สวัสดีความรัก

            คาบต่อมา...

            วิชาต่อไปเป็นวิชาสาขา เราต้องไปเรียนที่ห้อง 310 ซึ่งเป็นห้องที่ฉันเจอพี่เจนเมื่อเช้านี้ และห้องนั้นก็เป็นห้องสาขาด้วย

            ตอนนี้ฉันอยู่ในห้อง 310 แล้ว...

            เฮฮา

            กรี๊ดกร๊าดดดด

            “เอากูออกไปปปปปปปปป!!!!”

            “ฮ่า ๆ เปิดเองดิวะ!”

            …

            เสียงวุ่นวายเหล่านั้นไม่ใช่เสียงของเด็กปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างพวกฉันแน่นอน มันเป็นเสียงของพวกพี่ ๆ ที่กำลังเล่นสนุกกันอยู่ต่างหาก

            “พี่คะ ทำอะไรอยู่เหรอคะ?” หลิงหลิงเข้าไปทักพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาวาดอะไรบางอย่างบนกระดาษ

            “สเก็ตดีไซน์ห้องนอนน่ะ พี่ว่าพี่วาดมันเบี้ยว ๆ ไปหน่อย ดูให้หน่อยสิว่าสวยหรือยัง =_=;” พี่สาวคนเดิมยื่นกระดาษให้ดูพร้อมกับหน้าไม่ค่อยมั่นใจในผลงานนัก ฉันก็เดินเข้าไปดูด้วยความอยากรู้เหมือนกัน เห็นพี่เจนบอกว่างานยากมาก อยากรู้ว่าจะยากขนาดไหน

            “ก็สวยแล้วนี่คะ” หลิงหลิงตอบ

            “งั้นเหรอ แหะ ๆ” พี่คนเดิมหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะพูดต่อ “พี่เอางานไปส่งก่อนนะ คนอื่นเขาส่งกันหมดแล้วก็เลยไปเล่นกันหมด -_-” หล่อนพูดพลางมองไปยังเพื่อนผู้ชายที่เล่นวิ่งไล่จับกันในห้อง

            “ก็มึงมัวแต่เล่นเองนี่สฟิงซ์ งานมึงเลยเสร็จช้ากว่าคนอื่น ฮ่า ๆ” พวกพี่ผู้ชายที่นอนเล่นอยู่กับพื้นตะโกนแซว

            “มึงนั่นแหละชวนกูเล่น!” พูดจบ พี่เขาก็เดินหอบงานไปส่งที่โต๊ะอาจารย์ทันที =_=;

            “พวกปี2ออกไปได้แล้ว เกะกะ” อาจารย์อ้วน ๆ คนหนึ่งเดินเข้าห้องแล้วโบกมือไล่พี่ ๆ ที่วิ่งเล่นกัน

            “อ้าว อาจารย์จะสอนแล้วเหรอครับ?” พี่ผู้ชายใส่แว่น คนหนึ่งถาม

            “เออ จะสอนน้องปี1เนี่ยแหละ ออกไปก่อนปะ เสียงดัง” เมื่อสิ้นคำสั่ง พวกพี่ ๆ ก็ค่อย ๆ ออกห้องไปจนหมด

            และพวกเราก็นั่งกันอย่างเป็นระเบียบ

            “สวัสดี อาจารย์ชื่อ ‘ลี’ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะ วันนี้จะให้ทุกคนออกแบบโลโก้ของตัวเอง” เดี๋ยวนะ มาถึงก็สั่งงานเลยเหรอ วันแรกก็เริ่มเลยเหรอ? -_-

            “อะไรก็ได้ที่บ่งบอกถึงความเป็นตัวของตัวเอง แต่โลโก้นั้นเราจะใช้จุดวาด ใช้หมึกจุดลงบนกระดาษไล่ระดับไปให้เห็นความลึก หนา กว้าง ให้เป็นมิติ”

            โห...ยากว่ะ วันนี้สมองยิ่งมึน ๆ อยู่ คิดว่าฉันจะรอดไหมล่ะ?

            “สรุปก็คือ อาจารย์ให้พวกเธอแนะนำตัวเองผ่านงานชิ้นนี้ อ่ะ ออกมาเอากระดาษ” พูดจบ อาจารย์ลีก็ไปยกกระดาษมาวางไว้บนโต๊ะ พวกเพื่อน ๆ ก็ลุกไปเอามา บางคนก็เริ่มวาดกันแล้ว นี่ วาดกันเลยเหรอ? ไม่คิดจะคิดกันสักหน่อยเหรอว่าควรจะวาดให้ออกมาแบบไหน แนวไหน

            ฉันว่าฉันต้องคิดมากจนไม่ได้งานแน่เลยว่ะ -_-

            10 นาทีผ่านไป

            คิดไม่ออก....

            คิดไม่ออกจริง ๆ -_-

            “เดี๋ยวอาจารย์มานะ ไปข้างนอกแป๊บ” แล้วอาจารย์ก็ออกไป

            “หลิงคิดงานได้ยัง?” ฉันหันไปถามหลิงที่วาด ๆ ลบ ๆ อยู่นานสองนาน

            “ยังเลย ไม่รู้ว่าจะวาดแบบไหนดี ตอนแรกก็กะว่าจะวาดแว่น แต่คนอื่นในห้องที่ใส่แว่นก็มีเหมือนกัน มันไม่เป็นเอกลักษณ์อ่ะ -_-”

            “แล้วมึงอะพีช ได้ยัง?” ฉันหันไปถามพีชบ้าง

            “กูว่าจะวาดเส้นผมว่ะ วาดแบบผู้หญิงหันหลังแล้วปล่อยผมลงมายาว ๆ เป็นชื่อกู”

            “ทำไมต้องผมวะ?”

            “ก็กูผมยาว ยาวที่สุดในห้องละ” ลูกพีชยิ้มแล้วสะบัดผมใส่ เออ ยอมรับว่าผมนางยาวจริง ยาวจนจะถึงตูดอยู่ละ ตัดหน่อยเหอะ ไม่หนักหัวบ้างเหรอ -_-

            “แล้วมึงอ่ะเป็ด คิดได้ยังว่าจะวาดอะไร”

            “ไม่รู้เลยว่ะพีช กูคิดไม่ออก -_-”

            “วาดแมงสาบไปดิ หน้ามึงเหมือนแมงสาบดี” พีชหัวเราะเบา ๆ แล้ววาดรูปของตัวเองต่อ

            “ตลกละ กูไม่วาดหรอก”

            “ก็ตอนม.3มึงตัดผมหน้ามาใหม่แล้วเปียเก็บไม่หมด กูเห็นผมมึงชี้ออกมา 2 เส้นอย่างกับแมงสาบ กูว่าฮาดีออก วาด ๆ ไปเหอะน่า เดี๋ยวไม่ทันส่งจารย์นะ”

            เออ วาดแน่ แต่ไม่ใช่แมงสาบอ่ะ -_-

            แอ๊ด...

            “ฮัลโหล...น้อง ๆ ทำอะไรกันอ่ะ” ระหว่างที่พวกฉันกำลังคิดงานกันอยู่ พี่กระเทยคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามาและตามด้วยพี่ ๆ อีกหลาย ๆ คน

            “อาจารย์ไม่อยู่ใช่ไหมวะ?”

            “เออไม่อยู่ เข้าไปดูดิ”

            แล้วพี่ ๆ พวกนั้นก็เริ่มเดินดูงานคนในห้องทีละคนทีละคน พี่บางคนก็ให้คำแนะนำน้อง พี่บางคนก็เข้ามาชวนน้องคุย ซึ่งมันเสียงดับรบกวนสมาธิโว้ยยย!!

            “เอ่อ...น้องครับ ขอเวลาฟังพี่สักนิดนึงนะ” พี่ผู้ชายตัวสูง ผิวแทน คมเข้ม หน้าตาดีคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้ทุก ๆ คนหยุดทำงานแล้วหันไปมองพี่เขาเป็นจุดเดียว

            “สวัสดีครับ พี่ชื่อ ‘ทิว’ เป็นประธานรุ่นแรกของสาขา และน้องเป็นรุ่นสอง สาขาเราไม่มีพี่ปีสาม มีแต่พวกพี่ที่เป็นปี2 นะครับ เพราะทางวิทยาลัยเพิ่งเปิดสาขาสถาปัตย์เมื่อปีที่แล้ว พวกพี่ก็เลยเป็นรุ่นที่1 ไม่งงเนอะครับ”

            “ครับ/ค่ะ”

          “ที่จะบอกก็คือ สาขาเรามีคนน้อย มีกันอยู่แค่นี้ แค่ปี1กับปี2 พี่อยากให้พวกเรารักกันไว้ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน อย่างงานในวันนี้ก็เหมือนกัน มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพวกพี่ได้นะครับ ^^”

            “พี่คนนี้หล่อดีเนอะ” หลิงหลิงกระซิบด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าสุด ๆ

            อ้าว

            “แล้วน็อตอ่ะ ไม่ได้คุยกับน็อตแล้วเหรอ?” ฉันถาม

            “ก็คุยอยู่ แต่หลิงไม่ได้ชอบน็อตอ่ะ” เหรอวะ เห็นคุยกันตลอดนึกว่าจะชอบกันซะอีก งง -_-

            “พี่คิดว่าน้อง ๆ คงไม่กล้าเข้าหาพวกพี่ ๆ หรอก พี่ว่าพี่เข้าหาพวกน้องดีกว่า ง่ายดี ^^” พี่กระเทยคนเดิม คนที่เปิดประตูเข้าห้องมาเป็นคนแรกพูด

            ซึ่งพี่ทำถูกแล้วค่ะ พวกพี่ดูสนิทสนม เฮฮาปาร์ตี้ ดี๊ด๊าปาจิงโกะกันขนาดนั้น พวกเราไม่กล้าเข้าไปทักหรอกค่ะ จะหาว่าเสือกเอา -_-;

            “เดี๋ยวหลังเรียนวิชานี้เสร็จอยู่ในห้องกันก่อนนะคะ พี่มีกิจกรรมจะให้ทำ” พี่เจนพี่ของฉันพูดขึ้นบ้าง

            กิจกรรมเหรอวะ จะทำอะไร?

            “พี่ไม่กวนน้อง ๆ ละ ทำงานต่อได้เลยครับ ^^” แล้วพวกคนอื่น ๆ ก็ทำงานของตัวเองต่อ บางคนก็ขอคำแนะนำจากพี่ พี่บางคนเห็นงานแล้วทนไม่ไหวก็ลงมือทำให้ ส่วนใหญ่จะพูดกันเสียงดังจนฉันไม่มีสมาธิ -_-

            หงุดหงิด!!

            “หลิง ไปหาแรงบันดาลในห้องน้ำปะ?” ฉันชวนหลิงออกนอกห้องเพราะนั่งอยู่เฉย ๆ ก็คิดงานไม่ออกอยู่ดี ขอแบบ...ออกไปเดินยืดเส้นยืดสายหน่อยเหอะ!

            “เออไปดิ ปวดฉี่เหมือนกัน”

            ครืด...

            พวกฉันสองคนลุกออกจากโต๊ะในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังตั้งใจทำงาน (หรือตั้งใจฝอยกับรุ่นพี่ก็ไม่รู้ -_-;)

            “อ้าว สองคนนี้จะไปไหนน่ะ?” พี่เจนเดินเข้ามาทักฉัน

            “เข้าห้องน้ำอ่ะ ปวดฉี่ คิดงานไม่ออกด้วย เสียงดัง -_-”

            “เออ พี่บอกพวกมันแล้วว่าให้เงียบ ๆ แต่ก็ไม่ยอมเงียบกัน สงสัยเห่อน้อง” ก็จริงอะ ดูมีความสุขกันเหลือเกิน -_-

            “พี่เจนคะ ที่พี่เจนบอกว่ามีกิจกรรมหลังจากนี้ มันคืออะไรเหรอคะ?” หลิงหลิงถามอย่างสงสัย

            “ให้พี่จับบัดดี้กับน้องน่ะ”

            “บัดดี้?” ฉันทวนอีกครั้งเนื่องจากงงสุด ๆ มันคืออัลไลเหรอ?

            “ก็แบบ จับว่าพี่คนไหนคู่กับน้องคนไหน แล้วให้ช่วยเหลือกัน อะไรแบบนี้แหละ”

            “วันพุธเราก็มีจับสายรหัสกันอยู่แล้วนี่คะมันไม่เหมือนกันเหรอ?” หลิงหลิงถามต่อ

            “สายรหัสที่จะจับวันพุธมันคละสาขากันน่ะ น้องถาปัตอาจจับได้พี่วิศวะก็ได้ มันไม่ใช่สาขาเดียวกันมันปรึกษากันยากไง ก็เลยให้จับคู่บัดดี้กันในสาขา มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน”

            “อ๋อ หลิงเข้าใจละ”

            “มาชวนน้องคุยทำไมวะเจน” พี่ทิวโผล่มาดุพี่เจนที่กำลังฝอยกับฉันสองคน อันที่จริงพวกฉันต่างหากที่ชวนพี่แกคุยอ่ะ =_=;

            “ค่ะท่านประธาน! กูผิดไปแล้วค่ะ!”

            “ไม่ต้องมาประชดเลย มึงอยากโดนขังในห้องเก็บของเหรอ” พี่ทิวยิ้มทะเล้นก่อนจะเอื้อมมือไปทางพี่เจน

            “อีทิวมึงอย่า!” พูดยังไม่ทันจบ พี่ทิวก็กอดคอลากพี่เจนกลับเข้าห้องแล้วเรียกให้เพื่อน ๆ อุ้มพี่เจนไปที่ไหนสักที่หนึ่ง อยากจะกรีด ทำไมพี่สาวฉันสนิทกับผู้ชายแบบนี้ อะไรจะถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้น! -O-

            “โห...พี่เจนเขาดูสนิทกับพี่ทิวจังเลยเนอะ” หลิงพูดออกมาแบบเศร้า ๆ พลางมองดูพวกพี่ทั้งสองที่กำลังเล่นกันอย่างสนุก(?)

            “อิจฉาพี่เจนเหรอ?”

            “เออดิ พี่ทิวหล่อมากอะเป็ด เมื่อกี้ที่พี่เขามา หลิงทำอะไรไม่ถูกเลย คนอะไรก็ไม่รู้สูงเป็นบ้า เมื่อกี้เงยหน้ามองพี่เขาจนเมื่อยคออ่ะ >_<” เออ พี่เขาสูงจริง พี่เจนที่ยืนข้างพี่เขาเมื่อกี้ยังสูงไม่ถึงไหล่เลย -O-

            “ก็พี่เจนกับพี่ทิวเขาอยู่ด้วยกันมาปีนึงแล้วไง ไม่แปลกที่จะสนิทกัน”

            “แล้วถ้าสองคนนั้นชอบกันขึ้นมาจริง ๆ อ่ะ -_-”

            “แล้วถ้าเขาสองคนเป็นแค่เพื่อนกันอะ?” คิดอะไรให้มันบวก ๆ หน่อยดิ้ =_=

            “อืม...”

            หลังจากที่ฉันไปหาแรงบันดาลใจในห้องน้ำและกลับเข้าห้องมา พี่ ๆ ที่เคยวุ่นวายในห้องก็หายไปกันหมดเหลือเพียงแค่เพื่อน ๆ ที่ตั้งใจทำงานกับอาจารย์ที่เดินอยู่ในห้อง

            เมื่อเวลาใกล้จะหมด สุดท้ายฉันก็วาดแมลงสาบส่งไปจริง ๆ =_=