E-Ped Story สวัสดีความรัก
เขียนโดย Limbo
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 04.14 น.
แก้ไขเมื่อ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2559 20.04 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) บทที่3 เปิดเรียน (Part4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คาบต่อมา...
วิชาต่อไปเป็นวิชาสาขา เราต้องไปเรียนที่ห้อง 310 ซึ่งเป็นห้องที่ฉันเจอพี่เจนเมื่อเช้านี้ และห้องนั้นก็เป็นห้องสาขาด้วย
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้อง 310 แล้ว...
เฮฮา
กรี๊ดกร๊าดดดด
“เอากูออกไปปปปปปปปป!!!!”
“ฮ่า ๆ เปิดเองดิวะ!”
…
เสียงวุ่นวายเหล่านั้นไม่ใช่เสียงของเด็กปี 1 ที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างพวกฉันแน่นอน มันเป็นเสียงของพวกพี่ ๆ ที่กำลังเล่นสนุกกันอยู่ต่างหาก
“พี่คะ ทำอะไรอยู่เหรอคะ?” หลิงหลิงเข้าไปทักพี่ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาวาดอะไรบางอย่างบนกระดาษ
“สเก็ตดีไซน์ห้องนอนน่ะ พี่ว่าพี่วาดมันเบี้ยว ๆ ไปหน่อย ดูให้หน่อยสิว่าสวยหรือยัง =_=;” พี่สาวคนเดิมยื่นกระดาษให้ดูพร้อมกับหน้าไม่ค่อยมั่นใจในผลงานนัก ฉันก็เดินเข้าไปดูด้วยความอยากรู้เหมือนกัน เห็นพี่เจนบอกว่างานยากมาก อยากรู้ว่าจะยากขนาดไหน
“ก็สวยแล้วนี่คะ” หลิงหลิงตอบ
“งั้นเหรอ แหะ ๆ” พี่คนเดิมหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะพูดต่อ “พี่เอางานไปส่งก่อนนะ คนอื่นเขาส่งกันหมดแล้วก็เลยไปเล่นกันหมด -_-” หล่อนพูดพลางมองไปยังเพื่อนผู้ชายที่เล่นวิ่งไล่จับกันในห้อง
“ก็มึงมัวแต่เล่นเองนี่สฟิงซ์ งานมึงเลยเสร็จช้ากว่าคนอื่น ฮ่า ๆ” พวกพี่ผู้ชายที่นอนเล่นอยู่กับพื้นตะโกนแซว
“มึงนั่นแหละชวนกูเล่น!” พูดจบ พี่เขาก็เดินหอบงานไปส่งที่โต๊ะอาจารย์ทันที =_=;
“พวกปี2ออกไปได้แล้ว เกะกะ” อาจารย์อ้วน ๆ คนหนึ่งเดินเข้าห้องแล้วโบกมือไล่พี่ ๆ ที่วิ่งเล่นกัน
“อ้าว อาจารย์จะสอนแล้วเหรอครับ?” พี่ผู้ชายใส่แว่น คนหนึ่งถาม
“เออ จะสอนน้องปี1เนี่ยแหละ ออกไปก่อนปะ เสียงดัง” เมื่อสิ้นคำสั่ง พวกพี่ ๆ ก็ค่อย ๆ ออกห้องไปจนหมด
และพวกเราก็นั่งกันอย่างเป็นระเบียบ
“สวัสดี อาจารย์ชื่อ ‘ลี’ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลานะ วันนี้จะให้ทุกคนออกแบบโลโก้ของตัวเอง” เดี๋ยวนะ มาถึงก็สั่งงานเลยเหรอ วันแรกก็เริ่มเลยเหรอ? -_-
“อะไรก็ได้ที่บ่งบอกถึงความเป็นตัวของตัวเอง แต่โลโก้นั้นเราจะใช้จุดวาด ใช้หมึกจุดลงบนกระดาษไล่ระดับไปให้เห็นความลึก หนา กว้าง ให้เป็นมิติ”
โห...ยากว่ะ วันนี้สมองยิ่งมึน ๆ อยู่ คิดว่าฉันจะรอดไหมล่ะ?
“สรุปก็คือ อาจารย์ให้พวกเธอแนะนำตัวเองผ่านงานชิ้นนี้ อ่ะ ออกมาเอากระดาษ” พูดจบ อาจารย์ลีก็ไปยกกระดาษมาวางไว้บนโต๊ะ พวกเพื่อน ๆ ก็ลุกไปเอามา บางคนก็เริ่มวาดกันแล้ว นี่ วาดกันเลยเหรอ? ไม่คิดจะคิดกันสักหน่อยเหรอว่าควรจะวาดให้ออกมาแบบไหน แนวไหน
ฉันว่าฉันต้องคิดมากจนไม่ได้งานแน่เลยว่ะ -_-
10 นาทีผ่านไป
คิดไม่ออก....
คิดไม่ออกจริง ๆ -_-
“เดี๋ยวอาจารย์มานะ ไปข้างนอกแป๊บ” แล้วอาจารย์ก็ออกไป
“หลิงคิดงานได้ยัง?” ฉันหันไปถามหลิงที่วาด ๆ ลบ ๆ อยู่นานสองนาน
“ยังเลย ไม่รู้ว่าจะวาดแบบไหนดี ตอนแรกก็กะว่าจะวาดแว่น แต่คนอื่นในห้องที่ใส่แว่นก็มีเหมือนกัน มันไม่เป็นเอกลักษณ์อ่ะ -_-”
“แล้วมึงอะพีช ได้ยัง?” ฉันหันไปถามพีชบ้าง
“กูว่าจะวาดเส้นผมว่ะ วาดแบบผู้หญิงหันหลังแล้วปล่อยผมลงมายาว ๆ เป็นชื่อกู”
“ทำไมต้องผมวะ?”
“ก็กูผมยาว ยาวที่สุดในห้องละ” ลูกพีชยิ้มแล้วสะบัดผมใส่ เออ ยอมรับว่าผมนางยาวจริง ยาวจนจะถึงตูดอยู่ละ ตัดหน่อยเหอะ ไม่หนักหัวบ้างเหรอ -_-
“แล้วมึงอ่ะเป็ด คิดได้ยังว่าจะวาดอะไร”
“ไม่รู้เลยว่ะพีช กูคิดไม่ออก -_-”
“วาดแมงสาบไปดิ หน้ามึงเหมือนแมงสาบดี” พีชหัวเราะเบา ๆ แล้ววาดรูปของตัวเองต่อ
“ตลกละ กูไม่วาดหรอก”
“ก็ตอนม.3มึงตัดผมหน้ามาใหม่แล้วเปียเก็บไม่หมด กูเห็นผมมึงชี้ออกมา 2 เส้นอย่างกับแมงสาบ กูว่าฮาดีออก วาด ๆ ไปเหอะน่า เดี๋ยวไม่ทันส่งจารย์นะ”
เออ วาดแน่ แต่ไม่ใช่แมงสาบอ่ะ -_-
แอ๊ด...
“ฮัลโหล...น้อง ๆ ทำอะไรกันอ่ะ” ระหว่างที่พวกฉันกำลังคิดงานกันอยู่ พี่กระเทยคนหนึ่งก็เปิดประตูเข้ามาและตามด้วยพี่ ๆ อีกหลาย ๆ คน
“อาจารย์ไม่อยู่ใช่ไหมวะ?”
“เออไม่อยู่ เข้าไปดูดิ”
แล้วพี่ ๆ พวกนั้นก็เริ่มเดินดูงานคนในห้องทีละคนทีละคน พี่บางคนก็ให้คำแนะนำน้อง พี่บางคนก็เข้ามาชวนน้องคุย ซึ่งมันเสียงดับรบกวนสมาธิโว้ยยย!!
“เอ่อ...น้องครับ ขอเวลาฟังพี่สักนิดนึงนะ” พี่ผู้ชายตัวสูง ผิวแทน คมเข้ม หน้าตาดีคนหนึ่งพูดขึ้น ทำให้ทุก ๆ คนหยุดทำงานแล้วหันไปมองพี่เขาเป็นจุดเดียว
“สวัสดีครับ พี่ชื่อ ‘ทิว’ เป็นประธานรุ่นแรกของสาขา และน้องเป็นรุ่นสอง สาขาเราไม่มีพี่ปีสาม มีแต่พวกพี่ที่เป็นปี2 นะครับ เพราะทางวิทยาลัยเพิ่งเปิดสาขาสถาปัตย์เมื่อปีที่แล้ว พวกพี่ก็เลยเป็นรุ่นที่1 ไม่งงเนอะครับ”
“ครับ/ค่ะ”
“ที่จะบอกก็คือ สาขาเรามีคนน้อย มีกันอยู่แค่นี้ แค่ปี1กับปี2 พี่อยากให้พวกเรารักกันไว้ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน อย่างงานในวันนี้ก็เหมือนกัน มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพวกพี่ได้นะครับ ^^”
“พี่คนนี้หล่อดีเนอะ” หลิงหลิงกระซิบด้วยน้ำเสียงดี๊ด๊าสุด ๆ
อ้าว
“แล้วน็อตอ่ะ ไม่ได้คุยกับน็อตแล้วเหรอ?” ฉันถาม
“ก็คุยอยู่ แต่หลิงไม่ได้ชอบน็อตอ่ะ” เหรอวะ เห็นคุยกันตลอดนึกว่าจะชอบกันซะอีก งง -_-
“พี่คิดว่าน้อง ๆ คงไม่กล้าเข้าหาพวกพี่ ๆ หรอก พี่ว่าพี่เข้าหาพวกน้องดีกว่า ง่ายดี ^^” พี่กระเทยคนเดิม คนที่เปิดประตูเข้าห้องมาเป็นคนแรกพูด
ซึ่งพี่ทำถูกแล้วค่ะ พวกพี่ดูสนิทสนม เฮฮาปาร์ตี้ ดี๊ด๊าปาจิงโกะกันขนาดนั้น พวกเราไม่กล้าเข้าไปทักหรอกค่ะ จะหาว่าเสือกเอา -_-;
“เดี๋ยวหลังเรียนวิชานี้เสร็จอยู่ในห้องกันก่อนนะคะ พี่มีกิจกรรมจะให้ทำ” พี่เจนพี่ของฉันพูดขึ้นบ้าง
กิจกรรมเหรอวะ จะทำอะไร?
“พี่ไม่กวนน้อง ๆ ละ ทำงานต่อได้เลยครับ ^^” แล้วพวกคนอื่น ๆ ก็ทำงานของตัวเองต่อ บางคนก็ขอคำแนะนำจากพี่ พี่บางคนเห็นงานแล้วทนไม่ไหวก็ลงมือทำให้ ส่วนใหญ่จะพูดกันเสียงดังจนฉันไม่มีสมาธิ -_-
หงุดหงิด!!
“หลิง ไปหาแรงบันดาลในห้องน้ำปะ?” ฉันชวนหลิงออกนอกห้องเพราะนั่งอยู่เฉย ๆ ก็คิดงานไม่ออกอยู่ดี ขอแบบ...ออกไปเดินยืดเส้นยืดสายหน่อยเหอะ!
“เออไปดิ ปวดฉี่เหมือนกัน”
ครืด...
พวกฉันสองคนลุกออกจากโต๊ะในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังตั้งใจทำงาน (หรือตั้งใจฝอยกับรุ่นพี่ก็ไม่รู้ -_-;)
“อ้าว สองคนนี้จะไปไหนน่ะ?” พี่เจนเดินเข้ามาทักฉัน
“เข้าห้องน้ำอ่ะ ปวดฉี่ คิดงานไม่ออกด้วย เสียงดัง -_-”
“เออ พี่บอกพวกมันแล้วว่าให้เงียบ ๆ แต่ก็ไม่ยอมเงียบกัน สงสัยเห่อน้อง” ก็จริงอะ ดูมีความสุขกันเหลือเกิน -_-
“พี่เจนคะ ที่พี่เจนบอกว่ามีกิจกรรมหลังจากนี้ มันคืออะไรเหรอคะ?” หลิงหลิงถามอย่างสงสัย
“ให้พี่จับบัดดี้กับน้องน่ะ”
“บัดดี้?” ฉันทวนอีกครั้งเนื่องจากงงสุด ๆ มันคืออัลไลเหรอ?
“ก็แบบ จับว่าพี่คนไหนคู่กับน้องคนไหน แล้วให้ช่วยเหลือกัน อะไรแบบนี้แหละ”
“วันพุธเราก็มีจับสายรหัสกันอยู่แล้วนี่คะมันไม่เหมือนกันเหรอ?” หลิงหลิงถามต่อ
“สายรหัสที่จะจับวันพุธมันคละสาขากันน่ะ น้องถาปัตอาจจับได้พี่วิศวะก็ได้ มันไม่ใช่สาขาเดียวกันมันปรึกษากันยากไง ก็เลยให้จับคู่บัดดี้กันในสาขา มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกัน”
“อ๋อ หลิงเข้าใจละ”
“มาชวนน้องคุยทำไมวะเจน” พี่ทิวโผล่มาดุพี่เจนที่กำลังฝอยกับฉันสองคน อันที่จริงพวกฉันต่างหากที่ชวนพี่แกคุยอ่ะ =_=;
“ค่ะท่านประธาน! กูผิดไปแล้วค่ะ!”
“ไม่ต้องมาประชดเลย มึงอยากโดนขังในห้องเก็บของเหรอ” พี่ทิวยิ้มทะเล้นก่อนจะเอื้อมมือไปทางพี่เจน
“อีทิวมึงอย่า!” พูดยังไม่ทันจบ พี่ทิวก็กอดคอลากพี่เจนกลับเข้าห้องแล้วเรียกให้เพื่อน ๆ อุ้มพี่เจนไปที่ไหนสักที่หนึ่ง อยากจะกรีด ทำไมพี่สาวฉันสนิทกับผู้ชายแบบนี้ อะไรจะถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้น! -O-
“โห...พี่เจนเขาดูสนิทกับพี่ทิวจังเลยเนอะ” หลิงพูดออกมาแบบเศร้า ๆ พลางมองดูพวกพี่ทั้งสองที่กำลังเล่นกันอย่างสนุก(?)
“อิจฉาพี่เจนเหรอ?”
“เออดิ พี่ทิวหล่อมากอะเป็ด เมื่อกี้ที่พี่เขามา หลิงทำอะไรไม่ถูกเลย คนอะไรก็ไม่รู้สูงเป็นบ้า เมื่อกี้เงยหน้ามองพี่เขาจนเมื่อยคออ่ะ >_<” เออ พี่เขาสูงจริง พี่เจนที่ยืนข้างพี่เขาเมื่อกี้ยังสูงไม่ถึงไหล่เลย -O-
“ก็พี่เจนกับพี่ทิวเขาอยู่ด้วยกันมาปีนึงแล้วไง ไม่แปลกที่จะสนิทกัน”
“แล้วถ้าสองคนนั้นชอบกันขึ้นมาจริง ๆ อ่ะ -_-”
“แล้วถ้าเขาสองคนเป็นแค่เพื่อนกันอะ?” คิดอะไรให้มันบวก ๆ หน่อยดิ้ =_=
“อืม...”
หลังจากที่ฉันไปหาแรงบันดาลใจในห้องน้ำและกลับเข้าห้องมา พี่ ๆ ที่เคยวุ่นวายในห้องก็หายไปกันหมดเหลือเพียงแค่เพื่อน ๆ ที่ตั้งใจทำงานกับอาจารย์ที่เดินอยู่ในห้อง
เมื่อเวลาใกล้จะหมด สุดท้ายฉันก็วาดแมลงสาบส่งไปจริง ๆ =_=
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ