ศึกมารสะท้านยุทธภพ
8.0
เขียนโดย Nj4566
วันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2559 เวลา 17.16 น.
17 ตอน
0 วิจารณ์
18.89K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2559 21.00 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ศึกมารสะท้านยุทธภพ ตอนที่ 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความการมาถึงของบุคคลหนึ่ง จึงเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่ หลวงต่อบุคคลอีกผู้หนึ่ง
- --- -- --- - -
ณ เมืองที่อาศัยอยู่ของฮันโซ ซึ่งเป็นหัวเมืองใหญ่ ขณะนั้นฮันโซ กำลังศึกษาแลกเปลี่ยนวิทยายุทธ กับรุ่นน้อง รุ่นพี่ของตนอยู่ พลันก็ปรากฎการมาเยือน ของบุคคลผู้หนึ่ง เป็นชายท่าทางงาม อ้อนแอ้น แต่งกายด้วยเครื่องแต่งกายหรูหรา ราคาแพง ต้องการมาพูดคุย พบปะ แลกเปลี่ยนศึ กษาหาความรู้กับฮันโซด้วย
นางก็ต้อนรับโดยมารยาทอันดี ซึ่งภายในใจก็มิได้นึกคิดสงสั ยอันใด เนื่องด้วย มักมีผู้คนมากมาย แวะเวียนมายังเมืองแห่งนี้ และได้พบปะกับนางอยู่มิได้ ขาดเป็นเรื่องปกติ
สอง-สามวัน ผ่านไป บุคคลผู้นี้ก็แวะเวียนกลั บมาพบฮันโซอีก พร้อมของกำนัลมากมาย
และอีกวันต่อมา เขาก็ได้มาเยือนอีก มาครานี้ด้วยเกี้ยวหรูหรางดงาม และคณะผู้ติดตามอย่างเอิกเริก ทั้งประกาศตนต่อหน้าทุกคน ว่าตนคือประมุขฉู่ แห่งพรรคพิรุณสวรรค์ แล้วเกิดชื่นชม ชอบพอฮันโซเป็นอันมาก ทั้งยังต้องการชักชวนนางให้ไปช่ วยตนทำกิจการในพรรค
ฝ่ายฮันโซเมื่อได้ยินดังนั้น บังเกิดความสับสนพร้อมทั้ งคำถามมากมายขึ้นในใจ ก่อนร่ำลากับประมุขฉู่ไปในวั นนั้น ตนจึงได้ขอเวลากลับไปครุ่นคิ ดทบทวนเสียก่อน ประมุขฉู่กล่าวว่า อีก 3 วัน เขาจะกลับมาฟังคำตอบ
ทั่วแคว้นต่างรู้ดี ว่าเมืองที่อยู่ของฮันโซนั้นเป็ นเมืองฝ่ายธรรมะ และเมืองของเจ้าเมืองเสวียจื่อ เป็นฝ่ายอธรรม เป็นคนละสายแขนงกันโดยสิ้นเชิง บัดนี้ประมุขฉู่ ญาติผู้น้องของเสวียจื่อผู้ กระเดื่องเลื่องลือ กลับได้มา เพื่อชักชวนนางเข้าพรรคด้ วยตนเองถึงที่ ทั้งยังประเคนทรัพย์สินของกำนั ลให้ ด้วยต้องการนางไปเป็นดังมื อขวาคนสนิท ฮันโซจึงได้นำเรื่องนี้ ปรึกษาแก่เจ้าเมืองของตน นามว่าเบี่ยนซื่อ ซึ่งมีความรักใคร่ชอบพออันดีแก่ ฮันโซประดุจอาจารย์ผู้หนึ่ งเสมอมา
▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪ ▪
ณ บทสนทนาส่วนตัว ระหว่างฮันโซ กับเบี่ยนซื่อ
เบี่ยนซื่อ : บัดนี้ประมุขฉู่ ได้ประกาศตน และแสดงเจตจำนงค์แก่คนทั่วหล้ าแล้ว ว่าต้องการตัวเจ้า เจ้าจะได้เติบโตไปอีกขั้น ข้ารู้ ว่าเจ้าอยากไป แต่ใยเจ้าจึงกังวลใจถึงเพียงนี้? น้องเรา
ฮันโซ : พี่ช่างรู้ใจข้ายิ่งนัก แต่เราอยู่ต่างฝ่าย ต่างแขนง แม้นจะไม่เคยมีความขัดแย้งอันใดต่อกัน แต่ทางฝ่ายเขาก็ต่างสายกับเรามาก จริง ที่ตัวข้าเองก็อยากเติบใหญ่ แต่ข้ายังไม่อาจรู้ว่า หากตัดสินใจก้าวออกไปจากจุดที่ ข้ายืนอยู่นี้ ผลวันข้างหน้าจะร้ายดี ประการใด
เบี่ยนซื่อ : น้องเอ๋ย เจ้าเป็นคนมุ่งมั่น และมีความสามารถ หากเจ้าต้องการทำสิ่งใด ข้าเชื่อว่าเจ้าจะผ่านทุกสิ่ งอย่างไปได้ เจ้ารู้หรือไม่? ว่าเบื้องใต้ความนิยมชมชอบของพี่ น้องที่นี่ที่มีต่อเจ้านั้นเต็มไปด้วยความริษยา ทุกคนอยากเป็นให้ได้อย่างเจ้า แต่พวกเขาไร้สามารถ ยิ่งเวลานี้ ประมุขฉู่ให้ความเอ็นดูเจ้ าออกหน้า เจ้าจะยิ่งอยู่ที่นี่ยาก
(ทอดถอนใจเล็กน้อย)
...ทุกสิ่งนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว หากเจ้าตกลงใจจะอยู่ที่นี่ต่อไป จริงอยู่วันหนึ่งเจ้าจักมีทางเติบใหญ่ แต่หนทางนั้นก็ยังอีกยาวไกลนัก แม้นเจ้าจะเก่งกาจสามารถเป็นดาวเด่น แต่ด้วยลำดับชั้น ด้วยวัยวุฒิ ก็ยากยิ่งที่จะสามารถข้ามขั้นผู้เฒ่าผู้แก่ของเมืองเราขึ้นมา อายุเจ้านับวันจะเพิ่มมากขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นหากเจ้ารอคอยได้ก็อยู่ไป แต่หากรอคอยไม่ได้ เจ้าจะมิเสียเวลาโดยเปล่าหรือ เจ้าจงตรองดูให้ดี
ฮันโซ : (รำพึง)...ทุกคนต้องเติบโต...(คิดในใจ ข้าจะรอเวลาไม่ได้)
เบี่ยนซื่อ : ข้านั้นมีแต่ความหวังดีแก่เจ้า แม้นต่อหน้าผู้อื่นข้าจะต้ องคงไว้ซึ่งความยุติธรรม แต่เจ้าเองรู้ดี ว่าเจ้าคือบุคคล ที่แม้แต่ตัวข้าก็ยังมิอาจปฏิ เสธใจตนได้ ว่ารักและโปรดปรานเจ้ายิ่งกว่ าผู้ใด บัดนี้เจ้ามีโอกาสเติบใหญ่ชั่ วข้ามคืน ใยเจ้ามิรีบทดลองคว้า? แต่หากมีเภทภัยอันใด เจ้าก็ยังสามารถกลับมาที่นี่ได้ เสมอ
ฮันโซ : สายน้ำไม่อาจหวนคืน หากข้าได้จากไป ข้าจะไม่มีวันถอยหลังกลับมา
เบี่ยนซื่อ : (ยิ้มเบาๆ) นี่แหละตัวเจ้า ผู้มุ่งมั่น ถ้าเช่นนั้น จงบินไปเถิดน้องน้อยของข้า
ฮันโซกล่าวลาแก่เบี่ยนซื่อ พลันกลับไปนอนครุ่นคิดลำพัง จากศิษย์รุ่นน้องตัวเล็กๆในเมื องตน บัดนี้กลับมีผู้ยิ่งใหญ่เดิ นทางมาหยิบยื่นโอกาสให้ถึงที่.. . นี่มันเรื่องตลกของชีวิตอั นใดหนอ?
มิมีผู้ใดไม่อยากเติบใหญ่ ฮันโซเป็นบุตรเพียงคนเดี ยวของครอบครัว บิดาเป็นแม่ทัพใหญ่ แต่ได้เสียชีวิตไปนานแล้ว เนื่องด้วยบิดา - มารดา มีบุตรยาก ครั้งที่ฮันโซถือกำเนิดเกิดขึ้น มีนิมิตประหลาดแก่ยายเฒ่ าภายในหมู่บ้าน ว่ามี ดวงดาวสองดวงตกลงมาจากฟากฟ้าอย่ างรุนแรง เกิดเสียงดังจนปฐพีสั่นไหวไปทั่ ว บ้านเรือนพังพินาศ
ฝันนั้นเสมือนจริงจนยายเฒ่ าตกใจสะดุ้งตื่น
นับตั้งแต่เด็กมา ฮันโซมีนิสัยประหลาดต่างจากหญิ งทั่วไป เพราะบิดาหวังอยากจะมีลูกชายมาก จึงได้อบรมเลี้ยงดูอย่างอย่างห้ าวหาญ บิดานั้นรักฮันโซนัก จึงได้ถ่ายทอดวิชาทุกสรรพสิ่งที่ ตนรู้แก่นาง เมื่อเติบใหญ่ นางจึงมีนิสัยต่างจากหญิงอื่นที่ หวังเพียงจะได้ครองเรือน ใช้ชีวิตกับสามีและครอบครัว
ครั้งหนึ่งเมื่อฮันโซยังเยาว์ วิ่งเล่นอยู่กับญาติพี่น้อง เด็กๆบ้างก็เก็บผลไม้ บ้างก็เก็บผัก มาให้แก่บิดา-มารดาตน แต่ฮันโซนั้นกลับมองไปยังปราสาท ซึ่งมีหอสูงบนยอดเขา แล้วชี้ให้มารดาดู พร้อมกล่าวว่า
"วันข้างหน้า ข้าจะครอบครองสิ่งเหล่านั้น แล้วนำมาให้ท่านแม่"
- - -
แม้นจะยังไม่รู้ชัด ว่าประมุขฉู่นั้นต้องการสิ่ งใดจากตน แต่ด้วยใจอยากท้าทาย อยากรู้ อยากทดลอง อยากเผชิญโลกกว้าง ฮันโซได้ตัดสินใจ ตบปากรับคำ ตกลงแก่ประมุขฉู่ ว่าจะเข้าร่วมแก่พรรคพิรุณสวรรค์ ไปช่วยกิจการของพรรค ในฐานะผู้ติดตามคนสนิทของประมุ ข
ประมุขฉู่เกิดความยินดีปรี ดาเป็นอย่างมาก ประกาศแก่ผู้ติดตามของตนว่า บุคคลผู้นี้ นับแต่นี้ไปจะมาเป็นรองประมุ ขพรรคพิรุณสวรรค์ อยู่รองเพียงจากข้า แต่อยู่เหนือพวกเจ้าทุกคน
ฮันโซได้ขอเวลาแก่ประมุขฉู่อีก 3 วัน เพื่อจัดการภาระส่วนตัวให้เสร็จ ก่อนไปยังพรรคพิรุณสวรรค์ พรรคในเครือข่ายของเจ้าเมืองเสวียจื่อผู้กระเดื่องเลื่องลือว่าเป็นผู้มีใจโอบอ้อมอารีย์ยิ่งนัก และพรรคพิรุณสวรรค์เป็นดุจของรักล้ำค่าของท่านเจ้าเมือง ก็ได้ถูกสร้างขึ้นอย่างงดงามที่สุดในบรรดา 3 พรรค จนได้รับการขนานนามในแคว้ น ว่า "พิรุรสวรรค์ดุจสวรรค์บนแผ่นดิน"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ