ทรายเสน่หามนตราไอยคุปต์

“เราจะนอนคนเดียวที่นี่ ถ้าอยากจะเฝ้าเราพวกเจ้าไปเฝ้าที่ทางเข้าเถอะ เราเหนื่อยอยากจะนอนเต็มทีแล้ว” อัคเมนราหันไปสั่งมหาดเล็กทั้งหมดให้ออกไปที่โถงใหญ่ของมหาวิหาร โดยที่ทรงต้องการให้ทิ้งพระองค์ไว้ที่ห้องบูชามหาเทพโอซิริสเพียงพระองค์เดียว

“เจ้าด้วยเบเซท! ออกไปเถอะเราจะอยู่คนเดียว เราอยู่ที่นี่องค์มหาเทพคงไม่ทำอันใดเราหรอก เพราะเราเป็นโอรสแห่งพระองค์เหมือนกัน และเจ้าก็ไม่ต้องเอาพระนมมาอ้างเลย ออกไปได้” อัคเมนราตัดบทจนคนที่จะเอ่ยปากพูดต้องยอมเงียบและเดินออกไป

เมื่อเบเซท องครักษ์คู่กายและเพื่อนสนิทก้าวเดินออกไปพร้อมกับเงาของแสงตะเกียงไฟ อัคเมนราก็หันมองดูทุกอย่างรอบๆตัว ภายในห้องบูชาองค์มหาเทพโอซิริสนั้นมีเพียงคบเพลิงที่จุดไว้เพื่อให้แสงสว่างเรียงรายอยู่ที่ผนังวิหารอย่างเป็นระเบียบ อัคเมนราหันกลับมามองทางที่ประทับซึ่งนายทหารเข้ามาเตรียมไว้ให้ทรงประทับแรมข้างแทนบูชามหาเทพ อัคเมนราจึงก้มลงทำความเคารพอย่างนอบน้อม แล้วทันใดนั้นเองสายตาที่คมกริบดุจพญาเหยี่ยวบนท้องนภา ก็เหลือบเห็นบางสิ่งที่พุ่งเข้ามาหาพระองค์อย่างรวดเร็ว

“ฉิว...ปุ๊” เสียงของลูกธนู พุ่งผ่านไหล่ซ้ายไปอย่างหวุดหวิด พร้อมกับมีดคมกริบที่ตามมาติดๆ แต่ด้วยฝีมือเชิงรบที่ผ่านการออกทัพมาหลายปีทำให้เจ้าชายหนุ่มรีบดึงมีดสั้นคมกริบประจำพระองค์ขึ้นมาสกัดไว้ได้อย่างรวดเร็ว

เมื่อโจรโฉดเห็นว่าองค์รัชทายาทหนุ่มสามารถปัดอาวุธของตนทั้งได้ด้วยเพียงมีดสั้น มันจึงตัดสินใจหันหลังกลับและก้าวเท้าวิ่งออกไปทางห้องโถงกลางเพื่อหาช่องทางที่ดีกว่าในการจัดการลอบปลงพระชนม์ให้จงได้

“เจ้าเป็นใคร!! ใครส่งเจ้ามา” เสียงเข้มตวาดถามดังก้องโถงของมหาวิหาร เมื่อสามารถตามจับบุรุษลึกลับและกดร่างของคนที่เข้ามาลอบทำร้ายพระองค์ลงแทบเท้าได้ ไม่มีเสียงตอบใดๆกลับมา มีเพียงแววตาที่จ้องมองมาอย่างเคียดแค้นที่ทำการไม่สำเร็จ

“เราถามเจ้าอยู่ ได้ยินหรือไม่!!” เสียงตวาดดังก้องอีกครั้งทำให้เล่าบรรดาองครักษ์ซึ่งยืนยามรักษาการณ์อยู่หน้าที่ประทับวิ่งกรูกันเข้ามายังห้องที่ประทับอยู่อย่างเร่งรีบ

“องค์รัชทายาท เกิดอะไรขึ้นพ่ะย่ะค่ะ” เสียงของเบเซทถามเอ่ยถามอย่างตกใจ เมื่อเข้ามาเห็นภาพตรงหน้าที่องค์ชายรัชทายาทหนุ่มใช้พระบาทซ้ายเหยียบลงบนยอดอกของบุรุษคลุมหน้าชุดดำไว้แทบเท้า ไม่ทันที่เจ้าชายอัคเมนราจะได้เอ่ยตอบ เจ้าโจรที่อยู่แทบเท้าของอัคเมนราก็ชักมีดสั้นออกมา หมายจะแทงร่างของคนที่เหยียบตนอยู่

“เจ้าชายระวัง!!”

ด้วยความว่องไวทำให้มีดสั้นเล่มนั้นทำได้เพียงแค่เฉียดไหล่ของพระองค์ไป แต่มันก็สามารถเรียกเอาเลือดจากพระองค์ไปได้ไม่น้อย

เมื่อหลุดจากพันธนาการของเจ้าชายอัคเมนรา ชายนักฆ่าคลุมหน้าผู้นั้นก็รีบวิ่งเข้าไปทางห้องโถงด้านในทันที โดยมีเจ้าชายอัคเมนราวิ่งตามไปอย่างกระชั้นชิด เพราะพระองค์ทรงต้องการทราบว่า ใครเป็นผู้บงการการกระทำครั้งนี้จากปากของมันเอง

“องค์ชาย!! ระวังพ่ะย่ะค่ะ มหาวิหารทางด้านนั้นยังต่อเติมไม่เสร็จสิ้นดีเลย...” เสียงของเบเซทวิ่งตามมา และตะโกนบอกด้วยความเป็นห่วง คนที่เป็นทั้งเพื่อนและเจ้าเหนือหัวของตน

“โอ๊ย...เจ็บตัวไปหมดเลย เราเป็นอะไรไปเนี่ย แล้วทำไมมึนหัวจังก็ไม่รู้” เสียงนิมเฟียร์บ่นพึมพัมกับตัวเองเมื่อฟื้นขึ้นมาจากการหมดสติของตน

“หยุดเดี๋ยวนี้! เราบอกให้หยุด!” เสียงเข้มของใครบางคนตะโกนลั่นมาจากทางแท่นบูชามหาเทพราทำให้นิมเฟียร์เดินไปตามต้นเสียง เพื่อจะดูให้แน่ใจว่ามีคนอื่นอยู่กับเธอในมหาวิหารแห่งนี้ด้วย

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ทางเดินห้องโถงของมหาวิหาร ก็มีร่างที่คลุมตัวด้วยผ้าสีดำวิ่งผ่านหน้าเธอไปอย่างเร่งร้อน เข้าไปทางด้านในห้องพักของนักบวชประจำวิหารที่เธอเพิ่งเดินออกมา

“ใครกัน? แล้ววิ่งหนีอะไรมานะ แถมทางนั้นไม่มีทางออกสักหน่อย” นิมเฟียร์บ่นกับตัวเอง

“ตุบ” เสียงใครบางคนวิ่งมาชนกับนิมเฟียร์เข้าอย่างจัง จนร่างบางทำท่าเสียหลักเกือบล้มแต่ก็มีมือแกร่งของคนที่วิ่งมาชนเธอคว้าไว้เสียก่อน

นิมเฟียร์จึงเงยหน้าขึ้นมามองร่างสูงตรงหน้าอย่างคาดโทษที่ทำเธอเกือบล้มลง แต่เมื่อสบสายตาคมกล้าที่มีดวงตาสีดำสนิทดุจความมืดยามราตรีจ้องมองตอบกลับมา ก็ทำให้นิมเฟียร์ถึงกับรู้สึกเหมือนกับว่าหมดเรี่ยวแรงแขนขาขยับไม่ได้ไปในทันใด

“อัคเมนรา!! เมื่อไม่มีทางหนี เจ้ากับข้าก็ต้องตายด้วยกัน” เสียงของนักฆ่าที่ถูกส่งมาลอบสังหารองค์รัชทายาทดังขึ้น พร้อมกับที่มันวิ่งไปทางเสาไม้ที่ใช้ค้ำเสาหินสลักที่ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ และจัดการเตะให้เสาไม้นั้นพังลงมาทับร่างของนักฆ่าผู้นั้นทันที

“หนีเร็ว!!”

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า อัคเมนรารีบคว้าข้อมือของร่างบางให้วิ่งตามตนแต่ก็ไม่ทัน เพราะหินก้อนใหญ่ที่ค้ำเสาของมหาวิหารได้ถล่มลงมาปิดทับทางออกไว้ ฝุ่นควันที่ฟุ้งกระจายตลบอยู่ทั่วไปส่งผลให้อากาศที่ใช้หายใจน้อยลงไปทุกทีจนทำให้คนทั้งสองหายใจติดขัดและสลบไปในที่สุด

*********************************