เสน่หาตาน้ำข้าว

9.3

เขียนโดย ปิ๊ก

วันที่ 6 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 13.19 น.

  7 ตอน
  0 วิจารณ์
  8,420 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2561 06.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) โลกมันลม จบ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

#

ภาพสวยๆจากอุทยานแห่งชาติเขาสก สุราษฎร์ธานี

น้ำน่าเล่นจัง ยิ่งถ้าได้ลากเฮียแอนดี้ลงไปด้วยนะ ฟินนนนนน

 

 

 

"สวัสดีทุกคนขอโทษที่ทำให้ต้องวุ่นวาย "

เขาพูดพลางเอามือซุกกระเป๋ากางเกง ( เท่ตายแหละทำเป็นพูดไทยโชว์ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ )

" ไม่ยักทราบว่าคุณแอนดริวพูดไทยได้ชัดขนาดนี้ "

บ๊อบบี้พูดเสียงเบาหวิว ( อย่าหลงเสน่ห์ตานี่นะเจ๊ )

" ไม่หรอกยังต้องฝึกอีกเยอะคงต้องให้สาวๆที่นี่ช่วยติวให้ "

เขาพูดก่อนกวาดสายตาส่งยิ้มหวานให้พนักงานสาวๆที่ยืนอยู่บริเวณนั้น ( และแน่นอนว่าได้เสียงกรี๊ดมาอีกกระบุงโกย ) ก่อนจะมาหยุดที่เพียงขวัญ

" เธอเป็นอะไรมากมั้ย "

แอนดริวย่อตัวลงข้างหน้าเพียงขวัญเธอส่ายหน้าพลางถดตัวไปไกล้บ๊อบบี้

" คุณแอนดริวเข้าไปทำอะไรในนั้นคะ "

บ๊อบบี้ซัก

"อ้อแบบว่าฉันอ่านภาษาไทยไม่ออกเลยไม่รู้ว่านั่นมันห้องอะไรเห็นประตูแง้มอยู่เลยเดินเข้าไปทำให้ผู้หญิงคนนี้เค้าตกใจ "

เขาพูดขณะที่สายตายังคงจับจ้องที่หน้าเพียงขวัญก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ( จ้องอะไรนักหนา )

บ๊อบบี้พยักหน้าหงึกหงัก

"เอาหล่ะไม่มีอะไรแล้วเชิญทุกคนกลับไปทำงานได้ส่วนเธอ......."

เขาพูดเสียงเฉียบและชี้นิ้วมาที่เพียงขวัญแต่สายตาจับจ้องที่หน้าอกข้างซ้ายของหญิงสาว ( มองอะไรยะ ) เธอแกล้งทำเป็นจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง

"เพียงขวัญค่ะน้องเค้าชื่อเพียงขวัญ"

บ๊อบบี้จีบปากจีบคอตอบ ( ออกนอกหน้าไปแล้วนะ )

" ตามฉันไปที่ห้องฉันอยากจะคุยเรื่องที่เธอส่งเสียงดังรบกวนคนอื่นในโรงแรม "

แอนดริวกล่าวทิ้งท้ายก่อนหันหลังเดินไป

หาาาา

หญิงสาวตาเหลือก

"แต่ดิฉันต้องเอาเอกสารไปให้พี่อรนภานะคะ"

เสียงเพียงขวัญทำให้เจ้านายหนุ่มชะงักเท้าก่อนจะหันกลับมา

"เอกสารนั่นจำเป็นมากเหรอ"

เขาลากเสียงยานคางพลางหรี่ตา

"เดี๋ยวพี่เอาไปให้พี่อรเอง"

เสียงพนักงานชายคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับเอกสารที่เพียงขวัญกอดอยู่ถูกแย่งไป ( หนูไม่ต้องการความช่วยเหลือเลยค่ะ T_T)

แอนดริวยักไหล่

"หมดปัญหาแล้วใช่มั้ยงั้นรีบตามมา เดี๋ยวนี้ "

เพียงขวัญหันมองบ๊อบบี้อย่างขอความช่วยเหลือ

" รีบไปเถอะขวัญ " ( กรรม )

พนักงานคนอื่น ๆ ต่างแยกย้ายกันกลับไปทำงานของตัวเองรวมทั้งบ๊อบบี้ทิ้งไว้เพียงเสียงซุบซิบของบรรดาพนักงานสาวๆที่ชื่นชมความหล่อและอัธยาศัยดีของลูกชายเจ้าของโรงแรม เพียงขวัญเดินตัวลีบเข้ามาในห้องทำงานของแอนดริวนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาในห้องของผู้บริหารเหงื่อเริ่มไหลซึมตามฝ่ามือแม้ว่าภายในห้องนั้นเปิดแอร์เย็นฉ่ำชายหนุ่มนั่งหน้าขรึมอยู่ที่โต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง

( ฉันกำลังจะเป็นลมรึเปล่าเนี่ยทำไมมันหวิว ๆ ชอบกล )

"นั่งก่อนสิ"

เขาสั่งเสียงเรียบเพียงขวัญรู้สึกหายใจไม่ค่อยเต็มปอดเอาเสียเลย ( ว่าแล้วว่าทำไมคุ้นหน้าจังที่แท้ก็ลูกชายคุณโทมัสนี่เอง )

" ทำงานที่นี่นานรึยัง "แอนดริวเอ่ยถาม

"เอ่อ...."เพียงขวัญอึกอัก ( เรื่องแค่นี้จะไล่ออกกันเลยเหรอโหดแท้ )

" 4 ปีค่ะ "เธอตอบเสียงเบา

"อืม นานใช้ได้เท่าที่รู้เธอไม่เคยถูกแขกคอมเพลนเลยสักครั้งแม้ว่าจะเคยไปทะเลาะกับแขกที่เขื่อน"

เพียงขวัญสะดุ้ง (เค้ารู้ได้ไงเนี่ย)

"แปลกใจเหรอที่ฉันรู้"

เขาถามพลางเลิกคิ้วสูงเพียงขวัญก้มหน้านิ่ง

"หึ ก็ไม่มีอะไรมากหรอก"

เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้

"อะไรที่ฉันอนยากรู้ฉันต้องรู้และอะไรที่ฉันอยากได้ฉันต้องได้"

เขาเน้นเสียงประโยคหลังอย่างจงใจเพียงขวัญขมวดคิ้ว

"คุณแอนดริวคะ"

"แอนดี้"

"คะ"

"เรียกฉันว่าแอนดี้"

เพียงขวัญส่ายหน้า

"ไม่บังอาจขนาดนั้นหรอกค่ะอยู่ๆจะให้เรียกชื่อเล่นสนิทสนมแบบนั้นมันดูไม่เหมาะ"

เขาขมวดคิ้วบ้าง

"อะไรคือความไม่เหมาะในเมื่อฉันเป็นคนสั่ง"

หญิงสาวจ้องคนตรงหน้าอย่างค้นคว้า (มาไม้ไหนกันแน่เนี่ย)

"เอ่อถ้าคุณแอนดริว"

"แอนดี้"เขาแย้งพลางทำเสียงจิ๊กจั๊ก( เอ๊ะตานี่ )

เพียงขวัญพ่นลมหายใจยาว

"ค่ะถ้าคุณแอนดี้มีเรื่องจะพูดแค่นี้ดิฉันขอตัวกลับไปทำงานแล้วก็เรื่องเมื่อเช้าดิฉันขอโทษที่ทำให้วุ่นวายค่ะ"(ความผิดใครกันหล่ะฮึ)

อีกฝ่ายยิ้มกว้างพลางเท้าคาง

"นั่นแหละเรียกแอนดี้แบบนั้นค่อยดูเป็นกันเองหน่อยฉันชอบเธอแบบที่เป็นธรรมชาติไม่ต้องมีพิธีรีตอง( ต๊ายใช้คำแบบนี้ก็เป็น ) ไม่ต้องแบ่งชนชั้นเจ้านายลูกน้อง"

เขายักไหล่เบาๆ ก่อนจะหยิบเอกสารบนโต๊ะมาเปิดดู

"ว่าแต่เธอสนใจมาเป็นเลขาฉันมั้ย" 

ชายหนุ่มเอ่ยถามทั้งที่ยังไม่เลยหน้าขึ้นมา เพียงขวัญขมวดคิ้ว

"ไม่ค่ะ"

เขาเบะปาก

"ไม่คิดหน่อยเหรอ"

แอนดริวถามเสียงเรียบก่อนวางเอกสารไว้ที่เดิม เพียงขวัญกอดอก

"ฉันไม่ถนัดงานเลขาหรอกค่ะชอบงานลุยๆมากกว่า" 

เขาเอนตัวไปพิงพนักเก้าอี้พลางมองคนตัวเล็กตรงหน้า เธอดูสวยขึ้นมากคงเพราะเครื่องแบบโรงแรมและการแต่งหน้าเพราะตอนเจอกันบนเกาะเขาคิดว่าเธอยังเป็นนักศึกษาอยู่ด้วยซ้ำ

"งั้นไม่เป็นไรกลับไปทำงานเถอะเรายังมีเวลาคุยกันอีกเยอะ"

เขายักคิ้วให้เธอ(กรุ้มกริ่มจริงนะพ่อคุณ)

หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะเดินออกมา

"โลกมันกลมหรือว่ามันเป็นเวรกรรมของแกเนี่ยขวัญ"

เฮ้อออออออ

 

 

 

 

ขอเม้นเพื่อเพิ่มพลังหน่อยจ้าาาา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา