Cara Mia ความแตกที่ลงลงตัว

ณ วิทยาลัยแห่งหนึ่ง
"นี้มันวันอะไรเนี้ยทำไมถึงโดนเรียกตัวเข้าห้องปกครอง" ฉันหันไปหาจอมทัพ "แกไม่ได้ไปทำอะไรผิดมาแล้ว ข้าโดนหางเร่ไปด้วยนะ"
"คนอย่างจอมทัพ ไม่รู้เหมือนกันว้ะ"แล้วมันก็ขำแห้งๆ
"ถ้าข้าโดนอะไรนะ เองเตรียมตัวตายเลยไอ้ทัพ"
"ไม่มีหรอกน้า"ฉันกับทัพหรือเรียกมันว่าฉลาม ก็เดินมาถึงห้องปกครองจนได้
"เห้อ ต้องเข้าไปจริงดิ"
"เข้าๆไปเถอะน้า คิดมาก"แล้วมันก็ดันหลังฉันเข้าไปในห้อง ในจังหวะแรกที่ก้าวเท้าเข้าไปในห้องกับมีกลิ่นน้ำหอมอ่อนมาแตะที่จมูกของฉัน มันหอมแบบหน้าหลงไหล 
"อ้าว...ฝันหวานมาแล้วหรอ"อาหารย์หัวหน้าแผนกไฟฟ้าของฉันทักขึ้น ทำให้ฉันหลุดของจากภวังค์ความคิด
"อ้อ..คะ อาจารย์เรียกมาที่นี้ทำไมหรอคะ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่มีเรื่องให้พวกเธอสามคนช่วยหน่อยนะ"
"สามคนกหรอคะ แล้วไหนอีกคนละ"ฉันหันซ้ายหันขวามองหาอีกคน
"สาบานว่าเองไม่เห็น ไอ้ฝัน"
"เอ้า...แล้วไหนอ้ะ ข้าไม่เห็นมีใครเลย แต่แอร์ห้องนี้เย็นจังเลยว้ะ ไม่ชิน"
"นั้นไง ไอ้ภูผาอะ"ทัพชี้ไปทางมุมซ้ายของห้อง แล้วฉันก็หันไปมองตามมือของทัพ แม้งถ้าไอ้ทัพไม่ชี้ก็ไม่เห็นหรอกนะ
"มันไปนั่งอะไรตรงนั้นอ้ะ เอาหนังสือปิดหน้าไปอีก ปิดความหล่อของมันหรือไง"ฉันพูดไปขำไป ภูผาเป็นหนุ่มหล่อประจำแผนกเราเลยและ หล่อแบบสาวๆพาณิชนี้กริ๊ดตลอดเวลาเจอมัน ฉันนี้รำคาร เลยไม่ค่อยอยากเดินกับมันเท่าไร 
"อ้าว...ฝันหวานมาแล้วหรอ"
"ถ้ายังไม่มาจะเห็นหรอไง"
"แค่นี้ต้องกวนด้วย ไอ้นี้"
"แล้วอาจารย์เรียกมาทำไมอ้ะ"
"ไอ้ฝัน มึงโง่หรือโง่"
"แค่นี้ด่าด้วย ใจร้ายจุง"
"อาจารย์เรียกมาเพื่อจะให้เราเป็นบัดดี้กับไอ้พวกนั้นอ้ะ"ภูผาก็ชี้ไปที่หนุ่มๆที่นั่งเรียงความหล่อข้าง ผอ. 
"ใครอะ แล้วทำไมต้องเป็นบัดดี้ว้ะ ดูแลตัวเองไม่ได้ไง"ทัพพูดขึ้นทำหน้าไม่ค่อยพอใจเท่าไรที่ต้องมาดูแลผู้ชาย
"เห็นง่ามาจากต่างประเทศ จะมาเป็นเด็กแลกเปลี่ยนกับวิลัยเรา"
"อ้อ"ฉันพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาเล่น 
"ไอ้ฝัน มึงตอบแค่อ้อแค่นี้อ้ะนะ ไม่สนใจหน่อยหรอ"
"มันก็จริงอย่างที่ไอ้ทัพพูดนะมึงไม่สนใจบ้างหรอ ผู้ชายหล่อๆทั้งนั้นเลยนะ"ไอ้สองตัวก็หันหน้ามามองหน้าฉัน ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์
"ไม่อะ สนแล้วกูได้เกรดดีขึ้นหรอ ไม่จำเป็นกับชีวิตเลย"
"ตามนั้นว้ะ ทัพ "
"ฝันหวานมานี้สิ"อาจารย์เรียกพวกฉันไปหาถึงจะเรียกแค่ชื่อฉันก็ตาม
"ว่าไงคะ มีอะไรให้ลูกศิษย์รับใช่คะ"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ แต่ช่วยดูแลทั้งสามคนให้หน่อย ได้ไหม"
"ทำไมต้องดูแลละคะ"
"ใช่ครับ/ใช่ครับ"ทัพกับภูก็รีบผสมโล่ง "พวกเขาดูแลตัวเองไม่ได้หรอครับ"
"พวกเขาดูแลตัวเองได้ แต่พวกเขาพูดภาษาไทยไม่ค่อยได้ พวกเองก็ช่วยดูแลหน่อย พอเลิกถามได้แล้ว เดียวจะพาไปแนะนำว่าคนไหนคู่บัดดี้ไหน ตามมา"สุดท้ายก็ต้องเดินตามอาจารย์ไปจนได้ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ฉันเดินมาหยุดที่หน้า ผู้ชายผิวขาว ผมดำสนิท คิ้วเข้ม ปากสวยอย่างกะปากเด็ก"นี้คู่ของเธอนะ ฝันหวาน เขาชื่อหวัง จุนไค ทำความรู้จักไว้ละ เพราะเธอต้องดุแลเขา"ออาจารย์พูดจบก็เดินไปดูคู่ของสองตัวนั้น
"สวัสดีครับ"เขาทักฉันหรอเนี้ย
"เออ! สวัสดีคะ ชื่อ จุนไคใช่ไหมคะ"
"พูดช้าๆหน่อยได้ไหมครับ ผมยังไม่เข้าใจภาษาไทยเป็นบ้างคำครับ"
"อ้อ นาย ชื่อ จุน ไค ใช่ ไหม"ไม่ได้ประชดนะ
"ใช่ครับ คุณชื่ออะไรครับ"
"ชื่อฝันหวาน"
"ฝันหวาน ชื่อเพราะดีนะครับ"ฉันเปิดเวลาดู 13.30 น.
"ยังไม่เลิกเรียน งันฉันจะพานายเดินดูวิลัยแล้วกันนะ"
"ครับ"ฉันกับจุนไคก็ได้ขอตัวออกมา ฉันก็ไม่ได้พอใจหรอกนะที่ต้องมาดูแลผู้ชายอ้ะ ฉันพาเดินไปโน้นไปนี้ แนะนำโน้นแนะนำนี้ จนมาถึงห้องเรียนที่มีเพื่อนๆของฉันเรียนอยู่
"ส่วนนี้อ้ะ ห้องเรียน นายจะต้องเรียนตามตารางเดียวกับฉัน อีกสักพักก็เลิกเรียนแล้ว เข้าไปนั่งทำความคุณเคยก่อนแล้วกันนะ แต่ฉันขอเตือนว่าอย่าอยู่ห่างฉันเข้าใจไหม"
"ทำไมละ"
"ถึงนายจะเก่งการต่อสู้แต่ใช่ว่านายจะสู้ไอ้พวกนั้นได้นะ นายอยู่ถิ่นคนอื่นเขา นิ่งๆอะดีสุด"ฉันก็เดินนำเข้าไป เสียงโหของคนในห้อง เสียงตะโกนถามโน้นนี้นั้น
"ใครว้ะไอ้ฝัน"
"แม้งหล่อดีว้ะ หน้าอยากมีแผลไหมไอ้น้อง"ฉันเริ่มรำคารและ
"ขอโทษนะ คำพูดเมื่อกี้มันไม่ควรพูดนะ"
"ทำไมไอ้ฝัน มึงอยากมีเรื่องหรอไง"มันก็ผลักฉันเกือบล้ม แต่คนที่มารับฉันไว้คือจุนไค พอฉันตั้งตัวได้ก็พักจุนไคออก 
"คุณไม่ควรพูดแบบนั้นก็ผู้หญิงนะครับ"
"คุณหนูมาจากไหน"
"พอได้แล้ว จุนไค"ฉันดึงมือจุนไคไว้"นายด้วย"
"เออ" ฉันดึงจุนไคออกมาจากห้อง
"นี้นาย ทำบ้าอะไร"
"ก็เห็นมันผลักเธอ"ฉันก็ถอนหายใจเล็กน้อย
"ขอบใจแล้วกันนะ แต่เมื่อไรนายจะปล่อยมือฉันสักที"เขาจับมือฉันทำไมกัน ฉันไม่ชอบนะ รู้บ้างสิ 
"อุ้ย!ขอโทษ"
"งันกลับบ้านได้แล้ว อีกแปบนึ่งก็เลิกเรียนแล้ว"
"บายนะ ฝันหวาน"
"อื้ม"หลังจากฉันส่งจุนไคขึ้นรถตามหน้าที่เสร็จแล้ว ฉันเดินมาที่ประตูหลังวิลัย มันเป็นทางลัดไปรอรถ สุดท้ายฉันก็ถึงบ้านสักที่หลังจากนั่งรถ ถนนแสนจะรถติด ได้เวลาพักผ่อนสักที่
~~ไลน์~~ไลน์~ ใครกันส่งมา ไอ้ทัพก็ไปเที่ยวกับแฟน ไอ้ภูก็ไปแต่งรถนิหว่า ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มันขึ้นชื่อแปลกๆ
ฉันเปิดอ่าน
จุนไค "รับแอดหน่อยสิ" ใครกัน ฉันเปิดหน้าโปรไฟล์ออก ไอ้ตานี้ สุดท้ายฉันก็ต้องกดรับ
จุนไค "ทำไรอยู่หรอ"
ฝันหวาน "กำลังจะเข้าบ้าน"
จุนไค "นี้เธอพึ่งถึงบ้านหรอไง"
ฝันหวาน"ใช่ แล้วจะทำไม"
จุนไค"เปล้า"
ฝันหวาน "นายมีอะไรหรือเปล้า"
จุนไค "แค่อยากสนิทด้วยไง"
~~ไลน์~~ไลน์~~ไลน์~~ นี้มันอะกัน ส่งมาอยู่นั้นและ
จุนไค "ไปไหน"
จุนไค "กินไรยัง"
จุนไค "นอนแล้วหรอ"
จุนไค "Good night" หน้ารำคาร ฉันปิดโทรศัพท์แล้วว่างลงโดยไม่ตอบ
 
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะค้า สนุกขึ้นแน่นอนค้า