เจ้าชายสายหื่น NC 25++

ตอนที่ 9 เล่ห์กล ทำให้คนยอม
 
@ ห้องนอนของน้ำ
เขาเปิดประตูที่เชื่อมต่อกับห้องของน้ำ เธอนอนขดตัวใต้ผ้าห่ม ตัวเธอเล็กบอบบางเหลือเกิน เขาทำร้ายเธอได้ยังไง นึกทีไรก็อยากจะด่าตัวเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ เขานั่งลงที่เตียงเบา ๆ ไม่อยากให้เธอตื่นขึ้นมา เหงื่อออกเต็มไปหมดเลย ห้องก็เย็นนี่นา เขาเอามือวางที่หน้าผาก เธอตัวร้อนจี๋เลย น่าจะเป็นไข้
ทำยังไงดี เขาไม่เคยดูแลใครมาก่อนเลย เห็นแต่แม่นมเช็ดตัวให้เขาเวลาไม่สบายตอนเด็ก ๆ เอาผ้าชุบน้ำ ผ้าอยู่ไหน เขาวิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำ มีผ้าผืนเล็ก ๆอยู่
“หนาว...แม่จ๋า น้ำหนาวจัง แม่จ๋า...หนาว”
เขาเอาผ้าเช็ดเหงื่อเม็ดเล็ก ๆที่อยู่ตามหน้าผาก ผ้าห่มหนาคลุมคนตัวเล็กจนแทบมองไม่เห็นคนที่นอนอยู่
“น้ำ...ฉันขอโทษนะ”
เขานั่งกุมมือไม่ห่าง และคอยเอาผ้าไปชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอ ริมฝีปากที่ยังมีรอยช้ำ รอยเลือดเกาะติดอยู่ ริมฝีปากเริ่มแตก ซอกคอมีจ้ำเลือดแดงไปหมด ตามเนื้อตัวเขียวช้ำแทบทุกส่วน เธอคงเจ็บปวดมาก เมื่อดูจากรอยที่เขาฝากเธอเอาไว้ เขากลัวจะเสียเธอไป
“น้ำ อย่าเป็นอะไรนะ ฉันขอโทษ ขอโทษ”
เขาเช็ดตัวให้เธอเสร็จก็เปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมจะได้สบายตัว เธอน่าจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพราะเสื้อยังชุ่ม ๆอยู่
“แม่จ๋า...น้ำขอโทษ...น้ำผิดไปแล้ว น้ำเป็นของเขาแล้ว น้ำขอโทษ”
เธอละเมอพูดออกมา ปนเสียงสะอื้น เธอคงเสียใจมาก เขาก้มลงกอดเธอเอาไว้ น้ำตาที่ไหลออกมา เหมือนน้ำกรดที่ราดลงในใจของเขา เขาเลวเหลือเกิน เลวเกินที่เธอจะให้อภัยเขาได้ เขาเช็ดน้ำตาเธอเบา ๆ
“อย่า!!! เอาออกไป!!! น้ำเจ็บ น้ำเจ็บ”
“น้ำ...พี่ขอโทษ พี่จะเป็น พี่คาร์ลิส ของน้ำคนเดียว”
ฝันร้ายของน้ำเกิดขึ้นเพราะเขา ต้องทำยังไงถึงจะชดใช้สิ่งที่เขาทำลงไปได้
 
เสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้นปลุกให้เขาตื่น เขาหลับอยู่ที่เตียงนอนของน้ำตอนไหนไม่รู้ เขาหายาลดไข้มาให้เธอกิน เธอค่อยดีขึ้น หลับสนิท จนเขาเผลอหลับไป
เขากดรับสาย
“เป็นยังไงไงบ้าง ชาริฟ”
“เรียบร้อยทุกอย่างขอรับ แล้วทางโน้นเป็นยังไงบ้าง”
“เออ...น้ำไม่สบาย เป็นไข้ ฉันเช็ดตัวให้เธอแล้ว”
“เป็นไข้!!!เจ้าชายทำอีท่าไหน น้ำถึงกับไข้ขึ้น”
“ฉัน...ฉันก็ไม่รู้...ก็...ทำเหมือนกันกับคนอื่น ๆ นั่นแหละ แต่...ฉันคงทำรุนแรงไปหน่อย”
“เจ้าชาย...เจ้าชายชอบเธอจริง ๆไหม หรือแค่รู้สึกผิด”
“แกถามฉันทำไมวะ”
“กระหม่อมก็จะได้ช่วยได้ถูกไงล่ะ”
“มันก็...บอกไม่ถูกนะ แต่...เป็นห่วง...มาก”
“ อืม ค่อยเป็นคนขึ้นมาหน่อย ไม่ได้ไร้ความรู้สึก เหมือนก้อนหินเหมือนที่ผ่าน ๆมา อย่างน้อยก็รู้จักเป็นห่วงคนอื่นขึ้นมาบ้าง”
“ฉันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ ชาริฟ”
เสียงเจ้าชายแผ่วเบา ต่างจากเจ้าชายคนเดิมมาก
“ ที่ผ่านมา ตั้งแต่เจ้าชาย เอ่อ...เลิกกับโซฟียา ก็ไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครเลย ไม่พูดคุยกับใคร ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะ ไม่มีความร่าเริง เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย ตามอารมณ์ไม่ทัน แต่กระหม่อมรู้เพราะอะไรเจ้าชายถึงเป็นแบบนี้ น้องน้ำเธอไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเจ้าชาย เธอคงไม่เข้าใจ และก็......คงจะโกรธมาก”
“ฉันคงเป็นผู้ชายที่เลวมากในสายตาของน้ำ ชาริฟ...ขอบใจแกมากที่คอยอยู่ข้าง ๆฉันมาตลอด”
“เจ้าชาย...กระหม่อมเป็นห่วงพระองค์มากนะ ดูแลพระวรกายด้วยนะ”
“อืม...”
“กระหม่อมไปทำภารกิจที่สำคัญก่อนนะ”
@ ห้องนอนของน้ำ
น้ำตื่นขึ้นมาตอนสาย เนื้อตัวระบมไปหมด แต่รู้สึกเบาตัวขึ้น เมื่อลุกขึ้นจากที่นอนเห็นเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่อยู่ก็ แปลกใจ จำได้ว่าใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นนอน แล้วใครมาเปลี่ยนชุดให้ หันไปเห็นแก้วน้ำที่วางอยู่ที่โต๊ะข้างเตียง เธอจำได้รางเลือน เหมือนมีใครมาเช็ดตัวให้ ปลุกเธอขึ้นมากินยาแล้วนอนต่อ หลังจากนั้นก็หลับยาว หรือวาเขาให้พนักงานโรงแรมมาทำให้น่าจะใช่
 
ตืด ตืด ตืด
เสียงโทรศัพท์ของน้ำดังขึ้น
“ สวัสดีค่ะพี่หวาน”
“น้ำ...เป็นยังไงบ้าง ยุ่งอยู่ไหม พี่คุยได้หรือเปล่า”
น้ำเสียงของพี่หวาน สดใสมาก ถ้าเสียงแบบนี้มีลูกค้าเข้ามาจองทัวร์ อย่างแน่นอน
“สบายดีค่ะ เสียงแบบนี้มีลูกค้าเข้ามาใช่ไหมคะ”
“น้ำเดาถูกเลย...เจ้าใหญ่ด้วยล่ะ”
“จากที่ไหนคะ”
“ เจ้าชาย !!!”
“ห๊า!!!ใครนะ”
“ทำเสียงตกอกตกใจไปได้ ก็เจ้าชายที่หวานกำลังดูแลนั่นแหละ”
“ เขา...เอ่อ ท่านว่ายังไงคะ”
“เจ้าชายขอจองทัวร์เพิ่มอีก 1 อาทิตย์ จ้า”
“เหรอคะ”
“พี่ดีใจที่สุดในสามโลกเลยล่ะ ยิ่งตอนนี้เรามีคู่แข่งเยอะด้วย เหมือนเจ้าชายมาช่วยบริษัทของเราเอาไว้”
“ช่วย...ช่วยยังไงคะ”
“…คืองี้นะ...น้ำฟังพี่ดี ๆนะ เจ้าชายจะให้สิทธิ์บริษัทของเรา พานักท่องเที่ยวเข้าชมพระราชวังท่านได้บริษัทเดียวเท่านั้นในเมืองไทย น้ำก็รู้วังท่านน่ะสวยแค่ไหน ใคร ๆก็อยากเข้าชม แต่ไม่มีบริษัทไหนได้รับอนุญาต ถ้าเราได้นะ ลูกค้าเราจะเยอะมาก ๆ พี่จะได้ทำอ๊อฟฟิตของเราใหม่สักที แล้วมีเงินไปจ่ายดอกเบี้ยที่พี่กู้มาลงทุนตอนเปิดบริษัทใหม่ ๆ”
“ก็...ดีค่ะ”
“น้ำ ข้อเสนอนี้จะผ่านก็ต่อเมื่อ น้ำจะต้องดูแลท่านต่ออีก 1 อาทิตย์ รวมแล้วเป็น 2 อาทิตย์ และตลอด 2 อาทิตย์ นี้ น้ำต้องอยู่ดูแลท่านตลอด ห้ามหนีเที่ยว ห้ามกลับบ้าน ห้ามไปไหนโดยที่ไม่บอกท่าน ถ้าหายไปแม้แต่วันเดียว ข้อเสนอนี้เป็นอันจบ และอาจจะหมายถึงบริษัทของเราก็จบด้วย ทุกคนในบริษัทก็เตรียมลอยแพ พี่ก็จะกลายเป็นบุคคลล้มละลายแน่ ๆ พี่จึงโทรมาขอร้องน้ำ ให้ช่วยพี่ด้วยนะ ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นี่กันหมด เพื่อรอฟังคำตอบจากน้ำ เสียงของเพื่อนร่วมงานดังเข้ามาในโทรศัพท์ (น้ำ รับเหอะ ลูกพี่เพิ่งคลอดเอง พี่ยังไม่อยากตกงาน) (น้ำพี่จอย มีแม่ กับพ่อ กับน้องอีกสองคนที่ต้องดูแล ถ้าน้ำไม่รับงานนี้พี่ตายแน่ ๆเลย) น้ำ..น้ำคือความหวังของทุกคนนะ ถ้าน้ำไม่รับพี่ไม่รู้จะผูกคอตายดี หรือจะกินยาฆ่าแมลง ช่วยพวกเราทุกคนเถอะนะน้ำ”
“ พี่หวานทำไมต้องเป็นน้ำ คนอื่นได้ไหม”
“ไม่...ไม่...ไม่ ท่านระบุมาเลยต้องน้ำเท่านั้น สงสัยคงจะประทับใจในตัวน้ำมาก เมื่อเช้าท่านโทรมาหาพี่เองเลย แต่เช้ามืดเลย”
“โทรไปเองหรือคะ”
“ อืม พอสาย ๆ ก็มี คนของท่านชื่อ อะไร ริฟ ๆ นี่แหละเข้ามาคุยเอง”
“พี่ชาริฟ”
“อือ หล่อมากกก พูดไทยชัดแจ๋วเลย ตกลงนะน้ำนะ”
“น้ำขอเวลาคิดดูก่อนได้ไหม แล้วจะโทรบอกนะคะ”
“จ๊ะ ๆ”
เขาเป็นผู้ชายที่เจ้าเล่ห์ที่สุด เกลียด เกลียด เกลียด กลัวว่าเราจะหนีไป เลยใช้วิธีนี้มาบีบให้เราอยู่ต่อ ไม่มีทาง ไม่อยากเป็นที่รองรับอารมณ์ของใคร แล้วเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวแลกกับเงิน เลวที่สุด
ตืด ตืด ตืด
แม่...โทรมา
“แม่จ๋าน้ำคิดถึงแม่จังเลย”
“จ้า...เหนื่อยไหมลูก เสียงดูเหมือนไม่สบายเลย เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะแม่ น้ำนอนบนเตียงเสียงก็เลยอู้อี้”
น้ำรีบเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลออกมา ไม่อยากให้แม่เป็นห่วง
“น้ำ วันนี้มีคนชื่อริฟ มาหาแม่กับน้องที่บ้าน”
“พี่ชาริฟค่ะแม่”
“น้ำรู้จักใช่ไหม หน้าแขก ๆ แต่พูดไทยชัด น่ารัก นิสัยดีนะ”
“ ค่ะแม่ พี่เขาไปทำอะไรคะ”
น้ำเริ่มเอะใจที่อะไรบางอย่างแล้ว
“ เขาบอกว่าตอนนี้น้ำดูแลลูกทัวร์ที่มาจากประเทศ อาหรับ เขาสนใจขนมไทย ๆ อยากให้แม่ ทำขนมส่งให้กับเขา เขาจะมารับเอง ให้ราคาสูงมากเลยนะ แม่ว่าดีนะ แม่จะได้ไม่ต้องรบกวนน้ำอีก น้ำทำงานหนักมาเยอะแล้ว”
“แม่...น้ำดูแลแม่กับน้องได้ค่ะ”
“แต่ว่า...แม่รับเงินมัดจำของเขามาแล้ว คือ...หนุ่มคนนั้นเขาคุยดี เป็นกันเองมาก แล้วยังคุยถูกคอกับน้องด้วย พรุ่งนี้ยังชวนกันไปงมกุ้งมาเผากันอีก อย่าว่าแม่เลยนะน้ำ แม่อยากให้น้ำได้พักบ้าง”
น้ำพูดอะไรไม่ออก
“แม่...”
เออ...น้ำน้องอยากคุยกับน้ำ”
“ พี่น้ำ ผมจะปรึกษาพี่เรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยครับ”
“ จ๊ะ ว่าไงจ๊ะดิน”
“ ผมอยากเรียนต่อครับ”
“ได้สิ พี่ก็อยากให้ดินเรียนต่อ พี่ส่งดินเรียนเอง”
“ ผมมีทุนเรียนต่อแล้วครับ วันนี้พี่ชาริฟมาที่นี่ เขามาสั่งทำขนมกับแม่ด้วย และก็เขามีทุนการศึกษาให้ไปเรียนต่อต่างประเทศ เป็นเงินทุนของเจ้าชายชื่อ คาร์ลิส จากประเทศอาหรับ”
“ คน...เลว”
“ อะไรนะพี่น้ำ”
“เปล่า ๆ”
“ พี่น้ำ ไปเรียนต่อต่างประเทศความฝันของผมเลยนะ ไม่รู้ว่าถ้าหาเงินไปเรียนเอง ชาตินี้จะได้ไปไหม เขาให้เลือกว่าจะไปเรียนต่อที่ไหน ผมว่า...จะไปอเมริกา พี่น้ำว่าดีไหม ที่นั่นมหา’ลัยเยอะ น่าอยู่ด้วย แม่คงคุยไปทั้งบางว่าลูกชายได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ พี่น้ำตกลงนะครับ ๆ พรุ่งนี้พี่ชาริฟจะเข้ามา พาผมไปเตรียมเอกสาร ผมจะเริ่มเรียนภาษรอ นะพี่นะ”
เธอไม่สามารถเอาความเจ็บปวดของตัวเอง ไปตัดอนาคตของน้องชายได้ ดินเป็นเด็กเรียนดีมาก แต่เขาไม่อยากเรียนต่อเพราะกลัวพี่สาวจะลำบากหาเงินมาส่งเขาเรียน ความตื่นเต้น ดีใจ จากน้ำเสียงที่มาตามสาย เธอแทบไม่ต้องจินตนาการ แม่ที่รับเงินมัดจำค่าขนมเขามาแล้ว เพราะอยากให้เธอทำงานน้อยลง
ในเมื่อไอ้...เจ้าชายนั่นใช้วิธีนี้บีบให้เธอทำงานกับเขา เพราะรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่ทนมองเห็นเพื่อนร่วมงานลำบากได้ และแม่กับน้องก็คือชีวิตของเธอ เธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อสองคนนี้ ความเจ็บปวดแลกกับความสุขของคนที่เธอรัก เธอต้องทำให้ได้ ไม่ว่าจะต้องลำบากแค่ไหนก็ตาม ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่
คอยดูเถอะ ในเมื่อว่าชั้นเป็นผู้หญิงขายตัว ฉันก็จะคิดเงินทุกบาททุกสตางค์ คิดราคาแพง ๆ จนไม่อยากจะจ้างฉันอีก ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้...คนเลว
“ดินจ๊ะ...พรุ่งนี้ก็ไปกับพี่ชาริฟนะ พี่อนุญาต”
“ เย้!!! พี่น้ำขอบคุณครับ ๆ ดินรักพี่น้ำที่สุดเลยครับ พี่น้ำคุยกับแม่ก่อนนะ ไชโย ดินจะได้ไปเรียนต่อเมืองนอก แล้ว ไชโย ๆ”
เห็นน้องชายมีความสุขเธอก็พอแล้ว
“น้ำ...ขอบใจนะลูกที่ให้น้องไปเรียนต่อเมืองนอก แม่ก็ไม่รู้ว่าจะจริงหรือหลอก แต่เราก็ไม่ได้เสียอะไร ลองดูนะน้ำ น้องดีใจมากเลย”
“ ค่ะแม่ คงเป็นเรื่องจริงค่ะ เขาไม่ได้มาหลอกเราค่ะ แม่สบายใจได้”
“แม่ก็หวังไว้อย่างนั้น แต่เงินเขาก็ให้แม่มาก่อน ถ้าเราไม่ทำขนมส่งเขา เออ...น่าจะเป็นเรานะ ที่จะไปหลอกเขามากว่า วันนี้แม่มีความสุขที่สุดเลยน้ำ ดินจะได้เรียนต่อเหมือนคนอื่นแล้ว”
“น้ำดีใจที่เห็นแม่กับน้องมีความสุข แม่จ๋า น้ำอาจจะไม่ได้กลับบ้านนานเลยนะ มีออกทัวร์ยาวจ๊ะ”
“ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
“ จ๊ะแม่”
น้ำตัดสินใจแล้ว ส่งไลน์บอกพี่หวาน เธอจะรับงานนี้เอง งานที่แลกมาด้วยความเจ็บปวด
เธอเริ่มต้นใหม่ อาบน้ำแต่งตัวอย่างพิถีพิถัน ทิ้งรอยเจ็บปวด เสียใจออกไปให้หมด ต่อไปนี้เธอจะไม่ใช่น้ำคนเก่าอีกต่อไป