พี่รหัสผมไม่เคยน่ารักมาก่อน

               ช่วงสายของวันธรรมดามีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เสียงนั้นได้ปลุกปันผลให้ตื่นนอนขึ้นมาจากการนอน เขาได้นอนตื่นสายเป็นปกติหลังจากเรียนจบปริญญาตรี เขาลุกขึ้นดูเบอร์แปลกๆที่โทรเข้ามาและรับสาย
 
               “ฮัลโหล สวัสดีครับ”
 
               “สวัสดีค่ะจากบริษัทเอทียาฟู้ดส์นะคะ เรียนสายคุณปันผลค่ะ”
 
               “พูดอยู่ครับ” ปันผลตอบ
 
               “นี่พี่ใจใสเองนะ พี่จะโทรมาบอกว่า ทางบริษัทรับน้องเข้ามาทำงาแล้ว” ใจใส ผู้ที่พูดอยู่ปลายทางพูด
 
               “จริงหรอพี่” ปันผลพูด และหลังจากได้ยินดังนี้ก็ทำให้เขาตื่นจากอาการงัวเงียทันที
 
               “เริ่มงานต้นเดือนที่จะถึงนี้นะ เดี๋ยวเราไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลมาด้วย แล้วเอามาให้พี่วันเริ่มงานนะ เริ่มงาน 8 โมงเช้านะ” ใจใสพูด
ทันทีที่วางสายลงไป ปันผลก็วิ่งเข้าห้องน้ำเปิดน้ำเย็นๆจากฝักบัวราดหัวและตะโกนออกมาด้วยความสะใจทันที
 
               “มีงานทำแล้วโว๊ยยยยย!!!!!”
 
               ช่วงเช้าของวันที่หนึ่งของเดือนใหม่ ท้องฟ้ายังไม่สว่างมากนัก มีผู้คนน้อยมากที่มาถึงที่ทำงานแล้ว แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งที่มาถึงที่ทำงานแห่งใหม่ของเขาตั้งแต่เช้าตรู่
 
               “พ่อหนุ่ม มาทำงานใหม่หรอ ป้าไม่เคยเห็นหน้า มาแต่เช้าเลย” ป้าร้านข้าวที่โรงงานเดินเข้ามาถามปันผลที่มาทำงานแต่เช้า
 
               “ใช่ครับป้า ผมมาวันแรกก็เลยมาเร็ว” ปันผลตอบ
 
               “งั้นกินข้าวให้อิ่มนะพ่อหนุ่มจะได้มีแรงทำงาน” ป้าขายข้าวพูด
 
               “ครับผม อร่อยมากๆ” ปันผลตอบ
 
               หลังจากนั้นก็มีพนักงานจำนวนมากทยอยเดินเข้ามาทำงาน เมื่อปันผลกินข้าวเสร็จแล้วก็เดินไปนั่งรอที่หน้าประชาสัมพันธ์ เพื่อรอเวลาเรียกเข้าทำงาน เขานั่งมองไปที่ประตูออฟฟิศ เพื่อดูว่าพี่ใจใสของเขามาหรือยัง แต่มองยังไงก็ไม่เห็นมาเสียที จนกระทั่งเวลา 8 โมงเช้า ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งมาสแกนนิ้ว เธอคนนั้นคือใจใสนั่นเอง ปันผลที่นั่งมองอยู่ก็อดกลั้นขำเอาไว้ไม่ได้
 
               “ขำไร” ใจใสพูด หลังจากเธอสแกนนิ้วแล้วสังเกตเห็นปันผลนั่งขำอยู่เลยเดินเข้ามาถามเล็กน้อย
 
               “เปล่านะ” ปันผลตอบ
 
               “เดี๋ยวรอแป๊บนึง เดี๋ยวตอนเช้าต้องมีอบรมนิดหน่อย” ใจใสพูด ก่อนเธอจะเดินไปที่ห้องทำงานของเธอ
 
               หลังจากนั้นไม่นานนัก ก็มีการเรียกพนักงานใหม่ทุกคนเข้าอบรมพนักงานใหม่ ว่าด้วยเรื่องกฎระเบียบต่างๆของบริษัท หลักความปลอดภัย หลักการผลิตอาหารอย่างปลอดภัย และสวัสดิการต่างๆของบริษัท
 
               เมื่ออบรมก่อนเริ่มงานเสร็จสิ้นลงแล้ว พนักงานใหม่ทั้งหลายต่างแยกย้ายกันไปตามสังกัดของตนเอง รวมถึงปันผลเองด้วยที่ต้องขึ้นไปทำงานที่แผนกของตัวเขาเอง
 
               “น้องชื่อปันผลใช่ไหมครับ นั่งข้างๆ น้องคนนี้เลย” พี่ทองเอก พี่คนหนึ่งในแผนกของเขาพูด
 
               “ครับผม” ปันผลพูด และเขาก็เข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวนั้น ซึ่งเป็นโต๊ะลายไม้สีน้ำตาลซึ่งมีคอมพิวเตอร์วางอยู่หนึ่งตัว และมีสาวสวยคนหนึ่งสวมหูฟังนั่งอยู่ข้างๆ เขา
 
               “คนใหม่มารึยัง” เสียงของผู้จัดการโรงงานที่เข้ามาพูดในห้อง
 
               “มาแล้วครับ มาแล้วครับ” ปันผลตอบ
 
               “เข้ามาคุยกับผมหน่อย วุ้นเส้นเดี๋ยวเธอเข้ามาด้วย” ผู้จัดการโรงงานพูด พร้อมกับเรียกคนที่ชื่อวุ้นเส้นเข้าไปด้วย ซึ่งคนๆ นั้นก็คือสาวสวยที่นั่งข้างๆ กับปันผลนั่นเอง
 
               จากนั้นทั้งสองคนก็เข้าไปในห้องผู้จัดการและ CEO เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับงาน
 
               “คือตอนนี้ วุ้นเส้นรับงานจากคนเก่ามาเยอะมาก ผมจะให้คุณถ่ายงานที่รับมาทั้งหมดให้กับปันผล ภายในสัปดาห์นี้” ผู้จัดการโรงงานพูด
 
               “ได้ค่ะ” วุ้นเส้นพูด
 
               “ปันผล คุณโอเคนะ ตั้งใจเรียนงาน เสร็จแล้วผมจะให้โปรเจคคุณไปทำ อย่าไปจีบกันในเวลางานนะ ไว้ช่วงพักหรือเลิกงาน” ผู้จัดการโรงานพูด
 
               “หัวหน้าคะ เขาไม่จีบหนูหรอกค่ะ” วุ้นเส้นพูด พร้อมทำหน้าเหมือนกับเขินเล็กน้อย
 
               “ครับๆ ไม่มีปัญหาครับ” ปันผลพูด
 
               “ครับเรื่องไหน” หัวหน้าถาม
 
               “เรื่องงานครับผม” ปันผลพูด
 
               “ไปทำงานกันได้ละ” หัวหน้าบอก จากนั้นพวกเขาทั้งสองก็ได้เดินออกจากห้องหัวหน้าไป
 
               “นายชื่อปันผลหรอ มีให้เรียกสั้นๆกว่านี้มั้ย อย่างปัน หรือผล อะไรแบบเนี้ยะ” วุ้นเส้นพูด
 
               “ไม่มีอ่ะ ทีเธอยังชื่อวุ้นเส้นได้เลย” ปันผลตอบ
 
               “มาถึงนายก็กวนเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่สอนงานให้หรอก ไปนั่งที่เลย เตรียมตัวให้ดี ฉันโหดมาก” วุ้นเส้นบอก จากนั้นทั้งสองคนก็กลับไปนั่งที่โต๊ะทำงาน และก็เริ่มเรียนรู้งานกัน
 
               และเมื่อถึงเวลาเลิกงานต่างคนก็ต่างมาต่อแถวสเกนนิ้วมือก่อนกลับบ้าน
 
               “เป็นไงบ้าง งานที่ฉันสอนให้ ยากเกินไปมั้ย” วุ้นเส้นพูด
 
               “ก็พอตัวนะ เธอดูเก่งอ่ะ ทำงานมานานรึยัง” ปันผลถาม
 
               “ก่อนหน้านายไม่กี่เดือนเอง ฉันไม่ได้เก่งหรอก” วุ้นเส้นบอก แล้วเธอก็พูดต่อว่า “สแกนนิ้วแล้วกลับบ้านกันเถอะ”
 
เมื่อทั้งสองคนสแกนนิ้วเสร็จแล้วก็พร้อมเดินทางกลับบ้าน ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินออกไปนั้น ก็มีเสียงเรียกมาตามหลัง
 
               “ปันผล ปันผล รอพี่ก่อน” เสียงของใจใสที่ดังมาจากข้างหลัง แล้วก็วิ่งตรงมาทางเขา
 
               “อ้าวพี่ใจใส ว่าไงหรอ” ปันผลพูด
 
               เมื่อใจใสวิ่งมาถึงก็ยืนหอบอยู่ครู่หนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า “พี่อยากจะบอกว่า วันศุกร์นี้ตอนเลิกงานเดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงชาบู ห้ามเบี้ยวนะ” ใจใสพูด
 
               “ได้เลยพี่ กลับบ้านดีๆนะ” ปันผลพูดพร้อมกับโบกมือ หลังจากนั้นใจใสก็เดินไปทางลานจอดรถทันที
 
               “หูยยยย พี่ HR ชวนกินข้าวด้วย ไม่ธรรมดานะนายอ่ะ” วุ้นเส้นแซว
 
               “รุ่นพี่ที่โรงเรียนน่ะ รถเมล์มาแล้ว ฉันไปก่อนนะ” ปันผลพูด
 
               “กลับดีๆนะ พรุ่งนี้เจอกัน” วุ้นเส้นบอก