The World Of Dark - มหันตภัยโลกยุคล่มสลาย

The World Of Dark - Chapter 2 ตามข้อมูล
 
ปี 2155
ณ เขตพื้นที่รกร้าง ทางตะวันตก
 
มีเด็กหนุ่มผิวขาวผมสีดำ กำลังยืนอยู่ในกองขยะกองหนึ่ง เขามองไปที่ชายแก่ที่กำลังนั่งหมอบด้วยความตกตะลึงคนนั้น ใบหน้าของเด็กคนนั้นเผยให้เห็นร้อยยิ้มที่มุมปาก เขาไม่รอช้าและตรงเข้าไปหาชายคนนั้นทันที
 
ชายคนนั้นได้แต่คำแห้งๆ “เธอคงจะไม่ปล่อยให้คนแก่ยืนหนาวอยู่ตรงนี้สินะ?” แต่เด็กคนนั้นก็ยังไม่หยุดเดินเข้ามา ชายแก่รู้ได้ทันทีว่าเขาต้องโดนปล้นแน่ เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสีเหลืองของเขา ชายแก่หยิบแท่งสีเขียวขึ้นมา
 
ชิ้ง!
 
ไม่นานก็มีเหล็กแผ่นบางที่ค่อนข้างแหลมคนเด้งออกมาจากแท่งสีเขียวนั้น มันคือมีดพก “อย่าเข้ามานะ! ที่นี่ฆ่าคนก็ไม่ผิดรู้ไว้ซะด้วย!” เด็กหนุ่มคนนั้นเดินเข้าไปเรื่อยๆ ระยะห่างระหว่างเขาทั้งสองเหลืออีกเพียงแค่ 4เมตรเท่านั้น
 
เด็กหนุ่มคนนั้นขมวดคิ้ว ‘ตอยนี้ฆ่าคนก็ไม่ผิดแล้ว? กฎหมายหายไปไหนหมดนะ?’ เขาคิดขึ้นในใจ ด้วยเวลาเพียง100ปี สามารถทำให้กฎหมายไม่มีผลแล้วหรือ
 
เมื่อชายแก่เห็นว่าเด็กคนนั้นไม่มีทางหยุดอย่างแน่นอน เขาก็ทำได้เพียงกวัดแกว่งมีดในมือของเขาพร้อมกับพยายามถอยหลังเพื่อรักษาระยะห่างเท่านั้น
 
เด็กหนุ่มคนนั้นใกล้ถึงตัวเขาเต็มที ‘บ้าจริง! ฉันไม่เคยสู้กับใคร คนแก่แบบฉันต้องโดนปล้นแน่เลย’ ชายแก่คิดได้ดังนั้นจึงหลับตาลงและเอามือขึ้นมาตั้งแขนขนานกันทั้งสองข้าง
 
ตึ้ง!
 
ชายแก่ได้ยินเสียงบางอย่าง มันเหมือนเสียงเหล็กกระแทกกับบางสิ่ง
 
“คุณลุงครับ ขืนเอามีดนั้นมาแทงผมผมก็ติดเชื้อพอดีสิ” เมื่อเขาได้ยินดังนั้นจึงค่อยๆ เปิดตาของเขาออก สิ่งที่เขาเห็นคือเด็กคนนั้นกำลังพลิกแคปซูลไปด้านหลัง ชายแก่เห็นดังนั้นจึงเริ่มตั้งสติแล้วลุกขึ้นยืน
 
ชายแก่ค่อยๆ ขยับตัวไปใกล้เด็กคนนั้นทั้งที่มีดยังอยู่ในมือของเขา “เธอกำลังทำอะไร?” เด็กหนุ่มคนนั้นเลิกคิ้วขึ้น “ถ้าตามข้อมูลในหัวผม โครงสร้างของเจ้านี่ออกแบบมาสองช่อง ช่องหนึ่งเอาไว้แช่แข็งมนุษย์ ส่วนอีกช่องหนึ่งมันน่าจะ...” เขาเอื้อมมือไปกดที่ปุ่มลับที่ซ่อนอยู่ข้างหลัง
 
ตึง!
 
ฝาด้านหลังของแคปซูลดีดตัวออกอย่างรุนแรง ก่อนจะมีควันไอเย็นสีขาวค่อยๆ จางหายไป ข้างในนั้นมีชุดพอดีตัวสีดำอยู่ พร้อมกับกระเป๋าขนาดใหญ่สีทราย และยังมีสายสะพายอาวุธของทางตำรวจอีก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าของทุกอย่างถูกคิดเอาไว้แน่นอน ว่าเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
 
ใบหน้าของเด็กหนุ่มมีรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา “เป็นไปตามข้อมูล” เมื่อพูดจบเขาก็ไม่รอช้าที่จะหยิบชุดสีดำขึ้นมาใส่ ‘ตามข้อมูลแล้ว เจ้านี่น่าจะทำมาจากธาตุตะกั่ว เพราะมันมีคุณสมบัติในการต่อต้านกัมมันตภาพรังสี’
 
เวลาผ่านไป 5นาที
 
มีอาหารบางอย่างอยู่ในกระเป๋า น่าแปลกที่มันสามารถอยู่มาได้ถึง100ปี เขาหยิบสายสะพายอาวุธสีน้ำตาลขึ้นมาใส่ พร้อมกับหยิบ กล็อค 19 (GLOCK 19 ปืนพกกึ่งอัตโนมัติ) ขึ้นมา
 
ชายแก่ขมวดคิ้วก่อนจะถามถามขึ้นมา “มันคืออะไรนะเจ้าหนู?”
 
“ตามข้อมูลในหัวผมเจ้านี่มันคือ กล็อค 19 (GLOCK 19) ปืนพกกึ่งอัตโนมัติโครงปืนและสไลด์ปืนเป็นแบบโพลีเมอร์ ซึ่งทนทานต่อแรงกระแทกได้สูง ผิวปืนตกแต่งด้วยกรรมวิธีแบบ เทนนิเฟอร์ สีผิวปืนเป็นแบบรมดํา ทำให้ทนทานต่อสนิมและแรงเสียดสีได้อย่างดี ลักษณะของศูนย์หน้าเป็นแบบจุดสีขาวและศูนย์หลังเป็นแบบเส้นกรอบสีขาว ความยาวตลอดตัว6.85 นิ้ว ความยาวลำกล้อง4.02 นิ้ว ความสูง4.99 นิ้ว ความกว้าง1.18 นิ้ว เกลียวลำกล้อง9.84 นิ้ว เวียนขวา ฐานศูนย์5.98 น้ำหนักปืนเปล่า595 กรัม น้ำหนักแม๊กกาซีน70 กรัม แม๊กกาซีนบรรจุ15นัด”
 
ชายแก่แสดงสีหน้าที่งุนงง “มันทำอะไรได้? กินได้งั้นเหรอ? ”
 
เด็กหนุ่มหัวเราะออกมา “มันฆ่าลุงได้ภายในเสี้ยววิในระยะ50เมรต” น้ำเสียงที่เย็นชาของเขาทำให้ชายแก่เกือบลืมหายใจ
 
เด็กหนุ่มคนนั้นควานหาแม๊กกาซีนสำรองแต่มันมีเพียงแค่3แม๊กกาซีนเท่านั้น เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะยัดมันเข้าไปในปืน “ตอนนี้ในปืนมี15นัด แม๊กกาซีนสำรอง2แม๊กอีก30นัด 45นัดงั้นเหรอ” เมื่อพูดจบเด็กชายคนนั้นก็เก็บมันไว้ที่สะพายอาวุธ และเขาก็เจอกับมีดพกที่คมกริบเล่มหนึ่งจึงเก็บมันไว้เช่นกัน
 
เขาสะพายสายกระเป๋าสีทรายขึ้นบนไหล่ของเขาทั้งสองข้าง ก่อนจะเดินออกไปจากจุดนั้น ชายแก่ก็ได้ถามชื่อเขาไว้ “เจ้าหนูเธอชื่ออะไร?”
 
เด็กหนุ่มคนนั้นหยุดเดินลง และหันหน้ามาปรากฏให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างชัดเจน รูปหน้าของเขาคม คิ้วเป็นทรงสวยงาม ริมฝีปากอ่อนนุ่มสีชมพูอ่อน “โค๊ดเนมของผมคือมาร์ค42ครับ...เรียกผมมาร์คก็ได้” เมื่อมาร์คตอบคำถามชายแก่เสร็จเขาก็เดินจากไปทันที
 
ชายแก่ขมวดคิ้วเล็กน้อย “นั่นชื่อคนรึเปล่า?” หารู้ไหมว่าเด็กหนุ่มคนนี้ที่กำลังเดินอยู่เบื้องหน้าเขา
 
จะกลายเป็นปีศาจแห่งความมืดที่แท้จริง