CHESS:พลิกกระดานเทพ

    ระหว่างที่คริสกำลังตักอาหารใส่ถ้วยอยู่นั้น ลีน่าก็หันไปถามอากิด้วยน้ำเสียงแจ่มใสชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย

 

 

 

   "ลีน่า:แล้วหลังจากนี้พี่จะเอายังไงต่อคะ?"

 

 

 

    "อากิ:ถามพี่เหรอ?"

 

 

 

    "ลีน่า:ใช่ค่ะ"

 

 

 

    "อากิ:เออ~ ไม่รู้สิ ก่อนหน้านี้พี่ก็แค่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย... แล้วหลังจากเจอพวกหนูพี่ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะทำอะไรต่อ"

 

 

 

    "ลีน่า:ถ้างั้น...ต่อจากนี้ พี่จะไปกับพวกเราอีกไหมคะ?"

 

 

 

    "อากิ:แน่นอนสิ พี่เข้าร่วมกับพวกหนูแล้วนี่นา"

 

 

 

    อากิยื่นมือไปลูบหัวลีน่าเบาๆ อย่างเอ็นดู เด็กสาวยิ้มตาหยีรับสัมผัสนั้นอย่างมีความสุข

 

 

 

    "ลีน่า:ฮิฮิ~"

 

 

 

    พอดีกับที่คริสตักสตูเสร็จเรียบร้อย

 

 

 

    "คริส:ได้แล้วครับ"

 

 

 

    "อากิ:โอเค งั้นเอาไปให้เมิ่งซินเถอะ"

 

 

 

    "คริส:ครับ"

 

 

 

    ทั้งสามเดินถือถ้วยสตูไปหาเมิ่งซินที่นั่งอยู่ไม่ไกล

 

 

 

    "คริส:พี่เมิ่งซิน นี่ครับ สตู"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ขอบใจ"

 

 

 

    เมิ่งซินรับถ้วยมา ก่อนจะสังเกตเห็นว่าคนอื่นไม่ได้ถือถ้วยอาหารเหมือนเธอ

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ทุกคนไม่กินกันเหรอ?"

 

 

 

    "ลีน่า:หนูกับคนอื่นๆ เพิ่งกินกันไปไม่นานนี้เองค่ะ พี่กินเลยค่ะ"

 

 

 

   อากิที่ได้ยินเสียงเมิ่งซินที่ดูต่ำกว่าปกติก็ทำหน้าสงสัย

 

 

 

    'อากิ:หือ? ทำไมเธอทำเสียงต่ำแบบนั้นละ เกิดอะไรขึ้น?'

 

 

 

    อากิได้แต่สงสัยและไม่ได้ถามออกไป

 

 

 

    "เมิ่งซิน:ถ้างั้น ฉันไม่เกรงใจแล้วนะ"

 

 

 

    พูดจบ เธอก็เริ่มลงมือกินอย่างรวดเร็ว ราวกับอดอยากมาเป็นวัน โจเซฟที่เห็นภาพตรงหน้าก็หลุดปากแซวทันที

 

 

 

    "โจเซฟ:กินแบบนั้น ใครจะรับไปเป็นเจ้าสาวละนั่น"

 

 

 

    ยังไม่ทันที่เสียงจะจางหาย กริชเล่มหนึ่งก็พุ่งตรงจากมือเมิ่งซินไปทางโจเซฟ

 

 

 

    [อลิส:ท่านอากิ! รับกริชนั้นไว้เร็วค่ะ!]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินคำเตือนของอลิสก็คว้ากริชกลางอากาศไว้ได้ก่อนที่มันจะเฉียดตัวโจเซฟ โจเซฟที่เห็นก็โว้ยวายทันที

 

 

 

    "โจเซฟ:เฮ้ย! ทำอะไรเนี่ย มันอันตรายนะ!"

 

 

 

    "เมิ่งซิน:แกพูดมากเกินไปแล้ว..."

 

 

 

    น้ำเสียงของเธอดูหงุดหงิดผิดปกติจนทำให้อากิชะงัก ใบหน้าของเขาแสดงความสับสนออกมาอย่างชัดเจน

 

 

 

    'อากิ:ตั้งแต่ก่อนหน้าแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ทำไมอารมณ์เธอแปรปรวนขนาดนี้...'

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลประเมิน เป้าหมาย เมิ่งซิน...ประเมินสำเร็จ!

 

    –เมิ่งซิน–

 

    เผ่าพันธุ์:มนุษย์

 

    อาชีพ:เรนเจอร์

 

    สถานะ:มีประจำเดือน

 

    HP:97%

 

    MP:99%]

 

 

 

    [อลิส:เหมือนประจำเดือนเธอจะมานะคะ]

 

 

 

    'อากิ:ไม่น่าแปลกใจเลย... เธอถึงอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้ เราควรถอยก่อนจะดีที่สุด'

 

 

 

    เขาเดินมาขวางหน้าโจเซฟแล้วพูดเสียงเบาๆกับเขา

 

 

 

    "อากิ:ฉันว่า... ประจำเดือนเธออาจจะมา ไม่งั้นอารมณ์คงไม่เปลี่ยนเร็วขนาดนี้ พวกเราถอยออกมาก่อนเถอะ"

 

 

 

    "โจเซฟ:...ก็ได้"

 

 

 

   อากิ โจเซฟ และคริส ค่อยๆ เดินออกห่างจากบริเวณที่เมิ่งซินนั่งอยู่ ปล่อยให้เธอได้มีพื้นที่ส่วนตัวตามลำพังกับลีน่า

 

 

 

    ขณะเดินห่างออกมา คริสก็เอ่ยขึ้น

 

 

 

    "คริส:อาการแบบนี้...แปลว่าตอนนี้ครบเดือนแล้วใช่ไหมครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ถ้าประจำเดือนเมิ่งซินมา ก็น่าจะใกล้ครบเดือนแล้วละ"

 

 

 

    "อากิ:พวกนายใช้ประจำเดือนเมิ่งซินบอกเดือนงั้นเหรอ"

 

 

 

    "คริส:ก็ประมาณนั้นครับ"

 

 

 

    "อากิ:อืม... เพราะที่นี่ไม่มีดวงอาทิตย์ให้ดูวันเวลา ถ้าไม่มีนาฬิกาข้อมือก็คงดูไม่ได้เลยสินะ... แบบนี้เลยใช้ประจำเดือนเมิ่งซินเป็นสัญญาณว่าจะครบเดือน?"

 

 

 

    "คริส:ครับ"

 

 

 

    "อากิ:แล้วลีน่าล่ะ เธอมีประจำเดือนหรือยัง"

 

 

 

    "คริส:มีครับ แต่เกิดหลังจากพี่เมิ่งซิน เราประมาณว่าประจำเดือนของลีน่าคือต้นเดือนครับ เพราะมันห่างกันพอสมควรเลย"

 

 

 

    "อากิ:แบบนี้นี่เอง..."

 

 

 

    เขาพยักหน้าเบาๆ พลางครุ่นคิด ก่อนจะเอ่ยต่อ

 

 

 

    "อากิ:งั้นเวลาที่เมิ่งซินและลีน่าเป็นประจำเดือน พวกนายต้องทำอะไรกันล่ะ"

 

 

 

    "คริส:ก็ทำได้แค่รอครับ เพราะเวลาเดินทางตอนมีประจำเดือนมันอันตรายมาก เพราะจะดึงดูดมอนสเตอร์มาครับ"

 

 

 

    "อากิ:เคยเดินทางตอนมีประจำเดือนแล้วเหรอ ถึงได้รู้?"

 

 

 

   "โจเซฟ:เรียกได้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัยมากกว่า"

 

 

 

   "อากิ:เหตุสุดวิสัย?"

 

 

 

    "โจเซฟ:เรื่องมันเกิดเมื่อหลายเดือนก่อน ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าที่นี่เป็นยังไง เราก็ออกเดินทางไปทั่วโดยไม่ระวังอะไรเลย จนวันนั้นมาถึง... วันที่เมิ่งซินเป็นประจำเดือนครั้งแรกตั้งแต่มาที่นี่ เหตุการณ์ในตอนนั้นวุ่นวายมาก ไม่ว่าเราจะไปที่ไหนก็เจอมอนสเตอร์ตลอด แทบไม่ได้พักเลย จนกระทั่งเจ้าหนูนี่พูดถึงเรื่องประจำเดือนขึ้นมา"

 

 

 

   โจเซฟหันไปมองที่คริสก่อนจะพูดต่อ

 

 

 

    "โจเซฟ:เราเลยลองหลายๆ อย่าง จนได้ข้อสรุปว่ากลิ่นเลือดมันล่อมอนสเตอร์ได้ แต่เลือดจากประจำเดือนมีผลมากกว่าหลายเท่า"

 

 

 

    โจเซฟหยุดเล็กน้อยเพื่อหายใจ ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

 

 

    "โจเซฟ:ฉันก็ไม่แน่ใจว่าทำไมเลือดประจำเดือนมันล่อมอนสเตอร์ได้ดีกว่าเลือดปกติ แต่เจ้าหนูนี่มันคิดว่า อาจจะเพราะเลือดจากประจำเดือนมันพิเศษกว่ากลิ่นเลือดปกติ"

 

 

 

   "อากิ:เป็นเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ"

 

 

 

   "โจเซฟ:ใช่ มันน่าสนใจมากจนเราได้ทดลองอะไรหลายๆ อย่างที่เกี่ยวกับประจำเดือนอีก"

 

 

 

    "อากิ:พวกนายยังทดลองต่ออีกงั้นเหรอ"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่"

 

 

 

    "อากิ:เล่าให้ฟังได้ไหม"

 

 

 

    "โจเซฟ:แน่นอน เรื่องมันก็มีอยู่ว่–"

 

 

 

    ทันใดนั้น ลีน่าก็เดินเข้ามาแทรก พร้อมยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

    "ลีน่า:เออ~ ทุกคนค่ะ ช่วยออกไปก่อนได้ไหม คือ... พี่เมิ่งซินต้องการพื้นที่ส่วนตัว"

 

 

 

    เมื่อได้ยินคำขอ โจเซฟก็พยักหน้า ก่อนหันไปหาอากิ

 

 

 

    "โจเซฟ:ไป เราไปเดินเล่นคุยกันดีกว่า"

 

 

 

    อากิพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ และทั้งสามก็เดินออกจากห้องนั้นไปอย่างเงียบๆ หลังจากออกมาพวกเขาก็หยุดยืนตรงทางแยกหน้าห้อง

 

 

 

   "โจเซฟ:เอาล่ะ ไปทางไหนดีล่ะเนี่ย?"

 

 

 

    "คริส:ไปทางขวาไหมครับ เรายังไม่เคยไปสักครั้งเลย"

 

 

 

    "โจเซฟ:น่าสน อากิว่าไง?"

 

 

 

   "อากิ:ไปสิ"

 

 

 

    ทั้งสามสบตากันเล็กน้อย ก่อนจะก้าวเดินไปทางขวาพร้อมกันอย่างไม่ลังเล

 

 

 

   "โจเซฟ:เอาล่ะ มาเล่าระหว่างเดินไปดีกว่า"

 

 

 

    เมื่อได้ยินดังนั้น อากิก็ตั้งใจฟังทันที

 

 

 

   "โจเซฟ:หลังจากเรารู้ว่าเลือดประจำเดือนล่อมอนสเตอร์ได้ดี เราก็เลยทดลองหลายอย่าง ทั้งใช้ล่อพวกมันมาฆ่า หรือใช้เพื่อหารังของมัน"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินสิ่งที่โจเซฟพูดก็เกิดความสนใจขนถามทันทีว่า

 

 

 

   "อากิ:ล่อมอนสเตอร์นี่คือยังไง?"

 

 

 

   "โจเซฟ:ง่ายๆเลย เราจะหาห้องพักสักห้อง เอาผ้าที่เปื้อนเลือดประจำเดือนวางไว้ในห้องหลังประตูแล้วรอ"

 

 

 

    "อากิ:เดี๋ยวนะ พวกมอนสเตอร์มันไม่เห็นประตูห้องพักไม่ใช่เหรอ?"

 

 

 

   "โจเซฟ:นั่นแหละที่เราต้องการ"

 

 

 

   อากิขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าฉายแววสงสัยก่อนจะถามต่อ

 

 

 

   "อากิ:คือยังไง?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ตามที่เราทดลอง ถึงพวกมันจะไม่เห็นประตู แต่พวกมันยังรับกลิ่นได้อยู่ดี การวางผ้าเปื้อนเลือดไว้ในห้องหลังประตูจะล่อมันมา และพอถึงจังหวะ เราก็แค่เปิดประตูออกไปจัดการพวกมัน เป็นวิธีฟาร์มเลเวลที่ได้ผลดีมาก แถมยังช่วยเคลียร์มอนสเตอร์รอบๆ ได้ด้วย"

 

 

 

    "อากิ:อืม~ น่าสนใจจริงๆ..."

 

 

 

    "อากิ:แล้วเรื่องล่อหารังมอนสเตอร์ล่ะ หมายความว่ายังไง?"

 

 

 

   "โจเซฟ:ก็ง่ายๆ แค่วางผ้าไว้ แล้วแอบตามพวกมันไป"

 

 

 

    "อากิ:ห้ะ? ตามไป? พวกมันเก็บผ้าไปเหรอ?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่ ถ้ามันตามกลิ่นมาแต่ไม่เจอคน มันจะเก็บผ้าแล้วกลับไป เราก็แค่ตามมันไปจนถึงรัง"

 

 

 

    "อากิ:พะ-พวกมันทำแบบนั้นทำไม?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ไม่รู้สิ ฉันแค่ลองดู แต่ถ้าอยากได้มุมมองมากกว่านี้ ลองถามคริสดู เขาชอบสังเกตและมักมองเห็นสิ่งที่ต่างออกไป"

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็หันไปหาคริสทันที

 

 

 

    "อากิ:นายมีความเห็นอะไรบ้างไหม?"

 

 

 

   "คริส:เออ~ ผมก็สังเกตอยู่ครับเวลาทดลอง ไม่รู้ว่าทั้งสองคนอยากฟังไหม"

 

 

 

    "อากิ:ว่ามาสิ"

 

 

 

    คริสเผยแววตาเป็นประกายเล็กน้อยก่อนจะเริ่มอธิบาย

 

 

 

    "คริส:มันมีความต่างระหว่างพวกมอนสเตอร์อยู่ครับ เช่นก็อบลินกับโคลโบล โคลโบลเหมือนจะจมูกดีอยู่แล้ว ดังนั้นมันเลยตามกลิ่นเลือดได้ดีอยู่ แต่มันชอบตามกลิ่นเลือดประประเดือนก่อนเพราะมอนสเตอร์พวกที่มาหลักจากการล่อคทือโคลโบล ส่วนเหตุผลที่มันรีบตามกลิ่นมาผมคิดว่ามันอาจมองว่าผู้หญิงที่มีประจำเดือนเป็นเหยื่อที่ล่าได้ง่าย เลยตามกลิ่นมาครับ"

 

 

 

    "อากิ:ก็จริง...ในช่วงนั้นผู้หญิงจะเจ็บท้อง ไม่สบายตัว บางทีก็ถึงขั้นมีไข้ ดังนั้นถ้าใช้ประสาทรับกลิ่นตามหาเหยื่อที่อ่อนแอได้ ก็ดูสมเหตุสมผล แล้วพวกก็อบลินล่ะ?"

 

 

 

    "คริส:เออ~ คือว่า..."

 

 

 

   "อากิ:มีอะไร? ทำไมเงียบแบบนั้นล่ะ?"

 

 

 

   "คริส:เออ~ มันพูดยากน่ะพี่..."

 

 

 

   "อากิ:พูดมาเถอะ ไม่มีอะไรที่เรารับไม่ได้หรอก ใช่ไหมโจเซฟ?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่"

 

 

 

    คริสเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ เอ่ยออกมา

 

 

 

    "คริส:ผมคิดว่าที่ก็อบลินมันตามกลิ่นประจำเดือนเพราะมันมีอารมณ์ทางเพศครับ"

 

 

 

    "อากิ/โจเซฟ:ห่ะ!!"

 

 

 

    ทั้งสองคนอุทานพร้อมกันอย่างตกใจ ก่อนจะรีบถามต่อทันที

 

 

 

    "อากิ:ที่พูดมาหมายความว่ายังไง?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่ ขอเหตุผลหน่อยสิ"

 

 

 

    "คริส:ลุงอาจไม่ทันสังเกต แต่ทุกครั้งที่เราล่อก็อบลินมาได้ พวกมันจะเอาผ้าไปดมก่อนใช่ไหมครับ?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ใช่ แล้วไงต่อ?"

 

 

 

    "คริส:ผมสังเกตหลายรอบแล้วครับ ว่าหลังจากพวกมันดม ผ้าถุงที่พวกมันใส่จะ…เอ่อ...พองขึ้นมานิดหน่อย ผมเลยเดาว่าที่พวกมันสนใจกลิ่นประจำเดือน เพราะมันกระตุ้นอารมณ์ทางเพศของพวกมัน"

 

 

 

    คำพูดของคริสทำให้ทั้งอากิและโจเซฟเงียบไปครู่หนึ่ง สีหน้าทั้งคู่ยังคงไม่อยากเชื่อ ก่อนจะเริ่มปรึกษากันเบาๆ

 

 

 

    *"โจเซฟ:นายว่าเจ้าหนูนี้พูดจริงไหม?"*

 

 

 

    *"อากิ:ไม่แน่ใจ แต่คริสมักพูดอะไรที่น่าคิดอยู่เสมอ ฉันว่าการเชื่อเขาไว้ก็ไม่เสียหาย"*

 

 

 

    *"โจเซฟ:…งั้นเราลองดูไหม จะได้รู้กันไปเลย"*

 

 

 

    *"อากิ:เห็นด้วย เป็นความคิดที่ดี"*

 

 

 

     หลังจากที่อากิและโจเซฟปรึกษากันเสร็จ พวกเขาทั้งสามเดินต่อไปเรื่อยๆ บรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไปจากตอนแรก บางจุดเต็มไปด้วยเถาวัลย์สีเขียว บางจุดมีมอสเกาะอยู่ ทำให้สภาพรอบข้างดูมีชีวิตชีวาอย่างประหลาด

 

 

 

    *"อากิ:อลิสดูสิ พืชเต็มไปหมดเลย"*

 

 

 

    [อลิส:...ลองประเมินมันดูไหมคะ?]

 

 

 

    *"อากิ:เอาสิไหนๆ ก็มีสกิลทั้งที ใช้หน่อยก็แล้วกัน"*

 

 

 

    [อลิส:ใช้สกิลประเมิน เป้าหมาย: พืชตรงหน้า... ประเมินสำเร็จ!

 

    ชื่อ: บลัดเรน (เถาวัลย์เลือด)

 

    เผ่าพันธุ์: พืช

 

    ลักษณะ: เป็นเถาวัลย์สีเขียวทั้งต้นและใบ ใบมีลักษณะกลม ปลายแหลม เส้นผ่านศูนย์กลางไม่เกิน 2 นิ้ว พบได้ทั่วไปในป่า ดันเจี้ยน หรือบริเวณที่มีศพ

 

    ข้อมูล: บลัดเรนมีวงจรชีวิตเรียบง่าย มันเติบโตจากศพใหม่ๆ และใช้เลือดจากศพเป็นอาหาร ยิ่งมีเลือดมากก็ยิ่งเจริญเติบโตได้ดี เมื่อเลือดหมด มันจะเข้าสู่ช่วงโตเต็มวัย ออกดอกสีแดง ส่งกลิ่นหอมล่อสิ่งมีชีวิตเข้ามาใกล้ แล้วปล่อยสปอร์ใส่สิ่งมีชีวิตเหล่านั้น สปอร์ไม่เป็นอันตราย แต่จะเกาะติดตัวและสามารถล้างออกได้ด้วยน้ำ หากสิ่งมีชีวิตตายขณะมีสปอร์ติดอยู่ ร่างของมันจะกลายเป็นที่เพาะบลัดเรนรุ่นใหม่ วงจรจะเริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อตัดเถาบลัดเรน จะมีน้ำเหนียวสีแดงไหลออกมา มีรสขมอมหวานเล็กน้อย เป็นที่โปรดปรานของสัตว์หลายชนิด]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินข้อมูลถึงกับรีบถอยออกห่างจากต้นเถาวัลย์ทันที

 

 

 

    *"อากิ:ธะ-เธอว่า...มันโตจากอะไรนะ!"*

 

 

 

    [อลิส:เลือดค่ะ]

 

 

 

    อากิถอยห่างอีกก้าว สีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัดกับสิ่งที่ได้ยินและเห็นตรงหน้า

 

 

 

    *"อากิ:อลิสมันไม่มีสปอร์ติดตัวฉันใช่ไหมตอนนี้?"*

 

 

 

    [อลิส:น่าจะไม่มีนะคะ เพราะต้นมันยังไม่มีดอกค่ะ]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก สีหน้าเคร่งเครียดของเขาค่อยๆ ผ่อนคลายลงเล็กน้อย คริสที่สังเกตเห็นท่าทีแปลกๆ ของอากิก็รีบเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

    "คริส:มีเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมเห็นพี่มองต้นเถาวัลย์แล้ว...ดูไม่ดีเลยครับ"

 

 

 

    อากิหันไปมองคริส ก่อนจะหันกลับมาหาอลิสและกระซิบถามด้วยสีหน้าไม่มั่นใจ

 

 

 

    *"อากิ:อลิส ฉันควรจะบอกว่าไงดี"*

 

 

 

    [อลิส:อืม~ บอกไปว่าฉันมีสกิลในการตรวจสอบสิ่งต่างๆ และพึ่งรู้ว่าต้นนี้มันคืออะไรค่ะ]

 

 

 

    อากิพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหันกลับไปตอบคริสด้วยน้ำเสียงกล้ำกลืนเล็กน้อย

 

 

 

    "อากิ:เออ~ ฉันมีสกิลในการตรวจสอบสิ่งต่างๆและ~~พึ่งตรวจสอบต้นนี้ไปและรู้สึกไม่ค่อยดีกับมันเลย"

 

 

 

    คริสที่ได้ยินก็เบิกตากว้าง ดูจะตื่นเต้นขึ้นมาทันที

 

 

 

    "คริส:ผมขอฟังได้ไหมครับว่าพี่รู้อะไร!"

 

 

 

    คริสตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นเต้น

 

 

 

    "อากิ:ดะ-ได้"

 

 

 

    ยังไม่ทันที่อากิจะพูดอะไรต่อ เสียงฝีเท้าของใครบางคนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง พร้อมกับเสียงเรียบๆ ที่คุ้นเคย

 

 

 

    "โจเซฟ:พวกนายทำอะไรเนี่ย ฉันเดินไปแล้วไม่เห็นพวกนายตามมา เลยย้อนกลับมาดู เกิดอะไรขึ้นหรือไง"

 

 

 

    คริสรีบหันไปตอบโจเซฟทันทีด้วยความตื่นเต้นจนพูดรวดเดียวเกือบไม่หายใจ

 

 

 

    "คริส:พี่อากิเขาบอกว่ามีสกิลในการตรวจสอบนะครับ และพี่เขาพึ่งตรวจสอบเถาวัลย์ที่อยู่ตรงหน้าไปและไม่สบายใจกับมัน ผมเลยถามว่าขอฟังได้ไหม พี่เขาบอกว่าได้และกำลังจะเล่าให้ฟัง แต่ลุงก็เดินมาก่อน จะฟังด้วยกันไหมครับ"

 

 

 

    โจเซฟที่ได้ยินถึงกับยกมือขึ้นเกาหัวอย่างปลงๆ

 

 

 

    "โจเซฟ:เฮ้อ~ เรื่องแบบนี้พูดคล่องเชียวนะ"

 

 

 

    แล้วเขาก็หันมาทางอากิ พร้อมรอยยิ้มจางๆ

 

 

 

    "โจเซฟ:อากิ ฉันฟังด้วยได้ไหม"

 

 

 

    "อากิ:ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ"

 

 

 

    อากิเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ทั้งคู่ฟังตามที่อลิสบอกไว้ทุกอย่าง โดยไม่ปิดบังแม้แต่นิดเดียว

 

 

 

    เมื่อฟังจบ คริสก็ยกมือขึ้นป้องปากด้วยความตกใจและน้ำเสียงชื่นชม

 

 

 

    "คริส:ว้าว น่าสนใจมากครับ ไม่คิดเลยว่าจะมีพืชแบบนี้ด้วย"

 

 

 

    "อากิ:มันก็น่าสนใจอยู่...แต่ไม่คิดว่ามันอันตรายหรือไง?"

 

 

 

   โจเซฟยักไหล่แล้วตอบอย่างใจเย็น

 

 

 

    "โจเซฟ:ฉันคิดว่าไม่นะ"

 

 

 

    "อากิ:ห้า? ทำไมล่ะ?"

 

 

 

    "โจเซฟ:ก็ตามที่สกิลของนายบอกนั่นแหละ ฉันคิดว่ามันเป็นพืชที่คอยทำความสะอาดมากกว่าจะเป็นผู้ล่าเองมากกว่า"

 

 

 

    อากิที่ได้ฟังก็เงียบไปครู่หนึ่ง เขาครุ่นคิดตามคำพูดของโจเซฟอีกครั้ง พลางมองกลับไปที่ต้นบลัดเรน

 

 

 

    'อากิ:เอาจริงก็ถูกของโจเซฟ มันเป็นแค่พืชที่มีวงจรของมัน ถ้าเรารู้และป้องกันได้ มันก็ไม่อันตราย...หรือฉันระวังมากเกินไปเอง...'

 

 

 

    เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดออกมาพร้อมรอยยิ้มเจื่อนๆ

 

 

 

    "อากิ:ก็จริงของนาย ฉันคงระวังมากเกินไปเอง...เราไปกันต่อเถอะ"

 

 

 

    เมื่ออากิพูดจบ ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย ก่อนจะเริ่มออกเดินทางต่อ ปล่อยให้ต้นบลัดเรนอยู่เบื้องหลัง ราวกับมันเป็นเพียงต้นไม้ธรรมดาต้นหนึ่ง ไม่ต่างจากต้นไม้อื่นในเส้นทาง...

 

 

 

    ระหว่างทาง อากิก็เอ่ยกับอลิส

 

 

 

    *"อากิ:อลิส ถ้าเจออะไรก็ประเมินไปเลยนะ ฉันอยากเพิ่มความชำนาญสกิลประเมิน"*

 

 

 

    [อลิส:รับทราบค่ะ]

 

 

 

    หลังจากนั้น อลิสก็เริ่มใช้สกิลประเมินกับสิ่งต่างๆ ที่ผ่านสายตาไปทีละอย่าง

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลประเมิน เป้าหมาย: มอสข้างทาง...ประเมินสำเร็จ

 

    ชื่อ:มอสเขียว

 

    เผ่าพันธุ์:พืช

 

    ลักษณะ:เป็นมอสที่เกาะตามกำแพงเป็นหย่อมๆ

 

    ข้อมูล:มักเกิดตามจุดที่มีความชื้น เป็นอาหารให้สัตว์ต่างๆ]

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลประเมิน เป้าหมาย:คบเพลิง...ประเมินสำเร็จ

 

    ชื่อ:คบเพลิง

 

    เผ่าพันธุ์:กาเดี้ยนดันเจี้ยน/พืช

 

    ลักษณะ:เป็นคบเพลิงที่คอยให้ความสว่างในดันเจี้ยน

 

    ข้อมูล:มักตั้งอยู่ตามทางเดินในดันเจี้ยนเพื่อให้แสงสว่างเป็นจุดๆ หากถูกถอนออกจากที่ตั้ง จะใช้เวลาพอสมควรในการงอกใหม่ ไม่มีควัน ไม่สามารถดับเองได้ แต่สามารถทำให้ดับได้ เมื่อดับจะจุดติดขึ้นเองในไม่ช้า หากนำออกจากดันเจี้ยนจะดับทันที มีความร้อนต่ำเมื่ออยู่เดี่ยวๆ แต่หากรวมกันจำนวนมากจะก่อให้เกิดความร้อนสูงจนกลายเป็นกองไฟได้]

 

 

 

    อากิที่ได้ยินข้อมูลก็มองด้วยสีหน้าฉงน ก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ

 

 

 

    *"อากิ:ห่ะ? เมื่อกี้ว่าคบเพลิงมันเป็นอะไรน่ะ?"*

 

  

 

    อลิสที่ได้ยินก็ตอบกลับให้เขาอีกครั้ง อากิฟังแล้วถึงกับเกาหัวพลางเอ่ยต่อ

 

 

 

    *"อากิ:เดี๋ยวนะ มันไม่ใช่คบเพลิงปกติเหรอ?"*

 

 

 

    [อลิส:ไม่ค่ะ มันคือกาเดี้ยนดันเจี้ยนประเภทพืช]

 

 

 

    *"อากิ:ผู้พิทักษ์...แถมยังเป็นพืชด้วย?"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:...ฉันนึกว่ามันคือคบเพลิงธรรมดามาตลอดเลย แต่พอรู้ว่ามันเป็นเอ่อ...ผู้พิทักษ์แล้วรู้สึกแปลกๆ ยังไงชอบกล"*

 

 

 

    [อลิส:มันก็คือคบเพลิงนั่นแหละค่ะ เพียงแค่ถูกสร้างโดยดันเจี้ยนเพื่อทำหน้าที่ให้แสงสว่าง เลยถูกนับเป็นผู้พิทักษ์ค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:อืม...น่าสนใจแฮะ"*

 

 

 

    อากิยืนมองคบเพลิงด้วยความสนใจ คริสที่เดินตามมาก็สังเกตเห็น จึงถามขึ้นด้วยความอยากรู้

 

 

 

    "คริส:พี่รู้อะไรเพิ่มแล้วเหรอครับ?"

 

 

 

    "อากิ:ใช่"

 

 

 

    "คริส:บะ-บอกผมได้ไหม?"

 

 

 

    "อากิ:แน่นอน ได้อยู่แล้ว"

 

 

 

    ว่าแล้วอากิก็เล่าสิ่งที่เขารู้ให้ทั้งสองคนฟัง หลังจากฟังจบ ทั้งคริสและโจเซฟก็นิ่งไปสักพักราวกับกำลังใช้ความคิด

 

 

 

    "โจเซฟ:ฉันก็สงสัยมานานแล้วว่าคบเพลิงพวกนี้มันคืออะไรกันแน่...แต่พอได้รู้แล้วก็พูดไม่ออกเลย เพราะที่เรารอดมาก็เพราะพวกมันจริงๆ"

 

 

 

    "คริส:ถ้าไม่มีพวกมัน แล้วต้องอยู่ในความมืด...ผมไม่อยากคิดเลยว่าเราจะรอดมาได้ยังไง"

 

 

 

    ทั้งสองมองคบเพลิงด้วยแววตาหลากหลายอารมณ์ ทั้งรู้สึกขอบคุณ โล่งใจ แปลกประหลาด และปะปนด้วยอารมณ์อื่นอีก

 

 

 

    แต่ในตอนนั้นเอง โจเซฟก็เดินมาหาอากิ วางมือลงบนไหล่เขา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

 

 

    "โจเซฟ:อากิ ถ้านายรู้อะไรมาฉันพร้อมรับฟังเสมอนะ ถึงมันจะฟังดูแปลกแค่ไหน...ฉันก็จะรับฟัง ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียวล่ะ"

 

 

 

    หลังจากพูดจบ เขาก็เดินต่อไปข้างหน้า

 

 

 

   "คริส:ผมก็เหมือนกันนะครับ ถ้ามีอะไรก็บอกผมด้วย ผมชอบเวลาได้รู้อะไรแบบนี้ที่สุดเลย"

 

  

 

    คริสพูดพร้อมรอยยิ้มจริงใจ อากิที่เห็นก็ยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปกอดคอเขาแล้วพูดอย่างขี้เล่น

 

 

 

    "อากิ:แน่นอน ฉันจะบอกนายให้หมดเปลือกเลย"

 

 

 

    หลังพูดจบ ทั้งสามก็ออกเดินต่อ และหลังจากเดินไปได้สักพัก พวกเขาก็เจอกับฝูงกวางเข้าโดยบังเอิญ อากิที่เห็นภาพตรงหน้าถึงกับเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตาเพราะไม่คิดว่าจะเจอกวางที่นี้ ในขณะที่โจเซฟรีบส่งสัญญาณมือให้ทุกคนย่อตัวลงกับพื้น

 

 

 

    อากิค่อยๆขยับเข้าไปใกล้โจเซฟ แล้วกระซิบเบาๆ

 

 

 

    *"อากิ:เอาไงดี ฉันไม่เคยล่าสัตว์มาก่อนเลย"*

 

 

 

    *"โจเซฟ: ฉันเคยล่ามาก่อนนะ แต่ใช้ปืน... นายพอจะยิงมันด้วยธนูจากระยะนี้ไหวไหม?"*

 

 

 

    *"อากิ:บอกตามตรง ฉันก็ไม่แน่ใจ เพราะมันไกลเกินไป"*

 

 

 

    [อลิส:จากการคาดการณ์ น่าจะอยู่ที่ 95-125 เมตรค่ะ ท่านอากิ]

 

 

 

    'อากิ:ไกลพอสมควรเลย... ถ้ายิงจะโดนรึเปล่ายังไม่รู้เลย'

 

 

 

    [อลิส:ใช้สกิลประเมิน เป้าหมายคือสัตว์ตรงหน้า... ประเมินสำเร็จ

 

    ชื่อ:กวางถ้ำ

 

    สุขภาพ:แข็งแรง

 

    เพศ:เมีย

 

    ลักษณะ:เป็นสัตว์สี่เท้า คล้ายกวาง ตัวผู้มีเขา ตัวเมียไม่มี มีสีตั้งแต่สีน้ำตาล สีดำ สีเทา ไปจนถึงสีขาว ขนาดตัวยาว 1-1.5 เมตร น้ำหนัก 20-30 กิโลกรัม

 

    ข้อมูล:เป็นกวางขนาดเล็กที่มักอาศัยในถ้ำ มีความรวดเร็วสูง สายตาดีในที่มืด และมีประสาทการฟังที่ยอดเยี่ยม การรับกลิ่นพอใช้ได้ แต่สายตาในที่สว่างจัดว่าค่อนข้างแย่ ชอบกินพืชในถ้ำ เช่น บลัดเรน มอสเขียว และหญ้าฮารา]

 

 

 

    เมื่อได้ข้อมูลของพวกมันมา อากิก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

 

 

 

    *"อากิ:อลิส ถ้าฉันค่อยๆขยับเข้าไปใกล้พวกมันโดยที่อยู่ใต้แสงของคบเพลิง คิดว่าพวกมันจะเห็นไหม?"*

 

  

 

    [อลิส:ถ้าพิจารณาจากที่พวกมันสายตาไม่ดีในที่สว่าง ถือว่าเป็นความคิดที่ดีค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:งั้นมาลองกัน"*

 

 

 

    อากิกำลังจะขยับตัว แต่ยังไม่ทันจะไปไหน โจเซฟก็คว้าแขนไว้ก่อน

 

 

 

    *"โจเซฟ:นายจะทำอะไร?"*

 

 

 

    *"อากิ:ฉันเพิ่งตรวจสอบพวกมันไป และรู้ว่ามันมองไม่ค่อยเห็นในที่สว่าง ฉันว่าจะลองค่อยๆเข้าไปตามแสงของคบเพลิงดู"*

 

 

 

   *"โจเซฟ:...ถ้าว่าแบบนั้นก็ฝากด้วยล่ะ"*

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลใจเย็น เปิดใช้งานสกิลสมาธิ]

 

 

 

    อากิพยักหน้ารับ ก่อนจะค่อยๆขยับตัวอย่างระมัดระวัง ก้าวเข้าไปในบริเวณที่มีแสงสว่างจากคบเพลิงตลอดทาง

 

 

 

    ระหว่างนั้น อลิสก็ยังคงประเมินกวางตัวอื่นต่อ

 

 

 

    [อลิส:ใช้สกิลประเมิน เป้าหมาย กวางถ้ำตัวขวา...ประเมินสำเร็จ

 

    สุขภาพ:ปกติ

 

    เพศ:เมีย

 

    สถานะ:ตั้งครรภ์

 

    ความชำนาญสกิลประเมินเพิ่มขึ้น F->F ความสามารถที่มีการเปลี่ยนแปลงใช่มานาลดลง 100>90 หน่วยต่อการใช้สกิล 1 ครั้ง อาจมีการใช่มานาเพิ่มถ้าเป้าหมายมีข้อมูลน้อย ลดการใช้มานาเพิ่มเติมลง 4% คูลดาวน์ 10>9 วิ]

 

 

 

   อากิที่ได้ยินก็ตอบกลับไปว่า

 

 

 

   *"อากิ:ใช้มานาน้อยลงแค่นี้อย่าลดเลยเถอะ"*

 

 

 

   อากิบ่นให้กับการเปลี่ยนแปลงที่น้อยนิดของสกิลก่อนจะทั้งใต่เข้าไปใกล้พวกกวางต่อ

 

 

 

    [อลิส:เป้าหมาย:กวางถ้ำตัวซ้าย...ประเมินสำเร็จ

 

    สุขภาพ:ปกติ

 

    เพศ:เมีย]

 

 

 

    [อลิส:เป้าหมาย: ตัวกลาง... ประเมินสำเร็จ

 

    สุขภาพ:อ่อนแรงมาก

 

    เพศ:เมีย

 

    สถานะ:ตั้งครรภ์ใกล้คลอด]

 

 

 

    เมื่ออากิเข้าใกล้ได้พอสมควร เขาก็หยุดก้าวทันที

 

 

 

   *"อากิ:มันมีตัวใกล้คลอดอยู่สินะ"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะ ตัวตรงกลางกำลังใกล้จะคลอดค่ะ]

 

 

 

    *"อากิ:...ตัวขวามันท้องด้วยใช่ไหม?"*

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

 

 

 

    'อากิ:ฉันไม่อยากฆ่าตัวที่ท้อง... คงต้องเสี่ยงยิงตัวซ้ายดู'

 

 

 

    อากิค่อยๆหยิบธนูออกมา และง้างขึ้นช้าๆอย่างมั่นคง

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลการใช้ธนู เปิดใช้งานสกิลเล็งเป้า]

 

 

 

    เขาดึงสายธนูจนสุด แต่ยังไม่ปล่อย เขารอจนกวางจะนิ่งสนิท เพื่อความแม่นยำ ในตอนนั้น ความกดดันและความตื่นเต้นพลุ่งพล่านจนอลิสสามารถเปิดสกิลอีกตัวหนึ่งได้

 

 

 

    [อลิส:เปิดใช้งานสกิลอะดรีนาลีน

 

    ความชำนาญสกิลอะดรีนาลีนเพิ่มขึ้น F->F ความสามารถที่มีการเปลี่ยนแปลงแบบต้องเลือกต้องการตวรจสอบหรือไม่]

 

 

 

   อากิที่กำลังจดจ่ออยู่กับกวางก็ตอบกลับไปว่า

 

 

 

    *"อากิ:เอาไว้ก่อน"*

 

 

 

   [อลิส:รับทราบค่ะ]

 

 

 

    เมื่อเห็นกวางตัวที่เล็งอยู่นิ่ง อากิก็ไม่รอช้า ปล่อยลูกศรออกไปทันที

 

 

 

    "ฟิ้ว!!!"

 

 

 

    "กวาง:อี้~~~~!!!"

 

 

 

....ลูกศรปักเข้าไปที่กลางลำตัวของมันอย่างจัง ทำให้มันสะดุ้ง ยกขาหน้าขึ้น พร้อมร้องด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

    อากิไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดมือ

 

 

 

    [อลิส:ใช้งานสกิลเร่ง]

 

 

 

    เขาขยับตัวเร็วขึ้นอย่างทันที และรีบยิงลูกศรตามอีกสามดอก แม้จะรีบ แต่ก็ยังเข้าเป้าไปถึงสองดอก อีกดอกหนึ่งเฉียดไปเท่านั้น

 

 

 

    "กวาง:อีท~~~!!!"

 

 

 

....กวางตัวนั้นล้มลงนอนกับพื้นร้องส่งเสียงอย่างเจ็บปวด แต่มันยังไม่ตาย ฝูงกวางที่เหลือแตกตื่นหนีหายไปตั้งแต่ลูกศรดอกแรก เหลือเพียงตัวสุดท้ายที่ยังเดินเชื่องช้า

 

 

 

    "อากิ:นั่นใช่ตัวที่ท้องไหม อลิส?"

 

 

 

    [อลิส:ใช่ค่ะ]

 

 

 

    อากิที่เห็นว่ามันช้าและไม่น่าจะหนีได้ แต่ก็ไม่ได้ลงมือกับมัน เขาเดินไปหากวางที่ตัวเองยิงไว้ มันหอบหายใจด้วยความเจ็บปวด

 

 

 

    "กวาง:หือ!! หือ!! หือ!!"

 

 

 

     ในตอนนั้นเอง ข้อความหนึ่งก็เด้งขึ้นมา อลิสอ่านออกเสียงให้เขาฟัง

 

 

 

    {อลิส: \เฮคาที:แทงเข้าไปที่ใต้อกของมัน หัวใจมันอยู่ตรงนั้น จงหยุดความทรมานของมันซะ}

 

 

 

    "อากิ:ได้ครับ"

 

 

 

    อากิพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเอากริชออกมา แล้วแทงลงไปตรงจุดที่เฮคาทีแนะนำ ทันทีที่กริชปักลง หัวใจก็หยุดเต้น กวางตัวนั้นสิ้นใจอย่างสงบ

 

 

 

    อากิเก็บมันเข้าไปในช่องเก็บของ จากนั้นจึงหันหลังกลับ เจ้ากวางตัวท้องที่เหลือบมองอากิด้วยสายตาแปลกประหลาด ก่อนจะหันกลับไปตามฝูงของมัน

 

 

 

    เมื่ออากิกลับมาหาอีกสองคน พวกเขาก็พูดขึ้นทันที

 

 

 

    "โจเซฟ:ทำไมถึงปล่อยอีกตัวไปล่ะ? มันช้าขนาดนั้น ฆ่ามันก็ได้ไม่ใช่เหรอ"

 

 

 

    "อากิ:มันท้องอยู่... ฉันไม่อยากฆ่ามัน"

 

 

 

    เขาตอบเพียงเท่านั้นแล้วเดินกลับไป โจเซฟที่ได้ยินก็ทำท่าจะย้อนกลับไปฆ่ามันแทน แต่คริสคว้ามือเขาไว้ ส่ายหน้า แล้วพูดด้วยเสียงเรียบ

 

 

 

    "คริส:ถ้าลีน่าอยู่... เธอคงอยากให้ปล่อยมันไป เหมือนที่พี่อากิทำ"

 

 

 

    "โจเซฟ:..."

 

 

 

    "คริส:กลับกันเถอะครับ"

 

 

 

    "โจเซฟ:เออๆ ก็ได้ ถ้าฆ่ามันลีน่าคงงอนฉันแน่ๆ"

 

 

 

    โจเซฟจึงล้มเลิกความตั้งใจ และเดินตามอากิไป ส่วนคริสหันไปมองกวางตัวนั้นอีกครั้ง ก่อนจะรีบตามพวกเขาไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

               จากผู้แต่ง

 

    ถ้ามีผู้หญิงในปาตี้ทุกคนจะรับมือกับประจำเดือนได้ไหม?