เงาสังหารแห่งรัตติการ

"ปลุกพลังของเจ้า... แล้วเจ้าจะได้เห็นความจริง"

วาดอนมองเอกสารในมือ ดวงตาของเขาสะท้อนแสงสีแดงวาววับ

"ข้าจะไม่บอกความจริงกับนางตอนนี้..."

"แต่ข้าจะปลุกพลังของนางให้ตื่นขึ้น แล้วใช้มันโค่นล้มราชาวิชเท"

"เมื่อนั้น... นางจะได้เห็นด้วยตาของตัวเองว่าใครคือปีศาจที่แท้จริง"

"แผนการของวาดอน"

วาดอนใช้เวลาหลายวันสังเกตพฤติกรรมของไอรีน เขาพบว่านางถูกฝึกอย่างหนักมาตลอดชีวิต และนางไม่เคยตั้งคำถามกับคำสั่งของราชาวิชเทเลย

"นางถูกล้างสมองมาอย่างดี..."

เขาต้องทำให้นางตื่นขึ้นจากความเชื่อนั้น

"ประกายแห่งการต่อสู้"

ค่ำคืนหนึ่ง วาดอนท้าประลองกับไอรีนที่ลานฝึก

"เจ้าคิดจะทำอะไร?" ไอรีนถามอย่างสงสัย

"ข้าอยากรู้ว่าพลังของเจ้าแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร" วาดอนยิ้ม "หรือเจ้ากลัว?"

ไอรีนขมวดคิ้วก่อนจะชักดาบออกมา "ข้าจะไม่ออมมือ"

"เลือดและเงา"

เสียงดาบปะทะกันดังก้อง ไอรีนเคลื่อนไหวรวดเร็วอย่างที่วาดอนคาดไว้ นางโจมตีอย่างแม่นยำ ราวกับเป็นนักล่าที่เกิดมาเพื่อสังหารทุกเผ่าพันธุ์

แต่สิ่งที่วาดอนต้องการไม่ใช่เพียงแค่ประลอง

เขาต้องการกระตุ้น "บางสิ่ง" ที่ซ่อนอยู่ในตัวนาง

"ตื่นขึ้นเถอะ ไอรีน"

วาดอนจงใจใช้เงาของตนโจมตีไอรีนแบบที่นางไม่สามารถรับมือได้ นางถูกกดดันจนถึงขีดสุด ดวงตาของนางเริ่มเปล่งประกายแปลกประหลาด

"ใช่แล้ว... ปลุกพลังของเจ้าออกมา"

เลือดในตัวไอรีนเดือดพล่าน นางรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ไหลเวียนอยู่ในร่างของตน

"ข้าจะไม่แพ้!!" นางตะโกน

ทันใดนั้น พลังบางอย่างก็ปะทุออกมาจากร่างของนาง

"ดวงตาสีเงิน"

วาดอนมองดูไอรีนที่ยืนอยู่กลางลานฝึก ดวงตาของนางเปลี่ยนเป็นสีเงินประกาย ลมรอบตัวนางหมุนวนราวกับมีบางสิ่งตื่นขึ้น

"สำเร็จแล้ว..." วาดอนยิ้มมุมปาก

"นี่แหละคือพลังที่แท้จริงของเจ้า... ไอรีน"

(พลังของไอรีนตื่นขึ้นแล้ว! วาดอนจะทำอะไรต่อไป?)