เงาสังหารแห่งรัตติการ

"ปีศาจที่แท้จริง"

แสงประหลาดส่องสว่างไปทั่วลานฝึก พลังอันมหาศาลแผ่ซ่านออกจากร่างของไอรีน

ราชาวิชเทเห็นทุกอย่าง... และเขาโกรธจัด

"นี่มันอะไรกัน?! ใครบังอาจปลุกพลังของนาง!!"

เสียงตะโกนของเขาก้องกังวาน ก่อนที่กองกำลังองครักษ์จะล้อมพื้นที่เอาไว้

"การเผชิญหน้าครั้งแรก"

วาดอนยืนอยู่ไม่ไกล สายตาของเขาสงบนิ่งราวกับคาดการณ์ทุกอย่างไว้ล่วงหน้า

"ท่านราชา ดูเหมือนว่าองค์หญิงองครักษ์ของท่านจะแข็งแกร่งเกินกว่าที่ท่านคาด" วาดอนพูดเสียงเรียบ

ราชาวิชเทมองวาดอนอย่างคาดไม่ถึง "เจ้า... เจ้าคือผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้?"

ไอรีนที่ยังคงตกตะลึงกับพลังของตนเองหันไปมองวาดอน "เจ้าทำอะไรกับข้า?"

"แผนที่กำลังเริ่มต้น"

"ข้าไม่ได้ทำอะไร" วาดอนยิ้มมุมปาก "ข้าเพียงแค่ช่วยให้เจ้าเห็นความจริง"

"ไอรีน เจ้าเคยถามตัวเองหรือไม่ว่าเหตุใดเจ้าถึงแข็งแกร่งกว่าคนอื่น?"

ดวงตาของไอรีนไหววูบ "ข้าคือองครักษ์แห่งราชาวิชเท..."

"แล้วเจ้ารู้หรือไม่ ว่าทำไมเจ้าถึงได้เป็นองครักษ์ของเขา?"

"ความหวาดกลัวของราชา"

ราชาวิชเทชักดาบออกมาทันที "หยุดพูดเดี๋ยวนี้!"

แต่ไอรีนกลับจ้องมองเขา "ท่านราชา... นี่หมายความว่าอะไร?"

ราชาวิชเทกัดฟันแน่น "เจ้าไม่ต้องรู้! เจ้าเป็นเพียงอาวุธของข้า!"

"เมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัย"

คำพูดนั้นทำให้ไอรีนชะงัก หัวใจของนางเต้นแรงราวกับมีบางสิ่งกำลังปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

วาดอนมองทุกอย่างด้วยรอยยิ้มจาง ๆ "นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น... ไอรีน"

(ไอรีนจะเลือกเชื่อใคร?)