"ห้องหมายเลข 13"

ในชั้นใต้ดินของโรงแรมเก่าแก่แห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคเหนือ มีห้องหนึ่งที่ไม่มีใครกล้าเข้า — ห้องหมายเลข 13

โรงแรมนี้สร้างขึ้นเมื่อเกือบร้อยปีก่อน และยังคงรักษาสภาพดั้งเดิมไว้เกือบทุกอย่าง ตั้งแต่ลิฟต์แบบเหล็กดึงมือ ไปจนถึงพื้นไม้ที่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเมื่อย่างก้าว แต่สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือ "ห้องหมายเลข 13" ที่ไม่มีอยู่ในแผนผังโรงแรม ไม่มีการจอง ไม่มีพนักงานคนใดพูดถึงมัน

จนกระทั่งคืนหนึ่ง…

มินตรา นักข่าวสาวที่หลงใหลเรื่องลี้ลับ เข้าพักที่โรงแรมเพื่อทำสกู๊ปเกี่ยวกับตำนานท้องถิ่น เธอได้ยินเรื่อง "เสียงเคาะเบา ๆ" จากห้องข้าง ๆ ที่ไม่มีผู้เข้าพัก เสียงลากเก้าอี้ เสียงเหมือนคนเดินไปมา

เมื่อถามพนักงานกลับได้รับคำตอบเพียงว่า “ไม่มีห้องตรงนั้นหรอกครับ…”

ความอยากรู้อยากเห็นพาเธอมายืนหน้าห้องที่ผนังดูแปลกกว่าจุดอื่นเล็กน้อย สีซีดกว่า เหมือนเคยมีประตูมาก่อน เธอลูบผนังด้วยมือเปล่า แล้วจู่ ๆ ก็รู้สึกเย็นเฉียบเหมือนจับกับน้ำแข็ง และ…

ประตูล่องหนนั้น...เปิดออก

ข้างในเป็นห้องเก่าทรุดโทรม โต๊ะไม้มีคราบเลือดแห้ง ผ้าม่านขาดรุ่งริ่ง และกระจกที่สะท้อนเงาของมินตราในท่าทางแปลกประหลาด — เงาในกระจกยิ้ม ทั้งที่เธอไม่ได้ยิ้ม

ก่อนที่เธอจะตั้งสติได้ ประตูก็ปิดลงอย่างแรง… และเสียงกระซิบก็ดังขึ้นในหู

“เจ้าก็เป็นอีกคน…ที่จะไม่มีใครจำได้อีกต่อไป”

เช้าวันถัดมา ห้องนั้นก็หายไปจากแผนผังอีกครั้ง พนักงานบอกว่า ไม่มีนักข่าวชื่อมินตราเข้าพักเมื่อคืนนี้เลย