"ห้องหมายเลข 13"

หลังจากที่ มินตรา ก้าวเข้าสู่ห้องหมายเลข 13 — และประตูก็ปิดลงเบื้องหลังเธออย่างไม่มีทางเปิดกลับ — เธอพบว่าภายในห้องนั้นไม่มีสิ่งใดเหมือนโลกที่เธอจากมา

เมื่อกระพริบตาอีกครั้ง ผนังห้องได้เปลี่ยนไปกลายเป็นกำแพงหินเปลือย พื้นกลายเป็นแผ่นศิลาสลักลวดลายวนเวียนเหมือนเขาวงกต ด้านบนไม่มีเพดาน แต่มีเพียงท้องฟ้ามืดมิดเต็มไปด้วยดวงดาวที่เธอไม่รู้จัก

เธอรู้ทันทีว่านี่ ไม่ใช่โลกเดิมอีกต่อไป

เสียงกระซิบกลับมาดังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันฟังดูเหมือนบทสวด และนำพาเธอไปยังแท่นหินกลางห้อง ที่วาง “สมุดปกหนัง” หนาเก่าเล่มหนึ่ง

หน้าปกเขียนไว้ว่า:

“บันทึกของผู้หายสาบสูญ — เล่มที่ 13”

ภายในบันทึกเล่าถึงผู้คนมากมายที่เคย “หายไป” จากโลกจริง — นักประดิษฐ์ นักเดินทาง นักเวทโบราณ — ทุกคนล้วนมาจากยุคที่ต่างกัน และทุกคน… เคยก้าวผ่านห้องหมายเลข 13

มินตราค่อย ๆ พลิกหน้าถัดไป — หน้าเปล่าทั้งหมด นอกจากหน้าสุดท้ายที่เพิ่งเขียนสด ๆ เหมือนหมึกยังไม่แห้งดี:

“เธอคือผู้สืบทอด…
บันทึกเล่มนี้จะถูกเขียนด้วยการกระทำของเธอ
และเส้นทางข้างหน้าจะถูกเปิดโดย ‘กุญแจแห่งความทรงจำ’”

ทันใดนั้น บนพื้นก็มีหินแผ่นหนึ่งแยกออก เผยให้เห็น “บันไดวนลงลึก” ที่เหมือนจะไม่มีจุดสิ้นสุด และแสงจากเบื้องล่างก็เต้นระยิบระยับเหมือนสายน้ำสะท้อนพระจันทร์

เธอไม่มีทางเลือก นอกจากลงไป

ตลอดทางเดิน เธอเริ่ม “จำได้” สิ่งที่ไม่เคยรู้ว่าลืมไป — เธอเคยฝันถึงสถานที่นี้ เคยเห็นห้องนี้ตอนยังเด็ก และเคยมี “หญิงชราลึกลับ” บอกเธอว่า…

“เมื่อห้องหมายเลข 13 เปิดขึ้นอีกครั้ง เจ้าจะต้องเป็นผู้พาโลกกลับสู่สมดุล…”