"ห้องหมายเลข 13"

เมื่อมินตราก้าวลึกลงไปในห้องใต้ดิน เธอพบห้องโถงหินขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยกระจกเก่าแก่แปดบาน — แต่ละบานสะท้อนภาพต่างกัน: บางบานคืออดีตของเธอ บางบานคือเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ และบางบาน... เป็นภาพอนาคต
เธอกำลังจะเดินผ่านกระจกบานหนึ่ง แต่ภาพสะท้อนกลับพูดกับเธอว่า:

“เจ้าจำไม่ได้… แต่ข้าจำได้หมด” “เจ้าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน...เมื่อ 33 ปีก่อน ในฐานะ ‘เด็กที่รอดเพียงคนเดียว’”

ภาพในกระจกแสดงเหตุการณ์ที่มินตราไม่เคยรู้มาก่อน — หอสมุดที่ถูกไฟไหม้กลางดึกเมื่อสามทศวรรษก่อน มีเด็กกลุ่มหนึ่งเข้าไปสำรวจตามคำท้าทาย พวกเขาเจอ “ห้องหมายเลข 13” และหายตัวไป...ยกเว้นเด็กหญิงคนหนึ่งที่ถูกพบหมดสติด้านนอก
เด็กคนนั้นคือ มินตรา
เธอถูกครอบครัวรับไปเลี้ยงใหม่ ความทรงจำในวัยเด็กสูญหายเพราะ “เหตุการณ์ลึกลับ” ที่ไม่มีใครสามารถอธิบายได้
จากบันทึกในกระจก เธอคือ:


ผู้รอดเพียงคนเดียวจากการเปิดห้องครั้งก่อน


ผู้ที่เคยสัมผัสพลังของ "กุญแจแห่งความทรงจำ" แต่จิตใจยังไม่เข้มแข็งพอ


และเมื่อห้องเปิดอีกครั้งในรอบ 33 ปี — มันจึงตามหาเธออีกครั้ง เพื่อให้เรื่องทั้งหมดจบลง


ในจังหวะนั้น พื้นห้องสั่นสะเทือน ลวดลายบนผนังเริ่มเรืองแสง และกระจกบานสุดท้ายก็เผยเงาร่างที่เธอไม่อยากเชื่อสายตา — เงาของเธอเอง…ในวัยเด็ก

“เจ้าคือข้าตอนยังไร้เดียงสา” “และข้าคือเจ้า...เมื่อพร้อมจะแบกรับทุกความจริง” “ถึงเวลาแล้ว มินตรา — จงเลือก ว่าจะหลบหนี… หรือจะ ‘จำ’”