สำเนียงรักผ่านสายลม

               ในวัยเรียนการได้แอบมองคนที่ตัวเองชอบก็ถือว่าเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆอย่างหนึ่งแต่การที่ได้แอบรักผู้หญิงคนนั้นกลับทำให้ผมต้องเสียน้ำตา ความคิดที่อยากได้เธอมาครอบครองกลับกลายเป็นเพียงแค่ความเพ้อฝันเพราะเธอเป็นถึงดาวประจำโรงเรียนเกินกว่าที่ก้อนดินไร้ค้าอย่างผมจะเอื้อมมือไปถึง ดอกไม้เพียงแค่ดอกเดียวที่มีอยู่ในมือจะไปสู่อะไรกับช่อดอกไม้ช่อโตที่เธอได้รับจากชายหนุ่มทุกคน
                “รออะไรอยู่ รีบเอาดอกไม้ไปให้เธอเลยสิรับรองว่าเธอต้องรับรู้ถึงความจริงใจของนายแน่ๆ”
                “แต่...”
                “ไม่ต้องมาแต่แล้ว ไปเลย!!”
                แน่นอนว่าดอกไม้เหี่ยวๆเพียงแค่ดอกเดียวไม่สามารถทำให้ดอกฟ้าอย่างเธอหันมาสนใจอะไรได้แถมยังถูกปฏิเสธกลับมาอย่างไม่มีความไยดีซะอีกเหมือนกับหัวใจที่กำลังโดนทุบตีจนเกิดอาการบอบซ้ำคงต้องขอกลับมาพักรักษาแผลที่หัวใจอีกนานกว่าจะหายดีและโอกาสครั้งต่อไปที่จะได้แก้ตัวก็คงจะไม่มีอีกแล้ว
                “เอาน่าๆอย่าเสียใจไปเลยเดี๋ยวฉันจะช่วยนายเอง”
                ข้างๆผมยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคน เธอเป็นเพื่อนต่างห้องที่คอยให้กำลังใจในตอนที่ผมหมดหวัง คอยให้คำปรึกษาในตอนที่ผมต้องการความช่วยเหลือและคอยให้เสียงหัวเราะในตอนที่ผมมีความสุขเพราะมีเธออยู่ผมจึงมีแรงสู้ต่อ แต่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนเธอก็ต้องย้ายตามครอบครัวไปอยู่ที่อื่น ไม่มีอีกแล้วเธอที่แสนดีคนนั้น
                วันนี้ทั้งวันแทนที่ผมจะคิดถึงแต่เรื่องของดาวโรงเรียนที่ผมแอบชอบคนนั้นในหัวของผมกลับเต็มไปด้วยภาพของเธอที่เคยอยู่ข้างกายของผมแทน นี้ผมเป็นอะไรไปนะทำไมถึงรู้สึกแปลกๆเมื่อยิ่งคิดถึงตรงหัวใจกลับยิ่งรู้สึกกระวนกระวายร้อนรนผิดปกติ
                “ไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมาบ้าง รู้หรือเปล่าว่าตรงนี้มีคนเค้าคิดถึงเธอมากๆ!”
                โชคดีที่ว่าโรงเรียนเลิกแล้วไม่มีใครอยู่ในห้องผมวิ่งไปที่หน้าต่างสี่เหลี่ยมบานใหญ่ตะโกนบอกความรูสึกทั้งหมดที่มันอัดอั้นอยู่ข้างในให้ลอยไปกับสายลมเผื่อเธอคนนั้นจะได้ยินเสียงของผมแล้วตอบกลับมาบ้าง
                “บอกว่าคิดถึงๆ คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้วได้ยินหรือเปล่า”
                “ได้ยิน!...แล้วทำไมถึงไม่รีบบอก”
                แม่เจ้าโว๊ย! มีเสียงตอบกลับมาจากห้องเรียนห้องข้างๆจริงๆ แต่เสียงแบบนี้กับความรู้สึกแบบนี้ไม่ผิดแน่เป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากเป็นเธอคนนั้นเอง คนที่ผมคิดถึงมาตลอดตอนนี้ได้กลับมาแล้วและผมจะไม่ยอมปล่อยให้เธอหนีจากผมไปที่ไหนอีก
                “ทำไมเธอถึงกลับมาหละ?”
                “ก็ที่ๆฉันไปมันไม่มีนายอยู่ฉันก็เลยรีบกลับมาตามเสียงเรียกของนาย กลับมาเพื่อบอกว่าคิดถึงเหมือนกัน”