Miss

“เราเลิกกันเถอะ...”เสียงของเธอคนนั้นยังดังก้องอยู่ในหัวของผมตลอดเวลา
ผมนั่งตากฝนอยู่ตรงนี้ก็นานแสนนาน จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร
ผมกำลังร้องไห้ แต่น้ำตาของผมก็ผสมไปกับสายฝนที่โปรยปรายลงมา อย่างไม่ขาดสาย
แต่อยู่ๆทำไมกัน เม็ดฝนหายไปไหน ทำไมผมจึงได้ยินแต่เสียงฝน แต่กลับไม่มีฝนสักเม็ดตกลงมากระทบกับร่างกายของผมเลย ผมเงยหน้าขึ้นมองข้างบน ก็พบกับร่มสีดำที่กำลังกางโดย ผู้หญิงคนนึงที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาดี
“เธอมาทำอะไรที่นี้?”ผมถามผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม
“…”เธอไม่ตอบอะไร
“ฉันถามว่า...เธอมาทำอะไรมี่นี้”ผมเริ่มจะโมโหแล้ว เพราะยัยนี้ไม่ยอมปริปากพูดกับผมสักคำ
“…”มีเพียงแต่ความเงียบตอบกับมา
“ยัยบ้า ฉันถามว่าเธอมาทำอะไร!!!”ผมตะคอกใส่เธอ
“ฉันก็แค่...เอาร่มมาให้ กลัวว่าเธอจะไม่สบาย”เธอตอบมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอคงจะกลัวผมมากสิน่ะ
“เธอนี้มันยุ่งไม่เข้าเรื่อง ฉันไม่ต้องการร่มของเธอหรอก กลับบ้านไปซ่ะ”ผมตะคอกไล่เธออีกครั้ง
“...”แต่เธอก็ยังยืนอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกทนไม่ไหว จึงเดินหนีออกมา แต่เธอก็ยังเดิมตามมา และพยายามกางร่มให้ผม แต่มันก็ไม่ได้ช่วอยะไรผมเลย อาจจะเป็นเพราะส่วนสูงที่ต่างกันมากจนเกินไป
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิด จึงวิ่งหนีเธอ
ตอนแรกเธอก็วิ่งตามผมมาติดๆ แต่อยู่ๆเธอก็หายไป
“แอริน เธอหายไปไหนน่ะ แอริน”ผมตะโกนเรียกชื่อเธอ แต่มีแค่เพียงความเงียบที่ตอบกลับมา
ผมจึงเดินย้อนกลับไปตามทางที่ผมวิ่งผ่านมา
ผมเจอร่มของยัยนั้นตกอยู่ระหว่างทางที่ผมวิ่งหนีเธอมา
“กรี๊ดดด ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยด้วย”
ผมได้ยินเสียงของยัยนั้นร้องข้อความช่วยเหลือ ผมจึงวิ่งไปตามต้นเสียง
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าคือ ยัยนั้นนอนอยู่ที่พื้น มีผู้ชายวัยราวคราวเดียวกัน กับลังค่อมเธออยู่
ผมจึงเดินไปดึงชายคนนั้นออกมาจากร่างของเธอ พร้อมกับใส่มัดให้มันไป ทีสองที แถวด้วยลูกเตะที่คางของมันอีกรอบ
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”ผมถามยัยนั้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง
“ฮึกๆ”เธอไม่พูดอะไร มีแต่เสียงสะอื้นของเธอ เธอเขาโผกอดผม
แต่อยู่ๆเธอก็ผลักผมออกให้ห่างจากร่างของเธอ
“ผั๊ว!!!”
เธอโดนไม้หน้าสามฝาดเข้าที่ศีรษะอย่างจัง
“ยัยบ้าทำอะไรของเธอน่ะ”
เธอหันมายิ้มให้ผมก่อนจะสลบลงไปกองกับพื้น เท่านั้นล่ะทำให้ผมโมโหจนสุดขีด วิ่งเข้าไปต่อยหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่ยั้งมือ ตอนนี้หมอนั้นก็กองอยู่กับพื้นสภาพดเดียวกับเธอ
แต่ต่างกันตรงที่...เธอมีเลือดไหลออกมาจากหัว
เท่านั้นล่ะหัวใจของผมแถบไปอยู่ตาตุ่ม ผมทำอะไรไม่ถูก พยายามเรียกสติของเธอ แต่มันก็ไม่ได้ผล ผมหอบเอาร่างของเธอขึ้นมา พร้อมกับวิ่งอย่างสุดชีวิต เพื่อต้องพาเธอไปถึงมือหมอให้ได้