Dandelion(แดนดิไลออน) คืนฝันวันล่าจินตนาการ

โจแอนเคาะประตูและเดินเข้ามาในห้อง เธอไม่เห็นเบรนด้าที่ยืนอยู่ในห้อง

จริงๆด้วย

 

“เอลิซ่า พี่ไม่เห็นเบรนด้าในงานเลย เธอไม่ได้มาหรอกหรอ” โจแอนถาม

 

“โทษทีโจแอนหนูลืมบอกไป เบรนด้ามาไม่ได้”

 

“อ้าวน่าเสียดาย แล้วมงกุฎดอกไม้ของเราล่ะ”

 

โจแอนมองมงกุฎดอกไม้ในมือที่อุตส่าห์ทำมา

 

“จริงด้วยหนูลืมไปแล้ว”

 

โจแอนส่งมันต่อมาให้ฉัน

 

“ของคุณเบรนด้า โจแอนตั้งใจทำมาเป็นของขวัญต้อนรับคุณ”

 

ฉันกระซิบบอกเบรนด้าตอนที่หันหลังให้โจแอน

 

“ว้าว งดงามมากเอลี่”

 

เบรนด้ายิ้มกว้างดูเธอจะชอบมันเป็นพิเศษ

 

“เบรนด้าต้องชอบมงกุฎของเราแน่โจแอน”

 

“คงงั้น” เธอยักไหล่

 

“มาเถอะหนูมีบางอย่างที่อยากให้พี่ได้ดู”

 

ว่าแล้วฉันจึงก้มมุดลงไปใต้เตียงและควานหยิบกล่องกระดาษสาสีฟ้าขึ้นมา

 

“นั่นกล่องอะไร เอลิซ่า” โจแอนถาม

 

“รูปถ่ายของเดรก เขาหวงมันมาก”

ฉันบอกพร้อมกับเปิดฝากล่องออก

“หนูแอบขโมยมันมาวันนี้เอง”

ฉันยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

 

“คุ้นกับรูปพวกนี้ไหมโจแอน”

 

ฉันหยิบรูปออกมาทีละใบและยื่นให้เธอดู

 

“รูปนี้ตอนเราอยู่เกรด 7 เราแสดงละครเวทีด้วยกัน” โจแอนเล่า

 

“ใช่ พี่เล่นเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ส่วนเดรกเล่นเป็นม้าให้เจ้าชายขี่”

 

ฉันเสริมและหัวเราะ

 

“แล้วรูปนี้ล่ะ?” ฉันถาม

 

“รูปนี้เป็นตอนที่เราไปเข้าค่าย และได้เดินรอบกองไฟคู่กันประมาณว่าเป็นหัวหน้าเผ่าน่ะ”

 

“เดรกยิ้มอย่างมีความสุขนะพี่ว่าไหมโจแอน”

 

“ไม่รู้สิ”

 

“ยังมีอีกมากที่ห้องของเขา เชื่อได้เลยว่าเขาจะไม่มีทางยอมให้พี่เข้าไปในนั้นแน่”

 

โจแอนดูต่อได้ไม่เท่าไหร่ก็เก็บใส่กล่องไว้อย่างเดิม

 

“ดูเท่านี้พอแล้วเอลิซ่า” เธอบอก

 

“ตอนนี้ฉันอยากฟังเรื่องที่เธอเขียนมากกว่านะ”

 

“ได้สิตามที่สัญญาโจแอน” ฉันกระตือรือร้น

 

ว่าแล้วฉันจึงหยิบสมุดที่จดบันทึกเรื่องราวต่างๆในลิ้นชักออกมา ก่อนอื่นต้องไขกุญแจปลดล็อกซะก่อน ขอเวลาหนึ่งนาทีในการทบทวนเรื่องราวที่ยังไม่ประติดประต่อกันเท่าไหร่ จากนั้นจึงเล่าได้

 

“พี่พร้อมไหมโจแอน” ฉันหันไปถาม

 

“เริ่มได้เลยเอลิซ่า” โจแอนรอฟังอยู่แล้ว

 

“คุณพร้อมนะเบรนด้า” ฉันกระซิบ

 

“ฉันพร้อมที่สุดเอลี่”

 

ฉันรวบรวมความกล้าในจิตใจและเริ่มเล่าออกมาเป็นคำพูด

 

“เริ่มจากพี่ โจแอนพี่เป็นเจ้าหญิงที่ใครๆต่างรักใคร่แต่แล้ววันหนึ่งเจ้าหญิงก็หายตัวไปอย่างลึกลับพร้อมกับม้าองครักษ์คู่ใจอย่างปริศนา คนสนิทของเจ้าหญิงบอกแต่เพียงว่าเห็นเธอครั้งสุดท้ายในสวนป่าใกล้ราชวัง แต่ทหารบางนายก็เล่าว่าพบเจ้าหญิงครั้งสุดท้ายตอนที่เธอไปพายเรือเล่นในบึงน้ำกว้างเพื่อตกปลา บ้างก็ว่าแอบไปเที่ยวยังอีกเมืองหนึ่งอย่างที่เคยหนีไปบ่อยๆ หลายเรื่องราวน่าขบขันเกินเป็นความจริงได้ อย่างเรื่องที่ว่า เธอถูกเจ้าโครอี้คางคกยักษ์ลักพาตัวไป”

 

“คางคกยักษ์อย่างนั้นหรอเอลิซ่า” โจแอนสงสัย

 

“ใช่โจแอน ขนาดพระราชาฟังเรื่องนี้แล้วถึงกับกลั้นพระทัยขำไว้ไม่อยู่ สำหรับพระราชาผู้ปรีชาแล้วคางคกยักษ์เป็นเพียงตำนานหลอกเด็กเท่านั้นมันไม่มีอยู่จริง และเรื่องก็ผ่านมานานมากแล้วนับจากที่เคยมีข่าวลือหนาหูอยู่พักว่ามีชายคนหนึ่งอ้างว่าเขาพบโครอี้ตัวเป็นๆในเมืองนี้ แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีใครสามารถตามหาชายคนนั้นมายืนยันได้ ความลือจึงเงียบลงเพราะประชาชนไม่สนใจอีกต่อไป”

 

“แล้วเรื่องไหนคือความจริงเอลิซ่า ป่าต้องห้าม บึงน้ำกว้างใหญ่ ไปเที่ยวต่างเมือง หรือ….คางคกยักษ์โครอี้”

 

โจแอนขนลุกฟู่ตอนพูดประโยคสุดท้าย

 

“ไม่มีใครรู้โจแอน เหล่านั้นคือปริศนาที่รอเพียงผู้กล้ามาไขข้อสงสัยให้กระจ่าง”

 

“แล้วใครคือผู้กล้าล่ะ” เธอสนใจ

 

“หลังจากที่เจ้าหญิงหายตัวไป พระราชาก็ให้เหล่าทหารไปป่าวประกาศทั่วเมือง่า เขายินดีตอบแทนอย่างมหาศานไม่ว่าจะเป็นแกวแหวนเงินทองหรือแม้แต่การอ๓เษกสมรสกับเจ้าหญิง หากมีใครสามารถพาเธอกลับมาหรือแจ้งเบาะแสได้”

 

“มันเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจนะ” โจแอนกล่าว

 

“ถูกต้องโจแอน ดังนั้นจึงมีผู้กล้ามากมาย แต่นั่นก็ทำให้พระราชาปวดหัวไม่น้อยเลยล่ะ”

 

“เขาคงต้องนั่นรับฟังเรื่องราวที่ประชาชนของตัวเองกุขึ้นมาต่างๆนาๆเพื่อหวังกอบโกยผลประโยชน์จากเจ้าหญิงสินะ”

 

“พี่รู้ทัน” ฉันหัวเราะ

 

“ดูอย่างชายคนหนึ่ง เขามาพร้อมกับรองเท้าสีชมพูเปื้อนโคลนเขรอะ เขาเล่าว่านั่นเป็นเพียงสิ่งสุดท้ายที่เจ้าหญิงฝากเอาไว้ก่อนจะกระโดดลงไปในแม่น้ำและจมหายไปในที่สุด”

 

“เจ้าหญิงฆ่าตัวตายหรอเอลิซ่า”

 

“ไม่โจแอนนั่นเป็นเพียงสิ่งที่ชายคนนั้นโกหก เจ้าหญิงไม่มีทางจมน้ำเด็ดขาด เธอว่ายน้ำได้และดีมากด้วย เธอปราดเปรียว แข็งแกร่ง และไม่มีทางคิดสั้น”

 

“แล้วอย่างนี้จะมีใครที่คิดจะช่วยเจ้าหญิงโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนเหล่านั้นบ้าง”

 

โจแอนเอ่ยขึ้นเธอครุ่นคิด

 

“ที่ร้านขนมปังเล็กๆในหมู่บ้าน” ฉันหยุดแล้วเอามือปิดปากหาวโฮก ทำไมถึงเริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมา โจแอนเองก็ด้วยแต่ถึงแม้ว่าหนังตาจะเริ่มหนักอึ้งแต่ฉันก็ยังฝืนเล่าต่อไป

 

To Be Con.

เรื่องเริ่มเข้มข้นแล้ว ตอนถัดไปเอลิซ่าจะหลุดเข้าไปในจินตนาการของตัวเองแล้ว อย่าลืมติดตามค่ะ