Dragon tear ผจญภัยสุดขอบฟ้าฝ่าเซียนเทพ

   ณ โรงเตี๊ยมมังกร คณะนักเดินทาง กับ เหล่าผู้ใช้อาวุธน้ำตามังกรกำลังปรึกษากันท่าทางเคร่งเครียด
 
           "หมายความว่าเราต้องนำเซียงหลัน กับกระบี่ใจ ไปกับเราด้วย" เฉินโจวยืนกอดอกถามอี้ผิง
           "ใช่ มารเมฆาอัคคีต้องการทำลายอาวุธน้ำตามังกรให้เหลือของตัวเองเพียงหนึ่ง นางต้องถูกฆ่าแน่"        
         พอได้ยินจากอี้ผิงเอ้อหลันเลยเหลือบไปมองต้ากงอ้วง พอเขาหันมานางก็หลบสายตา
 
           "เหมือนเจ้าจะมีคำถาม ใช่ถึงนางจะมีกระบี่ใจ แต่ฝีมือนางยังอ่อนหัด เมฆาอัคคีชั่วร้ายและฝีมือร้ายกาจ"
 
           "ไม่ใช่ ต่อไปข้าควรเรียกเจ้าว่ายังไง ต้ากงอ้วงหรือเต้าซื่อ"
        อี้ผิงขำคิกนางจึงอธิบาย
 
        "ต้ากงอ้วงนั้นเป็นชื่อของไม้ตีมังกร อาวุธน้ำตามังกรล้วนมีชื่อ"
 
          "หลังจากเต้าซื่อแพ้ให้กับเมฆาอัคคี เขาบาดเจ็บมีผลถึงชีวิต และไม้ตีมังกรกำลังแตกสลาย ข้าจึงใช้วิญาณของข้ารักษาชีวิตเขา ตอนนี้เขากำลังพักฟื้นอยู่ ข้ายังเป็นต้ากงอ้วงอยู่"
          ต้ากงอ้วงอธิบายแต่เอ้อหลันยังไม่สบายใจ
           "เมื่อจบเรื่อง เจ้าต้องคืนร่างให้เขาใช่ใหม"
 
          "ใช่   ข้าไม่มีตัวตนหรอกมีแค่วิญญาณ"
 
            "เต้าซื่อบอกกับข้าว่าจะซ่อมไม้ตีมังกรแต่คงเป็นไปไม่ได้ หลินหลินบอกกับข้าเช่นนั้น"
         อี้ผิงอธิบายอีกครั้ง
         [อาวุธสร้างได้เพียงหนึ่งครั้ง]
       ลูกแก้วกาลเวลาช่วยอี้ผิงอธิบาย
 
         "งั้นยุทธภพจะหวาดกลัวไปทำใม ในเมื่อสร้างซ้ำไม่ได้หลายอัน"เฉินโจวแสดงความคิดเห็น
เอ้อหลันทำท่าเห็นด้วย
         อี้ผิงมองหน้าต้ากงอ้วง ต้ากงอ้วงพยักหน้านางจึงหันมาอธิบายเสริม
          "พวกเจ้าคงไม่เห็นเนื้อในคัมภีร์สินะ พวกข้าสร้างได้เพียงหนึ่งก็จริงแต่ยังมีอาวุธที่ยังไม่ถูกสร้างมากมาย    และวัตถุดิบสำคัญคือเลือดมนุษย์ ถ้าเกิดมีคนสร้าง ต้องหลั่งเลือดแน่"
 
              "ต้องทำลายทิ้ง"
  เอ้อหลันตัดสินใจแน่แน่ว
 
            "เมฆาอัคคีต้องขัดขวางพวกเจ้าแน่"
อี้ผิงทำท่าทางไม่สบายใจ
 
             "ทำใมล่ะในเมื่อเขาต้องการมีครอบครองเพียงหนึ่ง นั่นจะเป็นผลดี" 
             เอ้อหลันถามด้วยความสงสัย
 
 
              "คัมภีร์ตาย อาวุธก็ตาย"
 
ทุกคนนิ่งเงียบ ไม่มีใครเจรจาครู่หนึ่ง
 
                "ต้องทำลายทิ้ง นั่นหมายถึงเมฆาอัคคีก็ต้องสิ้นฤทธิ์ไปด้วย  ข้ายอมตาย"
            ต้ากงอ้วงตัดสินใจแน่แน่ว
             [หว่อหลงกุน เจ้าจะเอายังไง]
             [ปล่อยไป เหมยลี่ต้องถูกเมฆาอัคคีฆ่า ข้าชอบเหมยลี่ ข้าเอาด้วย]
             พัดเหล็กพูดทำให้เหมยลี่ที่นั่งฟังอยู่เศร้าใจ
              "เรารับมือเมฆาอัคคีไม่ได้หรือ"
              นางพูดออกมา อี้ผิงส่ายหน้า
              "ในอดีต สี่อาวุธและสี่เซียนยังแพ้ให้กับเขา" ทุกคนนิ่งเงียบ
                 [พวกเจ้า  พวกข้าไม่สมควรมีตัวตน ปราบเมฆาอัคคีสำคัญกว่า พวกข้าจะช่วยคุ้มกันจนกว่าจะทำลายคัมภีร์ได้]
 
             เมื่อตกลงกันได้การเดินทางจึงออกชบวนอีกครั้ง......
 
              .....................................
 
        ผ่านไปสามวัน   ณ หมู่บ้านเล็กๆ   อี้ผิงนั่งลูกแก้วลอยลงมาที่บ้านหลังหนึ่ง
 
               เมื่อนางเข้าไปข้างใน ก็เจอ เซียงหลัน เตรียมของเดินทางเรียบร้อย
 
              "กระบี่บอกข้าหมดแล้ว ข้าพร้อมแล้ว"
 
           อี้ผิงเห็นเซียงหลันเป็นเพียงสาวแรกรุ่นนางจึงขอให้ลูกแก้วช่วย
 
               "อีกสักห้าปีเจ้าคงมีแรงใช้กระบี่คล่อง"
 
    ลูกแก้วจึงทำให้เซียงหลันโตขึ้นอีกห้าปี นางโตและสวยเหมือนคนพี่  แม้แต่เทียนเล่ยยังตะลึง
 
         "ต้ากงอ้วงต้องพอใจแน่" ย้งยี้ตบหลังเซียงหลัน  นางอายหน้าแดง 
 
         "เรารีบไปกันเถอะ  พวกเขารออยู่"
 
           "พวกเขาถึงใหนแล้ว" เซียงหลันถามอี้ผิง
 
               
 
 
                 "ทางขึ้น เขาเทียนซัน"
 
.+++++++++++=====+++++++++++++=+
  อี้ผิงกับเซียงหลันลงสู่จุดหมายด้านล่างก็ได้พบกับเขาเทียนซันที่เปลี่ยนไป  เพลิงใหม้ทั่วเขาราวกับโลกจะสูญสิ้น
 
 
          เหล่านักเดินทางต่างกำลังตกตะลึงกับกองศพของเหล่าจอมยุทธที่เดินทางมาฝึกวิชาที่เทียนซัน
 
              "ต้ากงอ้วงข้ามาแล้ว"เซียงหลันวิ่งเข้ามากอดแขนท่ามกลางความตกใจของทุกคน
 
 
 
             "กระบี่นั่น   เจ้าคือเซียงหลันเหรอ"
 
 
 
ต้ากงอ้วงเหลือบไปหาอี้ผิง นางยิ้มชูสองนิ้ว
 
 
 
         เฉินโจวเดินมาและพิจารณา
 
 
 
        "ถึงจะโตขึ้นแต่ด้านวรยุทธยังเหมือนเดิม"
 
 
 
       [ข้าจะสู้เอง ขอเพียงนางไม่ปล่อยข้า]
 
 
 
เสียงกระบี่ใจเอ่ยมาทำให้ทุคนคลายกังวล 
 
มีแต่เอ้อหลันที่นั่งเงียบตั้งแต่เซียงหลันมาถึง 
 
 
 
         "คู่แข่งอาจารย์หญิง สวยมากๆเลยท่านแพ้แล้วล่ะเจ้าค่ะ" เหมยลี่พูดตามเนื้อผ้าเอ้อหลันตบหลังเหมยลี่ดังพลัก  
 
 
 
          "เอาล่ะ มาเข้าเรื่องของเรา  ดูท่าทางเมฆาอัคคีจะรอต้อนรับอยู่แล้วนะ"
 
         เฉินโจวพูดแล้วหันมามองต้ากงอ้วง แต่ต้ากงอ้วงสลับตัวกับเต้าซื่อแล้ว
 
 
 
                "ข้ากับอี้ผิงจะสู้ประชิดตัวเอง ร่างเซียนของพวกเราต้านทานอาวุธน้ำตามังกรได้"
 
 
 
                "ส่วนผู้ครอบครองที่เป็นมนุษย์คอยสนับสนุนระยะไกลถ้าจำเป็น" อี้ผิงเสริม
 
 
 
         ทั้งห้าคนก้าวขึันบันไดเขาอย่างกล้าหาญ
 
 
 
---------------------------------------------------------------------