รักจอมวุ่น น้องสาวรุ่นที่สิบกับนายหัวเป็ด

          ณ  สวนสนุกนามิโมริ 
สึโนะ:อ้วกกก
ฮิบาริ:บอกแล้วว่าอย่าเล่นรถไฟเหาะ/ลูบหลังให้สึโนะ
สึโนะ:ฉันไม่เป็นระ....อ้วกกก
ฮิบาริ:เอ้านี่น้ำ
สึโนะ:ขอบใจ  ฉันดีขึ้นแล้วหน่ะ  ไปเล่นกันต่อเถอะ/จูงมือ(ลาก)ฮิบาริไป
ฮิบาริ:หึ สวนสนุกมันไม่หนีเธอไปไหนหรอก
สึโนะ:นั้นเขาเรียกว่าบ้านผีสิงใช่ไหม
ฮิบาริ:ใช่  เธอแน่ใจเหรอว่าจะเข้าไป
สึโนะ:มันแน่อยู่แล้ว /จูงมือฮิบาริเข้าไป
          ภายในบ้านผีสิง  บรรยากาศทั้งมืด  และเย็นนน  มีเสียงต่างๆมากมาย  ไม่ว่าจะเป็นเสียงกรี๊ดหวีดสยอง  ผีต่างๆนานามากมาย  เสียงเคาะโลง(สงสัยมาเยี่ยม  เขามีมารยาท)  เสียงเพลงชวนสยอง  แต่แค่นี้เหรอจะทำให้คนอย่างสึโนะ..........
"กรี๊ดดดดดดดดดด"  (ซากุ//ขอเปลี่ยนคำพูด)
ฮิบาริ:เธอจะกรี๊ดทำไม
สึโนะ:กะ ก็มันน่ากลัวอ่ะ/เกาะแขนฮิบาริไว้แน่น
ฮิบาริ:เธอจะกลัวได้ยังไง....ในเมื่อเธอเล่นหลับตาตั้งแต่เข้ามาแล้ว
สึโนะ:แล้วมันมืดไหม
ฮิบาริ:ไม่มืด(ซ่ะที่ไหน)
สึโนะ:อือ/ลืมตา
ฮิบาริ:ฉันโกหก  ความจริงมันมืด
สึโนะ:กรี๊ดดดด  ไม่น่ะ  พ่อค่ะ แม่ค่ะ  ฮึก  พี่ค่ะช่วยหนูด้วย  ฮือ/ทรุดนั่งกับพื้น
               "กินเข้าไปสิย่ะ"                    
               "ฮึก  มะ ไม่กิน"
               "ไม่กินก็ไม่ต้องกิน"
               "ปะ ปล่อยหนูไปเถอะน่ะ ฮือ"
               "ปล่อยไม่ได้หรอจร๊  อยู่ในนี้ไปเถอะยัยคุณหนู  แกกลัวความมืดสิน่ะ งั้นฉันจะช่วยปิดให้ก็ได้น่ะจร๊ ฮาๆๆ"
               "ไม่  ฮึก  อย่าทิ้งหนูไว้คนเดี๋ยวน่ะ ฮึก ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย ฮือ  ไม่เอาแล้ว" 
สึโนะ:ไม่เอาแล้ว  กลัว  ฮึก  ฮือ  ไม่เอาอย่างนี้ ไม่ ฮึก
ฮิบาริ:เป็นอะไรไป  ฉันขอโทษ/ก้มลงนั่งข้างสึโนะ  และกอดไว้แนบอกพร้อมลูบหัว
สึโนะ:อย่า ฮึก ทิ้งฉันไป ฮึก ไหนน่ะ
ฮิบาริ:อย่าร้องน่ะ  ฉันอยู่ตรงนี้แล้ว  ยืนไหวไหม/ลูบหัวสึโนะ
สึโนะ: มะ ไม่ไหว
ฮิบาริ:งั้นขึ้นหลังฉัน
สึโนะ:อืม/ขี่หลังฮิบาริ
ฮิบาริ:กลัวความมืดสิน่ะ งั้นหลับตา
สึโนะ:ม่ะ ไม่ได้กลัวซักหน่อย
ฮิบาริ:ยังมาปากแข็ง  หลับตาซ่ะ  "เชื่อใจฉันสิ"  
     ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
สึโนะ:อืม/หลับตา
          สึโนะTalk
          ทำไมแค่เขาพูดว่า  เชื่อใจฉันสิ  หัวใจฉันมันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้น่ะ  หยุดเต้นเดี๋ยวนี้หน่ะ(ซากุ//เอ่อ สึโนะถ้าหยุดเต้นก็ตายสิ   สึโนะ//แกนั้นแหละที่จะตาย)  ยัยสึโนะ เธอเป็นอะไรเนี๊ยะ  แถมหน้าแดงอีกต่างหาก  อร๊ายยยย ฉันเป็นโรคหัวใจป่าวเนี๊ยะะะะ
          สึโนะEnd
ฮิบาริ:ลืมตาได้
สึโนะ:ออกมาข้างนอกแล้วใช่ไหม
ฮิบาริ:ใช่  ลืมตาสิ
สึโนะ:เอ่ออ /หน้าแดง
          ตอนนี้แก้มของทั้งสองคนอยู่ติดกัน  เพราะยัยสึโนะหลอกแต๊ะอั๋งท่านฮิของฉัน(ซากุ//แอ็ก/สลบคาเท้าสึโนะ)ไม่ใช่  เพราะสึโนะดันเอาหน้าไปตั้งไว้บนไหล่ซ้ายของท่านฮิจากด้านหลัง  สภาพคงนึกกันออกใช่ป่ะ
ฮิบาริทำไมเหรอ/หันมาหาสึโนะ
          จุ๊บ  ดันโดนแก้มสึโนะ
สึโนะ:นะ นะ นะ นะ นาย  ตาย/กระโดดจากหลังท่านฮิ  แล้วไล่ตีท่านฮิ
ฮิบาริ:ไม่ได้ตั้งใจน่ะ/วิ่งหนี
???:ฮิบาริๆๆ/เกาะไหล่ฮิบาริ
ฮิบาริ:หือ/หยุดวิ่ง
สึโนะ:อ่ะ นายจะหยุดวิ่งทะ.....ว้าวน่าร๊าก นกใครเหรอ นกใครๆๆๆ  ฉันขอได้ไหม น่ะๆๆๆ
ฮิบาริ:นกฉันเอง  ฮิเบิร์ด

สึโนะ:ขอน่ะๆๆ
ฮิบาริ:นี่มันนกฉัน ฉันไม่ให้หรอก  แต่ถ้าขอจับคงได้/ยื่นฮิเบิร์ดให้สึโนะ
สึโนะ:ว้าววว  น่าร๊ากจัง  ฮิเบิร์ดน่ารักๆๆ/เอาฮิเบิร์ดถูกับแก้มตัวเอง
ฮิบาริ:นกน่ารัก   แล้วเจ้าของหล่ะ
สึโนะ:มะ ไม่น่ารักย่ะ/หน้าแดง
ฮิเบิร์ด:น่ารักๆๆๆ
สึโนะ:ว้าว  พูดได้ด้วย  อยากได้อ่ะๆๆๆ
ฮิบาริ:ฉันไม่ให้หรอก  แต่ถ้าอยากเลี้ยงเจ้านี่  เธอก็...........
สึโนะ:ก็อะไร/คิด  ลางร้ายมาแล้ว
ฮิบาริ:เธอก็เป็นแม่ให้เจ้านี่สิ
สึโนะ:ตกลงๆๆๆๆๆๆ
ฮิบาริ:เดี๋ยวฉันเป็นพ่อเอง
สึโนะ:ตกลง  ฉันเป็นแม่  นายเป็นพะ.......ห่ะ  เดี๋ยว 
ฮิบาริ:เธอตกลงแล้ว  แต่ถ้าเธอไม่รักษาคำพูด  ถือว่าเธอยอมแพ้ฉันน่ะ
สึโนะ:คะ คนอย่างฉันรักษาคำพูดอยู่แล้วเฟ้ย
ฮิเบิร์ด:ป่าป๊า  ม่าม๊า/บินเกาะไหล่สึโนะ
สึโนะ:น่าร๊ากจังเลย  ลูกแม่/ลูบหัวฮิเบิร์ด
ฮิบาริ:พ่อก็น่ารักน่ะ
สึโนะ:ชิ  ไปหาอะไรกินดีกว่า  ไปลูกแม่/เดินไป ทิ้งท่านฮิไว้
ฮิบาริ:หึ  น่ารักแฮะ
สึโนะ:ลูกดูสิ  ไม่รู้ป๊าเป็นอะไร  ยืนพูดอยู่คนเดียว/ตะโกนให้ท่านฮิได้ยิน
ฮิบาริ:ก็ม๊าเดินเร็วนิ
สึโนะ:นะ นายเรียกฉันว่าอะไรน่ะ/หน้าแดง
ฮิบาริ:ม๊าไง
สึโนะ:ชิ/เดินหนีไป
ฮิบาริ:หึ/เดินตามไป
               
(Zzz  อ่ะ ตอนต่อไปยังอยู่ในสวนสนุกเหมือนเดิม สึโนะ  ท่านฮิ  และลูกฮิเบิร์ดจะเล่นอะไรกันน่ะต้องติดตามชม)