วุ่นนักรักสี่เศร้า

เฮ้อ...แฮก..แฮก....แฮก

อ๊ะนั้น!!!ร้านขนม

ผมรีบวิ่งไปที่ร้านขนมอย่างรวดเร็วก่อนลงมือสั่ง(?)แม่ค้า..นั้นแหละทำเอาแม่ค้าตกใจ

"เอ่อ..หนูจะรีบไปไหนเหรอจ๊ะ???"แม่ค้าถามด้วยสีหน้าหวาดระแวง(อะไรของเค้า???)

"กลับบ้านฮะ"ผนที่ไม่ได้สนใจอะไรก็ตอบตามที่ผมคิด...หลังจากนั้นไม่นานแม่ค้าก็ยื่นถุงขนมมาให้

"อ่ะ..นี้จ๊ะ"

"ขอบคุณฮะ"ผมรับขนมมาแล้ววจ่ายเงิน(คิดว่าผมจะไม่จ่ายรึไง)แล้วรีบออกตัววิ่งทันทีหลังจากวิ่งได้ไม่นานก็ดันไปสังเกตุเห็นลูกแมวที่ติดอยู่บนต้นไม้ตัวสีขาวปุกปุยน่ารัก

แล้วไง...ฉันจะรีบกลับบ้าน

(ไรเตอร์:ใจร้ายยย)

ผมไม่สนหรอกรีบกลับบ้านแล้วไปอารุกะดีกว่า

10นาทีผ่านไป

แว้ก!!!!!!ทำไมผมยังอยู่ที่เดิมแถมยังแอบอยู่ในพุ่มไม้อีกแล้วไอความรู้สึกเป็นห่วงนี้มันอะไรก้านนน

ขณะที่ผมแอบอยู่(แอบทำไม???)ก็เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักเดินเข้ามาบริเวณต้นไม้ก่อนจะ....

เฮ้ย!!!!เด็กผู้หญิงคนนั้นกระโดดขึ้นไปบนต้นอย่างรวดเร็วตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงจุดที่แมวติดอยู่ว่าแล้วเธอคนนั้นก็อุ้มแมน้อยขึ้นมากอดก่อนทำท่าจะลงแต่ว่า.................

"ว้าย!!!!!!!!!"เธอคนนั้นพลาดตกลงมาจากต้นไม้แต่โชคดีที่ผมอยู่ข้างล่างผมเลยรีบวิ่งไปอุ้มร่างเธอไว้ได้ทัน

"อูย...ขะ...ขอบคุ....คิรัว!!!"ห๊ะ???รู้ได้ยังว่าผมชื่อคิรัวด้วยความสงสัยผมเลยลองมองหน้าเธอให้ชัดๆ

"บิสเก็ต!!!!!"ปล่อยมือทันทีเมื่อเอ่ยชื่อนั้นออกมา

"แว้ก!!!ทำอะไรของนาย!!!"

"เธอมาอยู่นี้ได้ไง"ผมรีบถามทันที

"ก็มาซื้อของแต่เห็นแมวติดอยู่บนต้นไม้เลยกะจะช่วย"

"แล้วก็ตกลงมาเองซะงั้น"อนาดแท้

"ยุ่งน้า!!!!!"

"แต่ช่างเถอะฉันไปนะ"ผมว่าเสร็จก็หันหลังและตั้งท่าวิ่งหนี(?)แต่ก็ต้องชะงักเพราะมีมือใครบางคนรั้งไว้อยู่มือนั้นก็คือมือของบิสเก็ต

"เน่ๆ...ฉันขอไปอยู่ที่บ้านนายด้วยสิ"ห๊ะ???

"อะไรของเธอ"

"นะ...ขอร้องล่ะ"ว่าเสร็จก็ทำท่าอ้อนทันที

ผมโดนยายนั้นอ้อนตลอดทางเดินกลับบ้าน(ตื้อจริงๆ)จนมาถึงหน้าบ้าน-_-

"นะ..คิรัวขอร้องล่ะ"รำคาญวุ้ย!!!

"เอ่อๆ..เเต่อย่าวุ่นวายล่ะ"ยอมเลยแฮะ

"เย้!!!!!\(^o^)/"สบายใจเชียวนะยัยบ้า!!

มันอะไรกันนักกันหนานะ....ชีวิตผม