วุ่นนักรักสี่เศร้า

เฮ้อ...แฮก..แฮก....แฮก
อ๊ะนั้น!!!ร้านขนม
ผมรีบวิ่งไปที่ร้านขนมอย่างรวดเร็วก่อนลงมือสั่ง(?)แม่ค้า..นั้นแหละทำเอาแม่ค้าตกใจ
"เอ่อ..หนูจะรีบไปไหนเหรอจ๊ะ???"แม่ค้าถามด้วยสีหน้าหวาดระแวง(อะไรของเค้า???)
"กลับบ้านฮะ"ผนที่ไม่ได้สนใจอะไรก็ตอบตามที่ผมคิด...หลังจากนั้นไม่นานแม่ค้าก็ยื่นถุงขนมมาให้
"อ่ะ..นี้จ๊ะ"
"ขอบคุณฮะ"ผมรับขนมมาแล้ววจ่ายเงิน(คิดว่าผมจะไม่จ่ายรึไง)แล้วรีบออกตัววิ่งทันทีหลังจากวิ่งได้ไม่นานก็ดันไปสังเกตุเห็นลูกแมวที่ติดอยู่บนต้นไม้ตัวสีขาวปุกปุยน่ารัก
แล้วไง...ฉันจะรีบกลับบ้าน
(ไรเตอร์:ใจร้ายยย)
ผมไม่สนหรอกรีบกลับบ้านแล้วไปอารุกะดีกว่า
10นาทีผ่านไป
แว้ก!!!!!!ทำไมผมยังอยู่ที่เดิมแถมยังแอบอยู่ในพุ่มไม้อีกแล้วไอความรู้สึกเป็นห่วงนี้มันอะไรก้านนน
ขณะที่ผมแอบอยู่(แอบทำไม???)ก็เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักเดินเข้ามาบริเวณต้นไม้ก่อนจะ....
เฮ้ย!!!!เด็กผู้หญิงคนนั้นกระโดดขึ้นไปบนต้นอย่างรวดเร็วตอนนี้เธอยืนอยู่ตรงจุดที่แมวติดอยู่ว่าแล้วเธอคนนั้นก็อุ้มแมน้อยขึ้นมากอดก่อนทำท่าจะลงแต่ว่า.................
"ว้าย!!!!!!!!!"เธอคนนั้นพลาดตกลงมาจากต้นไม้แต่โชคดีที่ผมอยู่ข้างล่างผมเลยรีบวิ่งไปอุ้มร่างเธอไว้ได้ทัน
"อูย...ขะ...ขอบคุ....คิรัว!!!"ห๊ะ???รู้ได้ยังว่าผมชื่อคิรัวด้วยความสงสัยผมเลยลองมองหน้าเธอให้ชัดๆ
"บิสเก็ต!!!!!"ปล่อยมือทันทีเมื่อเอ่ยชื่อนั้นออกมา
"แว้ก!!!ทำอะไรของนาย!!!"
"เธอมาอยู่นี้ได้ไง"ผมรีบถามทันที
"ก็มาซื้อของแต่เห็นแมวติดอยู่บนต้นไม้เลยกะจะช่วย"
"แล้วก็ตกลงมาเองซะงั้น"อนาดแท้
"ยุ่งน้า!!!!!"
"แต่ช่างเถอะฉันไปนะ"ผมว่าเสร็จก็หันหลังและตั้งท่าวิ่งหนี(?)แต่ก็ต้องชะงักเพราะมีมือใครบางคนรั้งไว้อยู่มือนั้นก็คือมือของบิสเก็ต
"เน่ๆ...ฉันขอไปอยู่ที่บ้านนายด้วยสิ"ห๊ะ???
"อะไรของเธอ"
"นะ...ขอร้องล่ะ"ว่าเสร็จก็ทำท่าอ้อนทันที
ผมโดนยายนั้นอ้อนตลอดทางเดินกลับบ้าน(ตื้อจริงๆ)จนมาถึงหน้าบ้าน-_-
"นะ..คิรัวขอร้องล่ะ"รำคาญวุ้ย!!!
"เอ่อๆ..เเต่อย่าวุ่นวายล่ะ"ยอมเลยแฮะ
"เย้!!!!!\(^o^)/"สบายใจเชียวนะยัยบ้า!!
มันอะไรกันนักกันหนานะ....ชีวิตผม