ซิลเดอเรล่า กับ ช่างซ้อมร้องเท้า

 ณ บ้าน (แม่เลี้ยง)
ราฟาเอล : ซิลเดอเธอไปไหนมา!
ซิลเดอ : ไปหาไบท์อันมาค้ะ
ราฟาเอล : ร่าน! ว่างก็ไปหาแต่ผู้ชายว่างมากสินะฉันจะได้หางานให้เธอทำจะได้ไม่ว่างไปหาผู้ชาย
ซิลเดอ : ไบท์อันก็เพื่อนคนเดียวของฉันนะค้ะ
ราฟาเอล : ขออ้างละสิ
ซิลเดอ : จิงๆนะค้ะ
ราฟาเอล : ยังจะเถียงอีกนะ คาร่า ซาร่า ถ้าลูกจะทำอะไรไม่ต้องทำเองใช่ยัยซิลเดอทำให้มันไม่ต้องว่าง
ซา,คา :คร้าาาาคุณแม่
 ซิลเดอเรล่าก็เดินกลับห้องตนเองแล้วนั่งถอนหายใจ
ซิลเดอ : เมื่อไรฉันจะมีความสุขกับเค้าบ้างนะว่างไม่ได้เลยเป็นอันทำงานอย่างเดียว
แล้วซิลเดอเรล่าก็นอนร้องไห้เธอมักจะบ่นกับตัวเองทุกวันและร้องไห้ทุกวัน
 ตอนเช้า ณ ตลาดใหญ่
ซิลเดอ : ฉันอยากหนีจากราฟาเอลจัง
ไบท์อัน : แล้วจะไปอยู่ที่ไหนละ
ซิลเดอ : นั้นแหละประเด็ด
ไบท์อัน : ก็ต้องทนต่อไปแหละ
ซิลเดอ : ถ้าฉันได้แต่งงานกับเจ้าชายนะฉันจะเอาคืนยัยพวกนั้น
ไบท์อัน : อย่างเธอเนี่ยนะจะแต่งงานกับเจ้าชายฝันสูงจัง555
ซิลเดอ : ไบท์อัน!
และซิลเดอเรล่าก็กระโดดงับหัวไบท์อันแต่ไบท์อันแรงมากกว่าเลยพลักซิลเดอเรล่าแต่! แต่!แต่! ซิลเดอเรล่าล้มทับไบท์อันหน้าทั้งสองใกล้กันมากมากเลยที่เดียวใกล้มากๆอะ ไบท์อันเริ่มเคลื่อนหน้ามาใกล้ซิลเดอและซิลก็เคลื่อนหน้าตามปากของทั้งสองเริ่มใกล้กันขึ้นเลื่อยๆแต่ซิลเดอดันเอามืไปปัดร้องเท้าตกจากโต๊ะทั้งสองก็เหมือนตื่นจากโลกความฝัน
ไบท์อัน : ขอโทษ เจ็บหรือเปล่า -///-
ซิลเดอ : ฉันโอเค -///-
ไบท์อัน : ก็ดีแล้ว
ซิลเดอ : งั้นฉันกลับแหละนะ
ไบท์อัน : ควรจะไปได้ตั้งนานแหละ-3-
ซิลเดอ : อะไรนะ!
ไบท์อัน : ป่าวๆๆๆ ไม่มีอะไร
ซิลเดอ : เดียวเหอะ!