Merry Christmas elf เอฟล์และของขวัญสุดพิเศษ

      หาย! หายไปไหน

ตอนนี่ฉันค้นหาแว่นตาอันเดียวของฉันทั่วห้องแล้วนะเนี่ย มันจะหายไปได้ยังไงในเมื่อฉันวางมันไว้ในห้องนอนของฉัน! 

   เคร้ง!

   เคร้ง!

   เคร้ง!

เสียงนี่มันอะไรเนี่ย เอลลูญ์ยังไม่ไปหาซานต้าอีกรึไง

"นี่มันเสียงอะ..."

"กรี๊ดดดดด...แว่นของฉัน นายทำอะไรกลับแว่นของฉัน"

ฉันรีบคว้ามันออกมาจากเตาผิงประหลาดๆที่เอลลูญ์พึ่งโยนมันเข้าไป

"ฉันจะทำให้มันกลายเป็นเลื่อนหิมะ" เลื่อนหิมะ? บ้ารึป่าว แว่นนี่นะจะกลายเป็นหิมะ กินยาได้ดูวันหมดอายุมันรึป่าวเนี่ย ตาบ้า

"วันนี่ฉันมีสอบ แล้วฉันจะทำยังไงเนี่ย" บ้าจริง 

"..." เอลลูญ์ไม่พูดอะไรแต่เค้าดึงฉันเข้าไปในอ้อมกอดของเค้า กลิ่นของเค้าเหมือนเวทมนตร์ พอมองขึ้นไปด้านบนก็พบกำลังรอยยิ้มที่ใครมองแล้วก็ต้องละลายเหมือนฉัน-////- ตอนนี่เลย ดวงตาเรียวรี นัยย์ตาสีเขียวอมฟ้า ใบหน้าเรียว ขาวราวหิมะ ลองมองมาที่ต้นคอและเลื่อนลงมาที่ไหล่และอก เฮ้ย!เรามองอะไรเนี่ย บ้าไปแล้ว-///- 

"..."และเอลลูญ์ก็ยังไม่พูดอะไร แต่ยืนหน้ามาใกล้ๆ ใกล้จนได้ยินเสียงการเต้นของหัวใจฉันเลยอ่ะ

กลัวเอลลูญ์ได้ยินจัง เนื้อแนบเนื้อเลย 

"เทอจะยื่นหน้าไปไกลๆ ทำไม- -" เอลลูญ์กลับรัดตัวฉันแน่นกว่าเดิม

"จะทำอะไร...น่ะ" โอ๊ยยยย เอลลูญ์เริ่มเลื่อนใบหน้าลงเรื่อยๆ ฉันสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเอลลูญ์เลยล่ะ ใบหน้าของเรา2คนใกล้กันขนาดนั้นเลยล่ะ จนฉันไม่กล้าสบตากับเอลลูญ์เลย ตอนนี่ฉันได้แค่หลับตาปล่อยให้เรื่องดำเนินต่อไปโดยเค้า

    ผมก็อยากประทานพรให้เธออยู่หรอก ถ้าการประทานพรของผมมันไม่มีข้อจำกัดที่ว่า เมื่อผู้ที่จะประทานพรอยากประทานพร ต้องอมน้ำศักดิ์ไว้แล้วอธิฐาน และให้ผู้ที่เราอยากให้พรดื่มและในระหว่างที่ดื่มอยู่นั่นทั้ง2ต้องสานสัมพันจนถึงน้ำหยดสุดท้าย ผมเป็นเอฟล์ตนเดียวที่ถูกสั่งให้เวลาประทานพรให้ใครต้องทำแบบนี่ทุกคนและทุกครั้ง แต่เพราะผมพึ่งเคยมาโลกมนุษย์ครั้งแรก เลยไม่มีใครที่ผมอยากจะประทานพรให้ ผมบรรจงลงริบฝีปากให้ไปทาบกับริมฝีปากที่บางๆนั่นให้พอดี เธอสะดุ้งนิดๆ แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธการกระทำของผมแม้แต่น้อย เมื่อน้ำรินไหลไปในปากของเธอ ตอนแรกเธอก็ดันน้ำศักดิ์สิทธิ์ออกมาด้วยความตกใจ แต่ผมพยายามให้เธอกลืนน้ำลงไป ผมค่อยๆรินน้ำไปในช่องปากของเธอที่ละน้อย แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยชอบรสชาติของน้ำศักดิ์สิธิ์นั้นเท่าไหร่ ผมรู้สึกเหมือนว่าเธอเข่าอ่อนลงอย่างช้าๆ ผมนั่งลงกับพื้นพร้อมๆกับเธอ จนถึงวินาทีสุดท้ายที่น้ำหยดสุดท้ายลงลำคอ ผมรู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเธออ่อนลงจนหน้าประหลาด ผมถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ

"เธอเป็นอะไรรึป่าววีก้า"ผมกระวิบข้างๆหูของเธอ

"ขอน้ำ" ผมดูจากเสียงที่เธอเปล่งออกมาตอนนี่ เธอคงจะช็อคสินะ เพราะเสียงเธอแผ่วเบามากเลย

ขณะที่ผมกำลังจะไปเอาน้ำมาให้เธอ ผมได้ยินเธอพูดว่า

"นายทำแบบนี่ทำไม"

   เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันอะไรกัน มันไม่จริงใช่มั้ย นั้นมันครั้งแรกของฉันเลยนะ ฉันเสียมันไปกับเอฟล์เนี่ยนะ-0- แล้วปีนี่ซานต้าจะให้ของขวัญฉันมั้ยเนี่ย

"อ๊ะ นี่น้ำ เมื่อกี้ฉันประทานพรให้เธอน่ะ อ่าว แล้วเธอไม่ไปสอบแล้วหรอ" ประทานพร? เค ฉันได้รับพรและเสียจูบแรกไป เป็นสิ่งที่ได้มาอันคุ้มค่ามากค่ะ เลอค่ามาก เฮ้ย..แต่สายแล้ว

   ปัง!

กลับบ้านมาแล้ว แต่น่าแปลกนะที่วันนี่ฉันไม่มีแว่นก็มอง ทุกอย่างก็ราบลื่น อิอิ มีความสุข

เอะ ทำไมห้องฉันถึงเปนหรมสีขาวหิมะ มีต้นคริสมาตขนาดใหญ่ หรือว่า...ซานต้ามาจัดให้ฉัน

เอลลูญ์ก็ไม่อยู่ 

เมื่อฉันก้าวเข้าไปไกลต้นคริสมาต ก็มีกวางที่น้อยสีขาวเดินมาชนฉันน่ารักจังเลยนะ เจ้านี่

"แฮร่..." เมื่อฉันหันหลังไป 

"อ่าว เอลลูญ์นายยังอยู่อีกหรอ นายเปนคนจัดนี่เองทั้งหมดเลยหรอ"

"ใช่แล้ว สวยใช่มั้ยล่ะ"

"ใช่สวยมากเลย" ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงเข้าไปกอดเอลลูญ์แบบในตอนนี่ 

"เอ่อ...เธอเป็นอะไรรึป่าว" เอลลูญ์พูดและลูบหลังฉัน

"ป่าว ฉังแค่คิดว่าซานต้าอาจจะใส่แว่นสแกนความดีของฉันแล้วก็ได้" ฉันคิดว่าที่ฉันพูดมันตลกนะ แต่ทำไมฉันร้องไห้ล่ะ

"แว่นสแกนความดีมีที่ไหนกัน เธอบ้ารึป่าวเนี่ย"

"ขอร้องล่ะ อยู่กลับฉันให้นานกว่านี่เถอะ" ฉันยิ่งพูดก็ทำให้นำ้ตาฉันไหลออกมามากขึ้น

"นี่เธอ..."

"ซานต้า ไหนบอกว่าเปนคุณลุงใจดีไงล่ะ ฉันทำดีทุกปี ไม่เคยเลยที่จะได้ของขวัญ แล้วนี่ก็จะพากของขวัญของฉันไปอีก ใจร้ายที่สุด"