แม้ครั้งแรกจะร้าย แต่สุดท้ายก็ดี

        " กริ๊งๆๆๆ " เสียงออดดังขึ้น
" อ่า..เลิกเรียนแล้วบอกทำความเคารพได้ " เสียงของอาจารย์แก่ของวิชาภาษาไทยพูดขึ้นมาเสียงดังฟังชัด  "
                    " นักเรียน เคารพ "
                    " ขอบพระคุณค่ะคุณครู "
     คุณครูน่าแก่เดินออกจากห้องไป........  เด็กในห้องเริ่มส่งเสียงพูดคุยออกมา... บางคนก็รีบไปทำเวณ..บางคนก็รีบไปชมรม บางคนก็ทำการบ้าน
    
                 " เห้อ..คาบ 9 สักที "  เสียงน้ำฟ้าถอนหายใจออกมาเฮือกยาว
    " เออนั้นดิ...กว่าเราจะจดไทยนี้ทันน่ะเล่นเอาซะมือเราบ่วมเลย " พรเริ่มบ่น
ออกมาเบาๆ
      " นั้นสิ..นิ้วเราก็บ่วม " น้ำฟ้าพูดขึ้นพล่างชูนิ้วมาให้ดู
"ว่า ... แต่.. ทำไมแกถึงไม่รีบไปซ้อมกีฬาอ่ะ " น้ำฟ้าขมวดคิ้ว
   " อ๋อพอดี..วันนี้ครูเขามีประชุมอ่ะ..จึงไม่ได้ไป "  พรพูดออกมาอย่างเหนื่อยๆ....
 
                     " เห้สาวๆ...ทำไรอยู่..ทำไมดูเซ็งๆจังอ่ะ "
เสียงชายหนุ่มเอ่ยทักกับเพื่อนสาวสองคน....
   " ป่าวไม่มีไรหรอก โอ แค่พวกเราเหนื่อยกับการเรียนนิดหน่อยน่ะ "
พรบอกกับเพื่อนชาย พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานให้กับโอ
 " เอิ่ม.. "   อยู่ๆใบหน้าขาวๆของโอก็มีสีแดงออกมาเรืองๆ
 
       " อ่ะ..เปนไรอ่ะ..โอ ทำไมหน้าแดงจังไม่สะบายเหรอ "
น้ำฟ้ารีบถามโอทันทีที่เห็นใบหน้าของโอเริ่มสุก...
" ปะ..ป่าว อากาศมันร้อนอ่ะ " โอหันเบนหน้าหนีไปทางอื่นทันที
 
       " แปลกจังเนอะแก " น้ำฟ้ากระซิบกระซาบกับพรที่นั้งข้างๆเธ 
" ไม่รุสิ " พรสายหัวเบาๆ ก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างมาจากกระเป๋า
         "อะไรเหรอ..แก "  น้ำฟ้าทักขึ้นมา
"ไม่มีไรหรอก แค่สมุดการบ้านวิชาฟิสิขน่ะ "  พรพูดพล่างกับเปิดสมุดขึ้นมา
ด้วย.....
       " เออ..ใช่พุ้งนี้ต้องส่งนี้นา ..เกือบลืมล่ะ " น้ำฟ้ารีบเอนหลังใบเอาการบ้าน มาจากกระเป๋า....
 
       " เออ..ถ้าไหนๆ เราจะทำการบ้านแล้วพวกเรามาตั้งกลุ่มทำการบ้านกันเธอะ....  "  น้ำฟ้าทำท่าทางสดใสก่อนจะหันไปทางชายหนุ่มเพื่อนสนิท
       " โอๆ ทำการบ้านกันเธอะ "
สาวน้อยทำตัวอ้อนๆ ใส่โอ ...
                                       " ขอโทษน่ะน้ำฟ้า.. พอดีเราตัองรีบไป
ซ้อมไวโอลินน่ะ ไปน่ะ "  โอฉีกยิ้มก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทางตึกดนตรี
  " งั้น..พยายามเข้าน่ะะะ "  เสียงของน้ำฟ้าดังตามมาติดๆ
 
 
โอเป็นลูกชายเศรษฐี  เป็นเพื่อนกับพรมาตั้งแต่สมัยอนุบาล( น้ำฟ้าด้วย )
    ประถม  มัธยมต้น และตอนนี้ก็มามัธยมปลาย
โอเป็นคนร่าเริ่งเข้าสังคมเก่ง  มีสาวๆจีบเยอะ ....
และแถมตอนนี้ก็จะเริ่มเข้าสู่กับการเป็นดาราร.ร. ด้วย  
หน้าตาของโอ จัดว่าเยี่ยมสุดผูหญิงคนไหนเห็นแล้วถึงกับต้อง
  ทำตามทุกอย่าง.......
ป.ล. อยู่ชั้นเดียวกันกับพรและน้ำฟ้า.................
 
            น้ำฟ้า เด็กสาวฐานะปานกลาง... เป็นเพื่อนกับพรและโอตั้งแต่
สมัย อนุบาล มัธยมต้น จนมาถึงมัธยมปลาย
น้ำฟ้าเป็นคนร่าเริงแบบสุดๆ (เอาง่ายๆ " ปัญญาอ่อน " )  งอลง่ายชอบให้เพื่อนในกลุ่มให้ความสนใจกับเธอเสมอ
         ส่วนหน้าตาของเธอนั้นถือว่าใช้ได้ เป็นผิวสองสี ตัวเล็กบออบาง
และเธอก็มีความลับที่ไม่สามารถจะบอกกับโอได้ ขนาดพรก็ไม่รู้ความลับของเ
ธอได้
 
   สุดท้ายคือ " พร "  สาวน้อยหุ่นดี ผิวสีธรรมชาติเพราะเธอนั้นเป็นนักกีฬา
เธอสูงกว่าโอมา 4 เซ็น    ฐานเธอก็พอๆกับน้ำฟ้า  แต่ด้วยความที่ว่าเธอนั้น
เป็นลูกเลี้ยง....เพื่อนในห้องคิดว่าเธอนั้นยากจน...แต่ความจิงมันตรงกันข้าม
เลย............. แม่เลี้ยงเธอหมักจะแกล้งเธอบ่อยๆ และจะโดนแม่เลี้ยง
ของเธอตีประจำ เฉพาะกับวันที่พรทำอะไรขัดใจนาง ก็จะโดนเคี่ยนอย่างไม่ล่ะ
        และตาเธอนั้นจัดได้ว่าสวยแบบฟุดๆ  จนผู้ชายหลายอยากเข้ามาจีบ
แต่อย่างที่บอกเมื่อกี้ ...ในร.ร. คิดว่าเธอนั้นเหมือนคนยาจก  จึงไม่มีใครแตะ
ต้อง มีก็แค่เพื่อนชายที่แสนสนิทของเธอนั้นและที่มาทักเธอประจำ ( โองัย )
 
   
 
 
                      " เย้..เส็ดสักที " น้ำฟ้าส่งเสียงออกมาดังๆ
        " เห้อ..ดีจัง " พรถอนหายใจออกมาบ่อยๆ
" ดีจะได้ไม่ตัองติดหนีกับงานนี้แล้ว  "  พรบ่นให้กับน้ำฟ้า
" ใช่ๆ " น้ำฟ้าพยักหัวมา งึกๆ  
        " อีกสิบหน้าที เราไปหา โอกันเธอะ "   "   อื้ม ๆ "  น้ำฟ้าหยักหัวตอบ
    แล้วสองคนก็เก็บกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง และไปตึกดนตรี
ซึ้งที่นั้น โอก็กำลังซ้อมอยู่ 
     " // เสียงไวโอลิน " 
" หุ้ย แก นี้มันเพลง ของโอลาฟนึ่ "  น้ำฟ้ากรี๊ดกร๊าดอยู่คนเดียว