[ชีวิตจริง] ชีวิตวัยเรียน มันก็ประมาณนี้แหละ!!

บันทึกที่1 "ว่าด้วยเรื่องของการเลือกเข้า ม.ต้น"--------------------------------------------------
 
==========================================‣การตัดสินใจครั้งที่ยิ่งใหญ่สุดของเราๆในวัยย่างเข้าวัยรุ่นก็คือการเลือกที่เรียนต่อเรียน มัธยมต้นนั้นเองแต่ช่างน่าเสียดายคนส่วนใหญ่พ่อแม่มักจะเป็นคนเลือกให้ ==========================================‣ด้วยการที่ผมเรียนอยู่ในโรงเรียนเครือสาธิตทำให้มีโควต้าเรียนต่อโรงเรียนในเครือเดียวกันขณะที่นั่งอยู่ในคาบโฮมรูมเช้าเพื่อนด้านหน้าส่งกระดาษแผ่นหนึ่งมามันเต็มตัวอักษรสีดำที่เลือกโรงเรียนที่จะเรียนต่อว่าจะไปเด็กกิจกรรม หรือ เด็กเรียน เห็นแล้วรู้สึกเครียดผานทำให้การตัดสินใจของผมที่เลือกจะเป็นเด็ก กิจกรรมนั้นยากขึ้น==========================================‣ในช่วงนั้นการไปโรงเรียนเด็กเรียน ในตอนนนั้นเป็นเครื่องหมายของความฉลาดหลักแหลม จบไปแล้วมีงานทำ เจริญรุ่งเรืองประมาณว่าจบไปแล้วเป็น หมอจ้า!!รวยจ้า!!รวย==========================================‣การที่เลือกเข้าไปเรียนในโรงเรียนเด็กกิจกรรมสรุปได้ตรงๆเลยว่า เอ็งเรียนห่วยเรียนไม่ได้เรื่องแค่นั้น!จบ==========================================‣PARODY OF THE YEAR: "จะไปเรียน ___ เอ็งจะไปเป็นช่างตีเหล็กหรืออย่างไร"(โรงเรียนกิจกรรมจะเน้นไปทางรำดาบ,โขน,รำถวายประกอบกับช่วงนั้นขุนศึกกำลังบูมสุดๆ)==========================================‣โอเค ขอยอมรับว่าผมอาจจะโคตรเรียนไม่เก่งมากแต่ผมก็ไม่ได้โง่ แล้วผมก็ไม่ได้จะไปเป็นนักดาบหรือไปรำดาบร่วมกับ อ้ายเสมา ผมแค่ไม่ค่อยชอบเรียน วิทย์ คณิตเท่านั้นบอกตรงๆตอนนั้นสมการ หรือการคำนวณค่าความดันอาการจากน้ำทะเลนี่ คิดทีไรรู้สึกเหมือนไฟฟ้ามันช็อทในหัวแบบไม่มีSafty Cut(ไม่มีการตัดก่อนสุกตายแหม่สนุกจริงอร่อยจริงเรื่องปิ้งจนไหม้และไม่มีการเตือนใดๆ)แต่พวกวิชา ไทย คอมพิวเตอร์(LoL,Honไรเงี้ย)เก่ง อังกฤษ นาฏศิลป์เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในใต้หล้า==========================================‣โอเคงั้นเลือกเป็นเด็กกิจกรรมเลย==========================================‣จบ===========================================‣พูดเล่น===========================================‣ไม่จบหรอกครับถ้าผมใจเด็ดขนาดนั้นคงไม่มานั้งเขียนนี่หรอกจนถึงตอนนี้หรอกครับคงจะไปรำดาบอยู่ที่ไหนสักแห่ง===========================================‣เรื่องจริงคือพอเริ่มตัดสินใจไปได้สักสองหรือสามวันมันก็เริ่มแกว่งเรื่องของเรื่องคือ
เราเป็นเด็กเพียงไม่กี่คนที่เป็นเด็กกิจกรรมท่ามกลางเพื่อนๆที่เป็นเด็กเรียนคือมันเป็นเรื่องมันจะเป็นการเสียสละครั้งยิ่งใหญ่ที่ต้องเสียสละเพื่อนสนิทไปอีกหลายคนเพราะไปถามใครๆก็เลือกที่จะเป็นเด็กเรียนกันทั้งนั้น ถามว่าและมันสำคัญยังไง?มันสำคัญตรงที่เราจะหลุดออกจากโลกใบเดิมเป็นการพลัดพลาดจากเพื่อนครั้งใหญ่ตอนนั้นผมคิดภาพไม่ออกเลยว่ามันจะเป็นยังไง หรือจะเนียนๆไปเป็นเด็กเรียนดี เพื่อเรียนจบสูงๆจะได้มีงานทำดีๆมาช่วยที่บ้านไม่ก็นั้งคิดไปคนเดียวว่าสักวันไพอาร์กำลังสอง,เปอร์เซ็นท์ มันต้องมาตอบแทนบุญคุณเรา
===========================================‣ตอนนั้นผมนี่รู้สึกว่าไม่แฟร์มากๆ===========================================‣เย็นวันหนึ่งเพื่อนมาถาม"แกเป็นบ้าอะไรเนี่ยพึมพำๆอยู่คนเดียวทั้งวัน"===========================================‣จบ===========================================‣อันนี้จบจริงคือหลังจากโดนด่าว่าบ้าเราเลยเริ่มคิดได้ เห้ย!เบอร์ติดต่อเราก็มีดีไม่ดีโรงเรียนมันน่าจะใกล้กันด้วย(แต่ไม่รู้ทำไมตอนนั้นมันรู้สึกดราม่ามากๆ)เลยตัดสินใจเป็นเด็กกิจกรรมแอบเหลือบๆดูมีรายชื่อไปโรงเรียนเดียวกับเราทำไมมันเยอะจังวะ?===========================================‣สรุปเราโดนเพื่อนหลอก===========================================‣วันประกาศ คนเลือกไปเรียนไปเป็นเด็กกิจกรรมเยอะเกินจำนวนที่ต้องการอาจารย์ต้องสุ่มนักเรียน 3 คนไปเป็นอีกโรงเรียนหนึ่ง===========================================‣1ใน3คนนั้นคือผมและเพื่อนอีกสองคน ขณะที่เซ็นต์ยอมรับข้อตกลงเสร็จนี่รู้สึกเหมือนเพลงของ Amagedon มันโหมขึ้นมาเลยครับวางปากกาออมสิน(ได้ฟรีมาจากธนาคาร)อย่างสโลว์โมชั้นและหันไปมองพระอาทิตย์เหนือเสาธงอย่างช้าๆพร้อมกับคิดว่าชีวิตใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว..===========================================‣หลังจากจากเปิดเทอมขึ้น ม.ต้นปี1 ได้ไม่นานก็ได้ทราบข่าวว่าเพื่อนทั้งสองได้ลาออกไปเรียนต่างประเทศแล้ว..===========================================‣จบ...
===========================================