S3.Re-สอร์ท ทวงแค้น

6.6

เขียนโดย ๑กัสจัง๑

วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.45 น.

  12 ตอน
  4 วิจารณ์
  13.98K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2558 00.49 น. โดย เจ้าของเรื่องสั้น

แชร์เรื่องสั้น Share Share Share

 

9) เบาะแสที่ไร้หลักฐาน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

...ยัยป๊อกเด้งฟื้นขึ้นมา ทำท่ามึนๆพร้อมกับเอามือจับศรีษะ ''แม่งเกิดอะไรขึ้นว่ะ'' พร้อมทั้งหันมาเจอ หญิงนิรนาม หน้าซีดเซียว ดวงตาขาวโพลน กับเด็กน้อย ร้องตะโกนขึ้นมาว่า ''ผะ ผะ ผี พวกมึงไม่กลัวหรอ'' ..เออ มึงเพิ่งเห็นละสิ ฉันพูด ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว ขั้นแรก 'ฉันมีเรื่องอยากจะถามแกก่อน' เอางี้แกชื่ออะไร ไม่มีเสียงได้ๆออกมา งั้นกูเรียกมึงว่ายัยเล็บขบนะ เอ่อ หรือ ยัยหนังหมาดีนะ ..เสียงเย็นชาตอบกลับมาว่า อีเหี้ย ..เรียกกูว่า อีฟ ก็ได้ ..มึงอยากตายไช่มั้ย เรียกกูแบบนั้น.. ก็มึงเอาแต่เงียบนี่หว่า..(ก็คาแรคเตอร์กูนิ)

 

...งั้นพวกเราเริ่มจากวางแผนกันก่อน อย่างแรก หลังแกตายร่างแกอยู่ไหน อยู่ในทะเลนะ ถ้านำร่างแกขึ้นมาจะมีใครบอกหรือยืนยันได้มั้ยว่าเป็นแก ...เอ่อ มีอยู่คนนึงที่รู้  ใครว่ะฉันถามกับยัยอีฟ ก็ 'แฟนกูนั่นแหละ ลูกชายคนเล็กของท่านประธาน' .แล้วตอนนี้เขาอยู่ไหนแล้ว..หญิงนิรนาม(อีฟ)ตอบกลับมา 'อยู่ที่เกาะนี้ แต่อยู่บริเวณด้านหลังเกาะ กูเข้าไปไกล้ไม่ได้' .ทำไมว่ะ ฉันถาม ถ้ามึงเจอมึงจะรู้เอง

 

...งั้นเอางี้ ยัยตองไปกับกู แกด้วยพาไปหาได้มั้ย ..'นำทางไปได้แต่พวกมึงต้องเข้าไปเองนะ' เออ ฉันพูด ส่วนยัยแหม่ม ยัยดัมมี่ ยัยป๊อกเด้ง หาข้อมูลเท่าที่หาได้ เกี่ยวกับรีสอร์ทนี้ แล้วเก็บบันทึกให้เรียบร้อย มีอะไรคืบหน้า โทรบอกกูด้วย ..ยัยแหม่มเอ่ยขึ้นมาว่า แล้วไอ้ตัวเล็กนี่ละ ..ก็ให้อยู่กับพวกมึงงัย กูตัวเดียวก็แย่แล้ว สักพักเราแยกย้าย ฉันไปกับยัยตองเพราะเป็นคนที่รู้จักที่นี่ คงนำทางได้ไม่ยาก

 

...เราเดินออกมาจากรีสอร์ทไปทางด้านหลังเป็นหมู่บ้านเล็กๆ บ้านไม้หลังเก่า หลังคาสร้างแบบง่ายๆ อยู่กันเป็นหย่อมๆ ไม่กี่หลัง เราเดินเข้าไปยังหมู่บ้านนั้น อากาศเย็น มืดแทบมองไม่เห็นฉันเปิดไฟฉายนำทางไปตามที่หญิงอีฟ บอก จนมาสุดทาง หญิงนิรนามพูดขึ้นมาว่า ..กูส่งมึงได้แค่นี้ พร้อมทั้งชี้นิ้วไปยังทางเดินแคบๆข้างหน้า เขาอยู่ในนั้นพร้อมทั้งมากระซิบบางอย่างข้างหูฉัน

 

...ฉันกับยัยตองเดินเข้าไป 'ตอนนี้ก็จะ4ทุ่มแล้วละสิ หวังว่าคงจะเจอนะ' ''เออว่ะ'' ยัยตองบอก เราเดินลัดเลาะไปตามทางเดินเล็กๆนั้น สัก10นาที มองเห็นบ้านหลังหนึ่งดูสภาพต่างจากด้านนอกนิดหน่อย เป็นบ้านชั้นเดียว หลังคามุมด้วยกระเบื้อง เราสองคนเดินไปที่บ้านหลังนั้น พอถึงหน้าบ้าน ฉันเอ่ยขึ้นมาว่า 'มีใครอยู่มั้ยค่ะ' เสียงตอบกลับมาว่า แปบนึงนะ หลังจากนั้นมีชายวัยกลางคนเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ถามว่าพวกเราเป็นใคร ฉันตอบกลับไปว่า ฉันเป็นนักท่องเที่ยว เดินทางมาที่นี่ค่ะ. คงหลงทางมาละสิ ค่ำมืดดึกดื่นป่านนี้แล้ว ..เราสองคนมองหน้ากัน พร้อมพยักหน้า ใช่ค่ะ ..เอ่อ คุณคือ 'ลูกชายคนเล็กของรีสอร์ทนี้ไช่มั้ยค่ะ' ฉันถาม ไม่ไช่คับ ผมเป็นคนสนิทของนายใหญ่นะคับ ส่วนนายน้อย ตอนนี้ ธุดงค์ อยู่ด้านหลัง ...''หมายความว่าอย่างงัยค่ะ'' .คับหลังจากเรื่องวันนั้น เกิดขึ้น ฝ่านไปประมาณ1อาทิตย์นายน้อยก็ตัดสินใจบวชนะคับ ผมเลยตามมาคอยดูแล ''งั้นพวกหนูอยากพบกับนายน้อยได้มั้ยค่ะ พอดีมีเรื่องถามเกี่ยวกับเหตุการณ์บางอย่าง พอดีเราได้เบาะแสมานะค่ะ'' .อ่อ ถ้านายน้อยรู้คงจะต้องดีใจแน่ๆ เดี๋ยวผมนำทางไปให้นะ คงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร งั้นรอผมแปบนึงนะ ขอตัวเปลี่ยนชุดก่อน ค่ะเราพูดขึ้น

 

...สักประมาณ5นาที เอ้าพร้อมแล้ว ค่อยๆเดินตามผมมานะ ด้านในค่อนข้างรก เราค่อยๆเดินตามไปสักประมาณ10นาทีก็ถึงที่ ธุดงค์ 'หลวงพี่คับ มีคนมาหาท่านคับ' เสียงตอบกลับมา ใครหรอโยม มาทางนี้สิ อาตมาอยู่นี่ พวกเราเข้าไปใกล้ๆ เห็นพระห่มเหลืองนั่งสมาธิ อยู่จึงเข้าไปแนะนำตัว

 

...หนูออสก้า กับนี่ ยัยตองค่ะ พอดีมีเรื่องอยากถามอยู่ ถามมาได้เลยมีอะไรหรอ คือว่า เหตุการณ์วันนั้น มันเกิดอะไรขึ้นหรอค่ะ พอดีเราได้ยินเรื่องราวมานะค่ะเลยอยากรู้(จะให้บอกว่าเจออะไรมาคงไม่เหมาะเพราะคนที่ผิดคือพี่แท้ๆของหลวงพี่เอง) เอ่อ 'เรื่องเมื่อวันนั้นหลังจากเกิดเหตุการณ์ขึ้นอาตมาพยายามหาทุกๆที่บนเกาะเผื่อได้เบาะแสหรือหวังว่าจะพบร่างของเธอ แต่ไม่พบแม้ร่องรอย จึงตัดสินใจบวชเผื่อบุญกุศล จะทำให้ได้พบเธอในสักวัน' ค่ะ เราฟัง และพยายามรวบรวมข้อมูล 'แล้วทางพี่ชายหลวงพี่ละ' ''อ่อ หลังจากเกิดเหตุการณ์ พี่เขาก็ไปเชิญพราห์มมาทำพิธี แก้เคล็ด โดยพี่บอกว่า เป็นการปิดข่าวเรื่องที่ผ่านมา โดยการทำพิธี'' ฉันถามต่อไปว่า วันนั้นหลวงพี่ได้เดินทางไปหาท่านประธานคุยเรื่องอะไรกันหรอค่ะ 'เอ่อ ..อาตมาไปคุยกับท่านเรื่องราวของเธอเพื่อให้เราสองคนได้คบกันนะคับ โดยท่านพ่อได้เสนอข้อตกลงบางอย่างกับอาตมาว่า จะให้เราสองคนคบกันได้ผมต้องรับช่วงดูแลรีสอร์ทแทน ผมถามว่าทำไมละ ไม่ให้พี่ผมดูแลไป ท่านบอกว่า พี่ของเราหวังเกินตัว เขาเคยมาคุยกับพ่อว่าจะเอารีสอร์ทนี้ไปทำเป็น แหล่งคาสิโนและแหล่งบันเทิงบนเกาะเพราะว่า มันทำเงินได้มากกว่าแบบนี้ ซึ่งทางพ่อไม่เห็นด้วย อาตมาจึงยอมรับข้อเสนอเพื่อแลกกับการได้คบกันของสองเรา พอกลับมาถึงก็เจอกับเหตุการณ์แบบนี้เข้า' ..''หมายถึงก่อนหน้านั้นเคยได้มีการคุยกันเรื่องนี้ไช่มั้ยค่ะ'' ฉันถาม คับ ก่อนหน้าเกิดเหตุสัก3วันท่านพ่อเรียกผมไปคุยเรื่องนี้ซึ่งผมขอเวลาตัดสินใจ อ่อค่ะ เเล้วพวกโยมมีอะไรหรอถึงได้สนใจเรื่องนี้ขึ้นมา ..

หลังจากนั้นไม่นานเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ว่าอย่างงัยพวกแก ได้อะไรมั่ง ''เยอะแยะเลยว่ะ แกต้องมาดูเอง'' ฉันเลยบอกกลับไปว่า เสร็จทางนี้แล้วจะรีบกลับไปดู พร้อมทั้งหันมาคุยกับหลวงพี่ต่อ พร้อมทั้งนึกอะไรออกบางอย่าง

 

... อ่อ มีคนฝากคำพูดนี้มาให้หลวงพี่ค่ะ * 602 * ทันทีที่หลวงพี่ได้ยินรีบถามขึ้นมาในทันที คนๆนั้นอยู่ไหน มีคนไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้นะ นายน้อยนั่นมันห้องของ....นี่นา เค้าบอกมาอีกว่าหลวงพี่เป็นคนเดียวที่รู้ว่าเป็นเค้า เค้าอยากขึ้นมาแล้วหลวงพี่จะรู้เรื่องราวทั้งหมดเอง

 

 

คำยืนยันของเจ้าของเรื่องสั้น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา