ความรักของสองเรา

ฉันได้ยินเสียงเอะอะจากงานเลี้ยง ฉันหยุดเล่นพิณและรีบลงมาจากต้นไม้
"เจ้าบรรเลงได้ไพเราะมาก"
ฉันหันตามเสียงและเห็นกวางสีขาวยืนดูฉันอยู่ แต่ฉันกลับมีความรู้สึกว่าเขากำลังให้พรกับฉัน
"เธอสนควรแก่การให้พรแก่เจ้า เจ้ายินดีจะรับวางมั้ย"
"ค่ะ"
ฉันเดินเข้าไปใกล้กวางและหลับตาลง ฉันก็มีความรู้สึกว่าได้ความอบอุ่นและเหมือนได้พลังบ้างอย่าง จนทำให้ฉันสลบไป
"มิน มิน ตื่นได้แล้ว"
ฉันได้ยินเสียงใครเรียกฉัน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นครูเจสและพวกอาลาดินยืนอยู่ข้างเตียง
"มิน มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอไปสลบอยู่ใต้ต้นไม้1000ปีละ"
"ต้นไม้พันปี"
"ก็ต้นไม้ที่เธอไปสลบไง" เสียงอาลาดิน
"ใครช่วยฉันไว้" เสียงมิน
"อาลาดินเป็นคนช่วยเธอนะ" เสียงครูเจส
"ขอบคุณนะ อาลาดิน" เสียงอาลาดิน
"พรุ้งนี้จะเป็นวันศึกของพวกปีสอง ครูอย่าให้ทั้งสองคนดูแลมินดีๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมินน่าจะรู้นะว่าต้องด้วยอะไร" เสียงครู
เสียงเย็นชาของครูเจสน่ากลัวจริงๆ (ความคิดของมิน)
เช้าวันต่อมา
วันนี้เป็นวันที่ก็อบลินจะต้องต่อสู้กับพวกปีสอง
"นักเรียนทุกคนฟันทางนี้ วันมีกฎพิเศษคือให้นักเรียนปีหนึ่งลงมาต่อสู้กับสัตร์ประหลาดได้ และราลวันคืออะไรก็ได้ ขอให้นักเรียนทุกคนโชคดี"
"น่าแปลกนะ" เสียงอาลีบาบา
"จริงด้วย" เสียงอาลาดิน
"แปลกเรื่องอะไรเหรอ" เสียงมิน
"มินจัง อย่าลองต่อสู้ดูมั้ย" เสียงครูเจส
"จะดีเหรอค่ะ"
"ครูว่าเธอต้องชนะแน่นอนจ๊ะ"
"ได้ค่ะ"
ฉันตกลงกับครูเจสด้วยที่ไม่บอกพวกอาลาดินสักคำ แต่ฉันเชื่อความรู้สึกของตนเอง ฉันเดินลงสนานต่อสู้ ด้วยที่พวกอาลาดินทะเลาะกันอยู่ ฉันเห็นพวกปีหนึ่งมีไม่กี่คน แต่ฉันต้องหาก็อบลินให้เจอ
"นักรบทุกคนจนฟัง จะมีประตูให้เลือกว่าตนเองควรเลือกและจนนำอุปกรณ์เวทมนตร์ออกมาให้ได้"
"ขอให้นักรบเลือกประตูได้"