Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย
9.2
tietang
แชร์นิยายฟิคชั่น
12)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“พี่ป๊อป!!”
ฟางรีบเข้าไปพยุงร่างของป๊อปปี้แล้วพาเข้าบ้าน ใบหน้าหล่อซีดขาวเพราะอากาศที่หนาวเย็นร่างใหญ่ยังคงสั่น
อยู่ฟางรีบไปหาผ้ามาห้มให้หลายๆผืนแต่ป๊อปปี้ก็ยังไม่หยุดสั่น เคยได้ยินไหมหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อ ฟางไม่รอ
ช้าสลัดผ้าทุกผืนออกไปโผ่เข้ากอดป๊อปปี้
“พี่ป๊อป อย่าเป็นอะไรนะ”
น้ำใสๆเออล้นขอบตาไหลลงมาเต็มอกแกร่ง คนตัวเล็กกว่าสะอื้นหนักทั้งวิตกทั้งหวาดกลัว เธอผิดเองถ้าไม่เป็น
เพราะเธอใจร้ายคนที่รักก็ไม่ต้องมาเป็นแบบนี้
“พี่ป๊อป พี่ป๊อป”
“Will you accept my apology? But I love you.”
‘ถึงฟางจะไม่ยกโทษให้ พี่ก็รักฟางอยู่ดี’
กอดแล้วเขย่าร่างสูงให้ได้สติ เธอรู้แล้ว...แต่ขอให้เค้าลืมตาขึ้นมาคุยกันก่อนไม่ใช่ละเมอแบบนี้ ปีๆหนึ่งมีคน
หลายคนที่ตายเพราะทนความหนาวไม่ได้เธอไม่อยากให้ป๊อปปี้เป็นหนึ่งในนั้น กอดไว้นานกว่าหนึ่งชั่วโมงร่าง
ใหญ่ที่เริ่มอุ่นมากขึ้นทำให้ฟางรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง จัดการห่มผ้าหนาๆให้แล้วตัวเองก็นอนฟุบอยู่ข้างเตียง
ปฏิเสธอะไรก็คงทำได้ แต่ถ้าจะให้ปฏิเสธหัวใจมันดูยากเย็นเหลือเกิน
“ฟาง”
ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อโดนเรียก แค่เห็นว่าเค้าปลอดภัยเธอก็ดีใจแล้ว ป๊อปปี้ที่ได้สติขึ้นมารีบยกตัวฟางให้
ขึ้นมานั่งบนเตียง มือทั้งสองข้างรวบร่างบางเข้ามาแนบอกเหมือนได้ของรักของห่วงคืนมา อ้อมกอดที่อบอุ่นที่
เธอโหยหามาตลอดตอนนี้เค้าอยู่แค่ตรงนี้หัวใจเธอมันกำลังเรียกร้อง แต่สมองมันจดจำแต่วันที่เค้าทำร้ายเธอทั้ง
การกระทำและคำพูด ดวงตากลมโตสั่นระริกน้ำใสๆเอ่อล้นขอบตา
“ไม่ใช่อย่างที่ฟางคิดนะ ที่พี่ต้องเลิกกับฟางไม่ใช่เพราะว่าพี่ไม่รักแต่คุณแม่จะสั่งให้พี่ไปเรียนต่อนอกถ้าพี่ยังไม่
เลิกยุ่งกับฟาง พี่รู้ว่าพี่เห็นแก่ตัวมาก แต่ฟางไม่รู้หรอกว่าการที่เราไม่ได้อยู่กับคนที่เรารักมันทรมาน ถ้าไปพี่ก็
จะไม่ได้เจอฟางอีก แต่ถ้าพี่เลือกที่จะเลิกพี่ยังได้เห็นได้มองฟาง พี่รักฟางไม่อยากห่างแม้เสียวนาทีเดียวยิ่งฟาง
เป็นของพี่ พี่ก็ยิ่งไม่อยากห่างรู้บ้างไหมว่าพี่ทรมานที่ต้องปั้นหน้ารับความเฉยชาจากฟาง รู้บ้างไหมหัวใจของพี่
แทบสลายตอนที่ฟางบอกว่าเกลียด”
กอดแน่นราวกลับกลัวว่าฟางจะหนีหายไป ฟางไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยว่าป๊อปปี้ต้องแบกรับความเจ็บปวดมากกว่า
เธอหลายเท่านัก หัวใจดวงน้อยๆมีน้ำตามากกว่าเดิมเธอรู้สึกผิดระหว่างที่กอดกันสัมผัสได้ชัดเจนว่า เค้าคิดถึง
มากเพียงใด
“ฮึก ฟางต้องขอโทษพี่ต่างหากฟางไร้สาระเอง”
“คนอย่าร้องไห้ ฟางหล่ะยังรักพี่อยู่บ้างไหม”
“ฮึก ฮืออฟางรักพี่ป๊อป ฟางรู้ว่าโง่ที่รอพี่ทุกวันแต่ฟางก็รอ นับตั้งแต่วันนั้นฟางไม่เคยมีใคร หัวใจฟางให้พี่
ป๊อปไปไม่เหลือให้ใครอีกแล้ว”
เมื่อทุกอย่างได้รับการปรับเพื่อให้เข้าใจ ความโหยหาที่มีมากด้วยกันทั้งคู่ก็เริ่มปะทุขึ้น ป๊อปปี้กอดรัดร่างเปลือย
อย่างทนุถนอม บทเพลงรักค่อยเป็นค่อยไปอย่างไม่รีบร้อน
“อ๊ะ พี่ป๊อป อือเจ็บจัง”
“นิดเดียวเองนะ อดทนนิดเดียวครับ”
เป็นเวลานานเป็นปีแล้วที่ช่องทางนี้ไม่ได้ต้อนรับใครเข้ามา มีเพียงป๊อปปี้ที่ได้ย่ำกรายเข้ามาคนแรกและเค้าก็
หายไปจนวันนี้พาเอาร่างกายมาอิงแอบกับเธออีกครั้ง เสียงเรียกของหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะพร้อมกับพาให้ทั้งคู่
ร่วมรักอย่างเป็นสุข
“อ๊ะ อ๊าาาา...”
“อ๊าาาอืมม...”
+
+
+
02.00
“ออกไปก่อนแก้วจะทำงาน”
แม้ว่าจะเหนื่อยจนอยากจะหลับยาวยันเช้าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเธอต้องขึ้นว่าความ เลย
จำเป็นต้องลุกขึ้นมานั่งอ่านเอกสารเพื่อเตรียมความพร้อมแต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดชายหนุ่มไม่ยอมให้เธอลงจากเตียง
หญิงสาวอ่านเอกสารทั้งๆที่ร่างกายเธอยังถูกเค้าครอบครองอยู่ทุกครั้งที่เค้าขยับกายเธอก็เสี่ยวซ่ายอ่านไม่เป็น
ภาษา
“ไม่ทำก็ได้แต่น้องแก้วต้องนั่งอ่านนะเอาไหมหล่ะ”
พอหญิงสาวขยับตัวนั่งขึ้นร่างกายท่อนบนที่พ้นผ้าห่มขึ้นมาทำให้อารมณ์ชายหนุ่มเกิดขึ้นอีกรอบ แต่ทำได้อย่าง
มาก็แค่มุดเข้าไปใต้ผ้าห้มและเล้าโลมช่วงล่างที่อยู่ภายใต้ผ้านั่นอย่างเอาแต่ใจ
“อ๊ะ อิ๊ อ๊ะ พี่!!แก้วจะต้องขึ้นศาลนะยังอ่านไม่จบเลย”
เธอไม่รู้จะบอกเค้าว่ายังไง ถ้ามีเค้าเธอไม่ได้อ่านแน่ๆ จนปัญญาที่จะแก้ พอถึงบนเตียงที่ไรเธอไม่เคยคุมเกมได้
สักครั้ง
“เดี๋ยวพี่สอนให้”
“สอนบ้าอะไรเล่าปล่อย”
ลิ้นหนายังคงดุนดูดกลีบเกสรที่ซุกอยู่ใต้ผ้า หญิงสาวสติแตกอีกครั้ง
“ขึ้นมาบนตัวพี่สิ ส่วนเอกสารเดี๋ยวพี่อ่านแทนให้รับรองเข้าใจ”
ถึงแม้ว่าจะยอมรับหรือไม่ยอมรับหญิงสาวก็ไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธ ถูกจับให้ขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวชายหนุ่ม มือ
หนาดันสะโพกงามให้อยู่ในจุดที่พอดีแล้วออกแรงกระเด่งสะโพกตัวเองขึ้นไปให้รับกับสะโพกงามที่รออยู่ข้างบน
“ที่นี้ลองกระแทกตัวลงมาซิ”
คุณหมอคนเก่งเริ่มสอนวิชาพิเศษให้กับหญิงสาวจนได้ เธอกระแทกสะโพกลงมาและนั่งทับเค้าในที่สุดทำให้ร่าง
กายชายหนุ่มเข้าไปอยู่ในร่างกายจนหมดความยาว สะโพกงามยังคงดึงขึ้นลงจังหวะเริ่มร้อนแรงตามอารมณ์ที่
เกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ...”
และแล้วก็เป็นหญฺงสาวที่ถึงก่อนชายหนุ่มรีบพลิกตัวให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนเร่งจังหวะถี่จัดจนตามกันไปติดๆ อ้า
แขนออกแล้วยกศรีษะเล็กมาหนุนที่แขน ตอนนี้ทนายสาวสิ้นฤทธิ์ไปแล้วเธอหลับสนิทเป็นเพราะคงเหนื่อยมาทั้ง
คืนชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบเอกสารมาอ่าน
“ที่อ่านเพราะสงสารหรอกนะไม่อยากให้ทนายต้องเสียงงาน เด็กหยิ่งเอ๋ย...”
ชายหนุ่มนอนอ่านจนจบเค้าคึกว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้หญิงสาวฟังว่าคดีนี้เป็นเคสไหนลายละเอียดเป็นยังไง เค้ารู้ว่า
กวนเธอจนเสียงานในเวลาต่อมาก็ผล่อยหลับตามไป
เช้า
“พี่ออกไปก่อนซิแก้วจะไปทำงาน”
เสียงดังโวยวายขึ้นเรียกให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมา
“รีบไปไหน”
“แก้วต้องไปศาลตอน10โมง”
“นี่มันกี่โมง 8โมงเองนะ พี่ยังกินน้องแก้วไม่คุ้มกันค่าคอนโดเลยนะ”
“เงียบปากไปเลยนะ”
หญิงสาวเปล่งน้ำเสียงขุ่นอย่างขัดใจ เธอไม่ใช่สิ่งของนะเธอเป็นคน
“พอของพี่ออกจากร่างกายเมื่อไหร่ปากก็ดีขึ้นมาเลยนะส่งสัยเราต้องอยู่ในของกันและกันไปจนตายดีไหมจะได้
เลิกแผลงฤทธิ์ซักที”
“บ้ารึไง”
“คนบ้ากฎหมายคุ้มครอง เพราะฉะนั้นพี่จะเอาแก้ววันละกี่ครั้งก็ไม่ผิดใช่ไหม”
คำพูดที่เธอใช้กับเค้าไปเมื่อวาน ตอนนี้เค้านำมันกลับมาใช้กลับเธอเสียแล้ว
“หลบไปแก้วจะไปอาบน้ำ”
หญิงสาวพยายามจะกันให้อีกคนหนึ่งหลบไปแต่เรี่ยวแรงแบบเธอคงจะสู้แรงเค้าไม่ได้
“พี่จะอาบให้”
“ไม่เอา มีมืออาบเองได้”
ฟังเสียงห้ามซะทีไหนหล่ะอุ้มร่างเปลือยเปล่าเดินไปในห้องน้ำเปิดฟักบัว สายน้ำกระเสนโดนร่างกายจนเปียก
ปอนสบู่เหลวถูกเทลงบนมือหนาแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างบางร่างกายทุกสัดส่วยตารานิ้วเค้าใช้มือเข้าไปสัมผัสมาหมด
แล้ว เมื่อนวดคลึงมาจนถึงหน้าอกก็จับทั้งสองข้างแล้วบีบอย่างมันมือ
“ไม่เห็นจับของพี่บ้างเลย”
ทวงขณะที่หญิงสาวยืนโอบคอให้เค้าสัมผัสอยู่ฝ่ายเดียวจะให้เธอทำอะไรตอนนี้แค่จะยืนยังไม่มีเลยต้องยึกคอเค้า
เป็นหลักไว้ กระตุกริมฝีปากแล้วฉกลงมาที่คอขาวกัดหนักจนเป็นร่องรอยสีแดงก่ำ
“อุ๊ย!!”
“เป็นผู้หญิงของพี่แล้วอย่าเสนอตัวให้ใครอีก ส่วนเรื่องงานก็*76%^^*&_()(*&*^#@$%
$#@^$#$@%”
หมอคนนี้มักมากจริงๆเลย แต่ดีหน่อยที่เค้าอธิบายลายละเอียดที่เธอต้องไปขึ้นศาลวันนี้ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องอ่าน
มีคนเล่าให้ฟัง พออาบน้ำเสร็จหญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะหากช้าอาจจะมีคนช่วยแต่งตัวให้
“พี่กลับบ้ายไปได้แล้ว”
ออกปากไล่เมื่อแต่งตัวเสร็จ
“ก็เด็กหยิ่งบางคนไปขายห้องพี่แล้วพี่จะไปไหนหล่ะ”
“ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี้”
“ที่นี้แหละดี นอนบ้านเมีย”
“พี่หยุดพูดคำหยาบเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็น้องแก้วเป็นเมียพี่ไม่ถูกเหรอ ถ้าบอกว่พี่ขืนใจก็ไม่ใช่เพราะเมื่อคืนน้องแก้วเองที่ยอมพี่”
หญิงสาวสุดจะทนกับคำพูดของเค้าแล้ว เดินฉับๆออกไปจากห้องตอนนี้เธอต้องการเวลาเพื่อที่จะสร้างสมาธิ รอ
ให้เธอทำงานที่เสร็จไปก่อนเค้าได้เจอกับเธอแน่ไม่มีทางจะยอมให้เค้าตักตวกความสุขจากร่างกายเธออย่างเดียว
แน่นอน เธอเสียอะไรไปแล้วย่อมต้องมีของแลกเปลี่ยนเสมอ
...........................................................................................................................................
อัพแล้วคะฝากด้วยนะคะ ถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดๆคะ
ถ้าเม้นเยอะๆก็อัพเร็วๆ ถ้าโหวดมากๆก็อัพยาวๆคะ แล้วไรเตอร์จะรอนับนะคะ ฮ่าฮ่า(ล้อเล่นค๊าบ)
รักลีดเดอร์จุวฟฟม๊วฟฟฟฟ
ฟางรีบเข้าไปพยุงร่างของป๊อปปี้แล้วพาเข้าบ้าน ใบหน้าหล่อซีดขาวเพราะอากาศที่หนาวเย็นร่างใหญ่ยังคงสั่น
อยู่ฟางรีบไปหาผ้ามาห้มให้หลายๆผืนแต่ป๊อปปี้ก็ยังไม่หยุดสั่น เคยได้ยินไหมหนาวเนื้อต้องห่มเนื้อ ฟางไม่รอ
ช้าสลัดผ้าทุกผืนออกไปโผ่เข้ากอดป๊อปปี้
“พี่ป๊อป อย่าเป็นอะไรนะ”
น้ำใสๆเออล้นขอบตาไหลลงมาเต็มอกแกร่ง คนตัวเล็กกว่าสะอื้นหนักทั้งวิตกทั้งหวาดกลัว เธอผิดเองถ้าไม่เป็น
เพราะเธอใจร้ายคนที่รักก็ไม่ต้องมาเป็นแบบนี้
“พี่ป๊อป พี่ป๊อป”
“Will you accept my apology? But I love you.”
‘ถึงฟางจะไม่ยกโทษให้ พี่ก็รักฟางอยู่ดี’
กอดแล้วเขย่าร่างสูงให้ได้สติ เธอรู้แล้ว...แต่ขอให้เค้าลืมตาขึ้นมาคุยกันก่อนไม่ใช่ละเมอแบบนี้ ปีๆหนึ่งมีคน
หลายคนที่ตายเพราะทนความหนาวไม่ได้เธอไม่อยากให้ป๊อปปี้เป็นหนึ่งในนั้น กอดไว้นานกว่าหนึ่งชั่วโมงร่าง
ใหญ่ที่เริ่มอุ่นมากขึ้นทำให้ฟางรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง จัดการห่มผ้าหนาๆให้แล้วตัวเองก็นอนฟุบอยู่ข้างเตียง
ปฏิเสธอะไรก็คงทำได้ แต่ถ้าจะให้ปฏิเสธหัวใจมันดูยากเย็นเหลือเกิน
“ฟาง”
ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อโดนเรียก แค่เห็นว่าเค้าปลอดภัยเธอก็ดีใจแล้ว ป๊อปปี้ที่ได้สติขึ้นมารีบยกตัวฟางให้
ขึ้นมานั่งบนเตียง มือทั้งสองข้างรวบร่างบางเข้ามาแนบอกเหมือนได้ของรักของห่วงคืนมา อ้อมกอดที่อบอุ่นที่
เธอโหยหามาตลอดตอนนี้เค้าอยู่แค่ตรงนี้หัวใจเธอมันกำลังเรียกร้อง แต่สมองมันจดจำแต่วันที่เค้าทำร้ายเธอทั้ง
การกระทำและคำพูด ดวงตากลมโตสั่นระริกน้ำใสๆเอ่อล้นขอบตา
“ไม่ใช่อย่างที่ฟางคิดนะ ที่พี่ต้องเลิกกับฟางไม่ใช่เพราะว่าพี่ไม่รักแต่คุณแม่จะสั่งให้พี่ไปเรียนต่อนอกถ้าพี่ยังไม่
เลิกยุ่งกับฟาง พี่รู้ว่าพี่เห็นแก่ตัวมาก แต่ฟางไม่รู้หรอกว่าการที่เราไม่ได้อยู่กับคนที่เรารักมันทรมาน ถ้าไปพี่ก็
จะไม่ได้เจอฟางอีก แต่ถ้าพี่เลือกที่จะเลิกพี่ยังได้เห็นได้มองฟาง พี่รักฟางไม่อยากห่างแม้เสียวนาทีเดียวยิ่งฟาง
เป็นของพี่ พี่ก็ยิ่งไม่อยากห่างรู้บ้างไหมว่าพี่ทรมานที่ต้องปั้นหน้ารับความเฉยชาจากฟาง รู้บ้างไหมหัวใจของพี่
แทบสลายตอนที่ฟางบอกว่าเกลียด”
กอดแน่นราวกลับกลัวว่าฟางจะหนีหายไป ฟางไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยว่าป๊อปปี้ต้องแบกรับความเจ็บปวดมากกว่า
เธอหลายเท่านัก หัวใจดวงน้อยๆมีน้ำตามากกว่าเดิมเธอรู้สึกผิดระหว่างที่กอดกันสัมผัสได้ชัดเจนว่า เค้าคิดถึง
มากเพียงใด
“ฮึก ฟางต้องขอโทษพี่ต่างหากฟางไร้สาระเอง”
“คนอย่าร้องไห้ ฟางหล่ะยังรักพี่อยู่บ้างไหม”
“ฮึก ฮืออฟางรักพี่ป๊อป ฟางรู้ว่าโง่ที่รอพี่ทุกวันแต่ฟางก็รอ นับตั้งแต่วันนั้นฟางไม่เคยมีใคร หัวใจฟางให้พี่
ป๊อปไปไม่เหลือให้ใครอีกแล้ว”
เมื่อทุกอย่างได้รับการปรับเพื่อให้เข้าใจ ความโหยหาที่มีมากด้วยกันทั้งคู่ก็เริ่มปะทุขึ้น ป๊อปปี้กอดรัดร่างเปลือย
อย่างทนุถนอม บทเพลงรักค่อยเป็นค่อยไปอย่างไม่รีบร้อน
“อ๊ะ พี่ป๊อป อือเจ็บจัง”
“นิดเดียวเองนะ อดทนนิดเดียวครับ”
เป็นเวลานานเป็นปีแล้วที่ช่องทางนี้ไม่ได้ต้อนรับใครเข้ามา มีเพียงป๊อปปี้ที่ได้ย่ำกรายเข้ามาคนแรกและเค้าก็
หายไปจนวันนี้พาเอาร่างกายมาอิงแอบกับเธออีกครั้ง เสียงเรียกของหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะพร้อมกับพาให้ทั้งคู่
ร่วมรักอย่างเป็นสุข
“อ๊ะ อ๊าาาา...”
“อ๊าาาอืมม...”
+
+
+
02.00
“ออกไปก่อนแก้วจะทำงาน”
แม้ว่าจะเหนื่อยจนอยากจะหลับยาวยันเช้าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าเธอต้องขึ้นว่าความ เลย
จำเป็นต้องลุกขึ้นมานั่งอ่านเอกสารเพื่อเตรียมความพร้อมแต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิดชายหนุ่มไม่ยอมให้เธอลงจากเตียง
หญิงสาวอ่านเอกสารทั้งๆที่ร่างกายเธอยังถูกเค้าครอบครองอยู่ทุกครั้งที่เค้าขยับกายเธอก็เสี่ยวซ่ายอ่านไม่เป็น
ภาษา
“ไม่ทำก็ได้แต่น้องแก้วต้องนั่งอ่านนะเอาไหมหล่ะ”
พอหญิงสาวขยับตัวนั่งขึ้นร่างกายท่อนบนที่พ้นผ้าห่มขึ้นมาทำให้อารมณ์ชายหนุ่มเกิดขึ้นอีกรอบ แต่ทำได้อย่าง
มาก็แค่มุดเข้าไปใต้ผ้าห้มและเล้าโลมช่วงล่างที่อยู่ภายใต้ผ้านั่นอย่างเอาแต่ใจ
“อ๊ะ อิ๊ อ๊ะ พี่!!แก้วจะต้องขึ้นศาลนะยังอ่านไม่จบเลย”
เธอไม่รู้จะบอกเค้าว่ายังไง ถ้ามีเค้าเธอไม่ได้อ่านแน่ๆ จนปัญญาที่จะแก้ พอถึงบนเตียงที่ไรเธอไม่เคยคุมเกมได้
สักครั้ง
“เดี๋ยวพี่สอนให้”
“สอนบ้าอะไรเล่าปล่อย”
ลิ้นหนายังคงดุนดูดกลีบเกสรที่ซุกอยู่ใต้ผ้า หญิงสาวสติแตกอีกครั้ง
“ขึ้นมาบนตัวพี่สิ ส่วนเอกสารเดี๋ยวพี่อ่านแทนให้รับรองเข้าใจ”
ถึงแม้ว่าจะยอมรับหรือไม่ยอมรับหญิงสาวก็ไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธ ถูกจับให้ขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวชายหนุ่ม มือ
หนาดันสะโพกงามให้อยู่ในจุดที่พอดีแล้วออกแรงกระเด่งสะโพกตัวเองขึ้นไปให้รับกับสะโพกงามที่รออยู่ข้างบน
“ที่นี้ลองกระแทกตัวลงมาซิ”
คุณหมอคนเก่งเริ่มสอนวิชาพิเศษให้กับหญิงสาวจนได้ เธอกระแทกสะโพกลงมาและนั่งทับเค้าในที่สุดทำให้ร่าง
กายชายหนุ่มเข้าไปอยู่ในร่างกายจนหมดความยาว สะโพกงามยังคงดึงขึ้นลงจังหวะเริ่มร้อนแรงตามอารมณ์ที่
เกิดขึ้นใหม่อีกครั้ง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ...”
และแล้วก็เป็นหญฺงสาวที่ถึงก่อนชายหนุ่มรีบพลิกตัวให้ขึ้นมาอยู่ข้างบนเร่งจังหวะถี่จัดจนตามกันไปติดๆ อ้า
แขนออกแล้วยกศรีษะเล็กมาหนุนที่แขน ตอนนี้ทนายสาวสิ้นฤทธิ์ไปแล้วเธอหลับสนิทเป็นเพราะคงเหนื่อยมาทั้ง
คืนชายหนุ่มเอื้อมไปหยิบเอกสารมาอ่าน
“ที่อ่านเพราะสงสารหรอกนะไม่อยากให้ทนายต้องเสียงงาน เด็กหยิ่งเอ๋ย...”
ชายหนุ่มนอนอ่านจนจบเค้าคึกว่าพรุ่งนี้ค่อยเล่าให้หญิงสาวฟังว่าคดีนี้เป็นเคสไหนลายละเอียดเป็นยังไง เค้ารู้ว่า
กวนเธอจนเสียงานในเวลาต่อมาก็ผล่อยหลับตามไป
เช้า
“พี่ออกไปก่อนซิแก้วจะไปทำงาน”
เสียงดังโวยวายขึ้นเรียกให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นมา
“รีบไปไหน”
“แก้วต้องไปศาลตอน10โมง”
“นี่มันกี่โมง 8โมงเองนะ พี่ยังกินน้องแก้วไม่คุ้มกันค่าคอนโดเลยนะ”
“เงียบปากไปเลยนะ”
หญิงสาวเปล่งน้ำเสียงขุ่นอย่างขัดใจ เธอไม่ใช่สิ่งของนะเธอเป็นคน
“พอของพี่ออกจากร่างกายเมื่อไหร่ปากก็ดีขึ้นมาเลยนะส่งสัยเราต้องอยู่ในของกันและกันไปจนตายดีไหมจะได้
เลิกแผลงฤทธิ์ซักที”
“บ้ารึไง”
“คนบ้ากฎหมายคุ้มครอง เพราะฉะนั้นพี่จะเอาแก้ววันละกี่ครั้งก็ไม่ผิดใช่ไหม”
คำพูดที่เธอใช้กับเค้าไปเมื่อวาน ตอนนี้เค้านำมันกลับมาใช้กลับเธอเสียแล้ว
“หลบไปแก้วจะไปอาบน้ำ”
หญิงสาวพยายามจะกันให้อีกคนหนึ่งหลบไปแต่เรี่ยวแรงแบบเธอคงจะสู้แรงเค้าไม่ได้
“พี่จะอาบให้”
“ไม่เอา มีมืออาบเองได้”
ฟังเสียงห้ามซะทีไหนหล่ะอุ้มร่างเปลือยเปล่าเดินไปในห้องน้ำเปิดฟักบัว สายน้ำกระเสนโดนร่างกายจนเปียก
ปอนสบู่เหลวถูกเทลงบนมือหนาแล้วลูบไล้ไปทั่วร่างบางร่างกายทุกสัดส่วยตารานิ้วเค้าใช้มือเข้าไปสัมผัสมาหมด
แล้ว เมื่อนวดคลึงมาจนถึงหน้าอกก็จับทั้งสองข้างแล้วบีบอย่างมันมือ
“ไม่เห็นจับของพี่บ้างเลย”
ทวงขณะที่หญิงสาวยืนโอบคอให้เค้าสัมผัสอยู่ฝ่ายเดียวจะให้เธอทำอะไรตอนนี้แค่จะยืนยังไม่มีเลยต้องยึกคอเค้า
เป็นหลักไว้ กระตุกริมฝีปากแล้วฉกลงมาที่คอขาวกัดหนักจนเป็นร่องรอยสีแดงก่ำ
“อุ๊ย!!”
“เป็นผู้หญิงของพี่แล้วอย่าเสนอตัวให้ใครอีก ส่วนเรื่องงานก็*76%^^*&_()(*&*^#@$%
$#@^$#$@%”
หมอคนนี้มักมากจริงๆเลย แต่ดีหน่อยที่เค้าอธิบายลายละเอียดที่เธอต้องไปขึ้นศาลวันนี้ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องอ่าน
มีคนเล่าให้ฟัง พออาบน้ำเสร็จหญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพราะหากช้าอาจจะมีคนช่วยแต่งตัวให้
“พี่กลับบ้ายไปได้แล้ว”
ออกปากไล่เมื่อแต่งตัวเสร็จ
“ก็เด็กหยิ่งบางคนไปขายห้องพี่แล้วพี่จะไปไหนหล่ะ”
“ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่นี้”
“ที่นี้แหละดี นอนบ้านเมีย”
“พี่หยุดพูดคำหยาบเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็น้องแก้วเป็นเมียพี่ไม่ถูกเหรอ ถ้าบอกว่พี่ขืนใจก็ไม่ใช่เพราะเมื่อคืนน้องแก้วเองที่ยอมพี่”
หญิงสาวสุดจะทนกับคำพูดของเค้าแล้ว เดินฉับๆออกไปจากห้องตอนนี้เธอต้องการเวลาเพื่อที่จะสร้างสมาธิ รอ
ให้เธอทำงานที่เสร็จไปก่อนเค้าได้เจอกับเธอแน่ไม่มีทางจะยอมให้เค้าตักตวกความสุขจากร่างกายเธออย่างเดียว
แน่นอน เธอเสียอะไรไปแล้วย่อมต้องมีของแลกเปลี่ยนเสมอ
...........................................................................................................................................
อัพแล้วคะฝากด้วยนะคะ ถ้าอยากอ่านต่อก็เม้นๆโหวดๆคะ
ถ้าเม้นเยอะๆก็อัพเร็วๆ ถ้าโหวดมากๆก็อัพยาวๆคะ แล้วไรเตอร์จะรอนับนะคะ ฮ่าฮ่า(ล้อเล่นค๊าบ)
รักลีดเดอร์จุวฟฟม๊วฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
