Game...ล่ารักฝ่าหัวใจคุณหมอเพลย์บอย

9.2

เขียนโดย tietang

วันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 15.42 น.

  45 ตอน
  2181 วิจารณ์
  121.08K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

33)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“มองหาใครเหรอ”

คำถามจากพี่สาวดังซ้ำกันเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้เพราะตั้งแต่อยู่โรงพยาบาลมาก็ถามอย่างนี้ตลอด คงเป็นเพราะแก้วกำลังเฝ้ามองอยู่บ่อยๆว่าคนที่อยากเจอจะแอบมาเยี่ยมเธอบ้างรึเปล่า แต่ก็ต้องแห้วเพราะตลอดสัปตาห์ที่ผ่านมาไร้วี่แววเค้าเลย ทั้งๆที่เป็นหมออยู่ที่นี้แท้ๆแต่กลับไม่เห็นเค้าเลยจนกระทั้งวันสุดท้ายเธอก็ยังไม่เห็น ตอนนี้แก้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมกลับบ้านแล้ว

“เปล่า”

“งั้นก็กลับกันเถอะ”

“อืมๆ”

เค้าไปไหน ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มาให้เธอเห็นหน้าบ้าง ไม่มาเยี่ยมเธอเลยเหรอคนใจร้าย ร่างบางเดินตามหวายออกจากห้องพักไป ห้องทำงานเค้าก็อยู่แค่ตรงนั้นแต่กลับไม่ได้เดินเข้าไป

“ไม่อยากแวะที่ไหนก่อนกลับเหรอ”

หยุดลงที่หน้าประตูห้องแล้วถามน้องสาว

“กลับบ้านเถอะ”

ในเมื่อเค้ายังไม่คิดจะมาหาเธอเลย แล้วทำไมจะต้องไปหาเค้าด้วยหล่ะ ทั้งสองสาวเดินทางกลับบ้านในที่สุดบ้านที่เงียบเหงาเป็นพิเศษเพราะพ่อและแม่ต้องไปต่างประเทศ

“แก้วไปพักก่อนนะ”

บอกแล้วก็รีบเดินขึ้นห้องตัวเอง เตียงค่อยๆยุบตัวลง นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้นอนที่นี้ นานแค่ไหนแล้วที่เค้าคนเอาแต่ได้ไม่ปล่อยให้เธอได้กลับบ้าน มันก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอที่เธอได้กลับมานอนที่ห้องของตัวเองซักที แต่ความรู้สึกในใจมันกลับไม่เป็นอย่างนั้น หลังมือเล็กปาดหยดน้ำตาทันทีที่รู้สึกได้ว่าเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ข่มตาลงทำเป็นหลับซะจะได้หมดเรื่องกันไป แต่ยิ่งหลับตามันก็ยิ่งทำให้คิดถึง เค้าทำเธอนิสัยเสียแล้ว... อ้อมกอดที่เคยได้นอนซุก ร่างบางสะอืนออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ทำไมไม่ไปหาเค้า”

แก้วสะดุงตัวรีบปาดน้ำตาทิ้งอีกรอบเมื่อได้ยินเสียงพี่สาว หวายเดินเข้ามานั่งอยู่ข้างๆ

“พี่หมายความว่าอะไร”

“ก็รู้อยู่แก่ใจ ไม่ต้องให้เอ่ยปากหรอกมั๋ง”

“....”

“คิดถึงก็ไปหา มันไม่เสียศักดิ์ศรีเท่าไหร่หรอกนะแก้ว”

“แต่แก้วไม่ได้คิดถึงใครเลย”

แก้วตอบแล้วนอนหันหนาไปอีกฝั่งแล้วหลับตาหนี หวายคงจะทำอะไรอีกไม่ได้เลยเดินออกไปถ้าในเมื่อบอกแล้วดื้อรั้นไม่ฟังหัวใจตัวเองก็ต้องปล่อยให้เจ็บ ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าน้องสาวคิดอะไร ก็เห็นอยู่ว่าร้องไห้เพราะคิดถึงใครอยู่แต่ปากก็ปฏิเสธหน้าตาเฉย ปิดประตูลงแล้วถอนหายใจออกมา

 

 

 

 

 

..............................................................................................................

 

มันหายตันเพราะรีดเดอร์น่ารักนะค๊ษบบบวันนี้แวะมาอัพก่อนออกไปข้างนอกถ้าเม้นๆเกิน20จะกลับมาอัพต่อนะ

ค๊าบบบ(เค้าบีบบังคับป่าวเนี่ย5555)ล้อเล่นนะค๊าบใครผ่านมาอ่านก็เม้นให้หน่อยก็ได้ค๊าบแล้วเดี๋ยวจะมาใหม่นะ

คิดถึงรีดเดอร์ถุกคนเลยนะ:))

 

 

ปล.รักรีดเดอร์นะค๊าบจ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา